ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 5 ค่ายวันแรก
ตอนที่5
"จีวันนี้มีเรียนตอนไหนบ้างอ้ะ ว่างๆไป หาไรกินกัน^_^"
"ก็มีเรียนคาบต่อไปก็ภาคบ่ายเลย เสร็จก็คง หกโมงครึ่งได้เธอไม่ต้องรอหรอก"
"งั้นเดียวไว้เป็นวันอื่นเถอะเนอะ^^อ่าใช่วันหลังชวนจอยไปด้วยกันเธอะ"
"จร้าก็ดีเราไม่ค่อยได้เที่ยวไหนกะจอยเลยนิ"
"งั้นว่างวันไหนโทรนัดระกันน้ะ"
"เคๆไประน้ะ บาย "
"บาย~~~"
และบทสนทนาของฉันกะจีก็จบลงเมื่อยัยจีต้องไปเรียนภาคบ่ายต่อทิ้งให้ฉันเหงาอีกตามเคย
รับโทรศัพท์ด้วยครับคุณหนุ~~~~ (ได้ข่าวว่าเธอไม่ใช่คุณหนูน้ะ ไรเตอร์)
เสียงเรียกเข้าที่ขัดกับความเป็นจริงดังขึ้นมาในความเงียบ เมื่อหยิบโทรสับขึ้นมาก็แทบจะกดวางสายอย่างไม่ต้องคิดในเมื่อเบอร์ที่โชว์คือคนที่ฉันหนีมาเมื่อวานโห่~ใครมันจะอยากคุยระ ใช่ม้ะ
ระหว่างคิดอะไรเพลินๆขณะที่กำลังเดินออกจากหอพักก็มีเหตุให้ฉันตัดสินใจหันหลังจะเดินหนีแต่ไม่ทันระ แง่งงง
"จะหนีไปไหนห้ะเด็กดื้อเมื่อวานทำเอาส้ะพี่ไม่กล้ามองกระจกเลยน้ะ"
"ก็ป่าวแค่จะเดินกลับไปหยิบโทรสับบนห้องเชยๆ"
"แล้วเมื่อกี้ที่เธอยัดใส่ไปในกระเปากางเกงไม่ใช่โทรศัพท์หรอ^_<"
"ป้าววววว ม๊ายยยช๊ายยยยย"
"ทำไมต้องเสียงสูง หืมมม ไหนมาเดียวเช็คสิ"
"ไม่ๆๆๆ ยอมระ" ฉันรีบถอยหนีทันทีที่ร่างสูงเริ่มซาวเท้าเข้ามาแหละเหมือนจะมาเช็คกระเปากางเกงของฉัน
" แล้วหนีพี่ทำไมหืม ^^" เขาว่าพร้อมกับเอามือขยี้หัวฉันจนยุ่งเหยิงแย่จริงผมเสียทรงหมด
"ป่าวก็แค่รู้สึกว่าเมื่อวานไปสร้างเรื่องนิดหน่อย"(นิดหน่อยหรา)
"ไม่นิดหรอกมันเรื่องใหญ่มากเลย._______."
"แหะๆๆๆแล้วไหนเครื่องสำอางที่จะให้อันระอย่าบอกน่ะไม่ได้เอามา"
"อยู่ในรถพี่น่ะเอาเลยไหมเดียวไปหยิบให้"
"เดียวค่อยก็ได้ค่ะเดียวอันมีเรียนจะสายระเนี้ยเพราะพี่คนเดียวเลยT____T"
"นี่เปลี่ยนเรื่องไปไกลเลยน้ะแล้วเรื่องที่ทำหน้าพี่ระว่าไง" อุ้ยรู้จนได้ว่าพยายามเนียนกลบเกลื่อน
"ก็.......ชั่งมันเหอะเนอะ>______________<"
"ก็ได้~~~"
"............." ทำไมง่ายจังน้ะ
"แต่ค่ายอาสาเธอต้องไปกับพี่ เคน้ะ ไปอาทิตหน้าที่ระยอง เจอกันและอีกอย่างเปนค่ายอาสาช่วยเด็กกำพร้าเธอคงไม่มีปัญหาน้ะ"
".........."ว่าแล้วเขาต้องมีข้อต่อรองจริงๆด้วย
"ไม่มีปัญหาน้ะ >3<" เขาย้ำอีกทีเชิงว่าห้ามมีปัญหาเด็ดขาด
"ไปก็ได้ค่ะไม่มีปัญหาไปเรียนระน่ะค่ะ:)" ฉันตอบไปอย่างส่งๆระรีบเดินออกมาแต่ไม่เห็นเป็นไรจะได้เป็นการทำบุญไปในตัวด้วยมั้ง~~
ห้องเรียนคณะสถาปัตย
