ปลาทองน้ำเย็น

ลำดับตอนที่ #8 : นับถอยหลังรอดูเธอจากไป

          จวบจนวันนี้ทั้งคู่คบกับมาถึง 3ปีแล้ว  จุ้นในสายตาของอ่อนที่เป็นผู้ชายสะอาดในทุกๆด้าน  ไม่น่าเชื่อวันเวลานั้นมันทำให้ผู้ชายคนนี้มันกระด้างขึ้นมามาก  อย่างหนึ่งก็อาจเป็นเพราะเพื่อน  พี่น้องภายในคณะที่นับวันจะเยอะขึ้นนั่นเอง
 
          และนี่ไม่ใช่วันแรกที่พี่ที่จบไปแล้วมาเยี่ยมในคณะแล้วชักชวนไปดื่มไรกันนิดหน่อย  ในยามราตรีที่เต็มไปด้วยเสียงเพลงดังๆ  และมันก็ใกล้ๆจะเป็นภาพปกติอยู่แล้วที่อ่อนเห็นอย่างนี้และอ่อนเองก็ต้องติดตามไปด้วยทั้งๆที่เธอไม่อยากจะไปสถานที่แบบนั้นเสียเท่าไหร่
 
               “เอ่อ….น้องๆ  เดี๋ยวคืนนี้ไปดื่มกับพี่หน่อยละกัน  จุ้นเอ็งไปด้วยนะ”  พี่คนหนึ่งพูดขึ้น
 
               จุ้นได้รับคำเชิญชวนที่ดูท่าจะพิเศษกว่าคนอื่นเสียด้วย  เขาเลยหันมาถามอ่อน  “อ่อน   จะไปกับจุ้นด้วยเปล่า” 
 
               “…..”  อ่อนไม่พูดอะไรเพียงแต่พยักหน้ารับอย่างจำใจ
 
               “งั้นตกลงครับพี่”  จุ้นตะโกนตอบกลับไป
 
          คำตอบของจุ้นมันทำให้อ่อนนั้นต้องถอนหายใจคำโต  และมันจะเป็นคำโตมากยิ่งขึ้นๆ  ถ้ามันมีการชักชวนแบบนี้บ่อยขึ้นกว่านี้เช่นกัน  แล้วเธอก็รู้ดีว่าจุ้นนั้นเป็นคนปฏิเสธคนอื่นไม่เป็นเสียเลย  ทำให้เธอนั้นเก็บความเบื่อหน่ายนั้นไว้แต่เพียงผู้เดียว  และถ้าหากเธอเริ่มบทสนทนากับจุ้นที่เกี่ยวข้องกับการเที่ยวกลางคืนบ่อยๆแล้วล่ะก็   บทสรุปเห็นทีจะมีเพียงการทะเลาะกันเสียเปล่าๆ

}{}{}{}{}{}{}{}{}{}{}{
 
          และหัวค่ำของวันนั้นทุกคนมาเจอกันที่หน้าร้านกันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา  เหมือนกับว่านี่เป็นสิ่งที่เขานั้นต้องทำไม่ต่างอะไรกับการแปรงฟัน ล้างหน้า อาบน้ำ  พอเข้าไปในร้านก็มีผู้คนมากหน้าหลายตา  บางคนแทบจะคุ้นเคยเป็นเพื่อนคนหนึ่งไปแล้วด้วยเพราะมาทีไรก็พบเจอกันบ่อยๆนั่นเอง  บางคนก็เพิ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรก     บางกลุ่มบางก้อนก็เต้นกันตามเพลงอย่างไส้เดือนถูกน้ำร้อนลวกในลานที่เค้าให้เต้น   กลิ่นควันบุหรี่ก็จงอย่าได้พูดถึงมันคละคลุ้งและตลบอบอวนภายในร้านไปหมด  และยิ่งคนอย่างอ่อนด้วยแล้ว  เป็นคนที่แพ้ควันบุหรี่เธอต้องฝืนทนมากแค่ไหน  บางครั้งเธอต้องแอบไอค๊อกแค๊กอย่างเงียบๆ
 
               พอนั่งสักพักจนทุกคนสั่งเครื่องดื่มอันโปรดปรานเรียบร้อยหมดทุกคนแล้ว  “อ่อนจะดื่มอะไรเป็นพิเศษเปล่า  เดี๋ยวจุ้นสั่งให้เอง”
 
               “ไม่ดีกว่าจุ้น  อ่อนขอน้ำเปล่าเหมือนเดิมนะแหละ”  อ่อนตอบพร้อมกับทำหน้าเหยเก
 
               จุ้นได้ยินคำตอบของอ่อนก็หัวเราะออกมาทันที  “อะไรนะอ่อน….มาเที่ยวกันกี่ครั้งไม่ลองหน่อยหรอ  เดี่ยวจุ้นดูแลอ่อนเองก็ได้”
 
