คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 : Play a game
ร่างบางจัดการเรียงของต่างๆเข้าที่เข้าทาง ห้องพักของเขาถือว่าหรูหรา ดูดีไม่น้อยของทุกอย่างล้วนแต่มีราคา เมื่อจัดของเสร็จ สึนะก็นอนแผ่หลากลางเตียงคู่ขนาดใหญ่ ด้วยความสบายใจ
“เฮ้อออ...”
ก๊อก ๆ ๆ
“เข้ามาได้เลยฮะ” สึนะตะโกนตอบ
“แหะๆโทษที ได้เวลากินอาหารแล้วน่ะ ทุกคนรอสึนะอยู่นะ” ยามาโมโตะยิ้มกว้างก่อนจะเดินออกไป
หือ....รอผมอยู่ ? กินข้าวก็ต้องรอกันด้วยเหรอ
ร่างบางเดินออกมาจากห้องแล้วตรงดิ่งไปที่ห้องอาหาร แต่ภาพที่เห็นคือทุกคนกำลังนั่งเงียบกริบอยู่ที่โต๊ะอาหารเนี่ยสิ แล้วไหนล่ะอาหาร ?
“เอ่อ...แล้วนี่ไหนอาหารล่ะครับ”
“ก็เรารอสึนะอยู่ไง” แรมโบ้ตอบขึ้น
“รอทำไมอ่ะ = =”
“คือจริงๆแล้วไม่มีคนทำอาหารเป็นเลยซักคน” สปาน่ายิ้ม
ห๊ะ ! =[]=
“นายทำกับข้าวเป็นหรือเปล่า เจ้าชายหิวแล้วนะ ชิชิ”
“เอ่อ...ก็พอทำเป็นอยู่นะ”
“แล้วจะชักช้าทำไม รีบไปทำสิ!”
แง๊ TT^TT ทำไมมันแบบนี้ล่ะเนี่ยยยย
30 นาทีต่อมา
“ว้าว...น่ากินมากเลยครับ ^^”
“งั้นๆแหละ”
“น่าจะอร่อยนะ”
“ไม่ได้ เจ้าชายต้องกินก่อนสิ”
“ผมจะกินก่อนนี่ ฯลฯ”
ทำไมคลาสนี้มันช่างวุ่นวายซะจริงๆ = =” แล้ววันนี้ผมจะได้กินข้าวไหมครับบบ
“อื้มมม....อร่อย”
“สึนะนี่เจ๋งไปเลยแฮะ”
“ก็ดีนะ”
“……”
“งั้นผมขอแต่งตั้งให้สึนะคุงเป็นพ่อครัวประจำคลาสนะ”
“ไม่อ๊าววว T__T” แล้วไหงไม่มีใครคัดค้านเลยอ้ะ แง....อย่าบอกนะว่าผมต้องทำข้าวทุกวันเลยอ่ะ
“ช่วยไม่ได้นะครับ สึนะโยชิคุง ^^”
หลังจากที่ทุกคนอิ่มหนำสำราญกันแล้ว ต่างคนก็ต่างแยกย้ายไปทำกิจกรรมต่างๆ ซึ่งกิจกรรมสุดฮิตประจำวันนี้ก็คือ..........
เล่นเกมส์เพลย์สเตชั่น นั่นเอง
แล้วในที่สุดผมก็ถูกจับเข้าไปร่วมวงด้วยจนได้
“เรามาแข่งกันเถอะ!” โกคุเดระคุงพูดขึ้นอย่างมั่นใจ
“หือ...ถ้าแพ้จะทำยังไงดีล่ะ”
“อือ...เอาเป็นคนแพ้หอมแก้มคนชนะเป็นไง” เบลพูดขึ้นแล้วยิ้มอย่างโรคจิต
เฮือก....ทำไมถึงได้คิดอะไรพิเรนท์แบบนี้เนี่ย
“เอาสิ”
“แล้วก็ต้องถ่ายรูปด้วยนะ เดี๋ยวฉันถ่ายให้เอง”ยามาโมโตะยิ้มก่อนจะหยิบกล้องของตัวเองขึ้นมา
“งั้นเราก็มาจับฉลากกันเถอะว่าจะเล่นกับใคร”
“ผมไม่เล่นนะ ผมเล่นไม่เก่ง” ผมรีบพูดแล้วลุกขึ้นจากวง แต่แล้วก็มีมือใครบางคนดึงผมลงมาอย่างแรง
“อ้ะ!” ผมถลาไปนั่งลงบนตักสปาน่า
“เห้ๆ สปาน่าเกินหน้าเกินตาไปนะพวก” เบลแขวะ -////-
สปาน่ากอดหมับที่ร่างบางเอาไว้เหมือนจะไม่ยอมให้หนี ใบหน้าหวานตอนนี้ขึ้นสีแดงระเรื่อจนคนอื่นๆในวงจ้องมอง
“ผมขอเล่นคู่สึนะ นะครับ” มุคุโร่พูดขึ้นแล้วดึงสึนะออกมาจากสปาน่า
“อืม...”
Set 1
เกมส์นี้เป็นเกมส์ต่อสู้ซึ่งผมเล่นไม่เป็นเลยเพราะไม่ค่อยได้เล่น เซ็ทนี้ผมเลยแพ้ไปอย่างราคาบ
Set 2
ผมเริ่มชำนาญขึ้นมาแล้วในที่สุดผมก็ชนะมุคุโร่มาได้อย่างฉิวเฉียด เลยเสมอกัน =w=
Set 3
เซ็ทสุดท้ายแล้ว ผมกับมุคุโร่สูสีกันมากเลย
“สึนะสู้ๆ สึนะสู้ๆ” << เสียงเชียร์ = =
“มุคุโร่ สู้ๆนะเว่ย อย่าให้แพ้เด็ก” << ใครเด็กครับ T^T
“สู้ๆทั้งสองคนอ่ะแหละ ” << แล้วใครจะชนะอ่ะ -__-
มุคุโร่โจมตีใส่ผมอีกแล้วอ่า ผมแพ้แน่เลยยย T^T ผมใช้ท่าไม้ตายสุดท้ายใส่มุคุโร่
และ และ และ............
