I will survive! เปิบชีวิต1ปีในอเมริกา

ลำดับตอนที่ #2 : Departing alone เดินทางคนเดียว

  มาแล้วๆตอน 2 ฮื้อออ เดินทางคนเดียวจะแม่เจ้าประคุณ 
เส้นทางก็ใกล้มากกกกก  แค่ นั่งเครื่อง 4 ต่อเอง ข้ามน้ำข้ามทะเลข้ามภูเขา ข้ามทะเลทราย(ก็ข้ามจริงๆT_T)

เป็นการเดินทางที่ยากลำบากแล้วเราก็กลัวมากๆ เพราะ โทรศัพท์ต่อ wifiได้จริงแต่ ทำไรไม่ได้ เก็ทมั้ยยู มันดึงสัญญาณกัน ติดต่อแม่ก็ไม่ได้ ติดต่อคนดูแลก็ไม่ได้ คือเวลา 24ชม ไม่ได้รับรู้อะไรเลย เป็นการเดินทางคนเดียวอย่างเต็มรูปแบบ ทรมานสุดๆ 

1.Suvarnnabhumi --> Narita

อิอันนี้ไม่เท่าไหร่หรอก ไปจากไทย แอร์ก็มีคนไทย คนไทยก็นั่งบนเครื่อง ชิวๆ รีแลก
แต่ปัญหามันอยู่ที่ว่า เรานั่งข้างมนุษย์ป้าคนนึง ชาวญี่ปุ่น ตอนนั่งแรกๆก็ไม่มีไร แต่พอมีเท่านั้นแหละ มีเลย! 5555 คือ เราเปิด ptv ไม่ได้เราก็เลยเรียกแอร์ ตอนนี้ป้ากำลังงีบหลับอยู่ แอร์ก็มาช่วยเรา เรานั่งริมหน้าต่าง แอร์ก็ต้องยื่นมือผ่าน เอนตัวผ่านป้ามา อยู่ดีๆอิป้า ก็ตื่นละบอกแอร์ประมาณว่า จุ๊กกุแร้ มันจ่อตรงหน้าชั้นอะค่ะ แล้วทำหน้าเหม็น เราบับ เห้อ แอร์สวยก็สวยหอมก็หอม ละตอนแอร์เสิร์ฟนู่นเสิร์ฟนี่ (ปล.ของกินของ Japan Airlines เริดมากนะ อร่อยมาก เยอะ เสิร์ฟตลอด ได้กิน Hagen Daas ด้วย *0* ) เจ้แกก็ทำหน้าไม่พอใจแบบรำคาน ที่ต้องส่งอาหารให้คนในก่อน แบบ ยุ่งยาก แล้วตอนเรากินอาหารบนเครื่อง เราทำช้อนตก (ซุ่มซ่ามเอง) แบบไปตรงเบาะเก้าอี้ ยังไม่ตกพื้น ยังไม่โดนตัวอิป้าด้วย เราก็เลยรีบหยิบกลับแล้วขอโทษ อิป้าเงยหน้าขึ้นมามองหน้าตาไร้คำบรรยายมากๆ แบบรังเกียจสุดๆ อยากให้ทุกคนเห็นหน้ามนุษย์ป้าจัง จังไรมาก T____T บอกคำเดียว เสียใจมากที่ต้องนั่งกับมนุษย์ป้า 6 ชม ทรมานสุดๆ 


2. Narita --> LAX

ไฟล์ทนี้นั่งนานกว่าเดิมอีก 8 ชม ก้นชาเลย เรารีบบึ่งขึ้นเครื่องเร็วช้ะก็ยังไม่มีใครมา นั่งนึกๆอยู่ว่าคนนั่งข้างๆจะเป็นใคร ลุ้นๆ  ซักพักมีฝรั่ง หล่อมวาก มานั่งฟินเบย แบบหล่อสูงยาวเข่าดี นั่งด้วยกันตั้ง 8ชม อิอิอิอิอิ x100 

