ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : CHAPTER 6 เยริ 100%
CHAPTER 6♡
(Cr. ในรูปนะะ)
"อีสอวัน็ออาโรพยาบาลไ้แล้วนะรับ โีที่ร่าายฟื้นัวเร็ว ไม่ั้นระบมว่านี้แน่ๆ ยัไ็พยายามอย่าใ้าที่้ำมานะรับ เพราะะเิารอัเสบอล้ามเนื้อเอาไ้"
"รับหมอ อบุรับ"
ผม้มหัวใหุ้หมอเป็นารอบุ่อนะล้มัวนอนัเิม
แร๊!
"ริสเป็นไบ้า เราื้อน้ำเ้าหู้มาฝา"
"เฮ้ยอบใ เธอนั่่อนเลย อีสัพัานยอลมา"
เยริพยัหน้า่อนะเินไปหยิบแ้วน้ำมาใส่น้ำเ้าหู้ให้ผม แล้วมานั่ลที่เ้าอี้เยี่ยมไ้
"แล้วนี่หมอว่าไอะ ินิ" เยริเอ่ยประโยำถามพร้อมับยื่นแ้วับหลอมาเสร็สรรพ
ผมปิเสธารูน้ำเ้าหู้ามือเธอและเลือที่ะใ้มือ้าที่ปิรับแ้วมาถือเอ
"็ีแล้ว ร่าายแ็แรี เธอเถอะไปไมาไ"
"็ไม่ไ ทาไปทำานอะ มาเยี่ยมไ้แป๊บๆ เี๋ยว็้อลับละ เ้านายุ"
ผมพยัหน้า นัุ่ยเรื่อยเปื่อยนเสียโทรศัพท์ทำนอรัหวานๆ อเยริัเธอถึไ้อัวลับไป่อน ผมนอนูทีวีนไ้เวลาอาหารเที่ยานยอล็ยัไม่โผล่หัวมาให้เห็นสัที
ผมินยาหลัาิน้าวไปไ้สัพั อาาร่วนอน็เริ่มมา ผมเลยยับัวนอนในท่าที่ิว่าเ็บแผลน้อยที่สุ
ถ้าื่นมาผมหวัว่าะเห็นานยอลเป็นนแร
-
Chanyeol Part
"รับุน้า ถ้ายัไผมฝา้วยนะรับ" ผมานรับเสียหวานอแม่ไอ้ริส ุน้าำับเรื่อารูแลริสรวมไปถึีวามที่ำลัำเนินารเล็น้อย ผมิว่าอีไม่เินสามวัน พวนั้นโนลาเ้าัเ
ปลายสายอบ่อนะัสายไป ผมเสยผมอย่าหุหิเมื่อไู้ภาพาล้อวรปิใลุ้เิเหุ ไอ้ริสถูถีบรถล้ม โนระทืบนลุไม่ไหว แน่นอนผมอยู่ับมันลอเวลา มันไม่เยไปมีเรื่อับใร
ยเว้นปาเสียเล็ๆ น้อยๆ ับผม
และ มินอา?
เธอะทำแบบนั้นไปทำไมันนะ
ผมเรียมเสื้อผ้าไปทะเลับไป้าบ้านไอ้ริสระหว่าที่มันอยู่บ้านนเียว่อนะเินทาไปบ้านมันเพื่อเรียมเสื้อผ้าให้มัน
ผมเลือเสื้อสีำและเทาอย่าที่มันอบ าเวอร์มยี่ห้อโปรอมันสี่ห้าัว ผมัารพับและยัใส่ระเป๋าเป้ใบโปรอมัน ส่วนแปรสีฟันยาสระผมสบู่เหลวลิ่นที่ผมับมันอบผม็เรียมไว้ให้แล้วเรียบร้อย
ว่าะไปโรพยาบาลไ้็ปาไปบ่ายสอแล้วรับ ผมแทรัวเ้าห้อพัฟื้นเบาๆ เพราะไอ้ริสมันนอนอยู่ พอเห็นมันนอนเหมือนไม่สบายัวผม็เลยไปปรับระับเียให้พอี
ใบหน้าเลี้ยเลาอมันูหล่อสมวัย สาวๆ ทั้ในและนอโรเรียน่า็อบมัน แ่ผมไม่เยเห็นมันวใรสัน
เอาแ่ิผมแ
แร๊!
