รักกวนๆ ของหนุ่มหน้าหล่อ กับสาวปากร้าย

ลำดับตอนที่ #1 : พี่ชายสุดป่วน

ตอนที่ 1

ตอนนี้ชีวิตของฉันมีเรื่องวุ่นวายมากมายเหลือเกิน  ไหนจะเรื่องเรียน  ไหนจะเรื่องพี่ชาย  ที่ขยันหาเรื่องมาให้น้องได้ทุกวัน   เฮ้อ~~  คุณพ่อคุณพ่อท่านก็ยังไม่กลับขากต่างประเทศสักที

' ขอบคุณที่รักกัน  ขอบคุณทุกครั้งที่เธอคอยปลอบฉัน'  เสียงโทรศัพท์ของพี่ชายฉันเอง

"พี่ฟ้ารับโทรศัพท์สิ  จะปล่อยให้มันดังไปถึงไหนกัน!! " ฉันเปิดประตูตะโกนบอกพี่ฟ้า  เอ่อ...มีอีกอย่างนึงน่ะค่ะไม่ต้องแปลกใจที่ฉันมีพี่ชายแต่ชื่อฟ้าเหมือนผู้หญิง  คือจริงๆแล้ว  พี่ฟ้าไม่ได้ชื่อฟ้าเฉย  มันชื่อว่าสายฟ้า  แต่มันยาวฉันเลยเรียกว่าฟ้าเฉยๆ

"ก็น้องเปิ้ลโทรมาฉันไม่อยากรับ"สาวโทรมาอีกแล้ว

                ฉันเห็นว่าพี่ฟ้ามีท่าทีว่าจะไม่ยอมรับโทรศัพท์ง่าย  ก็เลยลุกเดินไปที่ห้องของพี่ฟ้า  เพื่อที่จะไปรับเจ้าโทรศัพท์น้อยๆที่นังคงดังไม่หยุด

' ปึง '

"พี่ฟ้าโทรศัพท์อยู่ไหน! เดี๋ยวน้ำรับเอง! " ฉันตะโกนออกไปอย่างเหลืออด

"อยู่ในห้องน้ำ"มันเข้าใจหาที่ว่าง

                ฉันเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อรับโทรศัพท์ที่มันยังคงดังอย่างบ้าคลั่ง  น้องเปิ้ลแหมเม้มเบอร์สะน่ารักเชียว  แต้พอดูรูปที่ขึ้นบนหน้าจอก็น่ารักจริงๆ

"ฮัลโหล" ฉันทำเสียงดัดจริต

"นี่เธอเป็นใครย่ะ  มารับโทรศัพท์ของพี่ฟ้าได้ยังไง" คนอะไรเสียงแหลมชะมัด

"ฉันจะเป็นใครมันก็ไม่เกี่ยวกับเธอ  แล้วที่ฉันมารับโทรศัพท์ของพี่ฟ้าเนี่ย  เพราะเขาอยากให้ฉันรับ อ่อแล้วเขายังฝากบอกเธออีกว่า เลิกโทรมาได้แล้ว  รำคาญ!! " ฉันเน้นเสียง ตรงคำว่า 'รำคาญ ' เป็นพิเศษ  แล้วฉันก็เดินถือโทรศัพท์ออกมาจากห้องน้ำ

"นี่! พี่ฟ้าทำไม  ถึงไม่รับโทรศัพท์เปิ้ลละ "

"ก็ฉันรำคาญ"

"เห็นตอนจีบบอกว่ารักนัก  รักหนาไง " ฉันเห็นพี่ฟ้ามันจีบหญิงคนไหน  มันก็บอกว่าคนนี้แหละรักแท้แน่นอน  แต่ก็เลิกทุกราย  แล้วพี่ฉันเนี่ยมันเป็นประเภท  ไม่ชอบบอกเลิกผู้หญิง  มันเลยไม่จบสักที  ฉันรำคาญเลยเป็นคนบอกให้มันเกือบทุกราย  ( ที่ใช้คำว่าเกือบเนี่ย  เพราะบางรายมันทนนิสัยเจ้าชู้ของพี่ฟ้าไม่ได้ เลยเป็นฝ่ายบอกเลิกสะเอง  แล้วบอกเลิกเฉยๆด้วยนะ  แถมฝามืองามๆประทับที่แก้ใด้วย )

"ก็น้องเปิ้ลเนี่ย  คอยตามติดฉันทุกฝีก้าว  โทรเช็คทุก 5 นาที นะสิ  เป็นแก  แกจะไว้เหรอ"แต่มันก็น่ารำคาญจริงๆ

