[Fic] Fake Or Love หลอกหัวใจใส่ไฟแค้น {โน่ริท}

ลำดับตอนที่ #1 : มันก็แค่เริ่มต้น

สาวร่างบางก้าวลงมาจากรถสปอร์ตคันหรูก่อนจะ หันหน้าไปจูบแก้มชายหนุ่มที่มาส่ง รองเท้าส้นสูงเดินกระทบพื้นดังแกร๊ก แกร๊ก  เรียกความสนใจจากคนที่อยู่บริเวณนั้นถ้วนหน้า


"พี่โตโน่ เกรซไปก่อนนะคะ"


"ครับ เดี๋ยวพี่มารับเกรซตอนเย็นนะ"


"ค่ะ รักพี่โตโน่ค่ะ บายๆ"


หลังจากที่นั่งมองเกรซเดินหายเข้าไปในตึก โตโน่ก็เตรียมสตาร์ทรถออกทันที ล้อรถหมุนเป็นวงส่งผลให้รถเคลื่อนที่ไปข้างหน้า แต่ยังไม่ทันจะได้ไปไหนเขาก็เบรกรถดังเอี๊ยดเสียงดัง เมื่อเห็นว่ารถเกือบจะพุ่งชนผู้ชายคนหนึ่ง



"โอ้ยยย ~" โตโน่เปิดประตูออกมาด้วยความตกใจ ก่อนจะพุ่งไปดูคนบาดเจ็บที่นั่งอยู่บนพื้น


"คุณ คุณ เป็นอะไรไหมครับ ผมขอโทษ" ใบหน้าหวานเงยหน้าขึ้นมาสบตาคนพูด มือบางจับที่ข้อเท้าตัวเองแน่น


"ริท จะ..เจ็บ"


"เดี๋ยวผมพาไปโรงพยาบาลนะ" โตโน่รีบช้อนคนร่างบางขึ้นมาในอ้อมกอดโดยไม่รีรอคำตอบ ก่อนจะบึ่งรถไปโรงพยาบาลทันที
โดยระหว่างทางเขาก็พยายามชวนอีกฝ่ายคุยไปด้วย
 

"ชื่ออะไรเหรอ"

"ริทครับ แล้วพี่ล่ะ"

"อืม...พี่ชื่อโตโน่"

"อื้ม"

"อ่ะ ถึงแล้วเดี๋ยวพี่อุ้มริทไปนะ"  ริททำหน้าเหวอเมื่อเห็นอีกฝ่ายช้อนตัวเองเข้าไปในโรงพยาบาล สายตาของคนนับสิบในโรงพยาบาล มองเขาสองคนอย่างสนใจ เมื่อทำแผลเสร็จเรียบร้อยริท
ก็ออกมานั่งรับยาข้างนอกโดยมีโตโน่นั่งอยู่ข้างๆ


กริ๊งงงง ง

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ชายหนุ่มรีบกดรับทันที


"อืม ว่าไงเกรซ  เลิกแล้วเหรอ พี่ขอโทษนะวันนี้คงไปรับไม่ได้ มีธุระนิดหน่อย  ครับๆรักเหมือนกันครับ ติ๊ด"
 

"พี่โตโน่มีธุระเหรอ ไม่ต้องรอริทก็ได้นะริทกลับเองได้" ใบหน้าหวานยิ้มบางๆแต่โตโน่กลับเอามือมาขยี้ผมของเขาอย่างหมั่นเขี้ยว


"ได้ไงล่ะ พี่ก็ต้องรับผิดชอบสิ"



หลังจากเสร็จธุระโตโน่ก็ขับรถพาริทไปส่งที่คอนโดก่อนจะบึ่งรถกลับไปที่บ้านทาวน์เฮาส์ของเขากับเกรซ


"ว่าไงครับ ที่รัก"


"พี่โตโน่อ่ะ ไหนว่าจะมารับเกรซ ติดธุระอะไรอีกล่ะฮึ" ใบหน้าสวยเชิดขึ้นอย่างงอนๆจนอีกฝ่ายอดที่จะหอมแก้มไม่ได้
ฟอดดด


"แต๊ะอั๋งเกรซได้ตลอดเลยนะ พ่อคนเนี้ยะ"


"ฮ่าๆ ก็คนมันน่ารักนี่นา"


