ความรักกับเพื่อนเคยสนิท

ลำดับตอนที่ #1 : ความทรงจำที่เรามี

เรื่องราวเกิดขึ้นเมื่อตอนฉันอยู่ป.5เขาคนนั้นเองที่ทำให้ฉันรู้จักคำว่ารักไม่ว่าจะนานเท่าไรแม่ฉันไม่รู้ว่าเค้าอยู่ที่ไหนตอนนี้แต่ฉันไม่เคยลืม....

    "เฮ้ยมานี่เลยแก เอาน้ำเอาไป"เป้เด็กหนุ่มวัย11ปีกล่าวกับเพื่อนสาวสวยน่ารักของตนที่ยืนอยู่ตรงหน้า

    "ขอบใจนะสำหรับน้ำ เออไอ้ชลบุรีแกไปดูหนังป่ะพรุ่งนี้"เป้ยสาวน้อยหน้าใสกล่าวกับเพื่อนสนิทรุ่นเดียวกัน

    "เออไม่ไปได้ไงวะนานทีได้ไป ไปอยู่แล้ว"เป้บอกพร้อมจับหัวเป้ยกดลงอย่างสนุกสนาน

    "ไอ้ชลบุรีปล่อยนะ ฮ่าๆ"เป้ยกับเป้เล่นกันอย่างมือความสุข

...........-_-..............-_-...................-_-..................-_-................-_-..................-_-

     "ทำไมแกต้องเรียกเราว่าชลบุรีด้วยล่ะ"เป้ถามเป้ยอย่างสงสัยขณะที่นั่งเล่นกันอยู่ที่ท่าน้ำบริเวณสระปลาขนาดใหญ่

     "ก็ตอนแกเป็นเด็กใหม่ของครอสดนตรีน่ะ แกมาจากชลบุรีนี่ฉันเลยเรียก"เป้ยบอกพร้อมมองหน้าเป้ด้วยความรู้สึกที่มีความสุขมาก

     "งั้นเราคงต้องเรียกแกว่า...อืมคิดไม่ออกอ่ะ"เป้พูดพร้อมยิ้มให้อย่างมีความสุขเช่นกัน

     "เราว่าแกเหมือนทอมเลยครอสดนตรีนี้แกก็เป็นผู้หญิงคนเดียวนี่"เป้บอกพร้อมทำหน้าสงสัยต่อ

     "เราไม่เป็นหรอก รับประกันครับ..อิอิ"เป้ยรีบยืนยันพร้อมยิ้มกว้างใส่เป้

     "สองคนนี้นิมาจีบกันอีกและเบื่อว่ะ"นัดเพื่อนรุ่นเดียวกันกล่าวล้ออย่างสนุกสนาน

     "บ้าสิไอ้บ้านัด"เป้ยโวยก่อนที่จะไล่เตะเจ้าคนปากเสียคนนี้จนนัดแทบวิ่งไม่ทันเลยด้วยซ้ำ

................^_^.................^_^...................^_^..............^_^...............^_^.............^_^

 แต่เวลาเหล่านี้ก็เปลี่ยนไปเมื่อมีผู้หญิงคนหนึ่งมาเข้าครอสดนตรีเพิ่มอีกคนชื่อแก้มเธอทำทุกอย่างให้เป็นจุดเด่นที่สุดและเป้ ก็......

    "เป้ไปซื้อไอติมกันป่ะ"เป้ยเอ่ยปากชวนอย่างอารมณ์ดี

    "เดี๋ยวก่อนสิเร่งจริงเลยเห็นป่ะกำลังสอนแก้มเล่นกีตาร์อยู่"เป้บอกอย่างหงุดหงิด
เป้ยถึงขนาดเดินหนีไป

     "งั้นเราจะไปซื้อด้วยได้ป่ะ"นัดเดินมาขอเป้ยพร้อมยิ้มอย่างเป็นกำลังใจให้

     "ได้สิ...ได้อยู่แล้ว"เป้ยยิ้มหวานให้นัดแต่ใจจริงอยากให้เป้ไปมากกว่า

................+_+.................+_+......................+_+.........................+_+.........................+_+.....................+_+

 เวลาผ่านไปเรื่อยๆเป้และเป้ยก็ห่างกับเรื่อยๆแต่เป้ยมักจะคอยเฝ้ามองเป้ตลอดเวลาโดยไม่รู้ว่านี่คือความรักที่เกิดขึ้นมาโดยตนนั้นไม่รู้ตัวเลย

      "นี่เหม่ออะไรน่ะเป้ย ไปร้องเพลงกันป่ะ"นัดเสนอหน้ามาชวนเป้ยเมื่อเห็นเป้ยช่วงนี้สีหน้าไม่ค่อยสบายใจสักเท่าไร

      "อืมดีสิเราอยากร้องเพลงเหมือนกัน"เป้ยรับปากไปทั้งๆที่ไม่อยากไปไหนทั้งนั้น

      "นี่เป้ยช่วงนี้มีเรื่องไม่สบายใจรึเปล่าสีหน้าไม่ค่อยดีเลย"นัดถามด้วยความเป็นห่วงเพื่อนสาวที่รักของตน

      "อย่างเราไม่เป็นไรหรอกน่า เรามันถึกรู้ไว้เลย"เป้ยบอกพร้อมทำท่าแข็งแรงจนนัดเองยังขำกับท่าทีบ้าๆของเพื่อนสาวของตน

      "อ้าวเป้เปลี่ยนมาชอบแก้มแล้วเหรอ ฮ่าๆๆ"นัดแซวเป้เมื่อเดินมาเจอเป้กับแก้มเล่นกีตาร์กันอยู่

      "เออแล้วแกกับเป้ยล่ะถึงไหนแล้วเราเองก็ไม่อยากไปยุ่งเห็นกำลังรักกันอยู่นี่"เป้พูดอย่างไม่คิดอะไรและไม่รู้ว่าเป้ยที่ฟังอยู่ถึงกับน้ำตาคลอ

      "นี่นัดเราปวดหัวเราไปนอนพักดีกว่าเราไม่ไปและนะ"เป้ยบอกเสียงสั้นก่อนที่จะวิ่งหนีไปโดยไม่คิดอะไรอีกแล้วนอกจากความรู้สึกที่อัดอั้นมามาก

      "แก้มเราขอตัวนะเราหิวน่ะไปก่อนนะ"เป้กล่าวก่อนที่จะเดินไปอีกทางพร้อมนึกภาพเป้ยในเมื่อก่อนนี้กับตอนนี้ว่าความร่าเริงหายไปไหนและเป็นเพราะอะไร...