>>{ยัยแสบสุดซ่าส์กับตาบ้าเพลบอย}<<

ลำดับตอนที่ #2 : การพบเจอครั้งแรก ปิ๊ง!!!*-*[แค้นบังเกิด!!!] >>รีไรท์

ไอเซน  ไอเซนโว้ยยยยย ตื่นได้แล้ว
เหอะๆ =_,= ไม่ต้องสงสัยนะนี่เสียงนาฬิกาปลุกของฉันเองแหละ  ใครจะเอาไปใช้ก็ไม่ว่ากันนะ

ฉันเงยดูนาฬิกาปลุกที่ตั้งอยู่หัวเตียง โอ้โห 4.30 น. ใครตั้งนาฬิกาว่ะ แม่ง จะให้ตื่นมาช่วยไก่ขันรึไง มันช่างชั่วจริงๆ อย่าให้รู้นะว่าใคร แม่จะโดดตบให้หัวหลุดเลย!!(ก็แกเป็นคนตั้งเองไม่ใช่เหรอ ไอเซน :ผู้แต่ง) (อ้าวเหรอ เออลืมไป แหะๆ:Eเซน)


เพราะมันเพิ่งตี4ครึ่ง...ฉันจึงนอนต่อ ฉันน่ะจะขยันเฉพาะวันแรกเท่านั้นแหละค่ะ สงสัยตื่นเต้น พอวันต่อมาอย่าหวังว่าฉันจะไป ร.ร. เร็ว (วันแรกแกก็เกือบสายไม่ใช่เหรอ=>ตุ๊กตา) เพราะแบบนี้ไง ฉันถึงซี้ปึ๊กกับอาจารย์ห้องปกครองทุกคน

"ไอเซน แกจะไม่ไปใช่มั้ย ร.ร. น่ะ ได้งั้นฉันจะทิ้งแกไว้นี่แหละ ไปแล้วโว้ยยย" เสียงไรว่ะ  อ่อ เสียงพี่เค โวยวายแต่เช้าเลยพี่ตู แต่มันโวยวายเรื่องไรวะ ฉันลืมตามองรอบๆห้องแล้วสายตาก็ไปสะดุดกับนาฬิกาที่บอกเวลา  7.00 น. อ่อแค่ 7 โมง นอนต่อดีก่า  7โมง 7โมง ห๊ะ!7โมง เวรแล้วไง ทำไม ทำม้ายยยยยย ไอ้คนแต่ง ทำไมแกไม่ปลุกช้าน แงๆๆ (อ่าวตกลงฉันผิด กำ ;ผู้แต่งอีกแล้ว) ฉันหยิบเสื้อผ้าเข้าห้องน้ำ 5นาทีต่อมา ฉันก็อยู่ในชุดนักเรียนเรียบร้อยแล้ว 555 ฉันใช้วิชาวิ่งผ่านน้ำซึ่งเป็นวิชาตกทอดจากพี่เค หึหึ มันอยากไม่ปลุกฉันเผามันซะหน่อย

ฉันวิ่งลงบันไดลงมาด้วยความเร็วปานจรวด(เว่อร์ๆ) และสิ่งที่ทำให้ฉันเกลียดไอ้พี่ในไส้ของฉันเข้าไปใหญ่คือ มันทิ้งช้านนนนน แงๆๆ นางเอกทั่วโลกจะมีใครโชคร้ายแบบชั้นบ้างเนี่ย เอาว่ะ ไอเซนตนเป็นที่พึ่งแห่งตน ฉันหยิบจักรยานได้ก็ปั่น ปั่น ปั่น และปั่น น่องป่องแน่ตูT^T

โอ้ววววววว ถึงแล้ว เห็นประตูโรงเรียนอยู่ไม่ไกล อีกนิด อีกนิดเท่านั้นนนนนน         

เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ในที่สุดฉันก็ทำได้ เฮ้อออออออ ตอนนี้ฉันยืนอยู่หน้าประตูโรงเรียน แต่เคราะห์กรรมฉันยังไม่หมด แง้ๆๆๆๆๆ ประตูปิดแล้วน่ะเซ่ ไม่เป็นไร ตลอด3 ปีที่อยู่ที่นี่ เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นบ่อยกว่าที่ฉันสั่งน้ำมูกอีก ดังนั้นฉันมีแผนรับมือไว้อยู่แล้ว หึหึ อ้ะกร๊ากๆๆๆๆ^O^

ฉันคิดแล้วเดินไปตรงมุมหนึ่งของกำแพงโรงเรียน กำลังด่าฉันล่ะสิว่าจะมาตรงนี้เพื่ออะไร(ใครด่าแกวะ) ก็เพราะที่ตรงนี้ฉันได้แอบมาทุบกำแพงจนเป็นช่องขนาดที่ฉันผ่านได้ไว้แล้วดึงต้นไม้แถวนั้นมาปิดไว้ หุหุ ฉันฉลาดไหมล่ะเคอะ! แม้แต่3สาว เพื่อนๆฉันยังไม่รู้เลย ฉันค่อยๆแหวกต้นไม้เข้าไปในช่องนั้น...สำเร็จ!!! ยิปปี้!! >O< ในที่สุดฉันก็เข้าโรงเรียนได้อย่างปลอดภัย วะฮ่าๆ

