~เลิฟ` ชัตเตอร์ ` เผลอรักเธอเข้าจนได้~

ลำดับตอนที่ #6 : ||ชะที่ 6~ นั้นมัน `frist kiss` ของฉันนะย่ะ!!!!

ซาอินลงมาจากรถแท็กซี่พลางมองสำรวจไปรอบๆบริเวณนั้น  ตึกใหญ่ที่สูงเสียดฟ้า  ซึ่งเป็นห้างดังในกรุงโซล  เธอมองหาชายหนุ่มที่เธอตามมาอย่างไร้วี่แวว

 
"อ้ายยยยยยยยย!!!!  หายไปไหนแล้วอ่ะ 6- -"  หญิงสาวพูดพลางเกาหัวของเธอ

 "เฮ้ย!!!  นั้นนักเรียนหนีเรียนนี่หว่า"  เสียงชายหนุ่มที่ดังขึ้น 

ซาอินก้มลงมองสำรวจที่ตัวเธอพลางมองไปรอบๆ มีเธอเพียงคนเดียวที่ใส่ชุดนักเรียนอยู่ในบริเวณนั้น

"สารวัตรนักเรียน O-o/" ซาอินพูดออกมาโดยแทบไม่ต้องคิด  ตอนนี้สมองของเธอสั่งการไวพอๆกับฝีเท้าของเธอ  เธอวิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิต

 "เฮ้ย!!! อย่าหนีนะ" เสียงชายหนุ่มที่ดังไล่หลังเธอมาติดๆ

 "หยุดให้โง่สิ  แบร่ๆๆๆๆๆ"  เธอหันหลังไปกวนประสาทเขา

กรี๊ดดดดดดด!!!!  มีมือหนึ่งที่ดึงเธอเข้าไปในซอยแคบๆซอยหนึ่งในบริเวณนั้น  แต่ยังไม่ทันที่เธอจะร้องโวยวายด้วยความตกใจ

 "ช่วย.......อุ๊บ" 

เขาจับไหล่เธอทั้งสองข้างและผลักเธอชิดฝาผนัง  เธอสัมผัสได้ถึงริมฝีปากของเขา  หัวใจเธอแทบหยุดเต้นไปชั่วขณะ  ตัวเธอแข็งทื่อทำอะไรไม่ถูก

"หายไปไหนแล้วว่ะ - -a" เสียงชายหนุ่มที่วิ่งตามเธอมา  เขาหันซ้ายหันขวามองเข้ามาในซอยนั้น

 "โห  เด็กสมัยนี้ไม่รู้จักอายกันบ้างเล้ย -_-" ชายหนุ่มพูดก่อนที่จะวิ่งไปตามหาเธอที่อื่น

 เมื่อเธอได้สติ  มือเธอผลักชายหนุ่มออกห่างจากเธอโดยอัตโนมัติ

 "นะ.....นายทำอะไรของนายอ่ะ  บ้าไปแล้วรึไง - -^"  ซาอินหอบแฮ่กๆ  เงยหน้ามองชายหนุ่มตรงหน้า  เขาใส่เสื้อแจ็กเก็ตสีน้ำตาลคลุมทับเครื่องแบบนักเรียนด้านใน

"เธอนั้นและ  ยัยบ้า  ฉันช่วยเธอไว้แท้ๆนะ -*-" 

ซาอินพลางคิดตามที่ยองเซพูด  แต่เธอก็อดคิดไม่ได้ที่เธอต้องมาเสียจูบแรกให้กับคนที่เธอไม่ได้รัก

 "แต่นั้นมัน frist  kiss  ของฉันนะย่ะ >/<"  ขนาดอิตามินจองยังไม่เคยแม้แต่แตะต้องตัวฉันเลย  ซาอินพูดพลางคิดในใจ

 "เธอน่าจะสำนึกบุญคุณที่ฉันช่วยเธอไว้มากกว่านะ  อย่างเธอ!! ถ้าไม่ได้ฉันชาตินี้เธอคงไม่มีโอกาศได้รับรู้รสชาติการจุมพิตหรอก ^.^"  ยองเซยิ้มเจ้าเหล่

 "สำนึกบุญคุณนายเนี่ยนะ  ฝันไปเหอะ!!  ฮือๆๆ  ไม่รู้ว่าฉันจะต้องนอนฝันร้ายไปอีกกี่คืนเนี่ย T-T"

 "ทำไม  ฉันมันน่ารังเกียจนักรึไงห๊ะ - -"  ยองเซยัวะพร้อมกับเดินเข้ามาใกล้ตัวเธอ

 "อย่า....อย่าเข้ามาใกล้ตัวฉันนะ >.<"  ซาอินหน้าเหวอสุดๆ

 "ฮ่าๆๆ  ทำไม.....เธอคิดว่าฉันจะฆ่าเธอหรือไม่ก็ข่มขื่นเธองั้นเหรอ  " ยองเซหัวเราะกับท่าทางตลกของซาอิน

