หรือเราเคยรักกัน

ลำดับตอนที่ #10 : ขอโทษ ให้กับหัวใจของตนเอง

          ในช่วงที่ปิดเทอมเพื่อขึ้นชั้นใหม่  รัฐ น้ำและเพื่อนในรุ่นของเขาและเธอก็ต้องขึ้นชั้น ม.6 และเป็นระดับชั้นสุดท้ายแห่งความสุขที่ยาวนาน  พอแยกย้ายเข้ารั้วที่ใหญ่โตกว่าอย่างในมหาวิทยาลัย  พวกเขาเหล่านั้นอาจจะไม่มีความสุขเท่าช่วงเวลานี้อีกต่อไปแล้วก็ได้ 
 
          หากนักเรียนที่กำลังขึ้น ม.6 ทุกคนก็รู้ดีว่าเหลือเวลาอีกไม่นานที่ต้องเตรียมตัวขึ้นระดับชั้นใหม่แล้วก็ไม่แปลกนักที่จะเห็นนักเรียนไปหาที่เรียนตามที่เรียนพิเศษต่างๆ  ซึ่งข้อนี้รัฐเองได้ใส่ใจมากๆและเขานั้นก็ได้เรียนเก็บมาโดยตลอด  และบางครั้งก็คอยชักชวนน้ำไปเรียนกับเขา  แต่ดูท่าไม่เป็นผลเพราะน้ำนั้นต้องกลับไปเยี่ยมพ่อของเธอที่อยู่ต่างจังหวัดนั่นเอง
 
          จนอยู่มาวันหนึ่ง  น้ำนั้นได้ขออนุญาติต่อแม่ของเธอเพื่อไปเรียนพิเศษกับเพื่อนๆ  และมาในคราวนี้เป็นกลับเป็นผลเธอเองดีใจไม่น้อยที่จะได้ไปเรียนพิเศษกับเพื่อน  จะได้มีกำลังใจในการเรียนไปในตัวด้วย  แต่เพียงแค่เธอนั้นมาบอกข่าวนี้กับรัฐเธอนั้นก็ต้องได้รับคำตอบมาอีกอย่างหนึ่ง
 
               "เป็นอะไรหรือเปล่า  น้ำ"  รัฐถาม  เมื่อเขานั้นเห็นน้ำยิ้มดีใจจนหน้าบานมาแต่ไกล
               "เดี๋ยวก่อนดิ  อีลูกช่างขัดนี่"  น้ำพูดขัดรัฐ
               "ก็ได้  มีไรก็บอกมาละกัน"  รัฐกล่าวและทำหน้าเซ็งๆ
               "ก็ปิดเทอมนี้ล่ะซิ"  น้ำพูด
               รัฐก็แทรกขึ้นมาอย่างทันทีทันใด  "ปิดเทอมนี้ทำไม"
               "ก็แม่เราให้เราไปเรียนพิเศษที่ที่รัฐเรียนเป็นประจำไง  จำไม่ได้หรอ"  น้ำพูด
 
          เพียงน้ำนั้นได้พูดจบรัฐก็ทำหน้านิ่งๆ  ไร้การโต้ตอบกลับมาแต่อย่างใด  ทำให้น้ำเองก็สงสัยในความเงียบงันนั้นของรัฐ
 
               "ทำไมหรือรัฐ  ไม่ดีใจหรือไงที่เราได้เรียนด้วยกันตามคำที่รัฐได้เคยชวนน้ำไง"  น้ำพูดขึ้นอีกครั้ง
               "รัฐดีใจนะ  ที่น้ำได้เรียนพิเศษที่ที่รัฐเรียน  น้ำเองจะได้มีการเตรียมพร้อม  แต่…."  รัฐพูดโดยค้างคำว่า  แต่  เอาไว้
               น้ำพูดแทรกขึ้นทันที  "แต่  … อะไรรัฐ" 
               รัฐก็พูดต่อไป  "ก็พี่ของรัฐนัดที่เรียนพิเศษที่ใหม่ให้รัฐในช่วงปิดเทอมที่จะถึงนี่ละซิ" 
               "หรอ"    เป็นคำพูดที่ออกมาสั้นๆ  บ่งบอกถึงอารมณ์ของน้ำได้เป็นอย่างดี
               "เดี๋ยวก่อนสิน้ำ"  รัฐพยายามตะโกนเรียก  แต่ก็เหมือนจะไม่สามารถฉุดรั้งให้น้ำนั้นได้มาพูดคุยกับรัฐต่อได้ 
 
