Zwave hunter เกมล่าท้าทรชนหัวใจ

ลำดับตอนที่ #3 : Chapter2 ; เทวดาหรือมาเฟีย !?

Chapter 2 

..........................................

' ปัง ! '

" ยัยหอม ! " ฉันผลักประตูห้องเปิดออกแล้วเดินท่าฮึดฮัดเข้าไปหาเจ้าตัวทันที
" อะไรของแก จะตะโกนทำไม -0- " 
" แกทิ้งฉัน -0- " 
" เปล๊าาา ~ ว่าแต่ แกคุยอะไรกับเขาบ้างล่ะ เล่ามาเลยนะ >0< "
" ก็ แนะนำตัวกันนิดหน่อยอะนะ โฮะๆๆ " คลั่งผู้ชายนัก แกล้งยั่วซะเลย ฮรี่ๆ
" ฮึ่ย ! ทำไมเธอโชคดีจังล่ะ อยากเป็นแกบ้างอ่ะ T^T "
" แกอยากไปนอนจับกบที่ถนนรึไง "
" ไม่ว่ะ ..เฮ้ยจารย์' มาแล้ว "

.............

" อ่ะ วันนี้เรานัดกันทำอะไรเอ่ยยย~ " อาจารย์เอ่ยถามพร้อมโปรยยิ้มมาทางฉัน..
" ทำแล็บค่าาาอาจารย์ " เฮ้ย.. วันนี้เวรฉันนี่หว่า !
" วันนี้เวรใคร ทำไมถึงยังไม่ไปเอาตะกร้าที่ห้องทดลองมา "
" วะ.. เวรหนูเองค่ะอาจารย์ T w T // " ฉันยกมือแล้วพูดเสียงอ่อยๆ
" แล้วรอช้าอะไรอยู่จ๊ะ รอโดนทำโทษเหรอ รีบไปสิ "
" ค่าาาาาา ToT " ให้ตายเถอะนี่ฉันลืมเวรได้ยังไงเนี่ย เกือบไปแล้วไหมล่ะ ! 

นี่ฉันจะต้องหยิบของทดลอง 2 ตะกร้าใหญ่เต็มๆ ขึ้่นไปชั้น 7 เนี่ยนะ.. เชอะ! อาจารย์นะอาจารย์ ...เอ๊ะ !!? นั่นมันกิลไลท์นี่ !!! แย่แล้ว เขาจะเห็นฉันในสภาพบ้าหอบฟางอย่างนี้ไม่ได้นะ .. หลบ ! หาที่หลบ !!

" อ้าว นั่น.. เธอคนเมื่อเช้านี่ " ซวยจริงๆ ทำไมฉันไม่เคยหลบเขาพ้นเลยล่ะ T O T
" ฮะๆ ..ไง สวัสดี -0-/ "
" จะหอบข้าวของไปทำแล็บเหรอ " เขาก้มมองของในมือแล้วพูดขึ้น
" เอ่อ ..ใช่ แล้วนายจะไปไหนล่ะ ทำไมไม่เข้าเรียน "
" ก็นี่ไง ฉันกำลังเดินไปเรียนข้างล่าง " กรรม นี่ฉันถามอะไรออกไปล่ะเนี่ย
" เหรอ งั้นฉันไปเรียนก่อนนะกิลไลท์ บาย " ตัดบทแล้วชิ่งหนีดีกว่า อยู่ในสภาพแบบนี้อายแย่
" ให้ฉันช่วยนะ " พูดจบก็คว้าตะกร้าในมือฉันไปถือทันที -..-
" เฮ้ย ไม่เป็นไร นายจะไปข้างล่างนี่ ฉันต้องขึ้นไปชั้น7 นะ เสียเวลานายเปล่าๆ "
" ไม่ ฉันอยากช่วย ถ้าเธอตกบันไดลงมาคอหักจะทำยังไง "
" แต่.. "
" ถ้าเธอยังพูดมากอีก ฉันจะให้เธอถือเองหมดนี่แหละ "
" โอเคขอโทษนะ .__. " อุ้บ -x- เขาช่วยถือก็ดีเหมือนกันนะ ผ่อนแรงฉันไปได้ตั้งเยอะ

" ... " เขา
" ... " ฉัน
" ที่จริง เธอไม่ต้องเรียกชื่อฉันเต็มๆ ก็ได้ " จู่ๆ เขาก็พูดขึ้นมาทำลายบรรยากาศที่เงียบกันมาตลอดทาง
" ถ้าฉันไม่เรียกชื่อนาย แล้วจะให้ฉันเรียกนายว่าอะไรล่ะ "
" เรียกฉันว่าไลท์แล้วกัน "
" อื้อ .///. "
" อ่ะ.. ถึงแล้ว เธอเดินต่อไปที่ห้องเธอเองนะ " เขาพูดพรางยื่นตะกร้าคืนให้ฉัน
" ขะ.. ขอบใจ ไปนะ"
" อื้ม เดินดีๆ อย่าไปล้มอีกล่ะ "
" อื้ม " บ้าจริง ที่จริงแล้วนายไม่ต้องรื้อฟื้นเรื่องเมื่อเช้าก็ได้นะ T^T