"ปากหวานจริงนะคะ แล้วคืนนี้จะออกไปกับพี่เก่งอีกหรือเปล่า"


"ก็ไปผับเดิมนั่นแหละ"


"อย่ากลับดึกนะคะพี่โตโน่"  เกรซพูดอย่างเป็นห่วง มือบางจับแขนของโตโน่ไว้หลวมๆราวกับว่าไม่อยากให้เขาห่างไปไหน ร่างสูงได้แต่เพียงยิ้มเล็กๆก่อนจะลูบเรือนผมนุ่มของอีกฝ่ายเบาๆ


"ไม่ต้องห่วงหรอก พี่จะรีบกลับมานะ"



แกร๊งงง~

"หมดแก้วววๆ" โตโน่ดื่มเบียร์ในมือจนหมดแก้วตามคำเชียร์ของเก่ง ก่อนจะกระแทกแก้วเปล่าๆลงบนโต๊ะเสียงดัง เก่งหัวเราะชอบใจแล้วดื่มแก้วในมือของตัวเองบ้าง
 


"ปวดฉี่ว่ะ กูไปห้องน้ำก่อนนะ อย่าเพิ่งสลบซะก่อนล่ะคุณเก่ง"

"เออๆ มึงอะรีบไปเลย ไปแล้วไม่ต้องกลับมานะ ฮ่าๆ"


ร่างสูงเดินเข้าไปในห้องน้ำก่อนจะทำธุระของตัวเอง ในขณะนั้นเองที่เขาได้ยินเสียงสะอื้นเบาๆดังมาจากห้องน้ำโตโน่เงี่ยหูฟัง อย่างตั้งใจ สงสัยนักว่าใครกันมาร้องไห้ฟูมฟายในห้องน้ำห้องใกล้ๆ



"ฮึก...เซน ริทปวดหัวไม่ไหวแล้ว ริทกลับบ้านไม่ได้ "


"แล้วริทจะกลับ ฮึก ยังไงล่ะเซน แท็กซี่มันอันตรายนะ"


"ไม่เป็นไร งั้นริทนอนมันที่นี่แหละ"   เสียงร้องไห้ปนประชดนั้นไม่ได้ทำให้เขาสนใจไปกว่าเสียงหวานคุ้นหูกับสรรพนาม ที่เขาเคยได้ยินมาก่อนหน้านี้  โตโน่ยืนล้างมือช้าๆเพื่อรอให้คนข้างในออกมา เผื่อจะได้เห็นหน้าให้รู้ๆกันไปเลย


ว่าแล้ว ร่างบางๆก็เดินออกมาจากห้องน้ำ ตรงมาที่อ่างล้างหน้าก่อนจะกวักน้ำขึ้นมาล้างหน้าล้างตาแล้วหันมาทางเขาอย่างงงๆ


"พะ...พี่โตโน่"  ริททำเสียงระคนตกใจที่เห็นเขาอยู่ที่นี่และโตโน่เองก็ตกใจเช่นกันที่บังเอิญมาเจอริท


"ว่าไง เจอกันอีกแล้วนะ" โตโน่ยิ้มบางๆ แต่ริทดูสีหน้าไม่ค่อยดีนักจนเขาต้องถามไถ่


"ริทเป็นอะไร หน้าซีดเชียว ปวดหัวเหรอ"


"อื้ม" ริทพยักหน้าเบาๆ


"เอ่อ...ให้พี่ไปส่งบ้านไหม" ใบหน้าหวานมองหน้าเขาอย่างมีความหวังก่อนจะรีบตอบตกลงทันที รู้สึกโชคดีเหลือเกินที่ได้เจอกับเขาในเวลาอย่างนี้



ไฟในห้องถูกเปิดจนสว่างไสวมองเห็นบรรยากาศภายในห้องได้อย่างชัดเจน โทนห้องสีสบายๆกับเฟอร์นิเจอร์เรียบๆ โตโน่พยุงร่างเล็กไปนอนที่โซฟา ซึ่งตอนนี้ริทดูสะลึมสะลือจนเกือบจะไม่รู้สึกตัวแล้ว


เขาถือวิสาสะไปรินน้ำจากตู้เย็นในห้องครัวมาให้ริทที่นอนอยู่บนโซฟา



"หืม...ริทอยู่ที่นี่คนเดียวเหรอ"


"......................."