เมื่อถึงห้องฉันก็เดินไปหาเอ็นจอยทันทีกะจะหาคนไปค่ายด้วยอ่ะน้ะ แต่คงสงสัยกันละสิว่าทำไมจีถึงเรียนไม่พร้อมเราทั้งๆที่เรียนคณะเดียวกันก็เพราะว่าบางวิชาเราลงไม่ตรงกันน่ะสิถึงจะอย่างงั้นเราก็เรียนด้วยกันส้ะส่วนมากมีแค่บสงครั้งเท่านั้นแหละที่เวลาไม่ตรงกัน ถ้าตอนนี้จีอยู่ในห้องฉันก็คงไปหาจีก่อนเพราะยังไงจีก็คือเพื่อนที่เข้าใจฉันที่สุดตอนนี้
"จอย~~~อาทิตหน้าเธอไปไหนไหม ช่วงที่หยุดแล้วจัดไปค่ายอาสาน่ะเธอไปไหนไหม"
"ก็กะจะนอนเล่นที่บ้านหร่ะ ไปค่ายน่ะลำบากฉันไม่ไหวหรอก"
"อ่อ แหะๆ ไม่เป็นไร^^"
"พูดอย่างกับเธอกะจะไปไหนเลย ลองชวนจีดูสิ"
"ก็กะจะชวนแหละแต่เจอเธอก่อน"
"ปกติไม่เห็นไปเลยค่ายอาสาเนี้ยอะไรดลใจเธออีกระ"
"โดนหมอนั่นบังคับ=="
"หมอนั่นที่เธอว่านี่ใช่พี่มาร์กรึเปล่า0____0"
"ก็หมอนั่นแหละว่าแต่เธอรู้ได้ไง=="
"ข่าวเธอกับพี่เขาออกจะดังเดาไม่ยากหรอก"
"เหอะTOTสวรรค์ลงโทษหรอ งี้ถ้ายัยจีไม่ว่างอีกระ"
"ไม่เป็นไรน้ะเดียวฉันไปกับเธอเอง^^W"
ไม่รู้อะไรทำให้เอ็นจอยเปลี่ยนใจกันแน่เธอต้องการอะไรฉันไม่รู้หรอกแต่ที่ฉันรู้...................ฉันต้องการให้เธอไปค่ายเป็นเพื่อนฉันไงอิอิ ไม่เห็นต้องคิดไรเลยพวกเราเพื่อนกันนิ้
1อาทิตย์ผ่านไป
วันนี้ก็เป็นวันไปค่ายอาสาแล้วสัมพาระทั้งหมดพร้อมที่จะไปอยู่ที่นั่นเป็นเวลา5วันเอ็นจอยก็เช่นกันแต่ดูท่าว่าเธอจะพร้อมเกินไปมั้งกระเป๊าตั้ง5ใบ จะใช้วันระใบเลยรึไงส่วน ส่วนจีก็โดนพี่เอ็มลากไปค่ายเช่นกันแต่รู้สึกว่าจะไปเหนือช่วยเหลือเด็กดอยอะไรสักอย่างแหละ คงแถวภูเขาหนาวแย่เลยเป็นห่วงจัง
"อันนั่งข้างพี่น่ะ"
"ไม่ค่ะอันมีเอ็นจอยมาพี่จะไปไหนก็ไปเหอะค่ะ"
"ไม่เป็นไรหรอก อันไปนั่งกับพี่มาร์กเหอะ"
"ขอบใจน้ะน้อง จอย เห็นไหมเพื่อนเรายังไม่ว่าเลยไปๆๆ"
ว่าแล้วก็ลากฉันไปที่รถตู้คันหลังสุดจากทั้งหมด4คัน แต่เมื่อเปิดประตูก็เจอแต่ของที่จะเอาไปบริจาคกับอุปกรณ์ทำกิจกรรมไม่เห็นใครสักคนนอกจากคนขับรถ
"ขึ้นไปสิ้จะรอให้พี่อุ้มหรอ>_____<"
"ก็ของเยอะขนาดนี้จะให้นั่งไหนระ-*-"
"อ่อใช่พี่เว้นที่ไว้ด้านหลังอ่ะขึ้นได้แล้วเดียวสายน่ะ"
"เอ็นจอยมานี่สิ้! " ฉันตะโกนเรียกจอยแต่มันไม่ทันแล้วจอยคงขึ้นคันไหนสักคันไปแล้วหร่ะ
"ไม่ทันแล้วขึ้นไปเร็ว" ไม่ทันไรฉันก็ถูกกดหัวให้เข้าไปในรถตามมาด้วยเขาที่มานั่งขั้งฉันแต่อย่างฉันเหรอจะยอม
"พี่มาร์กไปพาจอยมานี่เดี่ยวนี้เลยน้ะ-^-"
"ไม่!! นั่งไปเงียบๆหระเดียวถึงก็เจอเองหระเพื่อนเธอน่ะ" ทำไมต้องขึ้นเสียงห้ะไอพี่บ้า-*-อยากให้เงียบใช่ไหมได้ เงียบก็ได้โว้ย
5นาทีผ่านไป ในที่สุดรถก็เริ่มออกตัวฉันกับเขาก็ไม่มีใครเริ่มพูดอะไรทั้งนั้นเชอะ~~
10นาทีผ่านไป
"จะไม่พูดกับพี่จริงๆหรแ:( " รู้สึกช้าไประย้ะ-*-
"..............."