3. LAX --> Dallas

     จะบอกว่าน้ำตาจะไหล LAX เป็นอะไรที่ปราบเซียนสุดๆแล้ว สำหรับใครที่ต้องเดินทางคนเดียว แนะนำ จ้าง UM (ย่อมาจาก  Unaccompanied Minor  เป็นบริการสำหรับเด็กที่เดินทางคนเดียวโดยไม่มีผู้ปกครอง คนพิการหรือเดินทางครั้งแรก เพื่อความปลอดภัย ต้องจ่ายเพิ่มแต่ไม่มากเราว่าคุ้มอยู่ เพื่อนเราใช้แต่เราไม่ได้ใช้ แนะนำๆ สบายมากกกกกก คือจะมีคนเดินนำเราขึ้นเครื่องตั้งแต่ไทย ส่งถึงที่หน้าประตูเครื่องบินแล้วส่งต่อให้แอร์ เค้าจะดูแลเราพิเศษ พอไปถึงอีกต่อนึง เราก็แค่นั่งอยู่เฉยๆรอแอร์มาเรียก แล้วก็ส่งต่อให้ UM อีกที เป็นแบบนี้ทุกต่อจนกว่าจะถึงที่หมาย  แบบเหมือนเจ้าหญิง มีบอร์ดี้การ์ด (คุณเพื่อนบอกมา) แล้วก็ไม่ต้องต่อแถวรอนานๆ ได้ลัดคิวนิดๆหน่อยๆ นั่งที่รับรองพิเศษอะไรแบบนี้นะฮ้า เวิคค่ะบอกเลย ) วงเล็บซะยาว มาถึงเรื่องของเรา ขึ้นย่อหน้าใหม่ดีฝ่า
     คือพอเครื่องจาก นาริตะ ลง แลกซ์เนี่ย  ก็ต้องไปตม. แถวยาวเว่อ คนเป็นร้อย มีแต่คนญี่ปุ่น   ตม.ส่วนมากจะเป็นเอเชี่ยน แต่เติบโตที่เมกาสังเกตุได้จากสำเนียงอันเลิศเลอ เรียกว่า banana  คนทำงานสนามบินส่วนมากเป็นคนผิวดำไม่ก็เอเชียเนี่ยแหละ ไม่ว่าจะเป็นพนักงานบลาๆ พอถึงคิวเราก็เข้าไป แล้วก็ยื่นพาสปอร์ต กับเอกสาร i-20 บลาๆ ทางโครงการเตรียมใหเราไว้หมดแล้ว เค้าก็เช็คๆ ถามว่าเรามาทำไม ให้เราตอบว่า 'I'm a student, I'm study at ___________.' ไอ่คำว่า 'I'm a student'  เนี่ยะช่วยชีวิตเราได้มาก ถึงมากที่สุด ทุกอย่างจะง่ายดาย เพราะ student ไม่รู้เรื่อง ไร้พิษภัย  เค้าก็จัดการเอกสารละก็เป็นอันเสร็จสิ้น   พอออกจากตรงนั้นมา เราต้องไปเอากระเป๋า เพื่อจะเอาไปใส่ไว้อีกรางนึง สำหรับ transfer  เครื่อง เค้าแค่อยากรู้เท่านั้นแหละว่ากระเป๋ามีเจ้าของมั้ย พอเข็นกระเป๋าเสร็จ  ก็ต้องไปอีกตึกนึง เราก็ไม่รู้หรอกว่าเค้าจัดกันยังไง แต่เรานั่ง american airlines มันต้องไปที่ terminal 4 (เวลาเดินทาง ป้ายสำคัญมากต้องอ่านตลอด ดูป้ายดีๆ ไม่เข้าใจต้องรีบถามพนักงาน โชว์ตั๋วให้เค้าดู) แต่อิ terminal4 เนี่ย มันต้องเดินจากอาคารนึงไปอีกอาคารนึง อาจมีบัส แต่เราไม่เห็นและขี้เกียจรอ เราก็เลยเดินด้วยฟีลกล้าๆกลัวๆ คือโคตรไม่แน่ใจว่าต้องไปอีกอาคารนึงหรือเปล่า แต่ป้ายบอกอย่างนั้น ก็เดินไป พอไปถึง ก็เงิบอีก (แลดูเงิบเยอะ มันเงิบจริงๆนะ55555 ) ต้องไปไหนวะเนี่ย คือขึ้นบันไดเลื่อนไปโคตรไม่แน่ใจ ก็เลยถามพนักงาน เค้าบอกว่าถูกก็เดินหน้าเต็มกำลัง เราก็ต้องผ่านด่านอีกทีนึง ตรวจสำภาระ ถอดรองเท้าบลาๆ พอเสร็จก็รีบดู gate ที่เครื่องขึ้นแล้วดิ่งไปเลย ก็ไปนั่งรอ จนขึ้นเครื่อง เสร็จบริบูรณ์
      

4. Dallas --> Dayton (last destination)


      เย้ มาถึงต่อสุดท้าย พอออกจากเครื่อง dallas เสร็จก็ต้อง รีบมองหา gate ที่จอ monitor แล้วรีบมองป้าย ไปไหนต่อ  อันนี้ก็ต้องไปอีกอาคารนึงแต่ดีกว่าเพราะมี คล้ายๆรถไฟฟ้าบริการ ขึ้นได้เลย ชิว5555555 พอถึง gate ก็นั่งรอ 2 ต่อสุดท้ายเราหลับเป็นตายเลย เลยรู้สึกว่านั่งแปปเดียวที่จริงก็ 4-5ชม 55555555555  




เอาน่านฟ้าแถวๆ ไหนไม่รู้ แต่รู้ว่าก่อนจะเข้าเมกามาฝาก เรากำลังบินจาก กลางคืน ไปกลางวัน 
จบแล้วการเดินทางของ จขกท. *0* ต่อไปเรื่องโฮส ไว้ตอนหน้านะแจ้ะ เลิ้บยู้ว