 "มันน่าขำนักรึไง  ฉันไม่ตลกกับนายด้วยหรอกนะ =/="  ซาอินผลักยองเซให้พ้นทาง  เพื่อจะเดินออกจากซอยแคบๆนั้น

 "เดี๋ยวก่อน!!!  เธอจะออกไปทั้งๆอย่างนั้นอ่ะหรอ   เธอได้เจอแจ็กพอตอีกรอบแน่"

ซาอินเดินกลับเข้ามา  เพราะคำพูดของยองเซทำให้เธอคิดได้

"แล้วนายจะให้ฉันทำยังไงล่ะ - -?"

 "รออยู่นี่ก่อนนะ  เดี๋ยวฉันมา"

 "เฮ้ย!!! เดี๋ยวก่อนสิ  ฉันไม่อยากอยู่คนเดียวนะ -0- "  เธอตะโกนไล่หลังชายหนุ่ม

ยองเซเดินกลับเข้ามาพร้อมกับเสื้อแจ็กเก็ตสีดำตัวหนึ่ง  เขายื่นส่งให้กับซาอิน 

"อ่ะ    ใส่ซะ!!ดีนะที่ฉันมีแจ็กเก็ตติดไว้ในรถอีกตัว - -"  ซาอินยื่นมือมาจะหยิบเสื้อแจ็กเก็ตนั้น

 "อ่ะ !!  เดี๋ยวก่อน เธอต้องบอกฉันก่อนว่าเธอตามฉันมาทำไม +-+"  ยองเซชักเสื้อกลับมองซาอินอย่างเจ้าเหล่

เวงล่ะที่นี้....ฉันจะบอกอิตานี่ว่าไรดีเนี่ย  ซาอินคิดในใจเหงื่อเธอเริ่มแตกพลั่กๆ

"เออ.........เอออออ"

 "ช่างมันเหอะ!!  ฉันคิดว่าฉันรู้คำตอบและ"  ยองเซยิ้มที่มุมปาก  โน้มตัวเข้าไปใส่เสื้อให้กับซาอิน เธอจ้องมองชายหนุ่ม  เธอเพิ่งจะสังเกตเห็นว่าหมอนี่ยิ่งดูก็..ยิ่งหล่อ..ยิ่งมองก็..ยิ่งเท่แฮะ

 "มองไรไม่ทราบ  เพิ่งเห็นความหล่อของฉันรึไงห๊ะ!! ถึงกับเคลิ้มเชียว ^0^"

 "บ้า!!!!  อย่างนายอ่ะนะหล่อ   หลงตัวเองชะมัด"  ซาอินหน้าแดง  เธอพูดทั้งๆที่เธอก็รู้สึกว่ามันสวนทางกับความเป็นจริงซะเหลือเกิน  เธอหลบสายตามองเข้าไปในซอยลึก

 "เวนล่ะ  เธอทำฉัน late  จนได้" ยองเซพูดพลางมองนาฬิกาข้อมือยี่ห้อดังที่เขาใส่อยู่

 "แล้วฉันจะทำไงกับเธอดีเนี่ย  ตามมาจนได้ ธุระก็ไม่ใช่ =-="  ยองเซบ่นพึมพำ

 "ป่ะ"

 "หา!!!  ไปไหนอ่า - -?"  ซาอินทำหน้างุนงง

 "ก็เธออยากรู้นักไม่ใช่หรือไง  ว่าฉันโดดเรียนมาทำอะไร  ฉันก็จะพาเธอไปหาคำตอบไง  เห็นอุตส่าห์ยอมโดดเรียนเป็นเพื่อนฉัน" ยองเซยิ้มที่มุมปาก

 "ใคร....ไหนใครโดดเรียนเป็นเพื่อนนายไม่ทราบ"

 "หึ  ขนาดนี้แล้วยังจะมาปากแข็งอีก  ป่ะๆ" ยองเซเอามือข้างหนึ่งจับมือซาอิน 

ยองเซพาเธอออกมาจากซอยนั้น  เลี้ยวซ้ายตรงเข้าไปในห้างดัง    มือของเขาที่จับมือเธอแน่นราวกับว่ากลัวเธอจะหนีไปไหนทำให้เธอรู้สึกแปลกๆ   สายตาคนมากมายจ้องมองมาที่เธอไม่ใช่สิ  รู้สึกว่าจะมองมาที่ยองเซมากกว่า  ก็เขาออกจะหล่อปานนั้นหนิ  

