SINS - กรรมนี้ฉันก่อ (KYUMIN)

ลำดับตอนที่ #3 : SINS - กรรมนี้ฉันก่อ ตอนที่ 3

3



 

ที่ลานจอดรถ ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งสวมสูทผูกหูกระต่ายและรองเท้าหนังสำดำสนิท บวกกับสีผมสีน้ำตาเพลิงที่ตัดกับผิวขาวๆของเขาเป็นอย่างดี และนั่นก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ‘คยูฮยอน’ นั่นเอง เขากำลังเดินไปตามทางที่คิบอม ผู้จัดการส่วนตัวของเขาจอดรถเอาไว้ เมื่อเขาเดินมาถึง ผู้เป็นแม่ก็เปิดประตูรถออกมาต้อนรับลูกชายทันที

 

 

“ไปไหนมาห้ะลูก มีแต่คนถามหาลูกเต็มไปหมด แม่ไม่รู้จะตอบเค้าว่ายังไงเลย”

 

 

“สูบบุหรี่” เมื่อเขาพูดจบก็เดินไปอีกฝั่งนึงซึ่งเป็นฝั่งตรงข้ามกับที่ซูจินนั่ง คิบอมเปิดประตูให้คยูเข้าไปนั่งแล้วเดินมาฝั่งคนขับเพื่อที่จะขับรถกลับบ้าน โดยระหว่างทางไม่มีบทสนทนาอะไรกันเลยแม้แต่นิด จนคิบอมรู้สึกว่ามันคงจะไม่ดีแน่ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป เขาจึงพยายามหาอะไรคุย

 

 

“คุณคยูนี่เก่งนะครับ ได้รางวัลมาสามปีซ้อนแล้ว นี่กะจะไม่ปล่อยรางวัลให้ใครเลยเหรอครับ ฮ่าๆ”

 

 

“นั่นสิ อีกหน่อยแม่จะให้พ่อทาบทามเรากับผู้ใหญ่ทางนู้นเรื่องไปออกอัลบั้มที่ต่างประเทศ ดีมั้ยลูก” ซูจินพูดแทรกขึ้นมาพลางหันไปยิ้มใฟ้ลูกชายที่นั่งอยู่ข้างๆ

 

 

“ถ้าผมจะไปต่างประเทศ ผมต้องไปเพราะผมรำคาญที่นี่ จะไม่มีการไปเพื่อออกอัลบั้มอะไรทั้งนั้น”

 

 

“.........................”

 

 

“และทุกวันนี้ผมก็รำคาญที่นี่เต็มทน ไว้ถ้าผมอยากไปต่างประเทศเมื่อไหร่ ผมจะบอกคุณแม่เองนะครับ” เขาพูดพร้อมกับสีหน้าที่จริงจัง และทุกอย่างก็อยู่ในความเงียบอีกครั้ง..

 

 

------------------------------------

 

 

 

 

 

รถสปอร์ตบูกัตติสีขาวได้เลี้ยวเข้ามาจอดในบ้านที่เป็นเหมือนคฤหาสน์ของตระกูลโจวแล้ว เมื่อรถจอดสนิท คิบอมก็เดินลงมาเปิดประตูให้นายทั้งสองทันที

 

 

“คิบอม เดี๋ยวนายไปเอากุญแจรถฉันมาให้ด้วย” ไม่ทันได้ให้ใครได้ถามอะไรต่อ คยูฮยอนก็เดินเข้าไปในบ้านทันที ทำให้ซูจินต้องถอนหายใจออกมาอย่างเหน็ดเหนื่อย

 

 