"รังเกียจที่จะนั่งกับพี่ขนาดนั้นเลยรึไง"
"ก็บอกให้ฉันเงียบไงไม่พอใจรึไงห้ะอะไรของนายอีก:("
"งอลแล้วTOTอย่างอลสิ้"
"ฉันไม่จำเป็นต้องงอล"
"ก็เห็นๆอยู่ว่างอล:("
"........"
"น้ะๆๆๆดีกันเร็ว>_<" เขาจับมือฉันโยกไปโยกมา
".........."
"น้ะไม่งั้นจะจุ๊บระน้ะ>3<"
"พอได้แล้วนายมีสิทธิอะไรในตัวฉันห้ะ!"
"............" คนตรงหน้าถึงกับเงียบไปแต่มันก็จริงที่เขาไม่มีสิทอะไรในตัวฉันและฉันไม่มีสิทธิในตัวเขาฉันไม่ควรให้เขากลับมาในชีวิตเลย
"นายไม่ต้องยุ่งกับฉันอีก! พอยังรู้ยังว่ารังเกียจน่ะห้ะไม่ต้องมาทำดีด้วยหรอกน่ะตั้งแต่วันนั้นฉันก็รู้แล้วว่านายเป็นผู้ชายยังไง"
"พี่ขอโทษ เกียจมากสิ้น้ะคนอย่างพี่ พี่แค่คิดว่าเรายังรักกัน" เขาค่อยๆปล่อยมือที่กุมไว้อยู่ตอนแรก
".........."
"พรข้อทีสอง พี่ขอใช้มันน้ะ"
"..........."
"พี่จะขอดูแลเธอตลอดไปไม่ว่าฐานะไหนก็ตาม ขอให้เธออย่าไล่พี่เลยพี่ขอแค่นี้"
"........."
"อย่าไล่พี่เลยน่ะจะอยู่ห่างๆก็ได้ให้เธอสบายใจปลอดภัยพี่ก็โอเค"
ว่าจบเขาค่อยๆเขยิบไปอีกทาง ุถึงจะห่างไม่ไกลแต่ทำไมน้ะทั้งๆที่เป็นคนไล่ไปแต่ตอนนนี้อยากให้เป็นเหมือนเดิมแต่อีกใจนึงกลับต่อต้านความรู้สึกที่มี คงเป็นเพราะสิ่งที่เคยเกิดขึ้นพยายามเตือนสิ้น้ะว่า 'อย่ากลับไปเจ็บอีกเลย' เป็นแบบนี้ก็คงดีไม่ต้องรู้สึกเจ็บอีกแล้วสิน้ะ
เมื่อถึงที่พัก
โรงเรียนจัดที่พักเป็นบังกะโลติดริมทะเลให้ ฉันรู้สึกซึ้งใจในความหรูจัดของโรงเรียนเราจริงๆ== นึกว่าต้องไปนอนที่โรงเรียนที่มาทำกิจกรรมด้วยซะแล้ว
บ้านฉันไม่ได้รวยแบบจีหรือมุกแต่ก็ไม่ได้จนตรอกส้ะทีเดียว พอมีพอกินอ่ะน้ะ เวลามาเที่ยวก็นานๆทีกับจีบ้างและเขาคนนั้น เวลามาก็ได้แต่นอนโรงแรมเปลี่ยนบรรยกาศบ้างก็ดีมั้งเนอะ
ค่ายอาสาครั้งนี้มากันแค่17คนเท่านั้นแต่เรามีบังกะโลถึง9หลัง หลังละสองห้อง รู้สึกมันจะเกินงบออกค่ายยังไงไม่รู้== ฟุ้มเฟือยไรอย่างงี้ เราตกลงกันว่าหลังระ2คนส่วนเขาจะอยู่คนเดียวกับของทั้งหมดที่เอามาและให้เวลาพักสองชั่วโมงและออกมาเจอกันตอนบ่ายสามโมง
"จอยเราเอาของไปเก็บกันเหอะ*(++++++)*"
"อือเดียวเสร็จฉันมาช่วยพี่มาร์ขนของน้ะ"
"เหอะ! ก็แล้วแต่เธอสิ้" ว่าจบก็เดินนำจอยไปพร้อมกับข้าวของ ของฉัน
ของตัวเองตั้ง5ใบกว่าจะลากมาทั้งหมดหมอนั่นคงเก็บของเสร็จแร้วให้ตายสิ้ เพื่อนฉันทำไมใจกว้างได้เพียงนี้ไม่ดูตัวเองเลยแต่ชั่งเหอะจะทำไรก็ทำไม่เกี่ยวกับฉันนิ้เนอะ