"เออ....ฉันว่านายปล่อยมือฉันได้และ  ก่อนที่คนจะเข้าใจผิดไปมากกว่านี้"

 "ห๊ะ!! เธอหมายความว่าไง  โอเคปล่อยก็ได้  อยากจับตายและ"  ยองเซแยกเขี้ยวกลับก่อนปล่อยมือเธอ

ยองเซเดินผ่านบันไดเลื่อนพาเธอไปขึ้นลิฟต์  จุดมุ่งหมายของเขาคือชั้นบนสุด  ซึ่งเป็นชั้นวีไอพี  ออกมาจากลิฟต์  ยองเซยื่นบัตรใบหนึ่งที่เขาล้วงออกมาจากกระเป๋าให้กับรปภ.หน้าลิฟต์ชั้นนั้น

"โอโห้!!!!  นายเป็นลูกเจ้าของห้างหรือไงเนี่ย O-o?"

 "อยู่เฉยๆเหอะน่า   เดี๋ยวเธอก็รู้เองและ"

 "นี่  นายรู้ไหมว่าฉันอยากเห็นมานานและ  ว่าข้างบนเนี่ยมันเป็นยังไง  คิกๆ >0<"

ยองเซพาซาอินมาหยุดอยู่หน้าห้องๆหนึ่ง  มีตัวอักษรภาษาอังกฤษติดอยู่ข้างหน้าว่า STUDIO

"สตูดิโอ  โห..ไม่น่าเชื่อแฮะว่าบนนี่จะมีสตูดิโออยู่ด้วย" ซาอินพูดพลางคิดบางอย่างออก

 "หรือว่า......นะ....นายจะ.....ไม่อ่ะ  ฉันไม่โง่ตามนายเข้าไปแน่"  ซาอินพูดตะกุกตะกัก

 "เธอว่าอะไรของเธอเนี่ย -,-"

 "ก็นายจะหลอกฉันมาถ่ายนู้ดใช่ไหมล่ะ"

 "ให้ตายสิ!  เธอเคยมองฉันในแง่ดีบ้างไหมเนี่ย =,=" ยองเซไม่สนใจเดินเข้าไปในสตูดิโอ

 "เฮ!!!!  รอฉันด้วยซิ  เอาไงเอากันว่ะ"  ซาอินพึมพำกับตัวเอง

ว้าวววววววว!!!!!! ซาอินอึ้งกับภาพเบื้องหน้า  ภายในห้องสว่างจ้า  แส่งไฟถูกจัดส่องไปที่ฉากสีฟ้าด้านหน้า   กล้องถ่ายรูปตัวหนึ่งถูกเซ็ตให้ตั้งอยู่กลางห้อง  อุปกรณ์ต่างๆ มากมายวางระเกะระกะไปหมด  ทุกคนต่างกำลังวุ่นวายอยู่กับอุปกรณ์ตรงหน้า

"หวัดดียองเซ  วันนี้มา late เชียวนะ ^,^" ชายหนุ่มคนหนึ่งเข้ามาทักยองเซด้วยท่าทางยิ้มแย้ม

 "โทษทีครับ  บังเอิญติดธุระนิดหน่อย ^.^"

 "วันหลังน่าจะมาให้ตรงเวลากว่านี้หน่อยนะ  เราทำงานกันแบบมืออาชีพไม่ใช่กระจอกๆ" เสียงหนึ่งที่พูดถากถาง

 "เออ...แล้วพาใครมาด้วยเนี่ย" ชายหนุ่มคนเดิมมองซาอินด้วยท่าทางสงสัย

 "เด็กกะโปโลอย่างนี้  คงไม่คิดจะพามาถ่ายแบบหรอกนะ =0=" ผู้หญิงคนหนึ่งที่เดินใกล้เข้ามาพูดขึ้น 

ซาอินมองดูหญิงสาวพลางคิดว่ายัยนี่หน้าตาคุ้นๆแฮะ  เธอสวยมากจนซาอินตะลึง  แต่งหน้าจัดจ้าน  ทาปากแดง ผมยาวสลวย  อยู่ในชุดราตรีสีขาวชุดหนึ่งดูราวกับชุดแต่งงานยังไงยังงั้น  แต่หน้าของเธอยังกับนางร้ายในละครไม่มีผิด

"เธอเป็นแฟนฉันเอง"

