คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter3 ; ปล่อยไก่ใส่ลุงยาม
Chapter 3
..........................................
" ไลท์.. ทำไมนายถึง.. "
" ฟังฉันก่อนนะ คือมันไม่ใช่.. "
" หยุดนะ ! ..นายกำลังจะบอกว่านายไม่ได้ตั้งใจ นายไม่ได้ทำสินะ "
" ... "
" หอม ! เรียกรถพยาบาลที ด่วนเลย "
" อะ.. ได้ๆ จะโทรเดี๋ยวนี้แหละ "
ฉันค่อยๆเข้าไปประคองพี่ขึ้นมา " พี่อย่าเป็นอะไรนะ บ้าเอ๊ย! ทำไมถึงเป็นหนักขนาดนี้ "
" ให้ฉันช่วย.... "
" ไม่ต้อง ! หึ นายไม่รู้หรอกว่าพี่ชายฉันสำคัญกับฉันขนาดไหน "
" ... พี่ ? พี่ชายเธอ.. ? "
" พี่กุมดินมีค่าที่สุดในชีวิตฉันนะ ! นายทำกับเขาแบบนี้ทำไม "
" เดี๋ยว คือว่าฉัน.... "
" กะเต็น รถพยาบาลมาแล้ว รีบพาพี่ดินขึ้นรถเร็ว " ยัยหอมตะโกนมาจากฝั่งถนน
พอรถพยาบาลมาถึงพยาบาลประมาณ 4-5 คนก็มาช่วยกันพาพี่ขึ้นรถไป ฉันขึ้นไปนั่งอยู่บนรถด้วยแต่ชายร่างสูงก็กระโดดขึ้นตามมาด้วย
" นี่ ! ..."
" ฉันเป็นคนทำให้เขาบาดเจ็บ ฉันก็จะชดใช้ให้ "
" หึ นายคิดว่านายเป็นใครกัน หืม.. "
----------------------------------------------------------------------------
“ กะเต็น ”
“ หือ... ” เสียงทุ้มที่คุ้นเคยเรียกชื่อฉัน ฉันค่อยๆปรือตาขึ้นช้าๆ (._.) ( ‘ ‘ ) (0.0)
“ พี่ !!! ฟื้นตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย ทำไมไม่เรียกฉันล่ะ !”
“ แล้วเมื่อกี้ฉันไม่ได้เรียกแกหรือไง - - “
“ เออช่างเหอะ.. ว่าแต่ไปทำอะไรมาเนี่ย ทำไมไลท์เขาถึงมาทำแบบนี้กับพี่ได้ ”
“ แกรู้จักมันเหรอ ”
“ ก็นิดหน่อย ..นี่! อย่าเปลี่ยนเรื่องสิ ตอบมาเลยนะ ”
“ อย่ายุ่งกับมัน มันไม่ได้ดีแบบที่แกคิดหรอกนะ ”
“ เขาทำไม !? ”
“ พี่ชักง่วงแล้วแหละ เบื่อคุยกับแกแล้ว ไปเดินเล่นข้างนอกก่อนไป ” พูดปุ๊บก็มุดผ้าห่มปั๊บ ให้ตายสิ
“ เออๆ ฉันไปก็ได้ จะลงไปเช็คค่ารักษาของพี่ก็แล้วกัน ”
พูดเสร็จฉันก็เดินออกจากห้องลงไปทางฝ่ายการเงินข้างล่าง ถึงตอนนี้ฉันก็ยังงงๆอยู่เลย ทั้งที่คุยกับเขาแล้วไลท์ก็ดูไม่น่าจะมีท่าทีอำมหิตถึงขนาดไล่ซ้อมคนอื่นแบบนั้น ช่างเถอะถึงยังไงมันก็เกิดขึ้นกับพี่ฉันแล้ว ฉันคงจะหลงคิดว่าเขาใจดีไปเองนั่นแหละ
“ นี่ครับค่ารักษา ” ผู้ชายที่คุ้นเคยในเครื่องแบบที่คุ้นเคยกับเสียงที่คุ้นเคยและใบหน้าที่โคตรคุ้นเคยกำลังยื่นเงินก้อนหนึ่งให้กับฝ่ายการเงินของที่นี่
“ นั่นนายจะทำอะไรน่ะ ”
“ จ่ายค่ารักษาให้พี่เธอไง ” เขาตอบหน้าตาเฉย
“ บ้าหรือเปล่า นายเพิ่งจะอัดพี่ฉันไปแล้วจู่ๆก็เป็นพ่อพระมาจ่ายเงินให้เนี่ยนะ เฮอะ ? ”
เป๊าะ !
