รักได้ไง นายขี้โกง Why! I love U

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2 โอกาส

ตอนที่2

 
     ในที่สุดฉันก็ได้เดินมาจนถึงหอประชุมจนได้เมื่อกี้เหมือนถูกไฟนรกเผาเลย=__=แถมต้องถูกหมอนั้นจุ๊บอีกซวยเป็นบ้าเลย=\\\\= (ที่จริงก้แอบดีใจระสี้้้~~แต่ถ้าอันไม่อยากโดนจุ๊บมาร์กจุ๊บเค้าแทนก้อได้แอร๊ยเขิล:ไรเตอร์>\\\\\<)

    โอ้ะนั้นไงจีกับเอ็นจอย5555มองตรงนี้จีหน้าบึ่งมากเลยแหะคงอึดอัดแย่เลยต้องเข้าหอประชุมมีคนเยอะแยะที่จริงsheเขาน่ารักน้ะแต่ไม่รุ้ทำไมพออยุ่กับคนหมู่มากระเป็นเยี่ยงนี้ToT

       "เป็นไงอันพ้นไหม-.-" ว้าวนั้นไงยัยจีแอ๊ปโหด

      "คิดว่าพ้นไหมระค่ะคุณเพื่อน" ฉันทำเสียงจริงใจเต็มที่เลย--"

      "หน้าอย่างงี้คงหนีไม่พ้นแล้วเธอโอเคน้ะ"

    "อื้อ ก็ต้องปรับตัวให้ชินโบกปูนที่หัวใจอีกสักสามสี่ชั้นให้ใจมันเเข็งแรง>_<" ฉันโอเคที่ไหนเล่าแต่ถ้าบอกความจริงเดียวจีเป็นห่วงอีก-0-

      "คุยไรกันอยุ่จร้าหืมม~~^___^" เอ็นจอยกระโดดเอาแขนมาค้องคอฉันและจีแต่ให้ตายสิ้เจ็บน้ะย้ะ

      "จี--+++++" ฉันส่งสายตาที่เต็มไปด้วยคำถามว่าเธอบอกอะไรกับจอยรึยัง

     "อัน++++++--" และจีก็ส่งสายตาตอบกลับมาว่ายังไม่ได้บอกอะไร

      (กรี๊ดดดดดด!แหม่นางเอกเราอ่านตากันถูกด้วยเก่งจุง:ไรเตอร์)

     "ก็ไม่มีอะไรหรอกเราคุยกันถึงเรื่องตอนม.ปลายเนอะจี>___<"

     "อ้อ!ใช่เราคุยเรื่องม.ปลาย++-.-". ทำไมจีมองฉันด้วยสายตาที่แฝงไปด้วยคำว่าหราาาาา!ระToT

     (อันๆพูดความจริงน้ะค่ะพวกนั้นคุยเรื่องตอนม.ปลายแต่แค่ไม่ได้บอกว่าเป็นเรื่องผู้ชายแค่นั้นเอง:ไรเตอร์)
     (พูดมามันมีอะไรดีขึ้นไหมค่ะไรเตอร์ ^__^: อันอัน\\ยิ้มที่แฝงไปด้วยคมดาบฉึกๆ)
     (ไม่จร้าหยุดแล้วจร้าToT:ไรเตอร์ ทำไมนางเอกแต่ระคนของฉันใจร้ายเยี่ยงนี้YoY)

  "ฉันน่าจะอยู่กับพวกเธอตอนนั้นเนอะฉันจะได้คุยด้วยTT"เอ็นจอยทำหน้ายังกับจะร้องไห้เลยอ้ะ

   " เอาน่าจอย~ เราเข้าไปข้างในเหอะงานจะเริ่มแล้วว~~"

   พวกเราสามคนเดินตรงไปนั่งแถวหน้าสุดโดยการนำทางของเอ็นจอยโดยไม่มีสิทธิเถียงเลยอันที่จริงเหมือนฉันกับจีโดนลากมาเลยส้ะด้วยซ้ำเอ็นจอยเป็นคนที่ฉันดูนิสัยไม่ออกจริงๆน้ะถึงจะไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยในตาเธออ่อนหวานแต่บางครั้งมันก็ดูเฉียบคมอย่างบอกไม่ถูกจีน่าจะรู้นิสัยจอยมากกว่าฉันน้ะฉันพูดอะไรมากไม่ได้หรอก(ขนาดพูดไม่มากน้ะค่ะเนี้ย)