 "ห๊า!!!! O-o?"  ซาอินอ้าปากค้าง  ยองเซหันมาขยิบตาและยิ้มหวานให้ซาอิน

 "ยิ้มสิยิ้ม ^-^" ยองเซกระซิบข้างๆหูเธอ  เธอจำต้องสวมบทบาทตามนั้น

 "แหม!!! รักกันดีนะ  ฉันอยากรู้จริงๆว่ายัยยูริมจะรู้สึกยังไงที่ทิ้งนายไป  แล้วนายมาคว้ายัยกะโปโลนี่แทน  คงตลกดีพิลึกแฮะ"  เธอยืนกอดอกมองซาอินอย่างดูถูก

 "อ้าว!! ยองเซเดี๋ยวพร้อมแล้ว เตรียมถ่ายได้เลยนะ" ชายหนุ่มคนหนึ่งที่เพิ่งออกมาจากอีกห้องตะโกนบอกยองเซ

 "ครับ" ยองเซตะโกนตอบ  แล้วหันมาพูดกับซาอินโดยไม่สนใจหญิงสาวเลยสักนิด  เธอเดินจากไปด้วยหน้าตาบูดบึ้ง

"นี่  เดี๋ยวไปนั่งรอฉันตรงนั้นก่อนนะ  แล้วอย่าก่อเรื่องอะไรอีกล่ะ  รู้ไหม" ยองเซพูดพร้อมกับชี้ไปที่เก้าอี้ว่างตัวหนึ่งด้านหลัง แล้วลูบหัวซาอินอย่างเอ็นดู

 "นี่  นายเห็นฉันเป็นเด็กอนุบาลหรือไงห๊า   ฉันอายุ  17 แล้วนะย่ะ-_-"

 "อ้าวหรอ^0^" ยองเซทำหน้าทะเล้น

 "นายจะไปแต่งหน้า  แต่งตัวที่ไหนก็ไปเลยป่ะ"

 "แต่งหน้าเหรอ  ฉันมาในฐานะช่างภาพนะ  ไม่ใช่นายแบบ -*-"

 "ห๊า!!!O-o" ซาอินทำเสียงสูง  เธอไม่คิดว่าเด็กอายุ 18 อย่างเขาจะเป็นช่างภาพมืออาชีพ  เธอเอามือกุมหน้าผากด้วยความนึกไม่ถึง 

ซาอินเดินมานั่งที่เก้าอี้ที่เหลือว่างอยู่ด้านหลังสุดของสตูดิโอ  สักพักหนึ่งยองเซก็เดินออกมาจากห้องๆหนึ่งเหมือนกับเป็นห้องแต่งตัว  เขาเปลี่ยนจากเครื่องแบบนักเรียนเป็นเสื้อยืด  กางเกงยีนส์ธรรมดา ดูไม่เหลือมาดคุณชายไฮโซเลยสักนิด  แต่กลับกลายเป็นมาดหนุ่มเซอร์แทน  แต่ถึงอย่างไรเขาก็ดูเท่ไม่เปลี่ยนแปลงเลยจริงๆ  ยองเซหันมายักคิ้วให้ซาอินก่อนที่จะเดินไปเช็คความพร้อมของกล้อง

"ยุนซองเอ  พร้อมนะ" เสียงหนึ่งที่ดังขึ้น

 "ค่ะ" ซองเอตะโกนตอบ 

 "ใช่  ยัยนี่เป็นนางแบบดังที่ชื่อ ยุนซองเอ นี่เอง  ว่าหน้าตาคุ้นๆ  หน้าตาก็ดีแต่นิสัยแย่ที่สุด-_-"

 ซองเอเดินผ่านซาอิน  เธอมองซาอินด้วยสายตาที่ไม่เป็นมิตรเอาซะเลย

 "แหวะ!!! นึกว่าสวยนักรึไงย่ะ  ถ้าเอาฉันไปแต่งยังจะสวยกว่าเธอซะอีก" ซาอินบ่นอุบอิบ

/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

~`จานสี`~ 

    ห่างหายจากการอัพไปนาน  ก็มาอัพเพิ่มแล้วนะจ๊ะ  พ้นช่วงสอบสักที  >0<  เนื้อเรื่องตอนนี้ก็กำลังเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ  โฮะๆ ส่วนคอมเม้นก็เชิญได้ตามบายเลยนะค่ะ [ถึงจะไม่ค่อยมีครายเม้นก็เถอะ T-T] ถือว่าช่วยๆกาน อ่ะคริคริ 

    ห่างหายจากการอัพไปนาน  ก็มาอัพเพิ่มแล้วนะจ๊ะ  พ้นช่วงสอบสักที  >0<  เนื้อเรื่องตอนนี้ก็กำลังเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ  โฮะๆ ส่วนคอมเม้นก็เชิญได้ตามบายเลยนะค่ะ [ถึงจะไม่ค่อยมีครายเม้นก็เถอะ T-T] ถือว่าช่วยๆกาน อ่ะคริคริ