คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : UNDETERMIND - ไม่บริสุทธิ์ใจ (KYUMIN) ตอนที่ 13 เพื่อนใหม่
UNDETERMIND 12
.. เพื่อนใหม่ ..
ช่วงสายๆของวัน คยูฮยอนแต่งตัวออกไปเรียนแล้ว ส่วนซองมินก็ออกไปส่งคยูฮยอนเดินไปเรียนที่มหาลัยเหมือนเดิม เพราะวันนี้ซองมินไม่มีเรียน พอเขาไปส่งคยูฮยอนเสร็จก็เดินกลับหอ เขาเดินเข้าหอมาแล้วก็เจอกับเจ้าของหอพอดี
“ลุงครับ เมื่อเช้าที่ข้างห้องผมเนี่ยจะมีคนย้ายเข้ามาอยู่ใหม่เหรอ?” ซองมินเดินไปถามลุงเจ้าของหอที่กำลังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่บนโต๊ะทำงานของตัวเอง
“อ้อ ใช่แล้ว เสียงมันดังไปรบกวนหนูเหรอ? ลุงขอโทษด้วยแล้วกันนะ พอดีเจ้าของห้องคนใหม่เค้าเขี้ยวน่ะ ทุกอย่างต้องเป๊ะๆ ลุงเลยต้องเด็ดขาดกับคนขนของนิดหน่อย เจ้าพวกนี้มันชอบเอื่อยเฉื่อยไมได้เรื่อง” ลุงคนนั้นตอบพลางยกแว่นขึ้นไปวางไว้บนหัว เขาเงยหน้าขึ้นมามองซองมินแล้วยิ้มให้
“อืม..ทำไมอ่ะครับ? เค้าดุเหรอ?” ซองมินเริ่มอยากรู้มากกว่านี้ เลยเดินตรงเข้าไปนั่งตรงโซฟาในห้องทำงานของเจ้าของหอนั้นแทนการบอกว่านี่ไม่ใช่เป็นการสนทนาสั้นๆแค่ถามคำตอบคำแล้วเขาก็จะเดินกลับขึ้นห้องไปแน่นอน
“เฮ่อ อันนี้ลุงก็ไม่รู้นะ รู้แต่เด็กคนเนี้ยเขาเป็นคุณชาย ครอบครัวเขารวยมากเลยนะ เป็นเจ้าของค่ายเพลงกับห้างดังทางฝั่งยุโรปเยอะแยะเลย” ลุงเจ้าของหอเริ่มตอบคำถามที่ซองมินถามอย่างสนุกสนาน
“แล้วทำไมเค้าถึงไม่อยู่บ้านอะครับ? มานอนหอทำไม?”
“เหมือนเขาจะเป็นเด็กมีปัญหาน่ะ พ่อกับแม่มัวแต่ทำธุรกิจจนไม่สนใจลูก ลูกเลยประชดมั้ง อยากมาอยู่ในที่แบบนี้ เผื่อพ่อกับแม่จะสนใจขึ้นมาบ้าง มั้งนะ ฮ่าๆ”
“เขาชื่ออะไรครับ?” ซองมินถามลุงเจ้าของหออย่างตั้งใจ เพราะยังไงคนๆนี้ก็เป็นเพื่อนข้างห้องของเขา ไม่รู้จักวันนี้ก็ต้องรู้จักกันวันอื่นอยู่ดี
“ไม่ยุ่งเรื่องของคนอื่นซักเรื่องได้ไหม? นายน่ะ”
ซองมินหันไปมองตามเสียงของคนแปลกหน้าพูดแทรกขึ้นมาระหว่างการสนทนาของเขากับลุงเจ้าของหอ แถมยังพูดจาห้วนๆใส่อีกด้วย เมื่อซองมินหันหน้าไปมองคนพูดชัดๆก็เป็นอันพูดไม่ออก เพราะผู้ชายคนนี้
ดูหล่อมาก..
