บนทางเดินที่ไม่สมหวัง

ลำดับตอนที่ #12 : เหตุเพราะผู้อื่น .ห่างกันไม่กี่คืบ

          พอเช้าในรุ่งขึ้นเธอทราบข่าวการเสียชีวิตอย่างสงบของวิลัน คราวนี้ไม่มีน้ำตาเพราะเธอรู้อยู่แล้วในใจว่า เพื่อนของเธอคนนี้ไปอย่างหมดห่วง ไปอย่างไร้ความกังวล ไปอย่างมีรอยยิ้ม เธอได้จัดงานศพของวิลันตามที่วิลันเคยขอเธอไว้ โดยมีอิทธิดูแลอย่างไม่ห่าง ส่วนพินิจก็ต้องไปประชุมที่อเมริกา

          วันหนึ่งเป็นวันที่นิดนั้นอาจไม่ได้ลืมดูดวงของเธอเองก็เป็นได้ เมื่อช่อนันคิดแผนการเล่นงานนิดอย่างสาสมที่สุดโดยไม่คิดคำนึงว่า ใครบ้างจะต้องเจ็บช้ำไปมากสักแค่ไหน เมื่อช่อนันได้แอบขโมยนามบัตรของอิทธิจากกระเป๋าของนิดในช่วงที่นิดทำงาน และได้โทรศัพท์ไปนัดแนะว่านิดจะไปยังที่ที่หนึ่งเพื่อไปนัดพบกับอิทธิ

     "สวัสดีครับ ใครครับ" อิทธิพูดด้วยน้ำเสียงที่นุ่มๆผ่านสายโทรศัพท์
     "ช่อนัน เพื่อนของนิดเองค่ะ" ช่อนันพูดอย่างสงบเสงี่ยมเจียมตัว
     "ออครับ แล้วคุณไปรู้เบอร์ผมมาได้ไงครับเนี่ย" อิทธิถาม
     "จากนิดน่ะค่ะ" ช่อนันพูดกลับไป
     "แล้วคุณ…." อิทธิพูดเหมือนจะลืมชื่อคนที่โทรมาหาเขา
     "ช่อนันค่ะ" ช่อนันกล่าว
     "ออครับ…คุณช่อนันมีธุระอะไรกับผมหรือเปล่าครับ" อิทธิถาม
     "คือว่า…คือว่า…" ช่อนันเล่นลูกไม้เพื่อให้อิทธิเริ่มสมใจ
     "บอกมาเถอะครับ" อิทธิเริ่มเค้นถาม
     "ก็คืนนี้หลังนิดทำงานเสร็จ นิดมันจะให้คุณไปรอตรงนี้น่ะค่ะ" ช่อนันบอกพร้อมสถานที่เรียบร้อย
     "ออ…ขอบคุณมากครับ" อิทธิพูดพร้อมกดวางสายทันที

************************

          ช่อนันหงุดหงิดนิดหน่อยที่อิทธิเป็นคนวางสายเธอก่อนเพราะเธอนั้นหวังที่จะเข้าแทนที่นิดพอดีถ้าหากอิทธิเลิกลากับนิดไป แต่อย่างไรเธอก็ดีใจที่แผนของเธอสำเร็จในขั้นแรก จากนั้นเธอก็ไปนัดแนะกับ ทรงพล ชายวัย 50 กว่าแล้วเขาหวังที่จะเชยชมร่างอันบอบบางของนิดบ้าง ยิ่งช่วงนี้เป็นโอกาสทองเสียด้วยเพราะพินิจไม่ได้เหมาเธออย่างทุกวันเพราะต้องคิดประชุมที่ต่างประเทศ

          เวลาประมาณ สี่ทุ่มเศษ อิทธิมารอนิดตามคำบอกของช่อนัน เป็นไปตามแผนที่ช่อนันนั้นวางเอาไว้ทุกอย่าง สักพักก็มีรถยุโรปคันหรูสีดำมาจอดเทียบข้างถนน ซึ่งไม่ไกลจากที่ที่อิทธินั้นยืนรอคอยนิดมากนัก

     "ผมขอมีไรกะคุณในนี้ได้ไหม" ทรงพลพร้อมกับมือที่เลื้อยไปตามเรือนร่างของนิด
     "บ้ารึไงคุณ" นิด พร้อมผลักอกทรงพล
     "ผมจะให้เงินส่วนตัวแก่คุณ หนึ่งล้านบาท" ทรงพลยื่นข้อเสนอที่ดีแก่นิด
     นิดหยุดคิดอยู่พักหนึ่งก่อนที่จะยอมตามที่ ทรงพล นั้นเสมอข้อแลกเปลี่ยน เพราะเงินที่เธอได้มานั้นย่อมไม่น้อยเลยทีเดียว แต่มันอาจต้องแลกกับหัวใจที่เธอทรยศต่อจากนี้ไป