"ริท  ริทหลับแล้วเหรอ"


"อือออ...พี่โตโน่ ริท..ระ ร้อนอ่ะ" ร่างบางนอนกระสับกระส่ายไปมา มือเริ่มอยู่ไม่สุกพยายามจะดึงเสื้อยืดตัวบางขึ้น ร่างสูงเห็น
เช่นนั้นก็ตกใจรีบจับมือเล็กๆไว้


"เป็นอะไร จะถอดเสื้อเหรอ"


ร่างเล็กนิ่งไปไม่ตอบคำถามแต่กลับดึงคอเสื้อลงมาจนถึงไหล่ขาวๆ โตโน่พยายามจะยื้อมือคนตัวเล็กเอาไว้แต่ก็ไม่สำเร็จ เขาเองก็เริ่มรู้สึกร้อนๆหนาวๆเสียแล้วสิ



"พี่โตโน่...อือออ...ร้อนน " ร่างเล็กพูดอย่างไม่ได้สติ ศรีษะบางซุกลงตรงไหล่โตโน่ที่นั่งยองๆตรงโซฟา ร่างสูงเอามือจับริทไว้ ก่อนจะตัดสินใจอุ้มเข้าห้องนอน


"นอนซะนะ พี่ไปก่อนนะริท" หลังจากวางร่างเล็กลงบนเตียง เขาก็ปรับอุณหภูมิแอร์ให้ลดลงแล้วลูบผมที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อของริทเบาๆ



"ฮึก...ฮืออออ...ร้อน ฮึก ปวดหัว " ริทส่งเสียงสะอื้น มือบางดึงชายเสื้อขึ้นมาจนเห็นผิวเนียนๆครึ่งตัว กางเกงขาสั้นก็ถูกปลดลงไปใต้เอวเล็กน้อย  โตโน่ได้แต่ยืนหายใจลึกๆพยายามจะข่มใจไม่คิดอะไรมาก นี่ถ้าหากคนตรงหน้าเขามีสติครบถ้วนล่ะก็ เขาจะคิดว่านี่คือการยั่วชัดๆ



"อื้มมม" มือหนาๆถูกฉุดลงบนเตียงโดยคนตัวเล็กก่อนจะกลายเป็นหมอนข้างจำเป็นให้ร่างบางกกกอด


"ริทอย่าทำแบบนี้ พี่กำลังจะควบคุมตัวเองไม่อยู่นะ" โตโน่กระซิบเสียงเฉียบ ใบหน้าคมเริ่มซุกไซร้ไปตามซอกคอกลิ่นหอมหวานที่ยั่วยวนใจ


"อ่ะ...อื้อออ" เสียงครางเล็กๆเรียกอารมณ์ของเขาได้มากในขณะนี้  โตโน่เริ่มห้ามตัวเองไม่อยู่ มือของเขาเริ่มลูบไล้ไปทั่วร่างกายของคนข้างใต้



"อือ...อ อย่า"  ริมฝีปากบางเฉียบประกบปากอีกฝ่ายด้วยแรงอารมณ์ ปลายลิ้นร้อนสอดแทรกเข้าไปชิมความหอมหวานภายในก่อนจะตวัดแลกลิ้นกันอย่างโหยหา


"อือออออ"


"พ่ะ...พี่โตโน่ พอเถอะ" เสียงเล็กๆของริท ไม่สามารถที่จะห้ามเขาได้เลยในเวลานี้ ทุกสิ่งทุกอย่างเหมือนผ่านไปรวดเร็วราวกับว่าเขาไม่สติ ยิ่งได้มองใบหน้าหวานๆใกล้ๆยิ่งรู้สึกแปลกๆ



"นิดนึงนะคนดี" ริทร้องครางทันทีที่อีกฝ่ายกดเม้มที่ซอกคอเขาแรงๆจนเป็นรอยสีกุหลาบไปทั่ว ใบหน้าหวานเริ่มรู้สึกหมดแรง แขนขาแทบจะไร้เรี่ยวแรง และไม่นานสติของเขาก็เริ่มหายไป