          แต่หลังจากนั้น  รัฐเองก็พยายามให้น้ำนั้นได้ไปเรียนตามเจตนาเดิมของรัฐถึงแม้นจะไม่มีรัฐเรียนเป็นเพื่อนก็ตามที  แต่ยังพอมีเพื่อนคนอื่นๆอีก  มันคงทำให้น้ำนั้นได้อยากที่จะมาเรียนบ้างไม่มากก็น้อย  ซึ่งน้ำหลังจากที่ได้ฟังคำพูดของรัฐในวันนั้นก็ได้รับปากที่จะไปเรียนเพื่อตัวเองในที่สุด
 
          ในช่วงปิดเทอมช่วงนั้นเป็นช่วงที่ทั้งคู่ต่างทรมานหัวใจมากที่สุดเท่าที่รู้จักกันมา  ฝ่ายของน้ำไปเรียนพิเศษใกล้บ้านเรียนไปวิชาเดียวก็ได้กลับบ้าน  แถมยังมีเพื่อนที่ร่วมเรียนอีกมากกมาย  แต่ถึงเพื่อนร่วมเรียนจะมีเยอะก็ตามที  เธอก็คิดอยู่ในใจว่าเพื่อนที่ดีที่สุดไม่ได้อยู่กับเธอ ณ ตรงนี้  เธอนั้นก็เหมือนถูกบังคับเรียนเสียมากกว่า
 
          ส่วน  รัฐ  เองไปเรียนพิเศษไกลก็แสนจะไกล  แถมเรียนตั้งสามสี่วิชาต่อวันอีก  กว่าจะได้กลับมาถึงบ้านก็แสนจะเหนื่อยยากอยู่แล้ว  เขาเองต้องผจญกับความเหงาของตัวเองด้วยอีก  เขาเองก็รู้สึกเหงาขึ้นมาอย่างที่บอกไม่ถูก  และเขานั้นก็คิดไปเองว่า  เขานั้นคงเหนื่อยเกินไป
 
          ในวันหนึ่งรัฐกำลังเดินทางไปยังที่เรียนพิเศษในที่สุดท้าย  เขากำลังเดินอยู่ท่ามกลางแสงแดดที่สามารถทำคนที่ข้ามถนนอยู่นั้นกลายเป็นแดดเดียวได้  จู่ๆเสียงเพลงที่กำลังได้รับความนิยมในช่วงนั้นก็ดังขึ้นอย่างหาที่มาไม่ได้

                    "อย่ามองตาได้ไหมถ้าเธอไม่แคร์
                    อย่าจูงมือได้ไหมถ้าเธอไม่รัก
                    อย่าบอกว่าคิดถึงถ้ามันไม่จริง   
                    อย่ามาทำให้ฉันรักเธอ"
 
          เพียงเสียเพลงนี้ดังขึ้น  รัฐก็พยายามหาแหล่งที่มา  เมื่อเขานั้นหาแหล่งที่มาไม่ได้  เขาก็พยายามเดินไปที่อื่นเพื่อจะไม่ได้ยินเสียงเพลงนี้อีกต่อไป  แต่ยิ่งหนีไปอีกที่  ก็ได้ยินเสียงเพลงนี้อีกครั้งแต่มาจากคนละแหล่งที่มา  เขาไม่เข้าใจอย่างว่า  ทำไมเพลงนี้ถึงได้เข้ามาแทรกความรู้สึกที่เหงาของเขาได้เต็มหมดทั้งสี่ห้องหัวใจ  บทเพลงนี้ยิ่งบรรเลงบ่อยครั้งเท่าไรเขาเองก็ยิ่งคิดถึง  "น้ำ"  ขึ้นไปทุกขณะ 

          ผู้ชายคนหนึ่งที่เดิมมีความรู้สึกที่อ่อนไหวกว่าปกติเป็นทุนอยู่แล้วจึงไม่แปลกนักที่เขาจะกลั้นน้ำใสๆจากลูกตาของเขาให้ออกลงมาหล่นล่วงบนพื้นถนนที่มีแดดแผดเผาตลอดหรือบางทีการที่เขาทำอย่างนี้นั้นจะทำให้ถนนได้รับความชุ่มชื้นจากน้ำตาของเขาบ้าง  ความชุ่มชื้นนั้นมันไม่ได้เป็นเพราะน้ำตา   แต่เป็นเพราะความรักของเขาที่มีต่อน้ำอย่างล้นเปี่ยมแต่กลับบอกมันไม่ได้เลย


/////////////////////

             มาอัพเพิ่มแล้วครับ....  ก็ยังไงให้มาเยี่ยมชมกันเยอะๆนะคับ  แล้วผมจะไปเยี่ยมกลับครับ