You Win !
เห้ยยยยย...ผมชนะด้วยอ่ะ >_____<
“วู้ววววววว สึนะชนะแล้ววว ~”
“หอมเลย ๆ ๆ ” -/////-
มุคุโร่มองหน้าผมแล้วยื่นหน้ามาใกล้ๆจนปลายจมูกแทบจะชนกันอยู่แล้วก่อนจะค่อยๆเขยิบมาข้างๆจนเกือบสัมผัสแก้ม แล้ว แล้ววว .... ตึก ๆ ตึก ๆ
“เอาไว้คืนนี้ก่อนนะครับ หึๆ” ร่างสูงเปลี่ยนเป็นกระซิบข้างหูแทนก่อนจะผละออกมา
ทุกคนที่กำลังลุ้นอยู่ก็ได้แต่ส่งเสียงโห่ อย่างเสียดาย
เฮ้อ......เกือบไม่รอด -..-
ตกดึก ทุกคนต่างแยกย้ายกันไปนอนเหลือผมคนเดียวที่นั่งดูหนังอยู่ ผมเหลือบมองนาฬิกา ซึ่งก็เป็นเวลา 4 ทุ่มแล้ว จึงตัดสินใจเดินเข้าห้องนอน
แต่เอ้ะ....นั่นมันคุณฮิบาริกับคุณมุคุโร่นี่ ? มาทำอะไรกันที่ห้องผมน่ะ
“เอ่อ...มาทำอะไรกันเหรอครับ” ผมถามเกร็งๆเพราะเห็นทั้งสองคนกำลังจ้องหน้ากันอย่างดุเดือด
“ฮิบาริ นายนั่นแหละมาทำอะไรที่ห้องสึนะ” มุคุโร่กล่าวหน้าตาบูดบึ้ง
“แล้วนายล่ะมาทำอะไร” ตอบเสียงเย็น
“ฉันนัดกับสึนะเอาไว้ไงล่ะ” มุคุโร่แสยะยิ้มมุมปาก
“ใช่ไหมสึนะคุง” อ้าวแล้วไหงโบ้ยมาให้เค้าอ่ะ T^T เอ...แล้วเราไปสัญญาเมื่อไหร่กันนะ
อืม.... อ๋อ! เรื่องที่เล่นเกมส์น่ะเอง
“อ๋อ ครับ”
“ฮึ...มาวันแรกก็ออกลายเลยนะ ทุเรศจริงๆฉันไปล่ะ” ฮิบาริพูดอย่างฉุนเฉียวก่อนจะเดินกลับห้องแล้วปิดประตูอย่างแรง
“มุคุโร่ฮะ คุณฮิบาริเค้า...อ้ะ” ยังไม่ทันจะพูดจบร่างบางๆก็ถูกดันลงบนเตียงนุ่มทันที
“หึหึ” สึนะหลับตาปี๋เมื่อเห็นมุคุโร่ยื่นหน้าเข้ามาใกล้
“อึก....จะทำอะไรน่ะครับ อ..อย่านะครับ มุคุโร่” สึนะพูดเสียงสั่น ลมหายใจอุ่นๆแผ่วอยู่ที่ข้างๆแก้ม ร่างบางตัวแข็งทื่อทำอะไรไม่ถูก น้ำตาเริ่มคลอเบ้า
จุ๊บ~
ปลายจมูกฝังลงบนแก้มนวลอย่างแผ่วเบาก่อนจะผละออก
“ราตรีสวัสดิ์นะครับ” มุคุโร่ยิ้มหวานก่อนจะดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มให้ร่างบาง
“เอ๋..... ?” ยังไม่ทันจะพูดอะไร มุคุโร่ก็หายออกไปจากห้องซะแล้ว
สึนะได้แต่ยกมือขึ้นมาลูบแก้มเบาๆ
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
Talk Of The Town
ดีค่า ~ ^^
เจอกันเป็นครั้งแรกขอแนะนำตัวไรเตอร์ก่อนน้า
ไรเตอร์ชื่อเบนซ์จ้า จะเรียกอะไรก็เชิญเลยอย่าเรียกป้าเป็นพอ 55+
ฟิคนี้เป็นฟิคเรื่องแรกที่ลองแต่งดู อาจจะไม่สนุก ยังไงก็ทนอ่านไปก่อนเนอะ = ="
เรื่องนี้มีหลายคู่แน่นอนจ้ะ (All 27) กลัวเข้าใจผิดว่ามีแต่ 1827,6927
ที่จริงมีหลายคู่นะเออ 55 +( จิ้นกันตามสบายเน้อ)
ตอนต่อไปอาจจะนานหน่อยนะค่ะ ไรเตอร์จะหนีไปเที่ยวปีใหม่
ยังไงก็ Happy new year ค่า ขอให้ทุกคนที่เมนท์มีแต่ความสุขๆนะค่ะ
ใครไม่เม้นไม่เป็นไรค่ะ ของแบบนี้มันอยู่ที่จิตสำนึก -w-++
แล้วเจอกันตอนหน้าจ้า
ความคิดเห็น