"อือๆ  งั้นฉันกลับห้องก่อนนะ"

"อืม  ขอบใจมากนะน้องรักที่ช่วย"พี่ฟ้าพูดพล่างยิ้มแป้น  พี่ชายฉันนี่เวลามันยิ้มที่ไรใจจะละลายทุกที

"ไม่เป็นไร  แต่อย่าให้มีคร่าวหน้าก็แล้วกัน"

"คร้าบบบ  คุณแม่" เฮ้อ  พี่ชายฉันเนี่ยไม่รู้จักโตจริงขนาดขึ้น ม.6 แล้วยังทำตัวเป็นเด็กๆไปได้

                ตายแล้ว!!  ฉันยังอ่านหนังสือไม่ถึงไหนเลย  อีกวันเดียวฉันก็ต้องไปสอบเข้า ม.4 โรงเรียนพี่ฟ้าแล้ว  ฉันรีบวิ่งไปที่ห้องเพื่อตั้งหน้า  ตั้งตาอ่านหนังสือต่อ

                และแล้ววันที่แสนเศร้าก็มาถึง  มันก็คือวันสอบนั้นเอง  เมื่อคืนฉันรีบเข้านอนแต่หัวค่ำ  เพื่อที่สมองจะได้ปรอดโปร่ง 

                ฉันมาโรงเรียนนานาชาติกับพี่ฟ้า  เรามาถึงที่นี่ตอน 7.30 น. อีกครึ่งชั่วโมงก็เข้าห้องสอบแล้ว  ตื่นเต้นจัง  ไม่รู้จะทำได้ป่าว  ข้อสอบโรงเรียนเป็นภาษอังกฤษหมดเลยด้วย

"น้ำ  ไม่ต้องตื่นเต้นนะ  พี่รู้ว่าเราต้องทำได้  เราเก่งภาษาอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ" พี่ฟ้าให้กำลังใจฉัน พร้อมกับเอามือตบบ่าฉันสองที่เป็นเชิงให้กำลังใจ

"อื้ม" ค่อยยิ้มได้หน่อย

' นักเรียนชั้น ม.3 ทุกคนที่จะเข้าสอบ  ขณะนี้ได้เวลาแล้ว กรุณาเข้าห้องสอบในเวลานี้ค่ะ ขอบคุณค่ะ'

"พี่ฟ้า  รอน้ำตรงนี้นะ "

" ขอให้สอบผ่านนะน้องรัก"

"ขอบคุณค่ะ"

                ฉันสูดหายใจลึกๆก่อนเข้าห้องสอบ  เป็นการเรียกความมั่นใจ  นักเรียนส่วนใหญ่ที่สอบเข้าที่เป็นลูกครึ่ง  ส่วนเด็กไทยมีน้อย  ก็จะมีแต่พวกที่ค่อนข้างมีสตางค์  เพราะค่าเทอมที่นี่เหยียบหลักแสนเลยค่า...

                ฉันออกจากสอบตอนหมดเวลาพอดี  ไม่ใช่เพราะทำไม่ได้  แต่ต้องตรวจทานข้อสอบให้แน่ใจเสียก่อน  ฉันไม่อยากให้มันผิดพลาดแล้วต้องมานั่งเสียใจทีหลัง

"พี่ฟ้ากลับบ้านกัน"

"เป็นไง  ทำได้ไหม"

"มีอะไรบ้างที่สายน้ำคนนี้ทำไม่ได้" ฉันพูดอย่างภาคภูมิใจ (ปนหลงตัวเอง )

"อืมๆ  งั้นเรากลับบ้านกันเลยนะ"

"^-^" ฉันยิ้มให้พี่ฟ้าแทนคำตอบ

"น้ำ  พี่ว่าเราอย่าเพิ่งกลับบ้านเลย  ไปเดินห้างกันดีกว่า"พี่ฟ้าพูดพร่างเลี้ยวรถกลับ

"ก็ดีเหมือนกัน  น้ำกำลังอยากได้เสื้อตัวใหม่พอดี"

                แล้วพี่ฟ้าก็พาฉันมาที่ห้างสรรพสินค้ากลางใจเมือง  พอมาถึงพี่ฟ้ากับฉันก็แยกกันเดิน  ฉันเดินไปที่แผนกเสื้อผ้าก่อนเลย  ไปดูเสื้อ และหมวก