“ถ้าคุณคยูโตขึ้น คุณเค้าคงดีขึ้นเองไปตามเวลาที่เป็นผู้ใหญ่ขึ้นแหละครับ คุณหญิงอย่ากังวลเลย” คิบอมพูดก่อนจะยิ้มให้ซูจินจนตาปิดเพื่อเป็นการให้กำลังใจ เพราะตัวเขาเองถึงแม้จะมีพ่อกับแม่ แต่ก็ไม่ได้อยู่ด้วยกัน ทางบ้านเขาอยู่ชนบท เขาจึงต้องออกมาทำงานที่โซล เป็นผู้จัดการส่วนตัวของคยูฮยอนอย่างนี้ ถึงแม้ว่างานจะหนัก และเจ้านายจะเอาแต่ใจตัวเอง แต่เงินเดือนที่ได้มันก็มากพอที่จะใช้ส่งเสียน้องชายเรียน ส่งเสียพ่อกับแม่ให้ได้มีอยู่มีกิน และส่งเสียหนี้สินกองโตให้ทางบ้านอีกด้วย ถึงแม้ว่าเขาจะไม่เข้าใจว่าทำไมคยูฮยอนมีพร้อมทุกอย่างแต่เขาดูไม่รักไม่แคร์ผู้ให้กำเนิดเลย ซึ่งเขาก็หวังว่าคยูจะเปลี่ยนนิสัยบ้าง และเขาก็อยากให้ซูจินคิดแบบนั้นเหมือนกัน

 

 

 

-

เที่ยงคืนกว่าแล้ว คิบอมยังคงอยู่ที่ลานจอดรถและนั่งถือกุญแจรถของคยูเอาไว้ให้ตามที่คยูสั่ง เขาสับปะหงกหลายครั้งจนนับรอบไม่ได้แล้วแต่เจ้านายตัวแสบของเขาก็ยังไม่ออกมาซักที

 

 

“อะไรวะ ง่วงละเหรอ” 

 

 

 

 

คยูฮยอนมาแล้ว..

 

 

“เอ่อ.. คุณคยูจะไปไหนครับ ดึกป่านนี้?”

 

 

“ไม่ใช่เรื่องของขี้ข้า เอากุญแจรถมา” เมื่อคยูพูดจบคิบอมก็ต้องยื่นกุญแจรถไปให้อย่างเลี่ยงไม่ได้ คยูฮยอนสตาร์ทรถสปอร์ตคันหรูแบรนด์เอ็กเซเรย์โร่สีดำออกไปทันที ไม่นานก็ไม่เห็นเงาของรถสปอร์ตคันนั้นแล้ว..

 

 

 

 

เมื่อคิบอมกลับมาถึงห้องนอนตัวเองก็ถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยอ่อน จริงๆเขาก็เหนื่อยทุกวันกับเจ้านายที่เอาแต่ใจตัวเองแบบนี้ อยากจะลาออกไปให้พ้นๆ แต่เขาต้องอยู่เพื่อครอบครัว มือหนาหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกงเพื่อเช็คดูว่ามีใครติดต่อมาบ้าง

 

 

 

 

 

‘ซองมิน 91 สายไม่ได้รับ’

 

 

 

 

“ชิบหาย”

 

 

คิบอมตกใจเมื่อเห็นว่า ‘น้องชาย’ ของตัวเองโทรมาเกือบร้อยสาย เป็นเพราะเขาทำงานเลยต้องปิดเสียงและปิดสั่นโทรศัพท์เอาไว้ ทำให้ไม่รู้เลยว่าใครติดต่อมาบ้าง แล้วนี่ซองมินโทรมาเยอะขนาดนี้ต้องเกิดเรื่องอะไรขึ้นแน่ๆ เขากดโทรออกหาซองมินทันที

 

 

“..................”

 

 

‘ฮัลโหล พี่คิบอม’

 

 

“ว่าไงซองมิน มีอะไร”

 

 

‘ฮึก... ทำไมพี่ไม่รับสายผม.. วันนี้มีเจ้าหนี้มาทวงเงินอีกแล้ว คราวนี้ขู่จะเอาบ้านเราไปขายเป็นค่าดอกเบี้ย ผมกลัว... ผมสงสารพ่อกับแม่’

 

 