"อ้ะ ริสหลับอยู่เหรอ"
"อืม เธอมาไ้ไเนี่ย" ผมเอ่ยถามามมารยาท ในใรู้สึไม่อยาให้เธอยืนอยู่รนี้สันิ
เยริเินไปเ้าห้อน้ำ่อนะออมาาห้อน้ำพร้อมะละมัใบเล็ับผ้าผืนเล็สำหรับเ็ัว
มือเรียวบาอเธอวาะละมัลพร้อมับยื่นผ้ามาหมายะเ็ใบหน้าอไอ้ริส
หมับ!
ไม่รู้ว่าอะไรสั่ให้ผมับมืออเธอไว้ แ่ที่แน่ใือผมรู้สึไม่ีถ้าปล่อยให้เธอเ็ัวริสแบบนี้
"เราทำเอีว่ารับเยริ"
"ั้น็ไ้ เี๋ยวเราเอาเอานมไปใส่าน่อนนะ"
เธอยิ้มให้ผมนาปิ่อนะวาผ้าละละมั ผมหยิบะละมัมาไว้บนโ๊ะใล้มือ ับหน้าับใบหน้ามันเบามือที่สุ
ผมลัวว่าถ้าเ็แรไปมันะเ็บ อยาูแลมันให้ีเหมือนอนมันูแลผม
/
ผมเ็ัวไอ้ริสอย่ายาลำบาเพราะไม่สามารถยับัวมันไ้ และเยริ็ยัอยู่ในห้อ้วยเลยทำให้ผมถอเสื้อไอ้ริสไม่ไ้
"านยอลเอาน้ำส้มไหม เราื้อิมือมา"
ผมส่ายหน้าปิเสธวามหวัีอเธอ รู้สึไม่อบใที่เธออบมาวอแวับริส
ผมหวเพื่อนมาไป
"นี่านยอล เราถามอะไรหน่อยสิ"
"อืม ว่าไ" น่าแปลที่ผมเป็นนร่าเริ แถมยัใีับผู้หิทุน แ่ับเยริผมลับรู้สึไม่ปลอภัย ยิ่เธอมอผม้วยสายาเป็นมิรเท่าไหร่ สัาอันราย็ัมาึ้นไปอี
"ถ้าเราทำวามผิ แ่เราทำในสิ่ที่ถู้อมันะยัเป็นวามผิอยู่ไหม?"
ผมละสายาาใบหน้าิ้มลิ้ม เลื่อนสายาไปหาไอ้ริสที่นอนหลับสบายไม่รู้ร้อนรู้หนาว
ไม่ใ่ว่าผมหาำอบให้เธอไม่ไ้
แ่ผมไม่แน่ใ ว่าเธอะสื่ออะไรันแน่
"ึ้นื่อว่าผิมัน็ผินะ เหมือนเธออบใรสันที่มีแฟนแล้ว ่อให้ใรบอว่าเธอเหมาะับเามาว่า ยัไเา็มีแฟนแล้วอยู่วันยั่ำ"
ผมยิ้มบาๆ ให้เธอ่อนะรินน้ำใส่แ้วรอไอ้ริสื่น
เยริหน้าเสียไปนิ นั่นทำให้ผมรู้ว่าเธอำลัิอะไร เธออาะอบใรสันที่มีแฟนแล้ว หรือใรสันที่มีนที่อบอยู่แล้ว
ใรสันที่เป็นเพื่อนรัอผม
"อืม.. านยอล" ผมรีบเินเ้าไปหานเพิ่ื่นทันที ประออีนึ้นรับน้ำื่ม้าๆ
ริสพิหัวอมันบลแนผมอย่าอออ้อน ่อนะระเ้ัวออเมื่อเห็นเยริ
"มาไเนี่ย"
"เลิานน่ะ เป็นไบ้า เมื่อเ้ารีบลับไปหน่อย"
"็ี"
ผมึ้นไปนั่บนเียับไอริส่อนะหยิบโทรศัพท์มาเล่นแ้เ้อ
"หายไวๆนะริส เี๋ยววันหลัเราไปเยี่ยมที่บ้าน"
ผมะั เหลือบมอเยริ่อนะ้มมอหน้าอโทรศัพท์รอฟัำอบไอ้ริส
ทำไมผมอยาให้ปิเสธเยริไปนะ
