Trouble Destiny รักวุ่นวายของพวกนายทั้ง6คน

ลำดับตอนที่ #5 : -เมื่อความรักเริ่มคลืบคลานเข้ามา- When love comes

 

Trouble Destiny
รักวุ่นวายของพวกนายทั้ง6คน

~วันต่อมา~
 

ฉันและแฮอัน เราสองคนเดินไปโรงเรียนด้วยกันแบบนี้ทุกวัน ถึงมันจะไม่ไกลแต่มันก็ไม่ใกล้นะ

เฮ้ออออ
 

อาการก็หนาว -/////-
 

จู่ๆก็มีรถตู้สีดำ มาปาดหน้าขวางทางฉันและแฮอัน คนที่อยู่ในรถเปิดประตูออกมา........,.
 

ยองเจนี่หว่า 
 

"นี่พวกเธอ จะไปไหนกัน" ยองเจลงมา ยืนตรงหน้าเราสองคน
 

"ไปโรงเรียน" ฉันตอบไป จู่ๆก็มีอีกคนบนรถลงมายืนข้างๆยองเจ ตรงหน้าฉันสองคน ซัม หนุ่มหล่อลูกครึ่งนี่เอง ^^
 

"ไปด้วยกันไหม?" ไม่น่าเชื่อ ซัมชวนฉัน อ๊ากกกก ฟิน 
 

"เอ่อออออออ" ฉันลังเล ทั้งที่ในใจอยากขึ้นไปนั่งบนรถแล้ว "แฮอัน เธอว่าไง" ฉันต้องถามความสมัครใจของเพื่อนฉันก่อน แฮอันทำท่าจะตอบ แต่ก็ถูกนายยองเจลากขึ้นรถไปก่อน

หลอกเเต๊ะอั๋งเพื่อนฉันหรอ 
 

ฉันก็ต้องตามขึ้นไปบนรถทั้งที่ไม่ค่อยจะเต็มใจก็ตาม หรอออออ??? 
 

อ้าว บนรถยังมีเจบี เด็กหนุ่มน่าตาจิ้มลิ้ม 
 

ทักทายซะหน่อย ................
 

"หวัดดีจ้า" ฉันทักทายตามมารยาท 
 

"สวัสดีครับ" เจบีตอบฉัน อร๊ายยยยยน่ารักมาก 
 

รถตู้คันนี้ถึงภายนอกจะเป็นรถตู้ แต่ข้างในเหมือนห้องรับแขกยังไงยังงั้นเลย มีทั้งทีวี โซฟาโค้ง

ยาวตามรูปคันของรถตู้เป็นตัวยู ฉันเลือกนั่งข้างๆแฮอัน ท้ายสุด ตรงข้ามกับทีวี ส่วนซัมก็นั่งข้างๆกับเจบี ริมหน้าต่างข้างขวา ส่วนยองเจ นั่งริมหน้าต่างข้างซ้าย

สรุปก็คือฉันและแฮอันนั่งอยู่ตรงกลาง โดยมีผู้ชายสามคนนั่งขนาบข้างๆ 
 

ชีวิตก็ดี๊ดีไปอีก ฮ่าๆ พอเราทั้งห้าคนนั่งกันเรียบร้อยแล้ว คนขับรถก็เริ่มออกรถ 
 

ภายใต้ความเงียบบบบบ ที่น่าอึดอัด...................
 

"นี่พวกเธอเดินไปโรงเรียนแบบนี้ทุกวันเลยหรอ" ยองเจที่นั่งอยู่ริมหน้าต่างข้างซ้าย สะกิดถามแฮอันที่นั่งอยู่ใกล้ๆ หล่อนตกใจเล็กน้อย 
 

"อะอะอื้ม ใช่" หล่อนพยักหน้าตอบ
 

"ไม่หนาวหรอ" ยองเจถามอีกที 
 

"ก็หนาวๆนะ" ^^
 

"แล้วทำไมไม่ขึ้นรถเมล์อ่ะ" ยองเจชักถามเยอะไปล้ะ จะสงสัยอะไรนักหนา 
 

"นี่ นายถามเพื่อนหรือสัมภาษณ์เนี่ย" ฉันตอบแทนยัยแฮอัน ยองเจเบนสายตามาหาฉัน 
 

"ฉันถามเพื่อนเธอ ไม่ได้ถามเธอ" อื้มมมมหน้าแตกไปเลยสิ ไอ้ยองเจ ไอ้คนไม่มีมารยาท 
 

"เห้ยไอ้ยองเจ ไมพูดจากับผู้หญิงแบบนั้นหล่ะ" อ๊ากกกกก ซัม พระเอกของฉ้านนนนน 
 

"ก็ยัยนี่พูดมาก ตั้งแต่เมื่อวานล้ะ ว่าจะไม่พูดแล้วนะเนี่ย" หืมมมไอ้ยองเจ นี่แกกำลังด่าฉันแกรู้ตัวไหม 
 