"พี่ค่ะ  ขอดูหมวกไปนี้หน่อยค่ะ" ฉันบอกพนักงานสาวให้หยิบหมวกสีชมพูดำ

"นี่ค่ะ " สวยจังเลยเอาใบนี้แหละ   แล้วฉันก็ไปลองเสื้อตัวนู้นตัวนี้

"พี่ค่ะเอาหมดนี่เลยค่ะ"ฉันบอกพนักงานพร้อมกับยื่นเงินจำนวนนึง

"รอสะครู่นะค่ะ"

" ^ - ^ " ฉันยิ้มให้แทนคำตอบ 

"นี่ค่ะ ขอบคุณมากน่ะค่ะ"

                ฉันไม่รู้ว่าจะไหนดี  เลยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อโทรหาพี่ฟ้า  ไม่รู้ว่าป่านนี้จะทำอะไรอยู่ฉันฟังเสียงเพลงรอสายสักพักพี่ฟ้าก็รับโทรศัพท์

"ฮัลโหล"

"พี่ฟ้าอยู่ไหน"

"ดีมากเลย  น้ำน้องรักที่โทรมา  แกรีบมาช่วยพี่หน่อยพี่เจอยัยน้องเปิ้ล"

"แล้วตอนนี้พี่ฟ้าแล้วตอนนี้พี่ฟ้าอยู่ไหน"

"เดี๋ยวแกมารอฉันที่หน้าห้องน้ำ  ชั้นหนึ่ง  ข้างร้าน พิซซ่านะ"

"อืมๆ" ฉันรีบเดินไปลงลิฟท์  เพราะมันน่าจะเร็วกว่าลงบันไดเลื่อน

                ฉันรอพี่ฟ้าที่หน้าร้านพิซซ่าสักพักพี่ฟ้าก็เดินออกมา  ด้วยสีหน้าหวาดๆ  สงสัยกลัวยัยเปิ้ลแน่ๆเลย

"พี่ฟ้าแล้วไหนละน้องเปิ้ล"

"ฉันบอกให้รออยู่ที่ร้านไอศกรีมนะ  แล้วขอตัวมาเข้าห้องน้ำ" พี่ชายฉันนี่แทนทีจะบอกเลิกยัยนั้นไปเลย"

"น้ำว่าพี่ฟ้านะจะบอกเลิกเขาตรงๆเลยนะ  เขาจะได้ไม่มายุ่งกับพี่อีก"

"แกก็รู้ว่าฉัน  ไม่ชอบบอกเลิกใคร" พี่ฟ้าแล้วเดินมุ่งหน้าไปที่ร้านจอดรถทันที   ทำให้ฉันต้องรีบเดินตาม

"นี่พี่ฟ้าไม่ได้ซื้ออะไรเลยเหรอ"ฉันถามพี่ฟ้าทันทีที่ขึ้นรถ

"ซื้อ"

"แล้วอยู่ไหนละ ไม่เห็นมีเลย" พี่ฟ้าทำหน้าเหมือนนึกอะไรบางอย่างออก

"ฉันลืมไว้ที่ยัยน้องเปิ้ล"

"หึ  หึ  สมน้ำหน้า"

"โธ้เอ้ย!!  แต่ก็ช่างมันเถอะ  เพาระฉันเพิ่งซื้อไปแค่อย่างเดียว"

"อืมๆ"แล้วเราก็มุ่งหน้ากลับบ้าน

                พอมาถึงบ้านฉันก็ขึ้นห้องไปลองเสื้อผ้าและของที่ซื้อมาวันนี้เลย   เฮ้อ! ในที่สุดวันสอบก็ผ่านพ้นไปสักที 

ก๊อก  ก๊อก  ก๊อก

"ใครค่า"

"จะใครละ  ฉันเอง"  ลืมไปวันบ้านนี้มีฉันกับพี่ฟ้าอยู่กันสองคน

"เข้ามาเลย  ประตูไม่ได้ล็อค"

"น้ำ   นี่เราฟังผลสอบวันไหน"

"วันเสาร์หน้าตอนเช้า  ฟังผลเสร็จก็มอบตัว  จ่ายค่าเทอมเลย"

"อืมๆ  พี่จะได้โทรไปพ่อกับแม่ให้โอนเงินมาให้"

"ค่า..."

