คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro (100 %)
เสียงฝีเท้าดังขึ้นสม่ำเสมอเป็นทางยาวผลัดกับเสียงหอบถี่ๆ ขายาวๆเร่งก้าวเท้าโดยไวเพื่อที่จะไปยังจุดหมาย
ครืดดดดดด ~ เสียงเปิดประตูห้องดังขึ้น
“ว่าไงล่ะ หลายชายที่รักของผม”
เสียงนุ่มเอ่ยขึ้นพร้อมกับยิ้มหวาน เผยให้เห็นใบหน้าอันหล่อเหลาของผู้พูด
“ส สวัสดีฮะคุณปู่” ผู้ที่ถูกเรียกด้วยหลานกล่าวทักทาย ใบหน้าหวานชุ่มไปด้วยเหงื่อ
“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ซาวาดะ สึนะโยชิคือนักเรียนของที่นี่นะ”
“ฮะ” ใบหน้าหวานซีดก้มหน้าก้มตาตอบ
“อืม ระวังตัวด้วยล่ะ สึนะโยชิคุง ^^”
…………….
“ตรงนี้เป็นห้องโถงของหอนะ มีไว้นั่งเล่นอะไรแบบนี้ ส่วนตรงนั้นห้องน้ำรวม แล้วก็นั่นร้านอาหาร ตรงนี้ห้องสมุด สึนะ สึนะ! ฟังอยู่หรือเปล่า”
สึนะสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้าแรงๆหนึ่งที
“เฮ้อ อย่าเหม่อสิ ฉันขี้เกียจอธิบายแล้วนะ รายละเอียดอื่นๆนายไปดูในสมุกพกประจำโรงเรียนเองแล้วกัน”
ชายหนุ่มผมทองพูดก่อนจะเดินจ้ำอ้าวออกไปปล่อยให้คนตัวเล็กต้องยืนอยู่คนเดียว
...กรรม แล้วห้องผมมันอยู่ไหนล่ะเนี่ย...
ผมอ่านรายละเอียดคร่าวๆของหอพัก ก็ได้ใจความมาง่ายๆดังนี้
หอพักที่นี่จะแบ่งเป็นระดับคลาส หรือเรียกว่าชั้นนั่นแหละ ที่นี่ใช้ระบบหอแบบชั้นโดยแต่ละชั้นจะมีสมาชิกทั้งหมด 10 คนด้วยกัน
เท่าที่ผมรู้มาก็มีเท่านี้ ผมไม่ได้สนใจที่จะอ่านรายละเอียดต่ออย่างลึกซึ้ง ตอนนี้ผมเองก็กดลิฟต์ของหอมาถึงชั้น 7 ชั้นที่ผมอยู่แล้ว
ติ๊งต่อง ~
ทันทีที่ลิฟต์เปิด ห้องโถงข้างหน้าก็ปรากฏต่อสายตา ห้องนั่งเล่นขนาดใหญ่พร้อมด้วยเฟอร์นิเจอร์ครบชุด มีทั้งโต๊ะแก้ว โซฟา ทีวี โฮมเทียร์เตอร์ แล้วที่สำคัญ
หนุ่มหล่อ 9 คนที่นั่งอยู่บนโซฟา !