<เวลาผ่านไป>
เรามาถึงสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าที่อยู่ไม่ห่างจากที่พักของพวกเรานักเรามาพร้อมกับขนมชุดหนึ่งเพื่อมาแจกเด็กๆรู้สึกรักเด็กขึ้นมานิดๆแหะเรา ^^
"สวัสดีครับเด็กๆ^^พี่กับเพื่อนจะมาทำงานอาสาคอยดูแลเด็กๆเป็นเวลา4วันสนุกกันให้เต็มที่เลยน้ะครับ พี่ชื่อพี่มาร์กฝากตัวด้วยน้ะคร้าบเด็กๆ0_<" เขาเริ่มพูดตามหน้าที่ประธานนักเรียน
"กรี๊ดดดดดดดดดดดด"ให้ตายสิ้เสน่ห์ของเขาไม่เสื่อมบ้างรึไงกันขนาดกับเด็ก1-11ขวบน้ะ --
และการแนะนำตัวก็เริ่มต่อไปเรื่อยๆจนถึงคนสุดท้ายและก็เริ่มแยกย้ายไปกับเด็กส่วนตัวฉันเองก็ถูกเด็กๆลากมาที่สนามหญ้าเฉลี่ยอายุของเด็กๆที่อยู่กับแันคงราวๆ 5ขวบกำลังซนเลยแหละ><
"พี่ครับมาวาดรูปกัน^^" น้องตุ้ยนุ้ยหันมาพูดกับฉัน(หมายถึงอ้วนหรอตุ้ยนุ้ยอ่ะ0__0)
"เอาสิจร้ะเดียวพี่ไปหยิบกระดาษกับสีให้น้ะ><"
10นาทีผ่านไป
"พี่อันค่ะของเจสสวยไหม^__^"
"ไหนเอ่ย เจสวาดดอกไม้หรอสวยจังเลยค่ะ"
"แล้วของผมระ*)_____(*" น้องตุ้ยนุ้ยของฉัน(ที่จริงชื่อปิ่น)
"ว้าววาดก้อนเมฆ สวยจีงเลยเก่งมากเลย><" ฉันชมภาพวาดกลมๆของปิ่นอย่างเอาใจ
"Y_Yพี่อันอ่ะใจร้ายผมวาดรถต่างหากแงร๊~" ช็อคค่ะ0__0รถสมัยไหนเนี้ย
"โอ๊พี่ล้อเล่นรถของปิ่นเท่มากเลย0-0Y''
''ผมวาดปลาวาฬต่างหากงอลละเชอะ-*-W" ไหนเมื่อกกี้บอกว่ารถกรี๊ดตุ้ยนุ้ยกวนteen#_#
"ว่าแต่พี่อันวาดไรอยู่หรอค่ะ><" น้องมินท์เดินมาถาม
"วาดบ้านจร้านี่ไงสวยไหม"
"ว้าวสวยจังบ้านหลังนี้ขอปิ่นอยู่ด้วยน้ะ0-0" หายงอลละหรอตุ้ยนุ้ย--'
"ขอมินท์อยู่ด้วยน้า><"
"ได้สิจร้าอยู่กันทุกคนเลยเนอะ"
"พี่อันใจดีจังปิ่นรักพี่อันที่สุดเลย>#<" น้องปิ่นกระโดดมาจุ๊บแก้มของฉันท่ามกลางรอยยิ้มอละเสียงหัวเราะของเด็ก ที่จริงงานอาสาก็สนุกดีนิ้หน่า
"พี่ก็รักทุกคนน้ะค่ะ^^น่ารักขนาดนี้ไม่รักก็แย่แล้ว"
พวกเราก็เล่นไปจนถึงช่วงเย็นและไม่นานก็ออกจากสถานเลี้ยงเด็กกลับสู่ที่พักและตกลงกันว่าพรุ้งนี้เจอกัน 8โมงเช้า เพื่อมาเตรียมอุปกรณ์ไปเล่นกับเด็กๆ นี่ก็ผ่านไปหนึ่งวันแล้วสิน้ะถึงจะเหนื่อยแต่ก็มีความสุขที่นั่นเหมือนกับบ้านกลังใหญ่ที่ให้ความรักความอบอุ่นแก่เด็กเป็นที่ ที่ดีจังเลยน้ะว่ามั้ย~~~~
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น