**************************

          ทางด้านอิทธินั้นก็ยังคงยืนรออยู่ที่ตรงนั้น สายลมที่พัดแรงในฤดูหนาวทำให้เขารู้สึกหนาวเย็นขึ้นมาจับใจ สายตาของเขากวาดไปมองตามท้องถนนเพื่อฆ่าเวลาขณะที่นิดมา ดูท่ารถจะบางตาน้อยลงไปมากคงอาจเป็นเพราะรีบกลับบ้านไปนอนห่มผ้าห่มอุ่นๆไม่ก็ไปนอนกอดคู่รักกันสองต่อสองกันเสียมากกว่าจะมายืนอยู่ริมถนนอย่างเขา

          อิทธิกวาดสายตาไปเรื่อยจนไปเห็นรถคันหรูที่เพิ่งมาจอดได้ไม่นาน ระยะไม่ห่างจากเขามากนัก คนในรถทำให้อิทธิต้องถึงกลับตาลุกแวววาวเมื่อเห็นคนในรถกำลังเล่นจ้ำจี้ในแบบผู้ใหญ่กันอยู่ พอเขาเพ่งอยู่ได้สักพักเขาก็ต้องตะลึงตรงที่ว่าคนที่กำลังวาดลวดลายสวาทตามประสาหนุ่มสาว ฝ่ายหญิงนั้นไม่ใช่ใครที่ไหนเธอคือ "นิด" แฟนสาวของเขานั่นเอง เขาตกตะลึงที่เห็นนิดยอมเป็นกระดาษให้ชายแก่คราวพ่อมาวาดลงบนตัวเธอได้อย่างไร

          อิทธิเห็นภาพอย่างนั้นก็ทำให้เขาคิดอะไรไม่ออก สมองตอนนี้เขาตื้อไปหมดไม่มีการสั่งการใดๆทั้งสิ้น หน้าเริ่มชาไปตามลำดับยิ่งกว่าคนถูกตบหน้าหลายๆครั้งเสียอีก น้ำตาของลูกผู้ชายเริ่มไหลซึมออกมาอย่างไม่ตั้งใจ เขายืนมองอยู่ตรงนั้นตัดสินใจอยู่สองอย่างนั่นก็คือ ไปเอาแฟนเขาออกมาจากตรงนั้น กับ กลับบ้าน สักพักเขาก็คิดได้เขาเลือกที่จะกลับบ้านไปตามลำพัง เขาเหลียวหลังเดินช้าๆอย่างมีถ่วงทำนอง ก่อนที่จะเข้าไปในรถได้มองไปที่กระจกหลังดูท่าทางแล้วแฟนสาวคงไม่เลิกวาดลวดลายอีกนานแน่ๆ เขาเลยรีบที่จะขับออกไปจากที่ที่ตรงนั้นให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเร็วได้  หลังจากวันนั้นอิทธิไม่ติดต่อกับนิดอีกเลย เขาขาดการติดต่อกับอย่างไม่บอกไม่กล่าวให้นิดได้รับรู้บ้างเลย

***************************

          ทางด้านของนิดเธอมักจะมารออิทธิอยู่ที่หน้าร้านอยู่เป็นประจำ แต่ดูเหมือนว่าเธอจะรอเก้ออยู่เป็นประจำ อิทธิไม่เคยมาทานร้านอาหารแห่งนี้อีกเลยแม้แต่เพียงแค่มาทักทายเธอนั้นก็ไม่เคยเลย เธอพยายามโทรศัพท์ติดต่อกับอิทธิ ผลที่ได้นั่นก็คืออิทธิพยายามตัดสายของนิดทิ้งทุกครั้งเพราะเขาไม่อยากเจอคนแบบนี้อีก ปีแล้วปีเล่านิดเริ่มละความพยายาม และเธอไม่เข้าใจในสิ่งที่อิทธิเปลี่ยนไปอย่างผลุนผลันพลันแล่นขนาดนี้ มันยาดนักที่เธอจะรับได้อีกต่อไปว่าเธอจะรักกับเขาอีกต่อไปแต่ก็ปฏิเสธอีกไม่ได้เช่นกันว่าเขาคือคนที่เธอรักมากที่สุดเช่นกัน…

**************************
          ***ก็อยากให้มาอ่านเรื่องของผมหน่อยน่ะครับเพราะเป็นเรื่องแรกด้วยแหละ แหะๆ และผมพยายามแฝงอะไรเข้าไปด้วย  ก็คงจะได้รับบ้างน่ะครับ  ใกล้ถึงฝั่งฝังแล้วอีก 2 ตอน ถึงตอนจบบทสรุปผมรับรองว่าคุณต้องได้ไรบ้างแหละ  และคุณเองก็อาจอมยิ้มปนความอึ้งก็ได้นะครับ