“ เฮ้ย ! นายมาดีดหน้าผากฉันทำไมเนี่ย ”
“ เธอทำหน้าตลกดี ”
“ แต่ฉันไม่ตลกนะ ! ”
“ แต่ฉันตลกน่ะ ^^ ”
“ ...ฮึ้ยย !! ไปซะ นายไม่จำเป็นต้องมาที่นี่หรอก ”
“ เธอซื้อโรงพยาบาลนี้ไว้หรือไง ”
“ เปล่า ”
“ ถูกต้อง ! เพราะงั้น เธอไล่ฉันไม่ได้หรอก ^^ ” หนอย....ยิ้มเยาะเย้ยฉันเหรอ
“ อ๋อเหรอ ! งั้นไหนมาดูซิว่าฉันจะไล่นายได้มั้ย ”
“ เอาสิ กำลังเบื่อๆเลย โชว์สิ ”
“ หึ ได้ !!! ......ช่วยด้วยค่า!!!!!!!! ช่วยด้วยค่ะหมอนี่มันจะมาทำร้ายฉันค่ะ!!!!! ยามคะ ยาม!!! ”
“ ครับ ไหนครับคนไหนจะทำร้ายคุณผู้หญิงเหรอครับ ..แฮ่กๆ ” ลุงยามวิ่งหน้าตาตื่นทันทีที่ได้ยินเสียง หึ...จ๋อยไปเลยสิตาบ้า! อย่ามาท้าฉันนะ โฮะๆๆๆ
“ คนนี้ค่ะ !! เอาเขาออกไปเลยค่ะลุง !! ” ฉันดิ้นแล้วชี้ไปทางหมอนี่ที่ไม่ได้มีท่าทีว่าจะหนี
“ เอ่อ... คงมีการเข้าใจผิดล่ะมั้งครับ ”
“ เข้าใจผิดยังไงคะ -___- “
“ คุณผู้ชายท่านนี้เป็นลูกของเพื่อนเจ้าของที่นี่ครับ คงเข้าใจผิดแล้วล่ะครับคุณผู้หญิง ” ลุงยามตอบ
“ อะไรนะคะ =[]=!!?? ” อะ..อะไรนะ หมอนี่เนี่ยนะ?
“ ช่างเขาเถอะครับลุง เดี๋ยวผมจัดการเอง ^^ ” กิลไลท์หันไปบอกลุงยามแล้วหันมายิ้มให้ฉัน นายนี่เจ้าเล่ห์จริงๆ ถึงว่าล่ะทำไมถึงไม่หนี แสบจริงๆนะนายเนี่ย
“ ฉันบอกแล้ว เธอไล่ฉันไปไหนไม่ได้หรอก ^^ ”
“ ชิ งั้นฉันไปละ ”
“ เดี๋ยวสิ จะไปไหนล่ะ ” ร่างสูงคว้าข้อมือฉันไว้
“ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนายด้วยล่ะ ปล่อย! ” ฉันสะบัดมือเต็มที่ แต่ทำไมไม่หลุดนะ - -
“ นี่ คือฉัน.. ”
“ หยุด นายไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น ที่นายทำกับพี่ฉันมันทำให้ฉันรู้สึกขยะแขยงนายมาก อุตส่าห์แอบหลงดีใจคิดว่าเป็นคนดีนะเห็นหน้าตาดีดีไม่คิดเล้ยยยย หึอย่าคิดนะว่าเอาเงินมาจ่ายค่ารักษาพี่ฉันแค่นี้แล้วจะหายกันน่ะ น้อยไปด้วยซ้ำ ถ้าพี่ฉันตายขึ้นม..า...อุ้บ! OxO ”
“ เธอนี่พูดมากจัง- - “
แล้วนายมีสิทธิ์อะไรเอามือมาปิดปากฉันเนี่ยยยย =[]=
“ อื้อออ! อ่อยอ๊าาาาา ”
“ ที่นี่โรงพยาบาลนะไม่ใช่ตลาด ตะโกนเพื่อ - - “ เขาพูดแล้วปล่อยมือออก
“ นี่ฉันขออะไรหน่อยได้มั้ย ”
“ อะไร ”
“ ฉันคิดว่าการที่นายทำแบบนี้มันทำให้ฉันรู้สึกแย่มาก ฉันไม่ต้องการเงินจากนาย เพราะงั้นช่วยอยู่ห่างๆ ฉันซะ ฉันเริ่มจะเกลียดนายแล้ว - - ”
“ เอางั้นก็ได้ ” เอ๋? ทำไมง่ายจังล่ะ-0-
“ ก็ดี ”
“ งั้นเรามาเล่นเกมกันเถอะ ถ้าเธอชนะ ฉันจะทำตามนั้น ถือว่าเธอตกลงนะ ^^ ”
นั่นไง.... ว่าแล้วเชียวมันต้องมีอะไรแน่ๆ หมอนี่คงไม่ไปง่ายๆหรอก แต่ก็ดี! ถ้าฉันเล่นเกมชนะนายก็จะเลิกยุ่งกับฉันใช่ไหม ฉันจะยอมเสียเวลาให้นายก็ได้ ถ้าแพ้แล้วอย่ามางอแงทีหลังแล้วกัน(:
#มุมเล็กๆ ของไรเตอร์
ในที่สุดก็คลอดตอน3เสียที T_T!
พยายามจะเขียนยาวๆแล้วนะคะ ขอโทษจริงๆ T w T
หลังว่าทุกคนจะชอบนะคะ ติดตามกันต่อไปเด้อ ><!
ความคิดเห็น