ซองมินยังคงนั่งอยู่ที่โซฟาในห้องทำงานของลุงเจ้าของหอที่เดิม เขากำลังนั่งมองหน้าผู้ชายที่มาว่าให้เขาเมื่อกี้ที่ตอนนี้ผู้ชายคนนั้นยืนพิงอยู่ตรงหน้าประตูห้องทำงานของลุงเจ้าของหอแล้วก็มองมาทางซองมินเช่นกัน ชายรูปหล่อคนนั้นยืนเอามือล้วงกระเป๋าไว้ข้างนึง โดยเขาใส่เสื้อนักศึกษาของมหาลัยเดียวกับซองมินนั่นแหละ แต่เขาดูเหมือนว่าจะปล่อยชายเสื้อให้หลุดลุ่ยแบบตั้งใจ กระดุมสองเม็ดบนก็ไม่ยอมติด แต่งตัวไม่เรียบร้อยเอาซะเลย แถมยังเซ็ทผมขึ้นยังกะนายแบบ ปากก็เคี้ยวหมากฝรั่งดูชิวมาก ซองมินได้แต่คิดในใจว่าคนๆนี้เป็นใคร ถ้าเป็นรุ่นน้อง แล้วทำไมเขาไม่เคยเห็นหน้า
ซองมินอึ้งไปพักใหญ่เมื่อเจอผู้ชายรูปหล่อคนนั้น เขาจ้องตากันอยู่นานจนลุงเจ้าของหอต้องลุกจากที่นั่งตรงโต๊ะทำงานที่เขาเคยนั่งอยู่ไปสะกิดซองมินตรงโซฟาให้รู้สึกตัว พอซองมินรู้สึกตัวแล้วก็กำลังจะยิ้มให้ผู้ชายที่ยืนพิงประตูอยู่ตรงนั้น แต่ไม่ทันได้ยิ้มให้ผู้ชายคนนั้นก็เดินขึ้นไปชั้นบนแล้ว
“คนอะไรทำไมหยิ่งแบบนี้นะ” ซองมินบ่นกับตัวเองเบาๆก่อนจะขอตัวขึ้นห้องไปพักผ่อน ซึ่งลุงเจ้าของหอก็ไม่คัดค้านอะไร ดีซะอีก เขาจะได้นั่งอ่านหนังสือพิมพ์ต่อ เพราะเมื่อกี้กังอ่านถึงข่าวเด็ดเลย แต่ซองมินก็เข้ามาชวนคุยซะก่อน พอซองมินเดินออกไปถึงหน้าประตู อยู่ดีๆลุงเจ้าของหอก็พูดขึ้นมาว่า
“คิบอม”
“………………..”
“เด็กที่ย้ายเข้ามาอยู่ใหม่น่ะ คนเมื่อกี้นั่นแหละ เขาชื่อ คิม คิบอม”
เมื่อซองมินได้ยินดังนั้นก็พยักหน้าแล้วรีบวิ่งขึ้นไปหาคนที่ชื่อคิบอมอะไรนั่นทันที เขาต้องไปเคลียร์กับคิบอมให้รู้เรื่องว่าเมื่อกี้เขาไม่ได้จะยุ่งเรื่องของคิบอมอะไรมากมาย เขาแค่อยากจะรู้ว่าเพื่อนข้างๆเขาชื่ออะไรเป็นใครมาจากไหนแค่นั้นเอง แล้วตอนนี้ซองมินก็เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าห้องของคิบอมจนได้..
ก๊อก ก๊อก
ร่างเล็กตัดสินใจเคาะประตูห้องของเพื่อนข้างๆห้องของเขาที่ชื่อคิบอม และที่สุดประตูห้องที่เขาเคาะไปเมื่อกี้ก็เปิดออก และคนที่เปิดประตูก็คือคิบอมนั่นเอง ซองมินยิ้มร่าเมื่อรู้ว่าคิบอมก็ไมได้เลวร้ายเป็นมิตรกับคนอื่นยากอย่างที่คิด เขาก็เปิดประตูให้ซองมินเหมือนกันนี่นา.. (ก็ไปเคาะห้องเค้าเค้าจะไม่เปิดประตูให้ได้ไงวะซองมิน - _-)
“นายเองเหรอ มีอะไร?” คิบอมถามด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย เพราะซองมินเอาแต่ยิ้ม ยิ้มทำไมไม่รู้
“ค..คือ หวัดดีคิบอม พี่ชื่อซองมินนะ”ซองมินพูดก่อนจะโค้งให้คนตรงหน้าหน่อยๆเพื่อเป็นการทักทาย เขายิ้มให้คิบอมจนเมื่อยปากแต่ดูคิบอมก็ยังคงนิ่ง ยืนมองซองมินแบบดูซองมินเป็นคนที่แปลกสุดๆ
ยิ้มหน่อยไมได้เหรอไงเนี่ย..
“ออ อืม”
“……………………………” ซองมินได้แต่ยืนยิ้มให้แบบเขินๆเหมือนเดิม ดูเหมือนว่าซองมินกำลังพยายามสร้างสัมพันธ์กับเพื่อนต่างห้องอยู่ แต่เพื่อนต่างห้องเขาคนนี้ดูเป็นเข้าถึงยากน่าดูเลยแฮะ
“มีอะไร?” คิบอมยังคงถามคำถามเดิม เขาเริ่มขมวดคิ้วเข้าหากันเพราะรู้สึก งง กับซองมินว่าตกลงเขามีธุระอะไรกันแน่ถึงกับต้องมาเคาะประตูห้องเขาทั้งๆที่เขาเพิ่งจะเรียนเสร็จ อยากจะพักผ่อนแทบแย่
“ค .. คือ... คือคิบอม..เพิ่งมาสมัครเรียนที่นี่เหรอ” ซองมินถามแบบตะกุกตะกัก เพราะสังเกตได้ถึงสีหน้าของเจ้าของห้องว่าตอนนี้คงเริ่มจะรำคาญเขาแล้ว
“อืม”
“ถึงว่า ตอนรับน้องไม่เห็นจะเคยเห็นหน้า.. ฮ่าๆ” ร่างเล็กพูดไปขำไปเพื่อแก้เขิน เขายกมือข้างนึงขึ้นมาเกาหัวแกรกๆแล้วยิ้มให้กับตัวเอง นี่เขาไม่เคยต้องทำความรู้จักกับใครยากขนาดนี้มาก่อนเลยนะเนี่ย..