               “ไม่ดีกว่าจุ้น”  อ่อนตอบ
 
               “งั้นก็ตามใจนะ”  จุ้นพูดก่อนเค้านั้นจะสั่งน้ำเปล่ามาให้อ่อนได้ดื่ม ในขณะที่รอจุ้นดื่มกับเพื่อน พี่ น้องของเค้านั่นเอง
 
          จบเวลาผ่านไปสักครู่หนึ่ง  จุ่นสังเกตเห็นโต๊ะข้างๆที่เพิ่งมานั่งใหม่  เขาเห็นผู้หญิงในโต๊ะนั้นอยู่คนหนึ่ง  เธอก็สวยดี  และเขาดันจับได้ว่าเธอแอบมองจุ้นอยู่เหมือนกัน   เขาก็เลยได้ทีบริหารเสน่ห์ของเขาทันที   จุ้นมองกลับไปด้วยสายตาที่กรุ้มกริ่ม  ด้วยนัยตาของเขานั้นมันบอกอะไรบ้างอย่าง  ปากยิ้มอย่างเชิญชวนให้มารู้จักกัน  อ่อนเองก็ไม่ทันสังเกตเห็น  เพราะเธอนั้นมัวแต่ทำหน้าบูด  เพราะเธอไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้เอาเสียเลย  แล้วทำไมเธอต้องมาทนนั่งอยู่ที่นี่อยู่บ่อยครั้งและต้องเป็นเวลานานๆ
 
               จู่ๆผู้หญิงคนที่จุ้นเชิญชวนด้วยสายตาก็เดินตรงมาหาเขาพร้อมทั้งกล่าวทักขึ้น  “สวัสดีค่ะ”
 
               “ครับ”  จุ้นตอบ  แล้วเขาก็ถามกลับ  “เที่ยวที่นี่บ่อยไหมครับ”
 
               “ก็ทุกวันน่ะคะ”  เธอพูดไปก็ใช้หน้าอกของเธอสีไปที่อกของจุ้น  จุ้นเองก็ได้แต่ยิ้มเพราะเขานั้นพอใจหรือเขาเมากันแน่  จากนั้นเธอก็ถาม  “ชื่อไรคะ” 
 
               “จุ้น ครับ”  จุ้นตอบ
 
               “จุ้น  ออค่ะ…”  เธอพูดย้ำให้ชื่อของเขาไปเก็บไว้ในเมมเมอรี่ของเธอ
 
               “แล้วเธอล่ะ”  จุ้นถามกลับ  แล้วก็ถามย้ำเพื่อความขัดเจนไปอีกว่า  “ชื่ออะไร” 
 
               “ออ…ษาคะ”  เธอตอบ
 
               “อะไรนะ”  จุ้นทำทีไม่ได้ยิน  ษาตอบชื่อเธออยู่หลายครั้งแต่จุ้นก็ทำทีเป็นไม่ได้ยิน  จนษาเองรู้ไต๋ของจุ้นเพราะเธอนั้นก็เที่ยวมาทุกวันก็พอจะรู้บ้าง  เธอไปกระซิบชื่อของเธอที่ข้างหูของจุ้น  แล้วก็ขโมยหอมแก้มจุ้นทันที  จากนั้นเธอก็ยื่นผ้าเช้ดหน้าให้จุ้นก่อนที่เธอจะเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะ
 
          อ่อนที่เพิ่งออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับข้าวต้ม  ต่างฝ่ายต่างก็ตกใจที่จุ้นกล้าทำอย่างนั้นลับหลังเธอได้ไม่กี่นาทีด้วยซ้ำ  เธอเองก็รีบวิ่งเข้ามาที่จุ้นทันที  แต่ดันโดนข้าวต้มห้ามไว้และลากตัวอ่อนออกไปข้างนอก 
 
               “ห้ามฉันทำไม  เธอเองก็เห็นไง  ข้าวต้ม”   อ่อนพูดด้วยอารมณ์  แล้วเธอนั้นก็ร้องไห้ไปด้วย
 
               “ฉันรู้  จุ้นมันไม่ได้ทำอะไร  และอีกอย่างผู้หญิงคนนั้นก็เป็นนักเที่ยว  มันจะทำให้เรื่องแย่ไปกว่านี้หากเธอไปโวยวายตอนนี้นะอ่อน”  ข้าวต้มพูดเสียงดัง
 
          อ่อนวิ่งเข้ามากอดกับข้าวต้มทันทีพร้อมกับร้องไห้ฟูมฟายเพราะเธอกลัวเหลือเกินในสิ่งที่เธอคิดจะเป็นจริง  เธอไม่เคยคิดว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดกับเธอ  “ใจเย็นๆนะอ่อน  มันอาจไม่มีอะไรก็ได้”  ข้าวต้มพูดปลอบอ่อนอีกทีหนึ่ง
 