   'เอาระค่ะทุกคนมาพร้อมกันแล้วใช่ไหมค่ะ'mc1    ไม่ค่ะ=_=

   'งั้นขอแนะนำให้รุ้จักผุ้ถูกเลือกทั้ง3ค่ะ'mc2    ถูกเลือกโดยไม่ได้เต็มใจงั้นสิ้

    'คนแรกน้ะค่ะพี่่สมดุย ค่ะ ขอเชินขึ้นมาบนเวทีค่ะ'mc1

    และแล้วจอแสดงภาพก้อได้แสดงใบหน้าหนุ่มเกือบหล่อคน1 ซึ้งเขาค่อนข้างดังมากเลยในมหาลัยแห่งนี้เพราะเขาเป็นเด็กเรียนเขาสอบได้ที่1ตั้งแต่อนุบาลจนถึงตอนนี้(เว่อร์มาก) เขาได้คะแนนสอบสูุงเป็นอันดับต้นๆของโลกและแน่นอนเขาเรียนไปทางแพทย์ เนื่องจากหัวดีเว่อร์
(รู้จักดีขนาดนี้เคยชอบเขาระสิ้กแหม่ๆ//ไรเตอร์)
(อยากตายหรอค่ะ?//อัน)
(ไม่จร้าTOT// ไรเตอร์)


         'ห้ะผมหรอ' สมดุยทำหน้างงๆ ในขณะที่เดินผ่านฉันไป

      ''สงสารเขาเนอะจี'' เอ็นจอยมองฉันและจี แล้วหันไปทำสายตาเวททนาให้พี่ดุยเขา

      ให้ตายสิ้ตอนนี้สาวๆที่คาดหวังหน้าตาประธานตนใหม่ก็คงเฟลไปตามๆกันคนแรกยังขนาดนี้คนต่อไประอย่าหวังเลย ทำใจส้ะเทอะ อาเมน=/\=

       'คนต่อไปน้ะค่ะขอเสียงกรี๊ดให้กับ 'พี่เอ็ม' ค่ะ หรือที่จะเรียกว่าลูกของผอ.สุดหล่อที่นั่งอยู่ข้างหน้านี้ค่ะ><=3' mc1 ภายมือไปทางผอ

     กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด~~~~~(เสียงกรี๊ดดังกระหึ่ม)

       เริ่มมีเสียงกรี๊ดหลังจากจอแสดงภาพผู้ชายคน1 ค่อนข้างหล่อเลยหระ

(ที่จริงหล่อมาก>____<:ไรเตอร์)
(เฉยๆอ้ะน้ะ=________=:อันอัน)
(ไม่มองใครนอกจากมาร์กระสิ้:ไรเตอร์)
(เชอะ=_____=:อันอันฉึกฉึกๆ<แทงใจดำ>)

        "ลูกผมครับลูกผม" แหม่ไม่ค่อยอวดเลยน้ะผอ

        'ค่ะพี่เอ็มเสนอชื่อเขาเองด้วยตัวเองเลยน้ะค่ะเนี้ยเนื่องจากรายชื่อทั้งสามคนพี่เอ็มเลือก ด้วยตัวเองเลยค่ะ'mc2 พูดง่ายยๆคือเสนอชื่อตัวเองสิ้น้ะไม่ค่อยจะเสนอตัวเลยน้ะพ่อลูกคู่นี่==

        'คนต่อไปดิกกรีอนาคตผู้บริหารกิจการห้างสรรพสินค้าและเพรชพลอยจำนวนมากขอเสียงให้กับพี่มาร์กหน่อยค่ะ'mc1   รางสังหรฉันเริ่มทำงานและเดาได้ไม่ยากว่าคนที่สามนี้คือใคร

      ''มุกถ้าทางชื่อมาร์กจะเป็นชื่อโหลเนอะ><''
 
       "55555คงงั่นแหละ " ถ้าเธอไม่ทักฉันก็ไม่คิดอะไรหรอกน้ะจี     ==

         และแล้วรางสังหรของฉันก้อเป็นจริงเมื่อที่จอแสดงภาพแสดงภาพหนุ่มหล่อคนหนึ่งผมสีน้ำตาลแดงพองาม ใบหน้าคมได้รูป จะเป็นใครระนอกจากนายนั้น (แหม่พูดต่างจากพี่เอ็มจังน้ะ)