" นี่ "
" ... "
" เดี๋ยวสิ "
" ... ? "
" เธอรู้ชื่อฉัน แต่ฉันยังไม่รู้ชื่อเธอเลย " นะ.. นี่เขาจะถามชื่อฉันใช่ปะ * - *
" กะเต็น เรียกฉันว่าเต็นก็ได้ .__. "
" อืม ..เธอไปได้แล้ว "
" บาย "
" บาย "

ฮึ้ยยยย ! เขาถามชื่อฉันด้วย เขาอยากรู้จักฉันด้วย ที่จริงแล้วเขาเป็นคนใจดีมากเลยนะ -/-

" เต็น.. ระวังขี้หมา ! "
" หืม O.o เอ๋.. !! เหวอๆๆ ~ " 
" คิก.. " * - * ไหนล่ะ ไม่เห็นมีเลย นี่เขาแกล้งฉันเหรอ
" นี่นายแกล้งฉันเหรอเนี่ย ! "
" เปล่าซะหน่อย เธอโก๊ะเองต่างหาก บนตึกเรียนจะมีขี้หมาได้ยังไงเล่า "
" ...ชิ ! -0- " ฉันรีบหันหน้ากลับแล้วเดินหนีเข้าห้องทันที

.......................

' กรี๊งงงงงงง ... '

" เย่ เลิกเรียนสักที เมื่อยจะแย่อยู่แล้ววววว "
" เอ๋ ? นี่มันพักเที่ยงไม่ใช่เหรอหอม "
" เบลอรึเปล่าเนี่ย ! วันนี้วันอังคาร เรียนถึงแค่เที่ยงนะ "
" อ้าว... โทษที ฉันคงจะลืมน่ะ "
" เฟอะฟะใหญ่แล้วนะเดี๋ยวนี้ "
" นั่นสินะ ฮ่าๆๆๆ "

..............

" เต็น ! แย่แล้ว พี่กุมดินแย่แล้ว !!!! " เฟิร์ม เพื่อนชายคนเดียวที่ฉันมีวิ่งหน้าตาตื่นมาหาฉัน ต้องมีอะไรไม่ดีแน่ๆ
" เฮ้ย ... อะไรๆ ตั้งสติก่อนสิเฟิร์ม ค่อยๆ พูด "
" พี่แกโดนรุมซ้อม ตอนนี้ท่าไม่ดีแล้วฉันเลยวิ่งมาตามแกเนี่ย "
" งั้นแกรีบพาฉันสองคนไปเลย เร็ว!! "

ฉันรู้มาตลอดนั่นแหละว่าพี่ชายฉันชอบไปมีเรื่อง แต่ล่าสุดก็ได้ยินมาว่าเคลียร์กันจบไปนานเป็นปีแล้ว คราวนี้ฉันเดาไม่ออกจริงๆ ว่าไปมีเรื่องกับใครอีก ฉันพยายามจะห้ามปรามมาโดยตลอด เพราะพี่กุมดินคือพี่ชายคนเดียวของฉัน เขาคือสิ่งสำคัญที่พ่อแม่ที่ไว้ให้ฉัน ถึงพี่จะเกเรแต่เขาก็ดูแลฉันมาโดยตลอด ไม่ว่าฉันจะต้องทำยังไงเพื่อจะยื้อพี่ให้อยู่กับฉันได้นานที่สุด ฉันยอมทำ

' ผัวะ ! '
' ตุบ ! '

" อัก ... " ทันทีที่ฉันมาถึงภาพที่เห็นตรงหน้าคือพี่กุมที่กำลังทรุดตัวลงอย่างรวดเร็ว ตามตัวพี่มีแต่บาดแผล สติของพี่เริ่มไม่อยู่กับตัว พี่เหลียวมองตาฉันแล้วค่อยๆ สลบไป

' แกมาที่นี่ทำไม หนีไปซะ ' นี่คือความคิดเดียวที่ฉันได้ยิน พี่กุมดินรู้ว่าฉันได้ยินเสียงความคิด พลังแห่งความโกรธในใจกำลังลุกโชน ฉันสะบัดหน้าที่เปื้อนน้ำตาไปทางคนที่ทำลายสิ่งมีค่าของฉัน ทันทีที่ได้เห็นใบหน้านี้ยิ่งทำให้ฉันน้ำตาไหลรินมากขึ้นไปอีก ทำไมเขาถึงทำแบบนี้ ...ไลท์ !!!!!!!

#มุมเล็กๆของไรเตอร์
ตอนที่2ออกมาแว้ววววว ไรต์หวังว่าทุกคนจะชอบกันนะ
ติดตามกันต่อไปนะคะ !

 

:-Daisy ✿