คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ||ชะที่ 5~ ใครหน้าจืดไหนพูดให้ชัดๆดิ๊!!
ที่โรงอาหาร
"เฮ้ย!! ยองเซทำไมเมื่อเช้าแกมาเข้าเรียนช้าจังว่ะ -*-"
"ฉันติดธุระหน่ะ"
"แต่ฉันถามสาวๆในโรงเรียนเขาบอกว่าเห็นแกมาตั้งแต่เช้าแล้วนะเว้ย!"
"งั้นเหรอ - -"
"อ้าว! ไอ้นี่กวนซะล่ะ"
"พอเถอะน่า..ดองวา อย่าไปเซ้าซี้ยองเซนักสิ" ชางวูห้ามปราม
"พี่ยองเซค่ะ โมริซื้อขนมมาให้ ช่วยรับไว้ทีนะค่ะ >,< " หญิงสาวหน้าแดงกร่ำ ส่งขนมให้ยองเซ
"คงรับไว้ไม่ได้หรอกครับ"
"เฮ้ย!! ไอ้บ้า ม่ะ...ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมรับแทนไว้เอง ^-^ " ดองวายื่นมือรับขนมจากหญิงสาว
I do I do yeongwonhi hamkkehagessdaneun geumal I do
Neowa isseul ttaemada joshimseureopge maeumseokeuro !!!
เสียงมือถือของยองเซดังขึ้น
"ครับ รู้แล้วครับ เดี๋ยวผมจะไปเดี๋ยวนี้ล่ะ อีกสักประมาณ 15 นาทีเจอกันครับ" ยองเซลุกจากม้านั่ง รีบสะพายกระเป๋า
"ฉันไปก่อนนะ แล้วพวกแกจดแล็กเชอร์ให้ฉันด้วยล่ะ"
"ครับท่าน!! โชคดีนะครับ รับรองฉันจะจัดการกับขนมนี่เอง ฮ่าๆๆ ^0^ "
แสงแดดจ้าส่องลอดผ่านอาคารเรียนชั้น 4 ซาอินและเฮจินนั่งทานขนมและมองลงมาที่สนามกีฬา สนามกีฬาที่มีแต่เหล่านักเรียนชายเล่นกันอย่างสนุกสนาน
"อือ...ฉันสืบมาล่ะว่า พวกนายยองเซอ่ะอยู่ห้องไหน" เฮจินพูดไปขนมยังอยู่เต็มปาก
"ทานให้หมดปากก่อนก็ได้ย่ะไม่ต้องรีบร้อน ว่าแต่อยู่ห้องไหนอ่ะ ^0^ "
"แน่ะ อยากรู้อ่ะดิ ปี 3 ห้อง A ย่ะ ไม่น่าเชื่อเลยนะว่าหน้าอย่างพวกนั้นอ่ะ จะได้อยู่ตั้งห้อง A แน่ะ แถมยังเป็นรุ่นพี่เราซะอีก"
"นั่นอ่ะซิ แล้วถือดีไงว่าเรียกฉันว่าป้า เชอะ!!! ='= "
"เขาคงเห็นว่าหน้าแกแก่แล้วยังบ่นเป็นป้าอีกล่ะมั้ง ฮ่าๆๆ ^0^ " เฮจินหยอกเพื่อน
"อ่ะ" ซาอินยื่นบางอย่างให้เพื่อน
"อะไรอ่ะ? 6- -"
"กระจกไง แกจะได้เอาไว้ส่องดูตี นกา" เฮจินหน้าเจื่อนลงทันที แล้วสายตาของเธอก็เหลือบมองออกไปที่หน้าต่าง
"เอ๊ะ!!! นั่นมันนายยองเซหนิ ขับรถออกไปไหนของเขาว่ะ ยังไม่เลิกเรียนเลย - -" ซาอินมองตามออกไปนอกหน้าต่าง ยองเซกำลังขับรถสปอร์ตคันงามออกไปจากหน้าประตูโรงเรียน
"คอยดูนะ!! ฉันจะไปฟ้องพ่อให้จัดการกับอีตานี้ คิดจะโดดเรียนงั้นเหรอ นายเสร็จฉันแน่ +-+" ซาอินแววตามีเลศนัย
เย็นวันนั้น
"กลับมาแล้วค่ะ ^0^ " ซาอินตะโกนด้วยน้ำเสียงร่าเริง
"อ้าว!! ซาอินกลับมาแล้วเหรอ" เสียงพ่อของเธอทัก เธอโผเข้ากอดพ่อของเธอ
"พ่อจ๋า >0<"
"วันนี้มีอะไรอีกล่ะ?"