       ทั้งห้องประชมเหมือนตกอยู่ในเสน่ห์แห่งความหล่อของนายนั้นแต่พอเขาขึ้นไปบนเวทีสังเกตุดีๆเมื่อเทียบกับพี่เอ็มบอกตรงๆเลยว่าหล่อทั้งคู่และมีหลายจุดที่คล้ายกันพวกเขาอาจจะเป็นผุ้ชายที่หล่ออันดับต้นๆของมหาลัยนี้เลยก็ว่าได้

      'เอาระค่ะเป็นไงค่ะทุกคน></ หน้าตาสมใจอยากไหมเอ่ย' mc 1  แน่นอนนอกจากเบอ2ไม่มีใครเข้าตาฉันเลย(เบอร์ 3 ไม่เข้าตาโดนใจจังเลยล้ะสี้:ไรเตอร์) 

      'งั้นขอ3คำจากพี่ๆทั้งสามคนเลยน้ะค่ะ คนแรกพี่สมดุยคร๊า'mc2 ท่าทางของmcอยากไปสัมพาษเบอร์2,3จนตัวสั่นแถมยื่นไมใส่ปากพี่ดุยโดยกระทันหัน

        'ห้ะ ผม หรอ ' พี่สมดุยที่ตั้งแต่ขึ้นเวทีมาทำแต่หน้างง พูดไปอย่างกระทันหันเพราะไมโครโฟรที่ถูกยื่นเข้ามาอย่างไม่ทันตั้งตัว

       'ค่ะๆๆสามคำของพี่ดุย คือ ห้ะผมหรอ งั้นไปต่อกันที่พี่เอ็มเลยค่ะ><'mc1  ยัยพวกนั้นลำเอียงไปหน่อยไหมน้ะ=="

       'ต่อไปพี่เอ็มน้ะค่ะ ขอสามคำจากใจหน่อยค่ะ' mc2

        ' รัก น้ะ ครับO_< ' พี่เอ็มพูดไม่พอยังจะหันมาทางฉันและวิ้งใส่อีกใจฉันจะละลายแล้วกรี๊ด(แน่ใจแล้ว?ว่าวิ้งค์ให้เธอน่ะอัน:ไรเตอร์)

     'พี่เอ็มพูดยังงี้หมายความว่าไงอ้ะค่ะเค้าเขิลจังเลยอ้ะตัวเองบ้าๆๆๆๆ>\\\\\<' mc1

 

       'ขอโทดน้ะครับพี่ไม่ได้หมายถึงน้อง^__^' นั้นไงๆๆๆๆหน้าแตกหมอไม่รับเย็บแล้วสมน้ำหน้า^o^( แน่ใจหรอนี่คือนิสัยของนางเอก--@)

 

      'ToTค่ะๆรุ้แล้วค่ะต่อไปเชิญพี่มาร์กค่ะ'mc1

 

       'น่ารำคาญ--@' คำพูดของนายนั้นถึงจะหยาบคายแต่ก็แน่นอนคนหล่อทำอะไรก็ไม่ผิดทั้งห้องประชุมหลงไหลในเสียงและท่าทางที่ออกจะห่ามๆซึงฉันเป็นคนเดียวที่ไม่สนใจเลย(ขนาดไม่สนใจน้ะ0____0:ไรเตอร์)

 

     'เอ่องั้นๆๆขอจบการ......' mc2 

 

      พิธีกรพูดไม่ทันจบนายมาร์กก็ลากพี่เอ็มลงจากเวทีส้ะแล้วให้ตายสิ้หยาบคายกันจริง

 

     'YoY ขอจบการประชุมแค่เพียงเท่านี้ค่ะ'

 

     พอพวกเธอสองคนพูดจบก็นั่งร้องไห้กอดกันอยู่บนเวทีน่าสงสารจริงๆเลยน้ะเห้อพี่เอ็มก้อพูดตรงแบบเว่อร์ หมอนั้นพูดไม่ถนอมน้ำใจอีก--@ไปปลอบดีไหมเนี้ย(ไม่ดีหรอกพวกนั้นแค่ตวประกอบ:ไรตอร์>_<555)

