รักได้ไง นายขี้โกง Why! I love U

ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่8 ความสุข 35%

ตอนที่8

         หลายวันผ่านไป

         ในที่สุดฉันก็กลับมาเรียนตามปกติหลังจากวันที่ฉันจมน้ำนี่ก็หนึ่งอาทิตย์ได้แล้วตอนนี้ทั้งฉันและจีก็เลิกยุ่งกับจอยแล้ว

         ตอนแรกที่ยัยนั้นรู้เรื่องก็โกรธเป็นไฟเลยแต่ฉันห้ามไว้อย่างที่รู้ๆกันฉัน จี มุก แจน เรา4คนเป็นเพื่อนที่รักกันมากถึงจะอยู่คนละที่แล้วตอนนี้เหลือแค่จีกับฉันที่ยังรวมหัวกันอยู่ แต่เมื่อไหรที่มีเรื่องเกิดกับใครสักคนพวกเราจะไม่รีรอแล้วพร้อมทำทุกอย่างเพื่อเพื่อน

          ส่วนเรื่องอารมณ์ร้ายนี่ยกให้จี เลย เชื่อไหมหล่อนน่ะเวลาเรียบร้อยก็แบบผ้าที่รีดพับไว้เลยแต่อย่าให้โกรธน่ะ ฮึ่มม มันจะกลายเป็นผ้าที่ฉีกขาดแล้วจุดไฟในตัวเองเลย เพราะฉันรู้จักเพื่อนฉันดีฉันเลยได้แต่ปล่อยมันไปไม่อยากเก็บมาคิดอีก แต่เชื่อซิถ้ามีอีกฉันจะไม่รีรอหรือเสียดายอะไรที่อาจจะต้องเสียไปเลย

          "เป็นไงบ้างระกับพี่เอ็มน่ะ" ฉันถาม
  
          "จะให้เป็นไงระ ก็จะฆ่ากันตายน่ะสิเธอก็รู้ว่าฉันเกียจเขาจะตาย" ไม่อยากจะบอกเลยว่าหล่อนหน้าแดงขนาดไหน-)_(-

          "แกก็พี่เขาไม่แย่ขนาดนั้นมั้ง"

          "ว่าแต่ฉันแล้วแกเหอะ... นั้นไงสามีมาพาไปทานข้าวแล้วไง" 

         "ไงอัน เบนนี่ ไปกินข้าวกันพี่เลี้ยงเอง"คนมาใหม่เอ่ยอย่างสดใส
 
         "ไม่ดีกว่าค่ะอันมีนัดกับจี...."

          "ไม่มีค่ะอันไปได้ค่ะจีไม่ว่างส้ะด้วยซิมีนัดเข้าสปา"

         ฉันถึงกับมองยัย จี ตาขวางนี่เธอจะมาเอาคืนอะไรตอนนี้เนี้ยไม่ดูเวล่ำเวลาเลยยัยบ้าT_T

         "งั้นหรอดีเลยไปกันเถอะอัน จี เปิดทางแล้ว" ไม่ได้เปิดธรรมดาน้ะเปิดกว้างด้วยไม่น่าแซวเลย

         ยัยนั้นรู้แล้วด้วยว่าฉันไปแสดงละครฉากใหญ่ไว้แล้วท่าทางยัยนั่นจะสนใจแล้วดูสนุกมากกับการที่เห็นฉันและเขาเป็นคู่พระนาง+_+ 

         ณ.ร้านอาหาร แห่งหนึ่งไม่ไกลจากตัวมหาลัยนัก

        ร้านนี้เป็นร้านที่ตกแต่งง่ายๆเต็มไปด้วยต้นไม้เหมือนเรานั่งในสวนหลังบ้าน มันก็ดีน้ะที่เขารู้จักเลือกร้านบ้างน่ะ
 
       "อันจะกินไรสั่งเลยน้ะพี่เลี้ยงเองมื้อนี้"

       "แค่มื้อนี้หรอค่ะ" ฉันถามวัดใจเขาไปงั้นแหละ ในเมื่อเล่นเป็นแฟนเขานิ

       "ไม่หรอก พี่เต็มใจเลี้ยงอันไปทั้งชีวิตเลย"

       "เลี้ยงได้แค่นี้หรอ ฮ่าๆๆ"

       "ลูกของเราพี่ก็เต็มใจเลี้ยงน้ะ" 

       ">////<" ไม่อยากยอมรับเลยว่าฉันรู้สึกดีกะบคำพูดเล็กๆน้อยๆแบบนี้

       "เด็กน้อยของพี่หน้าแดงซะแล้ว แดงน่ากินเชียว"

       "บ้าน่าพี่ก็แกล้งอันทำไมไม่รู้"

       "อ่ะ แดงอีกแล้วสงสัยต้องชิมซักหน่อยแล้วหร่ะ"

     จุ๊บ~~

       "หยุดแกล้งได้แล้วจะโกรธระน้ะ" หึ้ยทำไมแันเปลืองตัวขนาดนี้น้ะ

       "อื้อพี่ยังไม่อิ่มเลยพี่อยากกินอีกอ่ะ" เขายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

       "ก็กินซิค่ะอาหารเต็มโต๊ะหมดเลย" ไม่อยากเชื่อว่าฉันทนกับคนแบบเขาได้ตั้งนานT_T

       "ค่ะๆก็ได้ครับกินกัน"