โป๊ก

โครม

อุ๊บ

ไม่ต้องสงสัยค่ะ คนสวยจะอธิบายให้ฟัง เสียงแรกคือฉันเดินชนอะไรซักอย่าง เสียงที่สองคือฉันได้ลงไปนั่งบนพื้นเรียบร้อยแล้ว ก้นงามๆของช้านนนน  และเสียงที่สามคือไอ้เวรนั้น มันจับฉันปิดปาก ไอเวร แกตายแน่ มายืนเกะกะ แล้วยังจับฉันอีก แก!!!!

"อ่อย อั้น อะ โอ้ย ไอ  เอน อ่อยยยยยย" (ปล่อยฉันนะโว้ย ไอเวร ปล่อยยยยยยยยย:ร่วมด้วยช่วยแปล โดยEนังผู้แต่ง) มันเป็นใคร มันเป็นคร๊ายยยยยยยยยย>O<//

"ถ้าฉันปล่อยเธอ เธอห้ามร้องนะ เข้าใจมั้ย" มันคงแปลที่ฉันพูดออก มันเลยถามฉันด้วยเสียงที่โคตรอ่อนโยน(ประชด)

"เออ" ฉันตอบมันไป หึหึ ถ้าไม่เห็นว่าฉันอยู่ในสภาพที่ใครเห็นต้องจับไปส่งห้องปกครองเพราะมาสายนะ แม่จะร้องให้ ร.ร. พังเลย ชิส์

"ที่แท้คนที่ทำช่องนี้ไว้คือเธอนี่เอง ฉันต้องขอบใจเธอนะ เพราะมันช่วยฉันไว้หลายครั้งเลย" ไอ้คนนั้นพูดขึ้นหลังจากมันปล่อยฉันแล้ว และเรากำลังแอบกันอยู่หลังต้นไม้ เพราะตอนนี้คนอื่นกำลังเข้าแถวกัน ขืนออกไปมีหวังโดนทำโทษ ว่าแต่ ใครถามมันวะ!!!-O-

"นี่เธอ พูดไรบ้างสิ เธอกำลังทำให้ฉันรู้สึกเหมือนพูดอยู่กับคนใบ้นะ" เย็นไว้ๆ ไอ้เซน สงสัยมันคงไม่รู้จักฉัน ถือว่าคนไม่รู้ไม่ผิด เย็นไว้

"นี่เธอ ยัยบ้า พูดบ้างเซ่"อุ้ยต๊ายตาย มันด่าฉันว่ายัยบ้า ยัยบ้าเชียวน้า!!!...ไม่เป็นไร กุลสตรี(น)ต้องเรียบร้อย อ่อนหวาน อดทนต่อทุกสิ่ง!!!แม้แต่ลมปากเน่าๆของเสาไฟฟ้าตรงหน้านี่ด้วย ทำไมมันตัวใหญ่แบบนี้ สูงปรี๊ดดดดดดดดด ผมสีน้ำตาลเข้มจนเกือบดำเปียกชุ่มลู่อยู่ข้างแก้ม ผิวขาวจั๊วะจนฉันอิจฉา!!มันเป็นใคร!!!

"ประทานโทษนะไอ้เสาไฟฟ้า ฉันไม่ได้เป็นใบ้ แค่ฉันไม่ปากมากเหมือนนายแค่นั้นเอง!!!แล้วฉันก็ไม่ลดตัวลงไปเสวนากับคนแบบนายด้วย ไอ้เสาไฟฟ้าแรงสูง!!!"
"เธอสิปากมาก ยัยเตี้ย!!! ฉันอยากคุยกับผู้หญิงแห้งๆแบนๆอย่างเธอนักนี่ ตัวนิดเดียวแต่ปากเสียชะมัด!!!!"
ปรี๊ดดดดดดดดดดด ดังสายฟ้าผ่าลงกลางกบาล มันด่าฉันว่าเตี้ย(ฉึก!) มันด่าฉันว่าแห้ง(ฉึก!!) มันด่าฉันว่าแบน(ฉึก!!!)และที่สำคัญ มันยังด่าฉันว่าปากเสีย!!!(ฉึก!!!!!)