"ถ้าเกิดมีนักเรียนโดดเรียนเนี่ย เราควรจะจัดการขั้นเด็ดขาดไปเลยใช่ไหมค่ะ พ่อ >0<"
"แกหมายถึงใคร?" สีหน้าพ่อของเธอครุ่นคิด
"ก็นายยองเซ นายคนที่พ่อรับเข้ามาเมื่อวานไง"ซาอินยิ้มที่มุมปาก
"พ่อคิดสิ มาโรงเรียนได้ไม่กี่วันโดดเรียนซะและ"
"นั่น เขาคงมีเหตุจำเป็น แกนี่มันก็จ้องจับผิดเขาอยู่เรื่อย"
"หมอนั้นมันเป็นใครกันแน่ พ่อถึงต้องคอยเข้าข้างตลอด -*-" ซาอินหน้างอ
"เอาเป็นว่ายกเว้นเขาไว้สักคนแล้วกัน ^-^" พ่อของเธอลูบผมเธออย่างเอ็นดู
ซาอินเดินคอตกขึ้นบันไดไปที่ห้อง ในใจเธอครุ่นคิด...ฉันต้องรู้ให้ว่าได้นายเป็นใครกันแน่
เช้าวันต่อมา
ซาอินตื่นแต่เช้าเพื่อมาโรงเรียน เธอเดินออกมาจากบ้าน รอรถเมล์ไม่ถึง 20 นาที รถเมล์ก็มาถึงโรงเรียน ไม่ทันทีที่เธอจะก้าวขาเข้าประตูโรงเรียน
"ซาอิน" เสียงหนึ่งเรียกเธอ
"อ้าว!! เฮจิน วันนี้มาถึงพร้อมกันเลยแฮะ" เธอยิ้มกว้าง และเดินเข้าประตูโรงเรียนไปพร้อมกับเฮจิน
วันนี้บรรยากาศยามเช้าที่โรงเรียนก็เหมือนทุกๆวัน จะผิดแปลกก็ตรงที่ทำไมวันนี้ที่สนามกีฬามีคนมาดูหนาตาเป็นพิเศษ
"พี่ยองเซ สู้เขานะค่ะ!!! พี่ดองวากับพี่ชางวูด้วยค่ะ >0<" เสียงสาวๆตะโกนลั่นรอบสนาม
ซาอินและเฮจินจ้องมองไปที่สนาม พวกเธอปฏิเสธความจริงไม่ได้เลยว่าพวกนั้นดูเท่ และโดดเด่นกว่าใครในสนามจริงๆ ทำเอาคนอื่นในสนามเทียบไม่ติดเลยสักคน ยองเซส่งยิ้มให้ซาอิน เธอแลบลิ้นตอบ ส่วนดองวาหันมามองเฮจิน เขาส่งจูบให้เธอ แต่เธอเบือนหน้าหนีอย่างไม่ไยดี เล่นเอาคนทั้งสนามตาร้อนผ่าวจ้องมองมาที่สองสาว
"หมั่นไส้ชะมัด!! ทำไมต้องสนใจยัยหน้าจืดสองคนนี้ด้วยนะ" เสียงหนึ่งที่ดังราวกับว่าจงใจให้ทั้งคู่ได้ยิน ซาอินหันควับไปตามต้นตอของเสียง แน่นอนเธอไม่ยอมให้มันจบง่ายๆแน่
"เฮ!!!! ไหนเธอว่าใครหน้าจืดลองพูดให้มันชัดๆดิ๊ -0- " ซาอินตะโกนถามเจ้าของเสียงนั้น
ขณะที่ในสนามลูกบอลถูกเตะลอยขึ้นไปบนฟ้า ทุกคนจ้องมองอย่างลุ้นระทึก แต่แล้วลูกบอลก็ตกลงบนหัวหญิงสาวผู้หนึ่ง
ปั่ก!!!!! เธอเซล้มลงไป สายตาทุกคู่ในสนามหันมามองที่เธอ
"เป็น....เป็นอะไรมากป่าวว่ะ" เสียงเฮจินพูดขึ้น