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||

          มันจบไปเสียที  งานเลี้ยงเล็กๆที่ไม่มีแม้แต่เจ้าภาพ  ที่อ่อนได้แต่นั่งแช่งให้งานเลี้ยงนั้นมันเลิกไปยิ่งเร็วเท่าไหร่ยิ่งจะดี  อ่อนลากตัวผู้ชายที่โตกว่าเธอกลับบ้านพักของจุ้น  มันไม่ใช่เรื่องง่ายๆที่ผู้หญิงคนหนึ่งจะทำได้   แต่เธอนั้นก็ทำจนเป็นเรื่องปกติไปเสียแล้ว   แต่ในใจเธอก็ยิ่งกลัวขึ้นทุกทีถ้าหากจุ้นนั้นเกิดติดเที่ยวมากยิ่งขึ้นวันนั้นเธอเองก็รั้งจุ้นไม่ได้จริงๆ
 
          เธอโยนตัวของจุ้นไว้บนเตียงของเขา  เธอไม่เปิดไฟแต่ด้วยความมาที่นี่บ่อยก็พอจะรู้ข้าวของทุกอย่างว่าอยู่ทิศทางไหนๆบ้าง  เธอไปหาผ้าขนหนูผืนเล็กๆชุบน้ำเย็นหมดๆมาเช็ดหน้ากับจุ้นในความมืด  เธอลูกไล้ที่หน้าเบาๆด้วยความทะนุทะนอมจริงๆ  จากนั้นเธอก็มาเช็ดที่มือ  แล้วก็ไม่พ้นที่จะกุมมือเขาไว้แน่น  เขากลับยิ้มหัวเราะอย่างไม่รู้ประสา
 
               “จุ้น….จุ้นรู้ไหมว่าสิ่งที่อ่อนนั้นกลัว  และไม่อยากจะให้มันเกิดขึ้นคืออะไร  คือการที่พรุ่งนี้อ่อนตื่นมา  ไม่เจอแม้แต่เงาของจุ้น  อ่อนยังนึกภาพไม่ออกเลยจุ้น  ว่าถ้าวันนั้นมันมาถึงจริงๆ  อ่อนจะทำอย่างไร  ทุกวันนี้อ่อนมีชีวิตที่มีจุ้นเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตอ่อนไปแล้ว  ในวันที่เราไปด้วยกันไม่ได้อ่อนยังนึกถึงวันนั้นไม่ออกเลยจุ้น  อ่อนอยากจะขอบอกกับจุ้นอย่างหนึ่งว่า….อ่อนจะรักจุ้นมากนะ   และอ่อนเองก็ไม่อยากให้เราต้องพบเจอกับคำว่า “ลาจาก” จริงๆ  แต่อ่อนรู้สึกว่านั้นก็ใกล้เข้ามาเต็มที่  ซึ่งอ่อนไม่สามารถแก้ไขอะไรได้เลย”  อ่อนพูดกับจุ้นที่ไม่ได้สติ  แล้วเธอก็ก้มลงไปซบที่อกของจุ้น  ในขณะที่มือเธอยังคงเช็ดตัวจุ้นอยู่ด้วยความทะนุทะนอม  ความเงียบในนิจราตรีกับความกลัวของอ่อนมันช่างแฝงไปด้วยความโหดร้ายเหลือเกิน  เพราะเธอนั้นไม่อยากให้เรื่องเหล่านั้นมันเกิดขึ้นจริงๆ
   
++++++++++++++++++

               ในเย็นของวันถัดมา  มีโทรศัพท์ของอ่อนดังขึ้น  “ฮัลโหลจุ้น”
 
               “อืม…อ่อน  วันนี้จุ้นไปรับอ่อนไม่ได้นะ”  จุ้นพูดจบก็ตัดสายไปอย่างไม่มีเยื่อใยต่อกันต่อกัน
 
          แล้วหลังจากวันนั้น จุ้นเป็นอย่างนี้อยู่บ่อยครั้งบางทีอ่อนเองก็จับได้ว่าจุ้นทำอย่างนี้เพราะหนีไปเที่ยวเพียงลำพัง  ซึ่งอ่อนเองก็ไม่รู้จะพูดเรื่องนี้กับจุ้นอย่างไรเหมือนกัน  เพราะยิ่งพูดเหมือนยิ่งไม่เข้าใจกันมากขึ้น  บางทีจุ้นเองก็ไม่มาเรียนก็มี  อ่อนเองพูดไป  จุ้นก็ได้แต่พยักหน้ารับเท่านั้น  แต่ไม่ได้ตอบอะไรเธอ 

*******************

          สวัสดีครับ  มาลงให้อีกตอนแล้วนะครับ  หวังว่ายังมีคนให้กำลังใจต่อไปนะครับ...