ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    UNDETERMIND - ไม่บริสุทธิ์ใจ (KYUMIN)

    ลำดับตอนที่ #27 : UNDETERMIND - ไม่บริสุทธิ์ใจ (KYUMIN) ตอนที่ 22 (50%)

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 124
      0
      18 เม.ย. 57





    22
     


     
     
     
    เช้าวันรุ่งขึ้น
     
     
    ซองมินกับคยูนอนกอดกันบนเตียงแทบจะเป็นแซนวิชอยู่ละ ทั้งคู่ต่างก็เพลียมากเนื่องจากเมื่อคืนจัดหนักเรื่องอย่างว่า*กันไปหน่อย จนกระทั่งเสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น และแน่นอนคนที่ตื่นมากดปิดเสียงนั้นต้องไม่ใช่คนขี้เซาอย่างคยูแน่ๆ
     
     
    “เห้ย!! ตายยยยยยยยยยยยยสายแน่ๆๆๆๆๆ คยูตื่นเร็ว!!” ซองมินเรียกคนที่นอนข้างๆให้ตื่นก่อนจะลุกขึ้นจากเตียงหยิบผ้าเช็ดตัวเตรียมตัวไปอาบน้ำ
     
     
    “ไม่ไปนะวันเนี่ยะ ขี้เกียจแบบมากอะ” คยูพูดเสียงงัวเงีย ขยับท่านอนแล้วก็หลับต่อ
     
     
    “จริงๆเลยนายนี่! .. งั้นดูแลตัวเองละกัน กับข้าวในตู้เย็นก็ยังพอมี ไว้พี่จะรีบกลับนะ”
     
     
    ซองมินจัดการอาบน้ำแต่งตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าอะไรเสร็จสรรพ เขาหยิบกระเป๋าหลุยส์คู่ใจขึ้นมาแล้วเดินออกจากห้องไป
     
     
     
    “พี่ซองมิน”
     
     
    ร่างเล็กหยุดชะงักเมื่อได้ยินเสียงคนเรียก และเขาคนนั้นก็ไม่ใช่ใคร คือคนที่ยังนอนงัวเงียอยู่ที่เตียงในห้องของเขาเองนั่นแหละ
     
     
    “มีไรหื้มคยู?”
     
     
    “มานี่หน่อยดิ”
     
     
    “...” ซองมินเดินกลับเข้ามาในห้องอย่างว่าง่าย เขาเดินตรงไปยังเตียงที่คยูนอนอยู่ทันที
     
     
    “จูบผมก่อนไปเรียนเร็ว” คยูพูดพลางลุกขึ้นนั่งแล้วจ้องหน้าซองมินอย่างเจ้าเล่ห์
     
     
    “บ้า อารมณ์ไหนเนี่ย” ซองมินหัวเราะออกมาเบาๆ คยูงอแงอีกตามเคย
     
     
    “อารมณ์แบบเมื่อคืนเลยอะครับที่รัก” ร่างสูงลุกขึ้นยืนแล้วคว้าเอวซองมินมาแนบชิดกับตัวเองทันที เขาค่อยๆโน้มหน้าลงไปพรมจูบที่ซอกคอหอมๆของคนตรงหน้า ส่วนมือก็ค่อยๆปลดกระดุมชุดนักศึกษาของซองมินออกทีละเม็ด
     
     
     
     
    “อื้ออ คยู .. เอาอีกแล้วนะ” เขาพูดห้ามก่อนจะดันคยูออกไป เขาต้องไปเรียนจริงๆ...
     
