SINS - กรรมนี้ฉันก่อ (KYUMIN)

ลำดับตอนที่ #5 : SINS - กรรมนี้ฉันก่อ ตอนที่ 5

5 



 

รุ่งเช้าที่บ้านตระกูลโจว เนื่องจากคยูฮยอนยังไม่ตื่น คิบอมเลยยังไม่รู้จะทำอะไร เขาเดินลงมายังห้องนั่งเล่นเห็นซูจินนั่งอยู่ เขาสูดหายใจเข้าลึกๆก่อนจะปล่อยลมหายใจนั้นออกมา แล้วเดินเข้าไปหาซูจินทันที 

 

 

 

 

“หื้ม? น้องเธอจะมาขอทำงานที่นี่ด้วยเหรอ?” ซูจินเอ่ยถามคิบอมทันทีที่คิบอมเดินมาหาและบอกว่าซองมินอยากมาทำงานที่นี่

 

 

“ครับ.. ช่วงนี้ทางบ้านผมเริ่มไม่โอเค น้องผมเลยอยากทำงานช่วยอีกแรงนึง”

 

 

“อืม แล้วถ้าน้องนายมา จะให้น้องนายทำตำแหน่งอะไรล่ะ บ้านนี้ก็มีคนใช้เยอะแยะจนเรียกใช้ใครไม่ถูกละ”

 

 

“.............................” คิบอมนั่งเงียบเมื่อเจอคำถามนี้ เพราะเขาก็ไม่รู้จริงๆว่าจะให้มาทำในตำแหน่งอะไร เพราะคนใช้ที่บ้านนี้มีเยอะมากอยู่แล้ว ตัวเขาก็เป็นผู้จัดการส่วนตัวของคยูฮยอน ซึ่งถ้าให้ซองมินมาช่วยงานอีกแรงคงไม่ดีแน่ คยูฮยอนน่ะเป็นคนไม่น่าไว้ใจที่เขาไม่อยากให้น้องชายสุดหวงเข้าใกล้เลย..

 

 

“งั้นรับมาก่อนก็ได้ แล้วจะให้ทำอะไรเดี๋ยวค่อยว่ากัน ขอฉันดูหน้าตาบุคลิกน้องนายก่อน โอเคไหม? ^^”

 

 

“ครับคุณหญิง ^^!! ขอบคุณคุณหญิงมากนะครับ~~” คิบอมพูดออกมาด้วยความโล่งใจที่ซูจินยอมรับซองมินเข้าทำงาน

 

 

“ฮ่าๆ ไม่เป็นไรหรอก ถ้ามีอะไรให้ฉันช่วยอีกก็บอกได้นะ นายเป็นคนเดียวที่ทนลูกชายฉันได้ การรับน้องนายเข้าทำงานด้วยก็ถือซะว่าเป็นคำขอบคุณของฉันละกัน” 

 

 

“ครับ คุณผู้หญิง ^-^”

 

 

“เอ้อ เดี๋ยวนายไปปลุกคยูตื่นด้วยนะ ซักสองโมงนี่แหละฉันจะมีแขก” 

 

 

“ได้ครับคุณผู้หญิง งั้นผมไปละนะครับ” คิบอมกล่าวลาเจ้านายและเดินตรงไปยังห้องของคยูฮยอน

 

 

 

 

 

ก๊อก ก๊อก 

 

 

 

“คุณคยูครับ ตื่นรึยังครับ” คิบอมเคาะประตูห้องอย่างเบามือ เพราะสำรวจดูว่าคยูจะได้ยินรึเปล่า

 

 

 

 

แกร๊ก..

 

 

 

“ฉันรู้ละ ตื่นนานละ เมื่อกี้เพิ่งลงไปข้างล่าง ได้ยินที่แม่พูดหมดละ” ร่างสูงเปิดประตูออกมาเพื่อชิงพูดก่อนที่คิบอมจะพูดเรื่องที่คุณหญิงฝากมาบอกเมื่อกี้

 

 

“อ่า.. ครับ งั้นผมขอตัวนะ คุณคยูจะลงไปหาคุณหญิงก็ได้นะครับถ้าอยากรู้อะไรเพิ่มเติม”

 

 

“นายเคยเห็นฉันสนใจแขกของคุณแม่ด้วยเหรอ? จะมาก็มา ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันอยู่ละ” คยูพูดก่อนจะเดินเข้าไปในห้องแต่งตัวแล้วหยิบเสื้อสเวตเตอร์สีดำมาใส่เพื่อตัดกับเสื้อยืดสีขาวที่เขาใส่อยู่ด้านในพลางเช็คความหล่อของตัวเองในกระจก เขาเดินออกจากห้องแต่งตัวมาเห็นคิบอมกำลังจะปิดประตู คยูก็เลยตะโกนเรียก

 

 

“เดี๋ยวคิบอม!”

 

 

“ครับ?”

 

 

“ได้ข่าวว่าน้องนายจะมาทำงาน มาเป็นแม่บ้านทำความห้องฉันก็ได้นะ ตำแหน่งยังว่าง ฮ่าๆ”

 

 

“คงไม่ไหวหรอกครับ น้องผมเป็นผู้ชาย ทำอะไรแบบนั้นคงไม่ถนัด” คิบอมพูดขัดคอคยูอีกตามเคยเพื่อกันไว้ ซึ่งจริงๆแล้วซองมินคือทำเป็นทุกอย่างตั้งแต่กวาดพื้นยันทำอาหารรสชาติระดับภัตตาคาร..