คริคริ!!!!!! เสียงหัวเราะเยาะเย้ยของคนที่เพิ่งจะนินทาเธอเมื่อครู่
"ใคร!!! ไหนพวกนายทั้งหมดลองบอกฉันมาสิว่าใคร" ซาอินยังไม่ยอมลุกขึ้น กวาดตามองหาตัวการในสนาม ทุกคนที่เห็นเหตุการณ์หันมามองที่ยองเซ เขาปาดเหงื่อวิ่งออกมาจากสนาม
"อ่อ!!! นายใช่ไหม"
"ถ้าใช่...แล้วจะทำไม" เธอหน้ามุ่ยไม่ยอมขยับเขยื้อน เขาทำท่าจะอุ้มเธอ
"นาย...นายจะทำอะไรอ่ะ?" ยองเซไม่ตอบ อุ้มเธอขึ้นพาดบ่า
"ปล่อย!!!! ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้นะ ขาฉันไม่ได้เป็นไรสักหน่อย" เธอดิ้นสุดฤทธิ์ เขาพาเธอมาถึงห้องพยาบาลจนได้
"ผมเอาคนบาดเจ็บมาส่งครับ" ไม่มีเสียงตอบรับใดๆ
"ไม่มีใครอยู่เลยแฮะ" เขาจึงอุ้มเธอไปวางบนเตียง
"ตัวหนักชะมัด!!! " ยองเซบิดตัวไปมาด้วยความเหมื่อย
"ใครใช้ให้นายอุ้มฉันมาล่ะย่ะ - -" ซาอินบ่นอุบอิบ ลุกขึ้นนั่งบนเตียง หัวใจเธอเต้นรัวผิดปกติที่อยู่ใกล้หมอนี่
"ไม่เป็นไร มากใช่ไหมซาอิน " เฮจินที่วิ่งตามมาตะโกนถาม ตามมาด้วยดองวาและชางวู
"แหม...เล่นซะตามไม่ทันเลยนะเฟ้ย"
"และนี่โรงเรียนนี้ไม่มีเจ้าหน้าที่พยาบาลเลยรึไง -_-?" ชางวูถาม
"มีสิย่ะ แต่ไม่รู้ไปไหนอ่ะ 6- -" เฮจินตอบ
"อ้าว!!!! ใครเป็นอะไรค่ะเนี่ย" ผู้หญิงคนหนึ่งที่เพิ่งเข้ามาตะโกนถาม เธอผิวขาว ผมยาว หน้าตาน่ารัก เธอคือเจ้าหน้าที่ประจำห้องพยาบาลนั่นเอง
"น่ารักเป็นบ้าเลยว่ะ" ดองวากระซิบกระซาบกับชางวู
"โดนลูกฟุตบอลเข้าอ่ะครับ" ยองเซตอบหญิงสาว
"ไหน ขอพี่ดูหน่อยนะค่ะ" เธอเดินเข้ามาหายองเซ
"เออ..คือ ไม่ใช่ผมอ่ะครับ - -" ยองเซชี้ไปที่ซาอิน
"อ้าว ! โทษทีค่ะ" เธอหน้าแดง ด้วยความอาย
"ไหน..ตรงไหนค่ะ" เธอถามซาอิน
"แถวๆนี้อ่ะค่ะ" ซาอินชี้ไปบริเวณที่บาดเจ็บ หญิงสาวเอามือมาสัมผัสที่บาดแผลของเธอ
"โอ๊ย!!!!!" เธอร้องลั่นห้องพยาบาล
"อุ้ย..ขอโทษค่ะ" หญิงสาวตกใจ
"เบาๆ หน่อยสิค่ะพี่ Y0Y"
"อ่ะจ๊ะ บวมมากเลยนะค่ะเนี่ย"
"เดี๋ยวพี่ใส่ยาให้แล้วกัน" หญิงสาวบรรจงทายาให้เธอ
"เสร็จแล้วค่ะ" เธอยิ้ม
"ขอบคุณค่ะ"
"คุณพยาบาลคนสวย แล้วผมล่ะครับ ผมก็บาดเจ็บเหมือนกันนะครับ >0<" ดองวาพูดขึ้นบ้าง
"อ้าว ตรงไหนหรอค่ะ"
"โธ่!!! ไอ้กะล่อน" เฮจินรู้ทัน