 

     "อัน กับ จอย จะเลือกใครหรอ ' จีหันมาถามฉันกับเอ็นจอยทันทีที่เราเดินออกจากห้องประชุม

 

      "ฉันจะเลือกพี่มาร์ก(?) " แน่นอนเสียงนี้ไม่ใช่ของฉันจอยต่างหาก

 

     "แนะคิดอะไรอยู่น้ะ--@" จีหันไปถามจอย

 

     "เปล่าๆๆๆฉันแค่รู้สึกว่าพี่เขาเป็นคนดีเมื่อเช้าตอนฉันล้มเขาเดินมาช่วยเก็บของแล้วก็คอยพยุงฉันก็แค่นั้น" เหอะพยุงหรอหลอกแต๊ะอั๊งอ้ะสิ้ไม่ว่าชิ(หึงก็บอกมาเหอะอย่าหยิ่ง:ไรเตอร์)

 

     "แล้วเธอระมุกจะเลือกใคร>_<"จีกลับมาถามฉันอีกครั้ง

     "คงจะเป็นพี่เอ็มแหละพี่เขาดูใจดี(เกินไปอ้ะน้ะ:คิดในใจ)"
     
      "อี้ถ้าจะต้องเลือกนายเอ็มอะไรนั้นฉันขอno vote อย่าปล่อย....เข้าสภาดีกว่า==@"
   
    "อะไรกันจีพี่เอ็มเค้าก็ดูเป็นคนดีนิ้" เอ็นจอยถามพลสงทำหน้าสงสัย

     "ชั่งเหอะฉันno voteก็แล้วกันย้ะ"

     "จะยังไงก็เหอะฉันขอกลับห้องก่อนน้ะจี เอ็นจอย วันนี้เหนื่อยมากอ้ะ" 

      "อ่าเดียวฉันจะไปทำเล็บหน่อยเดียวว่างๆฉันไปเล่นที่ห้องน้ะ"จีบอก

      "งั้นเดียวฉันไปเดินห้างน้ะ

      "อือเอาสิ้ งั้นฉันไปก่อนน้ะ"

    ว่าจบฉันก็เดินออกมาจากกลุ่มเพื่อนและเดินไปที่หออย่างช้าๆแบบนางเอกmv><


 Mark(สุดหล่อ?) part

       ผมคว้าคอเสื้อเพื่อน'เอ็ม'สุดหล่อที่อีกไม่กี่วิมันจะหมดหล่อด้วยกำปั้นของผม ให้ออกมาจากเวทีบ้าๆประธานที่ถูกเลือกสุ่มอย่างมั่วๆด้วยฝีมือเพื่อน'เอ็ม' ซึ่งเมื่อไม่กี่นาทีก่อนผมจำได้ว่าผมยังขำมันตั้งแต่มันถูกประกาศชื่อแต่ที่ไหนได้มันเสนอตัวเอง และผมก็ต้องขำไม่ออกเมื่ออยู่ๆ รูปและชื่อผมถูกประกาศออกไปด้วยฝีมือเพื่อนเอ็มที่ชั่งน่ารักน่าทีบส้ะเหลือเกิน-*-
 

"แกเอาชื่อฉันไปลงทำไมว่ะเอ็ม-*-" ผมพยายามทำเสียงให้เรียบที่สุดเพื่อควบคุมความโกรธ

      
       "ก็แค่อยากให้การแข่งสนุกขึ้นเท่านั้นเองอ้ะT__T"

      "แต่ฉันไม่สนุกกับแกโว้ย ==@"

      "สนุกหน่อยเหอะTOT"

      "ไม่แกต้องเอาชื่อฉันออกเดียวนี้เลยไอเพื่อนเวร-*-"

     "ไม่ทันแล้วครับคุณเพื่อน เอาน่าแกไม่ได้ตำแหน่งนี้หรอก"

     "เอาให้มันจริงเหอะ ถ้าฉันต้องทำหน้าที่ประธานเพราะแก แกตายไอเอ็ม"

     "^^อ่าห้ะ ไปก่อนน้ะเพื่อนเจอสาวที่เล็งเอาไว้ว้ะ><" ขนาดผมดุมันมันยังยิ้มได้น่าทีบจริงเพื่อนคนนี้นิ้--@