"ผู้หญิงพูดมาก น่ารักดีออก^^" กริ๊ดดดดด ซัมปากหวานนนน แบ้วยังหันมายิ้มหวานให้ฉันอีก
 

 นี่ถ้าเปรียบว่าฉันเป็นเนย คงละลายกลายเป็นน้ำไปแล้วหล่ะ 
 

"เฮียซัมก็ปากหวานไปอีกกก ฮ่าๆ" เจบีที่นั่งเงียบอยู่นาน พูดแซว โอ๊ยยยเขินนะ
 

และแล้วก็ถึงโรงเรียนสักที................



 

@SentOB HighSchool 
 

คนขับจอดรถท่ามกลางฝูงนักเรียน ที่เดินผ่านไปผ่านมา ประตูรถเปิดออกโดยอัตโนมัติ

พวกเราทั้ง5คนลงจากรถ ท่ามกลางสายตาเป็นร้อยที่กำลังจับจ้อมพวกเราอยู่ 
 

[นี่มันยัยฮานึนกับยัยแฮอันนี่] [พวกนางมารถคันเดียวกับรุ่นพี่ของพวกเรา] [พวกหล่อนต้องอ่อยรุ่นพี่แน่] 
 

หนีไม่พ้นเสียงนินทาของนักเรียนหญิงที่นี่จริงๆ ก็แหงหล่ะ แก๊งBlackTigerออกจะป๊อบ

ฮอตในหมู่สาวๆของโรงเรียนนี้ 
 

"ขอบใจพวกนายมากนะ^^" แฮอันกล่าวขอบคุณยองเจและเพื่อนๆ พร้อมก้มตัวลงอย่างสุภาพ 
 

"พรุ่งนี้จะไปรับที่บ้านนะ" ห้ะ นี่ฉันได้ยินไม่ผิดใช่ไหมเนี่ย ยองเจบอกกับแฮอันว่าพรุ่งนี้จะไปรับที่บ้าน ไม่ทันได้ถามไถ่อะไร ยองเจและเพื่อนๆของเค้าก็เดินไป ไวอย่างกับเสือติดสปีต
 

"ยองเจบอกจะไปรับเราที่บ้านพรุ่งนี้หรอ" ฉันถามแฮอันอีกครั้ง 
 

"ใช่" หล่อนตอบฉัน ทั้งที่ยังงงๆ /พวกนั้นรู้จักบ้านฉันแล้วหรอ 
 

"เพื่อ??"ใช่ เพื่อ? หมอนั่นต้องมีจุดประสงค์อะไรสักอย่างแน่ๆ จะจีบฉันแน่ๆ(มโนอีกแล้วจ้าาาา) 

จีบแฮอันแน่ๆ  หึ!! ถ้าจะจีบเพื่อนฉันต้องข้ามศพของฉันไปก่อนนะจะบอกให้





 

~เริ่มคลาส~ 

09:00 AM
 

ได้เวลาเรียนล้ะ ฉันเดินตรงมาที่ห้องเกาหลี คาบนี้เป็นคาบชุมนุม ฉันกับแฮอันเลยต้องแยกกัน 

เพราะยัยนั่นไปอยู่ชุมนุมเปียโน คือฉันเล่นไม่เป็นไง-/////- เลยมาอยู่ชุมนุมภาษาเกาหลี 

เพราะเป็นติ่งเกาหลี ฮ่าๆ IGOT7นะรู้ยัง ซีรี่ย์เกาหลีนี่ก็ช๊อบชอบ พอๆ เข้าห้องดีกว่า 

ฉันเดินตรงไปในห้อง ยังไม่ค่อยมีใครมาเลย นั่งไหนดี.........? กลางห้องแหละกำลังดี สายตาสั้นด้วยไง ฮ่าๆ

โต๊ะคู่อีกล้ะ ทุกทีเลยเวลานั่งโต๊ะคู่จะไม่มีคนมานั่งกับฉัน วันนี้ก็คงไม่มี งื้อออออง่วงอ่ะ ฟุบหลับดีกว่า 

~10นาทีผ่านไป [ฝันว่าแบมแบมกับมาร์คชวนไปเที่ยวเกาหลี]~

กุกกักกุกกัก ฿@:&&@-/&

มีคนมานั่งข้างๆฉันแน่เลย ลืมตาดูดีกว่า ฉันตัดสินใจเงยหน้าขึ้นมาในอาการสะลึมสะลือ 
 

"อ้าวเจ๊ ^^" -///////-  ไม่ใช่ใครที่ไหนเลย มีอยู่คนเดียวที่เรียกฉันว่าเจ๊ ไอ้ฮยอค - -
 