"อ่อ...เธอหึงฉันล่ะสิ" ดองวายิ้มกรุ่มกริ่ม
"แหวะ!!! ทำไมฉันต้องหึงนายด้วยย่ะ หน้าอย่างนายฉันไม่คิดจะสนเลยสักนิด -*-"
"หน้าอย่างฉัน ใครไม่สนก็เว่อร์และ อย่างเธอจะหาผู้ชายที่เพอร์เฟ็กอย่างฉันได้ที่ไหน"
"หยุด!!!!!!!!! เออ....เออมีอะไรไปเครียกันข้างนอกนะค่ะ ที่นี่ห้องพยาบาลค่ะ ไม่ใช่สนามโต้วาที" ทั้งคู่หน้าเจื่อนลงทันที
"ฝากไว้ก่อนเถอะย่ะ" ดองวาแยกเขี้ยวกลับ แล้วทั้งหมดก็เดินออกมาจากห้องพยาบาล
I do I do yeongwonhi hamkkehagessdaneun geumal I do
Neowa isseul ttaemada joshimseureopge maeumseokeuro !!!
"ยองเซพูดครับ โอเคจะไปเดี๋ยวนี้และครับ" ซาอินเอี่ยวหูฟัง
"อ่ะแฮ่ม!!!! " เธอทำไม่รู้ไม่ชี้
"มีงานด่วนหรอว่ะ =0="
"อืม ไปล่ะ" ยองเซแตะไหล่เพื่อน แล้วเดินไป
"เดี๋ยว!!! นายจะไปไหน นี่มันยังไม่ทันออดเข้าเรียนเลยนะ" ซาอินรั้งไว้ แต่ยองเซไม่ฟัง
"นี่...นาย..หนอย!! ได้" ซาอินคิดบางอย่างออก
"โอ๊ย!!!! ปวดท้อง >.<" ทุกคนตกใจ
"ห๊า!!!! ปวดท้องหรอ ไปกินยาไหม" เฮจินถามอย่างเป็นห่วง
"เข้า....เข้าห้องน้ำ" ซาอินขยิบตาให้เพื่อน อย่างรู้กัน
"อ่อ.......(- -)(_ _)(- -)"
"ฉันไปก่อนนะ" ซาอินรีบวิ่งไป ปล่อยให้ดองวาและชางวูทำหน้างง
"เออ...เออพวกนายมีเรียนที่ไหนกันอ่ะ เดี๋ยวฉันไปส่งดีม่ะ ^.^"
"ห๊า!!! เธอเนี่ยนะ O-o?" เฮจินยิ้มกว้าง ทำให้ดองวาและชางวูยิ่งงงเข้าไปใหญ่
ซาอินเดินตามยองเซมา เธอแอบตรงมุมตึก รถของยองเซค่อยๆแล่นออกไปจากประตูโรงเรียน เธอวิ่งตามออกไป
"จอด!!!!!จอดด้วยค่ะ" เธอโบกรถแท็กซี่
"ตามรถคันนั้นไปติดๆเลยนะค่ะ"
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
~`จานสี`~
เหมือนเดิมค่ะ!!! อิอิ อย่าลืมคอมเม้นให้โหน่ยนะค่ะ โหวตให้ด้วยก็ยิ่งดี อ่ะคริคริ จะได้เปงกะลังจายให้นู๋สู้ต่อปาย เอิ๊กๆ
ขอให้โชคดีในการสอบนะค่ะ!!! นู๋ด้วย....
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
~`จานสี`~
เหมือนเดิมค่ะ!!! อิอิ อย่าลืมคอมเม้นให้โหน่ยนะค่ะ โหวตให้ด้วยก็ยิ่งดี อ่ะคริคริ จะได้เปงกะลังจายให้นู๋สู้ต่อปาย เอิ๊กๆ
ขอให้โชคดีในการสอบนะค่ะ!!! นู๋ด้วย....
ความคิดเห็น