“ขี้เกียจน่ะ เลยรอให้รับน้องกันเสร็จแล้วค่อยมาเรียน”
“อ่อ...”
“เข้ามาก่อนไหม”
“ห้ะ????? อะ....อะไรนะ???” ซองมินถามย้ำกับคนตรงหน้าเพราะแทบไม่เชื่อหูตัวเองว่าจะชวนเขาเข้าไปนั่งคุยกันในห้อง เขาอ้าปากค้างนิดหน่อยจนถึงขั้นทำตัวไม่ถูกได้แต่ยืนเก้ๆกังๆอยู่หน้าห้องคิบอมอยู่อย่างนั้น ส่วนคิบอมเองที่เห็นซองมินเอาแต่ยืนเขินๆอยู่ตรงหน้าเขานั้นก็ขำออกมานิดๆ
“อะไรล่ะ ก็พี่เอาแต่ยืนขวางหน้าห้องผมแบบนี้ก็เข้ามาในห้องเลยเถอะ ยืนแบบนี้มันเกะกะคนอื่นเขา” คิบอมพูดพลางยิ้มให้กับความติงต๊องของซองมิน มือเล็กยกขึ้นมาเกาหัวตัวเองเบาๆแก้เขินอีกแล้ว จนคิบอมต้องแบบส่ายหัวและขำเบาๆออกมากับตัวเอง เขาไม่เคยเจอใครแบบซองมินมาก่อนเลย
“เอ้อ! เน้าะ!! ฮ่าๆ แบบเออ ... ฮ่าๆ พี่ๆๆๆ พี่ซองมิน ฮ่าๆ >_<” ซองมินยิ่งขำกับตัวเองเข้าไปใหญ่ คิบอมเรียกเขาว่าพี่ แล้วแทนตัวเองว่าผม ทั้งๆที่เจอกันเมื่อกี้เขาหาว่าซองมินไปยุ่งเรื่องของเขาด้วยซ้ำ แถมยังใช้สรรพนามที่ดูไม่เป็นมิตรอีกตะหาก
คิบอมนี่ก็ไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คิดนะเนี่ย..
“อื้มงั้นพี่ไม่กวนล้ะ กลับห้องแล้วนะ ห้องพี่อยู่ข้างๆนี่เอง มีไรก็เคาะได้ 24 ชั่วโมงเลยนะรู้เปล่า บ๊ายบาย” ร่างเล็กโบกมือบ๊ายบายให้กับคิบอมแบบเขินๆจนแทบจะเดินกลับห้องไม่ถูกอยู่แล้ว ส่วนคิบอมก็ได้แต่มองตามด้วยสีหน้าเรียบเฉย แต่ก็แอบยิ้มอยู่ในใจเหมือนกัน เพราะเขารู้สึกว่าเพื่อนข้างห้องของเขานี่ดู...
น่ารักดี
------------------------------------------------------------------------------ - -
พอซองมินกลับไปถึงห้องตัวเองก็ปิดประตูใส่กลอนอะไรเสร็จสรรพ จากนั้นเขาก็กระโดดโลดเต้นยิ้มแป้นเป็นลิงโลดใหญ่เลย เพราะห้องข้างๆเขานั้นมันเป็นห้องว่างมาหลายปีแล้ว แล้วตอนนี้ก็มีคนเข้ามาอยู่ใหม่ ชื่อคิม คิบอม เขาหล่อมาก ดูแบดบอยสุดๆ เป็นคนเงียบๆดูหยิ่งๆและรวยมากๆด้วย (จากที่ลุงเจ้าของหอเล่ามา) ดูเป็นคนดุมาก เข้าถึงก็ยาก แต่เมื่อกี้คิบอมคนนั้นเขาเรียกซองมินว่าพี่ เรียกแทนตัวเองว่าผม ดูสุภาพมากมาย >_<
ซองมินคิดคำพูดมากมายจะเอาไปเล่าอวดให้คยูฮยอนได้รู้ตอนที่คยูฮยอนกลับมาว่าตอนนี้เรามีเพื่อนที่อยู่ข้างห้องแล้ว คยูฮยอนต้องดีใจมากแน่ๆ ว่าคนที่มาพักอยู่ข้างๆห้องของพวกเขานั้นไมได้เลวร้ายอะไรมากมาย เย็นนี้พอคยูฮยอนกลับมาเขาจะพาคยูฮยอนไปหาคิบอมอีก เขาต้องเตรียมไวน์ไปหลายๆขวด ต้องเตรียมทำอาหารไปกินกันด้วยเพื่อกระชับมิตร อะไรอีกมากมายที่ซองมินคิดอยู่ตอนนี้ เขาคิดไปก็ยิ้มไปก่อนจะล้มตัวนอนกับเตียงแล้วหลับตาลงเพื่อให้ถึงตอนเย็นเร็วๆ
คยูฮยอนจะได้กลับมาซักที
ความคิดเห็น