       ว่าจบเอ็มก็เดินตรงไปหาผู้หญิงคน1ที่ผมคุ้นหน้าคุ้นตาเป็นอย่างดีเหอะคิดผิดแล้วแหละไอเอ็มที่ เลือกไป หม้อ 'เบนนี่จี' เพื่อนสนิทของ อันอัน แฟนเก่าและจะเป็นแฟนคนปัจจุบันในอีกไม่ช้าเห้อเดี่ยวว่างๆจะทำบุญไปให้ สาธุ-/\-

     end mark part><

      ฉันเดินมาสักพักก็รู้สึกเปลี่ยนใจไปทำเล็บกับจีดีกว่า ร้านประจำก็อยู่ไม่ไกลจากโรงเรียนเท่าไหรเดินไปก็ได้มั้ง?

     ระหว่างเปลี่ยนเป้าหมายจากหอพักก็ต้องชะงักและไปแอบหลังเสา เมื่อเห็นจี ยืนอยู่กับพี่เอ็ม? ไหนทำเป็นไม่ชอบพี่เขา ที่จริงก็มีซัมทิงรอง นี่เองฮุฮุ 

      จึ๊กๆ
 
     "ห้ะใครอะไรทำไม" ฉันถามโดยไม่สนใจคนที่เข้ามาสะกิดและคอยส่องจีกับพี่เอ็มต่อไป

        "แอบดูอยู่หรอ^^" เอะเสียงคุ้นๆแหะ

       "ไม่ได้แอบดูแค่บังเอินผ่านมาเห็น"   คราวนี้ฉันหันกลับไปตอบเพื่อตัดรำคาญแต่ก็ต้องฉะงักเมื่อคนตรงหน้าคือหมอนั้นTOTเจออีกแล้วหรอแงๆ

     "นายตามฉันมาหรอ-*-"

     "ป่าว^^"

     "หรือว่านายคอยแอบดูฉันตลอดเวลา-///-"

    "ป่าวไม่ได้แอบดูแต่บังเอินผ่านมาเห็น><" แง่ง~~เหมือนโดนยอกย้อนT_T

     "ชิส์~~~~" ว่าจบก็สบัดหน้าหนีด้วยความไม่พอใจเป็นอย่างยิ่ง

     "จุ๊ๆๆ หยาบคายจังเลยน้ะเราเมื่อก่อนไม่เห็นเป็นแบบนี้นิ" เขาว่าพลางคว้าเอวฉันที่กำลังจะเดินหนีเหมือนอย่างเคย

      "เพราะเมื่อก่อนนายทำให้ฉันเชื่อใจได้==@"

     "แล้วตอนนี้อ๊าT_________T"

     "ตอนนี้นะหรอนายเป็นแค่คนที่ฉันเกียจขี้หน้า" ฉันพูดไปอย่างั้นแต่ในใจเหมือนกำลังร้องไห้

    "นี๊~ ให้มันน้อยๆหน่อยน้ะพี่ทำผิดแค่ครั้งเดียวเองให้อภัยพี่ไม่ได้เลยหรอตอนนั้นมันก็แค่เรื่องเข้าใจกันผิด:("  ฉันเข้าใจถูกไม่ผิดแน่หระเขาผิดนัดฉันไปหาแฟนเก่าทั้งๆที่เราตกลงกันว่าจะไปเที่ยวด้วยกัน

      "ฉันเข้าใจถูกไม่ผิดแน่ นายทิ้งฉันไปกับคนๆนั้นเอง"

      "เห้อ อันน้ะอัน เลิกเรียกพี่ว่านายสักทีได้ไหมยังไงฉันก็แก่กว่าเธอน้ะ"

      "แล้วทำไมต้องเรียก--)"

      "ถ้าไม่เรียกพี่จะทำแบบนี้ไง" เขาเอาเเขนโอบรอบเอวให้แน้นขึ้นเพราะรู้วว่าฉันไม่อยู่นิ่งแน่แล้วเอาคางคมได้รูปของเขามา เกยที่ไหล่