'คนรักกัน  ไม่น่าจะทำได้ลง  ความซื่อตรงไม่มีบ้างเลย  '

"ฮัลโหล"

"ทำอะไรอยู่ย่ะยัยพลอย"นึกว่าใครที่แท้ก็ยัยฮันนี่เพื่อนรักนี่เอง

"ลองเสื้อผ้าแล้วก็คุยกับพี่ฟ้าอยู่"

"เสียงแกนี่ยังห้าวเหมือนผู้ชายเลย"

"เหมือนไรแกจะเลิกพูดว่าฉันเหมือนชายซะที"

"เมื่อไรที่แกไว้ผมยาวก็เมื่อนั้นแหละ" ตอนนี้ผมฉันซอยสั้น 

"แกก็รู้ว่าผมยาวมันต้องรักษา  สระผมก็ลำบาก"

"แต่ตอนที่แกไว้ผมยาวแกสวยมากเลยนะ"

"อือ อือ  ว่าแต่ก็เหอะโทรมามีไร"

"ฉันจะถามแกว่า  วันนี้แกทำข้อสอบได้รึป่าว"

"แน่นอน" ฉันตอบอย่างภูมิใจ

"แกนี่มั่นใจอย่างนี้ไม่เคยเปลี่ยนเลยนะ" เฮ้อ  ยัยเพื่อนคนนี้นี่หลงมั่นใจอย่างนี้ตลอดเลย  ฮันนี่คิดในใจ

"อยู่แล้ว  แล้วแกละทำได้มั้ย"

"ก็พอได้อ่ะนะ"

"เฮ้ย  แกแค่นี้ก่อนนะ  ฉันยังคุยกับพี่ฟ้าไม่เสร็จเลย"

"จ้า...ฝากบอกพี่ฟ้าด้วยว่าฉันคิดถึง"

"จ้า..."

                ฮันนี่เป็นเพื่อนสนิทฉันคนนี้มันชอบพี่ฟ้ามาตั้งหลายปีแล้ว  แต่พอพี่ฟ้ามาขอคบด้วยยัยนี่ก็ไม่เอา  ฉันละงงจริงๆ  แต่ก็ดีแล้ว  เพราพี่ฉันมันมีหน้าเป็นภาชนะหุงต้ม  แล้วอีกอย่างฉันกับยัยฟ้ากานิทกันตั้งแต่อยู่เมืองนอกแล้ว

"คุยกับเพื่อนไม่สนใจพี่ชายเลยนะ"พี่ฟ้าพูดอย่างงอนๆ

"โอ้  น้ำขอโทษ  ยกโทษให้น้ำนะ" ฉันพูดพร่างยื่นนิ้วก้อยไปให้พี่ฟ้า

"ก็ได้" อิอิ  พี่ฉันนี่ทำตัวเป็นเด็กไปได้

"แล้วพี่ฟ้าจะโทรหาแม่เมื่อไร  บอกน้ำด้วย  น้ำอยากคุยกับแม่"

"คร้าบบบ"แล้วพี่ฟ้าก็เดินออกจากห้องไป

"เดี๋ยว"

"มีไรหรอ"

"คือ...ยัยฮันนี่ฝากบอกว่าคิดถึง

"..."พี่ฟ้าไม่ตอบแต่พยักหน้าเป็นการรับรู้

                เดี๋ยวลงไปทำอะไรพี่ฟ้ากิน แล้วจะได้ขึ้นมาอาบน้ำนอนดีกว่า  วันนี้เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว  ไหนจะสอบ  ไหนจะไปเดินห้าง (แหมเดินห้างเนี่ยเหนื่อยมากรึไง )

ก๊อก  ก๊อก  ก๊อก

"พี่ฟ้า  จะกินอะไรเดี๋ยวน้ำลงไปทำให้"

"ไม่เป็นไร  เดี๋ยวพี่จะโทรไปสั่งแม็คมากินเอง"

"อืมๆ  งั้นน้ำไปนอนก่อนนะ  ฝันดี"

"อืม  ฝันดี"

                ฉันเลยเดินกลับห้องมาบน้ำ  เมื่อยจังเลยวัน  ทำไมมันเมื่อยยังงี้นะ   หลังจากอาบน้ำเสร็จฉันก็ไปหยิบเสื้อผ้าที่ซื้อมาวันนี้ลงตะกร้าผ้า  แล้วเดินขึ้นเตียง  เข้าสู่ห่วงนิทรา

                ตลอดหนึ่งอาทิตย์  ฉันค่อยรับโทรศัพท์ให้พี่ฟ้าไม่ต่ำกว่า 5 ครั่งต่อวัน  คนอะไร  กิ๊กเยอะชะมัด  และวันนี้ก็เป็นวันที่ฉันต้องมาฟังผลสอบที่โรงเรียนแล้ว