แสงแดดสีอ่อนผ่านกระทบผ้าม่านสีบางก่อนจะส่องแสงไปทั่วบริเวณ ร่างกายเล็กๆเริ่มขยับตัวยันกายขึ้นมานั่งบนเตียงอย่างงัวเงีย ความรู้สึกหนักๆที่พาดเอวเขาอยู่นั้นทำให้ต้องเพ่งมองอย่างชัดๆ



"พี่โตโน่ !!" เสียงตะโกนของริททำเอาโตโน่ที่นอนอยู่รู้สึกตัวขึ้นมา เมื่อเห็นว่าเป็นใครก็กอดเอวแน่นแล้วผลักลงที่นอนอีกครั้ง


"อื้ออ...ตื่นแต่เช้าเชียว ขอพี่นอนต่ออีกแปปนึงนะ" ร่างบางดันตัวอีกคนออกห่างก่อนจะทำหน้าตกใจ เมื่อเห็นสภาพอีกฝ่ายเหลือเพียงเสื้อกล้ามตัวบางกับบ๊อกเซอร์เท่านั้น  ริทรีบก้มดูสภาพตัวเองทันที เสื้อยืดของเขาที่ดูจะยืดจนลงไปกองตรงไหล่กับกางเกงยีนส์ขาสั้นที่จะหลุดแหล่ไม่หลุดแหล่
ทำเอาริทเงียบไปพักนึง


"เป็นอะไรไปริท"


"เมื่อคืน...พี่โตโน่..."


"อืม...ก็นะ อยากมายั่วพี่ทำไมล่ะ"


"......................"


"โอ๋...อย่าเงียบสิตัวเล็ก  เดี๋ยวพี่จะรับผิดชอบทุกอย่างเอง"


"พี่กับริท...เอ่อ"  ริทฉายแววกังวลใจอย่างเห็นได้ชัด จนโตโน่ต้องรีบขยี้ริทหัวแรงๆ


"เปล่าซะหน่อย  แค่จูบนิดๆหน่อยๆเอง"  ใบหน้าหวานขึ้นสีแดงระเรื่ออย่างเขินอายก่อนจะตีเพี้ยะบนแขนร่างสูง


"บ้าา"


"ฮ่าๆ เขินอะไรกันหน้าแดงเชียว"


ไม่นานโทรศัพท์ของโตโน่ก็ดังขึ้น  ปรากฏ Miss Call เกือบๆ ร้อยสาย จนเขาต้องรีบกดรับ


"ครับ...พี่ขอโทษ ติดธุระอ่ะ ...ขอโทษจริงๆนะ เดี๋ยวจะรีบกลับไป ครับ รักครับ"
 
ร่างสูงกดวางโทรศัพท์ก่อนจะมองใบหน้าหวานที่เริ่มจะบึ้งนิดๆแล้วหยิกแก้มอย่างหมั่นเขี้ยว



"อะไร หึงพี่เหรอ บอกไว้ก่อนนะพี่มีคู่หมั้นแล้ว" ริทนิ่งไปสักพักแล้วยิ้มกลับ


"ริทก็มีแฟนแล้วเหมือนกัน"


"เรามากิ๊กกันไหมล่ะ" ใบหน้าคมส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ที่ยากจะคาดถึง  ริทยิ้มนิดๆก่อนจะส่ายหน้า



"ไม่เอาอ่ะ ริทไม่ชอบเป็นมือที่ 3 ของใครหรอกนะ อย่างริทเป็นได้แค่ตัวจริง" เหมือนจะจงใจเน้นประโยคนั้นชัดๆ จนโตโน่ทำหน้ามุ่ยก่อนจะส่งเสียงอย่างเสียดาย


"ว๊า...แย่จัง อุตส่าห์ถูกใจแล้วแท้ๆ" มือบางตีเพี้ยะอีกทีที่ต้นแขนคนตัวสูง ก่อนจะออกปากไล่


"รีบไปเลยนะ แฟนพี่โทรตามแล้วเนี้ยะ"


"ครับๆ หวังว่าเราจะได้เจอกันอีกนะ"


ฟอดดดดด


โตโน่ขโมยหอมแก้มริทไปอีกทีก่อนจะใส่เสื้อผ้าแล้วโบกมือเดินออกจากห้อง ใบหน้าของริทที่ดูมุ่ยๆบัดนี้กลับฉีกยิ้มกว้างเกินคาดเดา



"หึ...มันก็แค่เริ่มต้น"