      ฉันปติเสธไม่ได้ว่าฉันยังรักเขาอยู่และยังคงไม่ลืมเรื่องราวต่างที่มีให้กันไม่ว่าจะตอนกอด จูบลูบไล้คลำ ขยำ แล้วจับกด (เริ่มไม่ใช่แล้ว) และแน่นอนฉันจำได้ทั้งเรื่องราวดีๆและเลวร้ายได้ตลอดเวลาถึงจะเป็นอย่างงั้นฉันก็ยังไม่พร้อมที่จะให้เขากลับเข้ามาในใจฉันเหมือนเมื่อก่อน

       "ไม่! '' คำตอบสั้นๆง่ายที่เป็นเชิงปติเสธกลับทำให้เขายิ้มกรุ่มกริ่มอย่างไม่น่าไว้ใจ

          "ก็ตามใจถ้าเธอไม่เรียกพี่เหมือนเดิมพี่จะกอดเธออยู่อย่างงี้ไม่ให้เธอไปจากพี่อีก-3-"

        "..................'' เวลาผ่านไปฉันยังนิ่งๆๆและนิ่ง

        "โห่อะไรอ่ะพี่คิดถึงเรามากนะรู้ไหม" ถ้าคิดถึงแล้วตอนนั้นกลับไปหาพี่เวเฟอร์ทำไมกัน

        "............."

       "สงสัยต้องใช้ไม้แข็งกับเด็กดื้อส้ะระ >3<''

          แล้วเขาก็ทำอย่างที่เขาเคยทำในอดีตเขาหันมาประกบปากฉันทันทีเราเลิกกันแล้วการจูบมันไม่มากไปหรอถึงจะอย่างนั้นจูบครั้งนี้ถึงมันจะทำให้ใจฉันสั่นไหวได้ไม่น้อยแต่ก็ทำให้นึกถึงภาพเรื่องราวแย่ๆได้มากกว่าที่คิดไว้เหมือนกันความคิดทุกอย่างในตอนนี้มันทำให้ฉันตัดสินใจผลักไสแรงของเขาออกไปโดยไม่ลังเล 

         คนตรงหน้ามองหน้าฉันอย่างตั้งคำถาม

        "เกียจพี่มากหรอ...ให้โอกาสพี่อีกแค่สักครั้งแค่ครั้งเดียวและครั้งสุดท้าย" 

        "....................."

       "ให้โอกาสพี่ไม่ได้เลยหรอ"

        "ไม่...ไม่ได้"

        ฉันเดินหนีจากบรรยกาศที่ชวนปวดใจ ความรู้สึกแปลกๆหลังจากหันหลังและเดินมาไม่กี่ก้าว น้ำตาก็ไหลอีกครั้งๆและอีกครั้งและคนที่อยู่ข้างหลังก็คงไม่รู้สึกอะไรกับสิ่งที่เกิดขึ้นนี้ ... เป็นอย่างงี้คงจะดีแล้วสิน้ะ

        "ฉันยังไม่พร้อมจริงๆค่ะพี่" ฉันไม่เคยไม่รักพี่ไม่เคยลืมพี่ได้เลย ฉันไม่สามารถรักใครนอกจากพี่ทั้งตอนนี้และตลอดไป

 p'mark
 
        ผมยังรู้สึกบางอย่างได้จากจูบเมื่อกี้ถึงเธอจะพูดอะไรออกมามากมายแต่ก็ล้วนแล้วแต่เป็นเรื่องโกหก เพราะ ถึงเป็นเวลาสั้นๆแต่เธอก็ยังจูบตอบผมอย่างไม่รู้ตัวแต่นั้นก็แปลว่าลึกๆข้างในเธอยังรักผมอยู่และไม่เคยลืมผมเลย และผมก็ลืมหยุดหวงหยุดรักผู้หญิงอย่างเธอไม่ได้เหมือนกันผู้หญิงที่ น่ารัก น่ากอด น่าหอม น่าจูบ และน่าหลงไหล ถึงบนโลกนี้อาจจะมีผู้หญิงประเภทนี้อีกมากมายแต่ผมไม่สนหรอก ถ้าไม่ใช่คนที่ผมรักผมหวง และผมต้องการอย่างอันๆ ต่อให้ตอนนี้ผู้หญิงเป็นหมื่นเป็นแสนอยู่ตรงหน้าผมก็ไม่ชายตาแล 

       ผมรักเธอจริงๆอันๆ>/////<

     




 

 

:-Daisy ✿