ความรักกับเพื่อนเคยสนิท

ลำดับตอนที่ #2 : ความผิดพลาดของเรา

ฉันเป็นอะไรไปทำไมเราไม่ร่าเริงไม่อยากหัวเราะเป็นเพราะอะไรทำไมต้องคิดถึงเป้ตลอดด้วยเขาทำอะไรกับเรา เราเป็นอะไรไปนะ.......

    "เบื่อกับคนบางคนว่ะ เบื่อ...."เป้ยโวยวายเสียงดังอย่างลืมตัวกลางห้องดนตรีดีที่คนฝึกสอนไม่อยู่

    "เป็นไรวะผีสิงรึไงกัน แก้มยังไม่เห็นเป็นอย่างแกเลย"เป้บ่นเป้ยโดยไม่รู้เช่นเดิมว่าเป้ยรู้สึกอย่างไงเป้ยเดินหนีออกเช่นเคยโดยไม่มองหน้าใคร

    "เป้ยนี่เอาแต่ใจจังเลยเนอะ"แก้มได้ทีนินทาเป้ยที่เดินออกไปอย่างเมามัน

    "อย่าไปสนใจมันเลย"เป้บอกแต่ตายังมองเป้ยด้วยสายตาไม่เข้าใจว่าเพื่อนของตนนั้นเป็นอะไรไป

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-

ในตอนเย็นเป้ยมานั่งที่สระปลาคนเดียวพร้อมนึกถึงเรื่องเก่าๆที่ตนเคยมาเล่นเคยมามีเสียงหัวเราะกับคนที่ตนรัก

     "หวังว่านี่คงไม่ใช่ความรักนะ อย่าเป็นเลยนะชั้นไม่อยากเสียใจ"เป้ยพูดพร้อมน้ำตาที่ร่วงลงมา

     "เป้ยมาทำอะไรที่นี่น่ะ..อย่าทำอวดเก่งไปนะอากาศหนาวเดี๋ยวป่วย"เสียงของเป้ดังขึ้นมาพร้อมคำพูดที่ดูเป็นห่วงมากมาย

     "แกไม่ต้องมาเป็นห่วงเราหรอกไปหาแก้มไป.."เป้ยปชดเสียงดังอย่างลืมตัว

     "ก็แกเป็นเพื่อนเรานี่เราก็ต้องห่วง"เป้บอกอย่างไม่รู้ว่าคำตอบของตนทำให้เป้ยแทบจะน้ำตาร่วงมาอีกรอบ

     "อืมขอบใจนะ แต่เราไม่ต้องการความหวังดีของแก"เป้ยบอกเสียงสั้นคลอเพราะตนอยากเป็นมากกว่านั้น

     "ช่ายสิ..เราเป็นห่วงแกไม่สนใจคงต้องเป็นนัดน่ะสินะ"เป้ปชดคืนก่อนที่จะเดินหนีไปอย่างเสียใจไม่แพ้กับเป้ย

 ////*********//////*****************/////******************/////**********

วันนี้เป้ยป่วยหนักจนพ่อและแม่มารับไปหาหมอแต่ผลตรวจพิสูจน์ก็ทำให้พ่อและแม่แทบเป็นลมเมื่อรู้ว่าเป้ยเป็นโรคที่ไม่สามารถวิเคราะห์ได้และไม่รู้ว่าจะอยู่ได้นานเท่าไร

     "แม่คะหนูต้องตายเหรอ"เป้ยถามอย่างน่าสงสาร

     "ไม่นะลูกแม่ต้องไม่เป็นไรในเมื่อตอนนี้ไม่เกิดอะไรลูกก็ต้องไม่เป็นไรนะ"แม่ของเป้ยกอดและกล่าวกับลูกด้วยน้ำตา

  ______________________________________________________________

     "เป้ยป่วยเป็นอะไรเหรอ"เป้ถามอย่างเป็นห่วงมาก

     "ไม่เป็นไรมากเป็นแค่ไข้หวัดธรรมดาเองอย่างห่วงเราเลย"เป้ยบอกทั้งๆที่ความจริงไม่ใช่แบบนั้น

     "รักษาตัวเองนะเราไม่อยากให้เพื่อนเราเป็นไรไป"เป้เริ่มพูดทั้งๆที่ตนนั้นคิดกับเป้ยมากกว่านั้นแต่ไม่กล้าพอที่จะบอกปล่อยให้เป้ยผิดหวังเช่นเคย

     "เราไม่เป็นไรมากไม่ต้องห่วงเรามากมายหรอก"เป้ยบอกอย่างไม่ใยดีในความจริงใจของเป้

     "เราเป็นเพื่อนกันอยู่นะจำไว้"เป้บอกกับเป้ยอย่างปากไม่ตรงกับใจ

    "ไม่มีไรงั้นเราไปและนะ"เป้ยจ๋อยเดินไปอย่างหงอยกับคำพูดของเป้ที่บอกว่าตนเป็นเพื่อน