“นายใจเย็นนะซองมิน เดี๋ยวสิ้นเดือนแล้วพี่จะส่งเงินไปให้ โอเคไหม ไอ้พวกระยำนี่มันน่าฆ่าจริงๆ จะขูดเลือดขูดเนื้อกันไปถึงไหน แล้วพ่อกับแม่เป็นยังไงบ้าง”

 

 

‘สบายดีครับ แต่ใจ.. ผมไม่แน่ใจว่าท่านสบายใจรึเปล่า’

 

 

“ลำบากหน่อยนะซองมิน พี่ฝากดูแลพ่อกับแม่ด้วย พี่คิดถึงพวกท่านมากๆ คิดถึงนายมากๆด้วย รู้ไหม”

 

 

‘........................’

 

 

“มีอะไรรึเปล่าซองมิน?”

 

 

‘ผมขอไปทำงานกับพี่ได้มั้ยครับ’

 

 

“ว่าไงนะ..”

 

 

‘ผมลองคิดดูแล้ว ถ้าลบค่าค่าเทอมผมออก มันจะช่วยจ่ายค่าดอกเบี้ยได้เยอะเลย ผมไม่อยากเรียนแล้วผมอยากทำงาน เรียนอะเมื่อไหร่ก็ได้ รอเรามีเงินค่อยเรียนใหม่ก็ได้’

 

 

“นายจะมาได้ยังไง งานพี่มันหนัก แล้วพ่อกับแม่จะอยู่ยังไงล่ะถ้านายมา”

 

 

‘พี่ไม่ต้องห่วง! ผมอยากอยู่กับพี่ พ่อกับแม่ท่านโอเค ผมคุยเรื้องนี้กับท่านมานานแล้วนะ!!’

 

 

“แต่ซองมิน...”

 

 

‘ให้ผมไปเหอะนะพี่ ผมอยากช่วยพี่ ช่วยพ่อกับแม่’

 

 

“เด็กดื้อเอ๊ย พี่จะลองถามนายพี่ดูละกัน ถ้าเขาโอเคพี่จะโทรบอก โอเคไหม”

 

 

‘เย้!! รักพี่ที่สุดเลย ผมสัญญานะว่าผมจะตั้งใจทำงาน ไม่ดื้อไม่ซนครับ!!’

 

 

 

 

ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด ..

 

 

ซองมินวางสายไปแล้ว..

 

 

 

 

คิบอม มีชื่อเต็มว่า คิม คิบอม อายุ 28 ปี แต่ซองมินนามสกุลลี เพราะซองมินใช้ลีตามนามสกุลแม่ ส่วนคิมเป็นนามสกุลของพ่อ ซึ่งทั้งพ่อและแม่ทั้งคู่ไม่ได้จดทะเบียนสมรสกัน นามสกุลเลยแยกกันใช้ ซองมินเป็นเด็กดี ขยัน น่ารัก ตั้งใจเรียน ทั้งๆที่อายุ 25 แล้ว แต่ยังเรียนไม่จบ เพราะเอาแต่ดรอปเรียนซะส่วนใหญ่ เนื่องจากที่บ้านไม่มีเงินส่ง ตอนนี้ก็เพิ่งเข้ามหาลัยได้ไม่นาน ก็ต้องดรอปเรียนอีกแล้ว

 

 

“เมื่อไหร่นายจะเรียนจบนะซองมิน..” คิบอมเค่นยิ้มให้กับตัวเองเบาๆที่ไม่สามารถส่งน้องเรียนให้จบ มีงานทำดีๆได้ และในเมื่อซองมินเลือกที่ดรอปเรียนเพื่อมาช่วยเขาทำงาน เขาก็ต้องช่วยอย่างเต็มที่ ในฐานะพี่ชายอยู่แล้ว เพราะตระกูลนี้ก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร ออกไปทางรักและเอ็นดูคนใช้ด้วยซ้ำ ยกเว้นก็แต่คยูฮยอน ที่ไม่ยอมสนใจใคร

 

 

 

 

 

 

 

 

ซึ่งขออย่าให้ซองมินโดนคยูฮยอนรังแกเลย..