     
    “เอ้า มีแฟนก็ต้องมีไรกะแฟนดิ จะให้ไปทำกะใครอะหื้ม?” คยูถามกวนๆแล้วก้มหน้าลงไปหอมแก้มซองมินซะฟอดใหญ่
     
     
    “บ่อยไปล้ะเหอะ ทะลึ่ง.. ไปจริงๆแล้วนะ ดูแลตัวเองหละเด็กดื้อ บ๊ายบาย”
     
     
     
     
     
    ซองมินเดินออกมาจากหอพัก เป้าหมายของเขาก็คือมหาวิทยาลัยเท่านั้น เพราะเขาไม่อยากเข้าเรียนสาย อาจมีปวดตรงนั้นอยู่บ้าง แต่ก็ต้องฝืนเดินให้ได้ และไม่นานนักซองมินก็เดินมาจนถึงหน้ามหาวิทยาลัย แต่ก็ยังคงเดินต่อไปเรื่อยๆเพื่อที่จะเข้าตึกเรียน แต่ก็ดันมีคนเดินมาขวางไว้ก่อน
     
     
     
     
     
     
     
    “ซีวอน” ซองมินพึมพำกับตัวเองเบาๆถึงคนที่เดินมาขวางเขา ซีวอนที่ยืนเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงไว้ทั้งสองข้าง แววตาน่ากลัวและรอยยิ้มเหยียดๆที่ส่งมาให้ซองมินนั้นทำให้ซองมินอดถามขึ้นมาไม่ได้
     
     
     
    “มีอะไรรึเปล่า?” เขาตัดสินใจถามออกไป
     
     
    “เสียดายจังเลยนะครับ คนน่ารักๆอย่างพี่เนี่ย มีแฟนทั้งที แต่แฟนก็ยังแอบมีคนอื่น” ซีวอนพูดพลางเดินเข้ามาใกล้ซองมินเรื่อยๆ
     
     
     
     
    รอยยิ้มนี้มัน.. น่ากลัวชะมัด
     
     
     
     
     
     
    “นายพูดบ้าอะไร”
     
     
    “ผมจะบอกให้ก็ได้ครับพี่ คยูอะบอกผมหมดแล้วว่าเขาคบกับพี่อยู่ แต่ว่า..”
     
     
    “แต่ว่าอะไร” 
     
     
    “..........................” ซีวอนไม่ตอบ เขาแค่ยืนยิ้มนิ่งๆ
     
     
    “พูด!!!”
     
     
    “เขาบอกกับผมต่อว่า ยังไงเขาก็เลิกคุยกับผมไม่ได้หนะสิ”
     
     
    “นายหมายความว่าไง”
     
     
    “อ้าว นี่พี่ไม่รู้ความสัมพันธ์ของผมกับคยูเลยจริงๆหนะเหรอครับ? น่าแปลกจัง ทั้งๆที่ผมรู้ถึงความสัมพันธ์ของพี่กับคยูหมดเลย” ซีวอนพูดด่อนจะเหยียดยิ้มอีกครั้งอย่างผู้ชนะ
     
     
     
    “นายจะสื่ออะไร...?” 
     
     
    “พี่คิดดูดีๆนะครับว่าคยูหนะเขาบริสุทธิ์ใจแค่ไหนถึงได้ปิดบังเรื่องของผมไม่ให้พี่ได้รู้ ทั้งๆที่... คยูกับผม เราก็กำลังดูๆกันอยู่”
     
     
    “อะไร บ้าไปละเหรอ คยูเค้าคบกับพี่! เขาไม่มีวันคบกับนายหรอก” ซองมินเริ่มไม่ตลกกับเรื่องที่ซีวอนพูด ถึงแม้เจ้าตัวคพูดจะกำลังยิ้มเยาะอยู่ก็ตาม
     
     
    “เพราะเขาเลือกที่จะคบกับผมแบบลับๆไง เขาโกหกพี่ว่าคุยกับผมน้อยลงก็เพื่อให้พี่สบายใจเท่านั้นแหละ แต่ความจริงเรายังคุยกันตลอด ห่วงใยกันตลอด ผมรู้ว่าเขาคุยกับพี่อยู่กับพี่ยังไง เพราะเขาบอกผมตลอด”
     
     
    “..................”
     