"เจ๊ ก็เรียนชุมนุมนี้เหมือนกันหรอ ดีใจจังมีเพื่อนล้ะ" ใครเพื่อนแก-///////-
 

"ชอบเกาหลีหรอ หรือเป็นติ่งเกาหลี?" เห้อออไอ้ฮยอคนอกจากแกจะปากหมาแล้ว แกยังจะพูดมากอีกนะ
 

คนไม่ตอบก็น่าจะรู้นะว่าเขาไม่อยากคุยด้วย ยังจะถามอีก 
 

"หยิ่งนะๆ - -" ฮยอคทำหน้าบึ้ง///น่ารักกกกกกกก เอ๊ะ!!! อะไรๆน่ารักอะไร - -
 

"ไม่ใช่ล้ะๆ" -0-
 

"ก็พูดด้วยแล้วก็ไม่พูดด้วยอ่ะ" ฮยอคทำหน้าเหมือนเด็กสามขวบที่แม่ไม่ให้กินลูกอม 
 

"ก็หยิ่งอ่ะ" ฮยอคยังทำตัวเป็นสามขวบที่พูดมาก เซ้าซี้เซาแซะ 
 

"หืมมมมม กริยาแกน่าอ้วกมาก" หมั่นไส้มัน ทำตัวแอ๊บแบ๊ว
 

"พูดได้แล้วหรอ" ฮยอคยื่นหน้ามาใกล้ๆฉัน เหยยยยย ตกใจอ่ะ ฉันเลยเอามือดันหน้าผากจองฮยอคออกไปไกลๆจากหน้าฉัน 
 

"ทำบ้าอะไรของแก" ?????? 
 

"แหย่นิดแหย่หน่อยไม่ได้เลยนะ" อ๊าาาากกกกกกก ไอ้ฮยอคบังอาจมาหยิกแก้มฉัน
 

"เพี๊ยะ" ให้ทาย ฉันทำอะไรไอ้ฮยอค..........ฮ่าๆๆๆๆๆๆ ตบบ้องหูแม่มซะเลย มือไวดีนัก
 

"โอ๊ยยยยย โหวี๊งเลยวี๊งๆ" ฮ่าๆๆๆๆ ตลกอ้าาาาา
 

"ไง เจ็บไหม" ฮยอคก็ยังคงทำหน้าตาแบ๊วใส่ฉัน นี่ขนาดโดนตบบ้องหูไปนะเนี่ยยยยย นับถือจริงๆ
 

ในที่สุดอาจารย์ประจำชุมนุมก็เข้ามา ระหว่างคลาสฮยอคก็แกล้งฉันเรื่อยๆ

จนเราสองคนถูกอาจารย์ด่าไปหลายที เอ๊ะ!!!! ทำไมต้องใช้คำว่าเรา  แหวะๆไม่ได้ชอบเลยนะไอ้ฮยอคเนี่ย

แค่ดูไปก็น่ารักแบบแปลกๆ ฮ่าๆ 
 

เห้ออออเลิกคลาสสักที มือชาหมดล้ะ ตบไอ้ฮยออคตลอดคลาสเลย หนุกดีๆ  นักเรียนทุกคนก็แยกย้ายกันไปเรียนชั้นของตัวเอง ไอ้ฮยอคไปได้สักทีนะ

 

~ตื้อดึ่ง ตื้อดึ่ง ตื้อดึ่ง~ [ไลน์เข้า]

ฉันหยิบโทรศัพท์ออกมาดู แต่แล้วก็ต้องอึ้ง บวกกับการเต้นของหัวใจที่มันเต้นเร็วและแรงผิดปกติ

[ฮยอค:ทักครับผม

           5555555

           ส่งสติ๊กเก้อร์]

แทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง นี่ไปเอาไลน์ฉันมาจากไหนเนี่ยยยยยยย ^_______^





-------------------------------------โปรดติดตามตอนต่อไป-----------------------------------------









เป็นยังไงกันบ้าง เฉลยตัวละครยองเจกับซัม ทายถูกกันไหม 5555555555555
****ฝากแฮชแท็ก #รักวุ่นวายของพวกนายทั้ง6คน  แสดงความคิดเห็นกันมาได้เรื่อยๆเลย
เปิดTwitter @BFanficts มาฟอลกันได้นะ 

ขอบคุณมากๆเลย

****ปล. ขออนุญาติเจ้าของรูปที่เราเอามาใช้ด้วยนะ