“ไง นายเหรอสมาชิกคนที่สิบน่ะ” หนุ่มผมสีทองปิดหน้าปิดตาเอ่ยขึ้นมา
“ค ครับ” ร่างบางยืนตัวเกร็งเมื่อเห็นสายตาจากคนอื่นๆที่จ้องราวกับจะมองทะลุไปทั้งตัว
“มาช้า ทุเรศชะมัด” เสียงเย็นชากล่าวขึ้น สึนะรู้สึกถึงรังสีอำมหิตของคนพูดจึงได้แต่ยืนก้มหน้าก้มตา อยากจะร้องไห้แต่ก็ร้องไม่ออก มาแปปเดียวก็โดนด่าซะแล้ว
“หึหึ ฮิบาริคุงไปว่าเขาอย่างนั้นไม่ดีนะครับ โมเอะซังครับมาหาผมดีกว่า” ชายผมทรงสัปปะรดพูดขึ้น ก่อนจะเดินเข้าไปลากตัวสึนะมาที่โซฟา
“เอ่อ...” สึนะเริ่มทำตัวไม่ถูก
“หืม...ไม่ต้องเกร็งหรอกครับว่าแต่โมเอะซัง ชื่ออะไรเหรอ”
“ซาวาดะ สึนะโยชิ ”
“อืมสึนะโยชิคุงเหรอ ผม โรคุโด มุคุโร่นะครับ หึหึ” มุคุโร่ยิ้มมุมปาก
“มุคุโร่ นายอย่าขี้โกงสิ คนอื่นยังไม่ได้แนะนำตัวเลยนะ” เด็กหนุ่มที่ปิดตาข้างเดียวพูดขึ้นก่อนจะส่งยิ้มมาให้
“ผมชื่อแรมโบ้ ส่วนคนนั้นคือ เบล ฮิบาริ โกคุเดระ ยามาโมโตะ สปาน่า แซนซัส โชอิจิ”
แรมโบ้แนะนำตัวแทนทุกคน สึนะพยักหน้าแล้วยิ้ม
“อ่า...สวัสดีทุกคนนะ ฉันชื่อซาวาดะ สึนะโยชิ ฝากตัวด้วย” สึนะยิ้มหวาน
“ชิ” ฮิบาริสบถแล้วเดินเข้าห้อง
“สึนะอย่าไปสนใจเลย ฮิบาริก็เป็นอย่างนี้แหละ ไม่ชอบสุงสิงกับใครน่ะ”
“อ่อ...ครับ”
“มานี่ดีกว่าเดี๋ยวผมพาดูรอบๆห้องเองนะ ตรงนี้เป็นห้องโถงของชั้น แล้วก็นั่งเป็นห้องนอน มีทั้งหมดสิบห้องเรียงกัน ข้างในสามารถเดินทะลุกันได้ด้วย มีห้องน้ำในตัวด้วยนะ ตรงนั้นเป็นห้องครัวส่วนรวมของชั้นนะ แล้วก็นั่นเหลืออยู่ห้องเดียวเป็นห้องของสึนะนะ ห้องที่ไม่มีป้ายน่ะ”
สึนะมองไปที่ประตูห้องของตัวเอง ที่แขวนป้ายว่างเปล่า ต่างจากห้องอื่นๆที่มีป้ายชื่อแขวนไว้ทุกห้อง
“อยากได้ป้ายเหรอ ป้ายของสึนะอยู่ที่หัวหน้าคลาสไง” โชอิจิพูดขึ้น
“หืม...ใครเป็นหัวหน้าคลาสเหรอทำไมผมยังไม่รู้เรื่องเลย” สปาน่าหันมาถามเป็นครั้งแรก
“จะใครซะอีกล่ะครับ ก็ต้องเป็นฮิบาริ เคียวยะน่ะสิ”
“เห...ใครให้เจ้าบ้านั่นเป็นฟะ ยังไงฉันก็ไม่ยอมรับหรอกเฟ้ย” โกคุเดระโวย
“น่า ๆ โกคุใจเย็นๆก่อนสิ ให้ฮิบาริเป็นน่ะดีแล้ว” ยามาโมโตะปราม
“จริงๆแล้วผมก็ไม่เห็นด้วย แต่จะปล่อยไปแล้วกัน” มุคุโร่พูดแล้วเดินเข้าห้อง
“อ้ะจริงสิ ทำไมผมถึงได้อยู่ใกล้ๆกับห้องคุณฮิบาริด้วยล่ะครับ T^T” สึนะน้ำตาซึม
“สึนะคุงนี่โชคร้ายจริงๆน้า แต่ผมก็อยู่ห้องติดกับฮิบาริเหมือนกันนั่นแหละ”
“แรมโบ้ นายน่ะไม่เท่าไหร่หรอก แต่สึนะเขาอยู่ตรงกลางของฮิบาริ กับมุคุโร่เชียวนะ”
“อ่านั่นสินะ” - -
ทำไมเหรอครับ ~ คุณ ฮิบาริกับคุณมุคุโร่ น่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอ
แล้วชีวิตในหอของผมจะเป็นยังไงเนี่ย TT^TT
ความคิดเห็น