     
    “แล้วพี่หละ? เขาบอกอะไรกับพี่เรื่องผมบ้าง? ดูก็รู้หละครับว่าเขาตั้งใจจะปิดบังพี่เรื่องผม ผมแค่มาบอกให้พี่คิดเฉยๆ ว่าอย่าดีใจไปที่พี่ได้เป็นแฟนกับคยูอย่างเปิดเผย เพราะจริงๆแล้ว แฟนพี่ ก็แฟนผมเหมือนกัน”
     
     
    “ไม่จริง......” ร่างเล็กเริ่มน้ำตาคลอเบ้า จริงๆเขาควรเชื่อใจคยูฮยอน เขาควรเชื่อใจแฟนของเขา นี่มันเป็นแผน.. แผนของซีวอนชัดๆ แต่ทำไม... เขาถึงรู้สึกแย่อย่างบอกไม่ถูก
     
     
    “ยินดีนะครับที่ได้ใช้แฟนร่วมกัน แต่ดีนะที่เราไม่ต้องแย่งกันใช้ เพราะถึงแม้คยูจะเป็นผัวพี่ แต่เขาอะเป็นเมียผม ฮ่าๆ”
     
     
    “ไม่... นายโกหก!!!!!!!!!!”
     
     
    “แล้วแต่จะคิดเลยครับ ถึงพี่จะไปถามความจริงจากคยู เขาก็คงไม่พูดความจริงหรอก เขาคงอายแทนพี่ ที่มีแฟนทั้งทีแต่ตัวเองก็ดันแอบไปมีผัว พี่คงเสียหน้าแย่ ผมเลยมาบอกให้เอาบุญเฉยๆ พอดีว่าไม่ชอบสวมเขาให้ใคร” 
     
     
     
     
    พอซีวอนพูดจบก็ยิ้มเย้ยซองมินอีกครั้งก่อนจะเดินออกไปอย่างสบายใจและรู้แน่ว่าเวลานี้เขาคือผู้ชนะ ทิ้งให้ซองมินต้องอยู่คนเดียว จมอยู่กับคำถามมากมาย ฝ่ายธรรมะมาเตือนเขาว่าอย่าเชื่อซีวอน ทั้งหมดคือแผน ที่จะให้คยูกับเขาทะเลาะกัน แต่ฝ่ายอธรรมกลับบอกว่าที่ซีวอนพูดเป็นเรื่องจริง เขากำลังโดนคยูหลอก คยูกำลังแอบคบกับซีวอนโดยที่บอกเขาว่าจบกับซีวอนแล้วเพื่อให้เขาสบายใจเฉยๆ 
     
     
     
     
     
     
    เขาควร.. เชื่อฝ่ายไหนดีนะ ...
     
     
     
     
    --------------------------------------------------------
     
     
     
     
     
     
    ว่าไงทุกคน อุอุอิอิ ลืมเรื่องนี้กันไปหมดละม้าง
    ถ้าลืมก็ย้อนๆไปอ่านตอนแรกๆกันใหม่น้า ตอนนี้ไรเตอร์คัมแบ็คละอิอิ
    เปลี่ยนชื่อแอคทวิตละด้วยมาเป็น @balendben แทนละ
    อยากให้อัพเรื่องไหนก็รีเควสมาอีกได้
    เอาไปแค่นี้ก่อนเดี๋ยวขอเช็คเรทติ้งก่อนนะฮื่ออ อย่าเพิ่งลืมเรื่องเน้
    จะอัพให้บ่อยๆให้สมกะที่หายไปนานโน้ะ 
    ขอบคุณสำหรับการติดตามค่า
     
    ปล. ขอเลี่ยงการลง NC นะคะ แต่เนื้อเรื่องยังคงมี NC เหมือนเดิมตามความเหมาะสม
    ใครอยากอ่านก็.. รอรวมเล่มเนาะ 
     
     
     
    . ล้อเล่น .
     
    ใครมีวิธีลง NC แบบไม่โดนแบนก็บอกหน่อยละกัน
    นี่ลงทีไรโดนแบนตลอด เสียจวัย ฮรึก
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×