"ว๊ากกกกกกกกกกก เธอจะทำไรฉัน ทนความหล่อฉันไม่ไหว จนจะข่มขืนฉันเลยเรอะ เฮ้ยยยย ปล่อยนะเว้ยยยย"

"ไอบ้าแก อยู่ๆก็เข้ามาอุดปากฉันแทบหายใจไม่ออก แล้วยังมากวนบาทาฉันอีก แล้วอย่าคิดว่าฉันจะหลงเสน่ห์แกเลย หมาข้างบ้านฉันยังดูดีกว่าแกอีก ตายซะเถอะแก!!!!!ถ้าแกไม่ตาย อย่าเรียกฉันว่านังเซนเลยยยยยย" ฉันพูดขณะกำลังบีบคอมันอยู่ โชคดีที่ไม่มีใครสังเกตเห็น ถึงมันจะหล่อลากกระชากไส้ติ่ง(??)แค่ไหน แต่จะให้ฉันบอกมันเหรอว่า แกมันหล่อลากไอ้ตึกใบหยก!! ยังไงก็ต้องรักษาฟอร์มไว้ก่อน และตอนนี้ความแค้นมันจุกอก!!ไม่เห็นความหล่อมันหรอกเว้ย บังอาจมาด่าปมด้อยฉันT{}T

"เฮ้ย ปล่อยช้านนนนน ปล่อยนะ เดี๋ยวฉันก็ตายหรอกโว้ย เมื่อกี้เธอ บอกว่า อ๊อก! ชื่อเซนเหรอ แค่กๆ!!ปล่อยก่อนสิโว้ย"ดี!แกตายได้ก็ดี ไอเป-รตปากหมาหนังกลับ!!!

"อ่อย อั้น อ้ะะเอ้ย!! อ๊อก!!"มันเริ่มพูดไม่เป็นภาษาและพยายามปัดป้องฉันทุกวิธี แต่ฉันน่ะแรงฟายเรียกแม่นะเว้ย!!!แกไม่มีทางรอดพ้นวันนี้แน่ๆ*-*

"พวกเธอทำอะไรกันน่ะ!!!"

พระเจ้า ไม่นะ ท่านต้องไม่ใจร้ายกับฉันขนาดนี้!!!!ฉันค่อยๆหันไปมองว่าผู้ใดเป็นเจ้าของเสียงเย็นเยียบที่ดังมาเมื่อครู่

"อ...อาจารย์ไฝฟ้า เอ้ย!!!อาจารย์ไหมฟ้า!!!"ฉันถึงกับเรียกผิดหลุดฉายาเจ๊ไฝของเราออกมาทันที ก็คนที่ยืนไฝโตอยู่ตรงนี้ไม่ใช่ใครอื่น อาจารย์ไหมฟ้าซี้ปึ๊กอันดับ1ของฉันเอง โฮๆๆ เพราะแกแท้ๆไอ้เสาไฟฟ้าสามหาว!!!! เจ๊ไฝสุดสวยขา อย่ามองหน้าเซนด้วยสายตาเยี่ยงนั้นTT[]TT
"นายปติกรณ์ ยัยรัตติกาล!!!เธอ2คนทำไมถึงชอบมาสายนักนะ!!!ตามฉันมาห้องปกครองเดี๋ยวนี้!"แม่จ๋า ช่วยเซนด้วย นี่แค่วันที่2นะ วันที่2ก็โดนซะแล้ว!!!!รู้มั้ยถ้าฉันมาสายครบ5ครั้งในเดือนนี้ ฉันต้องขัดห้องน้ำตึกวิทย์ฯสุดสยองเชียวน้า!!!! 1เดือนยังอีกยาวไกลแต่เหลือโอกาสเพียง4ครั้ง ไอเสาไฟนรกแตก!!!!แกตาย!!!

"ค่ะ/ครับ"เรา2คนตอบด้วยเสียงหงอยเหงาและหันมาจ้องหน้าส่งสายตาอาฆาตให้กันและกัน ถ้ามีมันต้องไม่มีฉัน แค้นโว้ยยยยยยยย>[]<



หลังจากส่งชื่อมาสายและรับฟังการเทศมหาชาติของป้าไฝจบ ฉันกับมันก็ต้องเดินออกจากห้องปกครองด้วยความโล่งใจ ขืนนั่งต่ออีกนิดหูฉันต้องเปียกชุ่มไปด้วยน้ำลายจนเจิงนองแน่นอน เจ๊แกพูดได้ยังไง2ชั่วโมงรวด!!!!ถึกได้ใจโจ๋ แต่ฉันนี่ อดเรียนวิชาพละเลยนะ วิชาพละที่ร๊ากกกกกกกกก
"เพราะเธอ!!!/เพราะแก!!!"ป...ประสานเสียง ฉันกับมันจ้องหน้ากันอยู่หน้าห้องปกครองซักพัก ก่อนจะเชิดใส่กันแล้วเดินไปคนล่ะทาง ขอปฏิญานหน้ารองเท้าอาจารย์หน้าห้องปกครอง!!!ฉันจะต้องล้างแค้นมันให้ได้!!!!

"ทำไมต้องเป็นยัยนี่ด้วยฟร่ะ"เสียงแว่วแผ่วมาในสายลม ชะเอิงเอย ฉันได้ยินมันบ่นพึมพำบ้าๆบอๆก่อนจะเดินเกาหัวเหมือนคนบ้าไกลออกไป...อะไรของมัน- -