"เราว่าอย่าเลย เธอเป็นผู้หิะมาบ้านผู้ายไ้ยัไ"
ผมเือบหลุถอนหายใ้วยวามโล่อแหนะ
60%
เยริลับไปไ้สัพัแล้ว ไอ้ริสำลันอนมอหน้าอโทรศัพท์ที่แย่ามือผมไป นลืมว่าผมนั่หัวโ่อยู่ในห้ออีน
ที่มัน้อยืมผมเพราะ่อนหน้านี้โทรศัพท์มัน็ยัใ้ไ้ีๆ อยู่หรอ แ่พอมันเอื้อมหยิบันล่วพื้นหมสภาพเลยรับ เลย้อยืมอผมไปเล่น
"มึอบเยริเหรอ?" ผมหลุปาในสิ่ที่อยารู้ออไป ไอ้ริสเยหน้ามอผม่อนะร้อ 'ฮะ?' ออมาเบาๆ
ผม้อหน้ามัน้วยสายาริั ริสมันเลยเียบไปพันึ่อนะถอนหายใ
"ไม่ไ้อบ มึเยเห็นูบับใรไหมล่ะ?" มันย้อนถาม
ผมเลยไ้แ่ส่ายหน้า ่อนะโลาเียนไ้เินไปนัุ่มปุ๊ที่โฟา
"็ีแล้ว" ผมพึมพำเสียอ่อน รู้สึโล่ที่ริสไม่ไ้อบเธอ
แ่ใร็ไ้่วยหยุอาารหัวใเ้นรุนแรแบบนี้ให้ผมทีเถอะ!
/
หลัาทำธุระเรียบร้อย็ไ้เวลาเ้านอน ผมัแวาผ้าห่มับหมอนที่โฟานุ่มท่าทาน่านอน
แ่เหมือนพระเ้าไม่เห็นใ ผมโนไอ้ริสระาึ้นไปนอนับมันบนเีย
ัว็สูไล่เลี่ยันแท้ๆ ทำไมผมลับแรน้อยัวบาว่ามันนานี้นะ
Rrr!
ผมยับัวเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์มาูแ้เือน แอบเหล่มอไอนที่ปิเปลือาหลับปุ๋ยเพราะฤทธิ์ยา่อนะยับลาเียอย่าแผ่วเบา
' minahh : านยอลเห็น้อวามแล้วโทรมาหาเรา้วยนะ '
ผมปิประูห้อพัผู้ป่วยแล้วเินไปบริเวที่ไว้สูบบุหรี่ไม่ไล มือ็โทรออไปหามินอา
'านยอล เรามีเรื่อะอร้อ'
"เรื่ออะไร เรายินีะ่วยมินอานะ อย่าลืมสิว่าเราเป็นแฟนัน"
ผมพูย้ำวามสัมพันธ์ระหว่าเราเพื่อให้เธอมั่นใว่าผมยินีะ่วย และ่วยเือนสิัวเอให้มั่นับนปลายสาย
ไม่ใ่หวั่นไหวับเพื่อนสนิท
'เรารู้สึไม่ปลอภัย มีนป้วนเปี้ยนหน้าบ้านอเรา านยอลเราลัว'
ผมะัึ ปลายสายูร้อนรนนผมอเป็นห่วไม่ไ้ มินอาเป็นผู้หิัวเล็ๆ เธอไม่สามารถปป้อัวเอไ้ ผมวรทำอะไรสัอย่า
"ั้นมินอาเ็บอนะ พรุ่นี้มาหาเราที่โรพยาบาล"
'อบุมานะานยอล เราีใที่านยอลีับเราริๆ อบุนะ'
ปลายสายัไปแล้ว ผมหันไปมอประูห้อพัผู้ป่วยที่เพิ่ออมา
ริสไม่ใร้ายับผู้หิัวเล็ๆอย่ามินอาหรอนะ
100% ้าๆ
้า มา้ามา้า อัพเือนละอน ้นบว้าา ฝาอมเมน์ิมัน้วยน้า นอย์มั่ๆ เวลายอวิวมันน้อยเหมือนเราแ่ไ้ไม่ีเลย แ้
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น