 

 

“เอ้า ผู้ชายเหรอ แหม่เสียดาย เออๆไปไหนก็ไป จะเล่นเกมละ” คยูหน้ามึนไปนิดนึงพอคิบอมพูดแบบนั้น เพราะคนใช้บ้านนี้มีแต่ผู้ชาย ถ้าเป็นสาวๆวัยรุ่นหน่อยก็เอาแต่อ่อย คยูจะออกไปทางรำคาญมากกว่า หนักสุดก็เป็นป้าแม่บ้านแก่ๆไปเลย ไม่แปลกที่คยูจะเบื่อ

 

 

--------------------------

 

 

 

เมื่อคิบอมเสร็จธุระจากตรงนั้นแล้วก็เดินไปหอพักคนใช้เพื่อกลับเข้าห้องนอนแล้วโทรหาซองมินทันที

 

 

 

 

‘ฮัลโหล ว่าไงพี่คิบอม’

 

 

“ซองมิน คุณหญิงเค้ารับนายเข้ามาทำงานที่นี่แล้วนะ!!~”

 

 

‘จริงเหรอพี่! เย้!!! ดีใจจัง ㅠㅠ แล้วจะเข้าไปทำงานเมื่อไหร่ดี? พรุ่งนี้ดีมั้ยครับๆๆๆ’ ซองมินถามด้วยความตื่นเต้น

 

 

“ฮ่าๆ ใจเย็นๆ ก็แล้วแต่นายแหละ อยากมาเมื่อไหร่ก็มา แต่บอกพี่ล่วงหน้าด้วยนะ จะได้ไปรับ”

 

 

‘ครับพ้ม!! ผมรักพี่มากนะครับ เดี๋ยวไปเก็บของก่อนนะ พรุ่งนี้จะได้ออกเดินทาง บายๆ’

 

 

“บาย..”

 

 

...

 

 

 

 

ทุกอย่างกลับมาอยู่ในความเงียบสงบอีกครั้งนึง ถ้าซองมินมาทำงานที่นี่ คงไม่รอดโดนคยูฮยอนทำร้ายแน่ๆ เพราะคยูเป็นคนชอบใช้กำลัง แกล้งคนใช้ทุกคนในบ้าน แม้แต่ตัวเขาก็ยังโดนไปบ่อยๆ แถมยังเอาแต่ใจและขี้โวยวาย คงไม่ใช่เรื่องดีถ้าคนน่ารักๆนิสัยดีขี้สงสารคนอย่างซองมินจะมาเจอคนแบบนี้...

 

 

------------------------------

 

 

 

 

 

 

“จะไปไหนน่ะจองอา” เสียงของ ‘กวังฮุน’ ผู้เป็นพ่อของจองอาเอ่ยถามขึ้น เมื่อเห็นลูกสาวแต่งตัวสวยหยิบกุญแจรถเตรียมออกไปข้างนอก 

 

 

“ไปตึก JJK ค่ะ มีซ้อม” หญิงสาวร่างผอมเพรียวตอบอย่างหน่ายๆที่โดนถาม

 

 

“ไม่ต้องไป วันนี้พ่อจะพาไปบ้านคุณหญิงซูจิน เห็นว่าคุณแจคยูสามีเค้าไม่สบาย จะเอาของฝากไปเยี่ยมซักหน่อย” เขาพูดพลางเปลี่ยนหน้าหนังสือพิมพ์ที่อยู่ในมือเขาแล้วอ่านต่ออย่างใจเย็น

 

 

“คุณหญิงซูจิน? แม่ของพี่คยูน่ะเหรอคะ? ไปค่ะไป! คุณพ่อจะไปกี่โมงคะ?”

 

 

 

“พ่อนัดไว้บ่ายสองโมง ละอย่าไปทำตัวระริกระรี้แบบนี้ให้มากนักล่ะ อย่างัดเอานิสัยพ่อกับแม่ที่ให้กำเนิดเธอมาใช้ มันดูต่ำ” กวังฮุนพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่นิ่งมาก เขานั่งอ่านหนังสือพิมพ์ไป จิบน้ำชาไป ราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

 

 

 

“ค่ะ คุณพ่อ”

 

คำพูดเมื่อกี้มันบาดใจคนฟังอย่างจองอาได้มากถึงมากที่สุด เพราะจริงๆแล้วจองอาไม่ใช่ลูกแท้ๆของกวังฮุน นักธุรกิจร้อนล้านผู้ซึ่งเป็นหุ้นส่วนใหญ่กับค่ายเพลง JJK แต่เธอกลับเป็นลูกใครก็ไม่รู้ที่ผู้เป็นภรรยาของกวังฮุนเก็บมาเลี้ยงจากสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า เพียงเพราะอยากมีลูกเท่านั้น ซึ่งเธอไม่สามารถตั้งครรภ์เองได้ และกวังฮุนกับภรรยาก็ดันเลิกกัน จองอาเลยโตมากับกับภรรยาของกวังฮุน หรือผู้ที่เธอเรียกว่า แม่ มาตลอด และเมื่อภรรยาของกวังฮุนเสียชีวิตไป เธอก็ได้ฝากจองอาให้กับกวังฮุนเลี้ยง กวังฮุนจึงต้องรับไว้เลี้ยงอย่างไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่นัก เขาจะชอบพูดกับจองอาเสมอว่า 

 

‘อยู่จุดนี้ ต้องวางตัวเป็นผู้ดี ให้สมกับที่ได้ชื่อว่าเป็นลูกของนักธุรกิจร้อยล้าน ไม่ดึงตัวเองลงต่ำกว่านี้ ต้องมีแต่สูงขึ้นเท่านั้น’ 

 

 

และจองอาก็คิดแบบนั้นมาตลอดเหมือนกัน