คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : UNDETERMIND - ไม่บริสุทธิ์ใจ (KYUMIN) ตอนที่ 12 ทะเลาะ
UNDETERMIND 12
“เห้ยซองมินมีเหตุผลหน่อย ก็พี่เขานอนคนเดียว คิดว่าพี่เขาจะเหงาป้ะ”
“แล้วพี่อ่ะ? คิดว่าพี่จะเหงาป้ะ? เดี๋ยวนี้จะทำอะไรคยูนึกถึงซีวอนก่อนตลอดเลยนะรู้ตัวบ้างมั้ย?” ซองมินพยายามไม่ตะคอกใส่คนตรงหน้าแล้วพูดอย่างใจเย็นที่สุดเพื่อเป็นการอธิบายว่าตอนนี้คยูฮยอนคนเดิมกำลังจะเปลี่ยนไป และที่เขาทำไปเมื่อกี้เพียงแค่เขาอยากจะประชด เขาไม่ได้อยากจะใล่คยูฮยอนให้ไปเลยแม้แต่นิดเดียว เผื่อว่าอะไรๆมันจะดีขึ้น
“อย่ามาตลกน่าซองมิน แค่คืนนี้คืนเดียว อย่ามาไร้สาระแล้วประชดอะไรบ้าๆแบบนี้”
“……………………………..” ซองมินทำเป็นเงียบและไม่สนใจที่คยูฮยอนพูด จนคยูฮยอนเริ่มโมโห
“ตกลงจะเอาแบบนี้ใช่มั้ย เออ ก็ได้!!”คยูตะคอกใส่อย่างหงุดหงิด เขาพยายามถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมาแทนอารมณ์ที่กำลังเดือดได้ที่อย่างใจเย็นที่สุดก่อนจะเดินไปเก็บกระเป๋าสัมภาระที่ถูกโยนทิ้งไว้ขึ้นมา แล้วมองไปที่ซองมินด้วยสายตาว่างเปล่าพลางเดินห่างออกไปอย่างไม่ใส่ใจคนที่ยืนอยู่ภายในห้องเลยว่าตอนนี้ผู้ชายที่เขาเพิ่งจะเดินจากมานั้น
เขากำลังจะร้องไห้ ..
-------------------------------------------------------------------------------------- -
เช้าวันนี้ทุกคนต้องเดินทางกลับกันแล้ว ซองมินเดินขึ้นรถมาก่อนเป็นคนแรก พอเขาเลือกที่นั่งได้เขาก็นั่งลงแล้วหลับต่อทันที หลังจากนั้นก็มีซีวอนและคยูฮยอนเดินตามขึ้นมา ซีวอนเลือกที่นั่งฝั่งตรงข้ามทางเดินข้างๆที่กับซองมินนั่ง เขาสังเกตเห็นว่าคยูฮยอนไม่มองซองมินเลย และซองมินเองก็ดูไม่สนใจคยูฮยอนด้วยเช่นกัน ซีวอนนึกยิ้มในใจ แผนการที่เขาอยากจะให้คยูมินทะเลาะกันนั้น
เขาทำสำเร็จไปขั้นนึงแล้ว..
.
.
พอมาถึงที่มหาลัยก็ตกเย็นพอดี ทุกคนต่างก็หยิบข้าวของของตัวเองแล้วแยกย้ายกันกลับบ้าน วอนคยูลงรถก่อนใคร ทั้งคู่เดินไปเอาสัมภาระของตัวเองแล้วเดินไปยังลานพักนักศึกษาทันที ซึ่งซีวอนรอให้คนขับรถส่วนตัวมารับที่นั่น โดยขอให้คยูฮยอนนั่งรอเป็นเพื่อน
“กลับบ้านกับพี่ก่อนมั้ย? นายคงไม่สะดวกใจที่จะไปนอนกับพี่ซองมินหรอกมั้ง” ซีวอนถามขึ้นก่อนจะยิ้มให้ เพราะตอนนี้ดูเหมือนคยูฮยอนไม่ค่อยอารมณ์ดีเท่าไหร่
“ไม่เป็นไรอ่ะครับ ผมมีกุญแจหอ เดี๋ยวถ้าพี่กลับผมก็จะกลับละ” คยูฮยอนตอบกลับไปอย่างเซ็งๆ ตอนนี้เขาไม่รู้ว่าเขาอยู่ในอารมณ์ไหน จะโกรธซองมินที่โยนกระเป๋าให้เขาเมื่อคืน หรือจะโกรธตัวเองที่ตอนนี้อยากไปง้อซองมินใจแทบขาด เพราะเรื่องเมื่อคืนนี้เขาเองก็มีส่วนผิดที่ไปตะคอกใส่ซองมินแบบนั้น แต่อีกใจนึงเขาก็ไม่อยากจะง้อ
“อืม เคลียร์กับซองมินดีๆล่ะ พี่ไม่อยากให้แฟนกันต้องมาทะเลาะเพราะพี่ ฮ่าๆ” ซีวอนพูดไปขำไปพลางยกมือขึ้นไปโอบไหล่คยูฮยอนไว้แล้วตบไหล่นั้นเบาๆ
“แฟนอะไรวะพี่ ผมบอกแล้วว่าผมกับซองมินอ่ะเป็นพี่น้องกัน ไม่มีวันเป็นมากกว่านั้นแน่นอน” คยูฮยอนที่พูดประโยคนั้นออกไปเพราะความโกรธ แต่เขาไม่รู้เลยว่าซีวอนนี่ทำหน้าดีใจกับสิ่งที่เขาเพิ่งพูดออกไปเมื่อกี้มากแค่ไหน
เวลาผ่านไปไม่นานซีวอนก็กลับบ้านไปแล้ว ส่วนคยูฮยอนนั้นก็รีบเดินกลับหอ เผื่อว่าซองมินจะถึงหอแล้ว เขาจะได้รีบๆกลับไปเคลียร์กับซองมินซักที แต่เมื่อเขากลับมาถึงหอก็ไม่เห็นซองมิน ซองมินยังไม่กลับ?
ไปไหนของเขากันนะ?
ตะวันตกดินมานานมากแล้ว ตอนนี้ภายในห้องหรือแม้แต่ข้างนอกห้องยังคงเงียบสงัด เพราะนี่ก็ใกล้จะสี่ทุ่มแล้ว แต่คยูฮยอนยังคงนอนอยู่ที่เตียง รอใครคนนึงที่เป็นรูมเมทของเค้ากลับมา เขาถอนหายใจเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้แต่ก็ไม่ยอมกลับมาซักที จนในที่สุด เขาก็สังเกตเห็นได้ว่าประตูห้องเขากำลังถูกเปิดออกจากคนข้างนอก และกำลังมีคนก้าวเข้ามาภายในห้องของเขา ซึ่งคนๆนั้นก็ไม่ใช่ใครที่ไหนเลย เขาคือคนที่คยูฮยอนรอให้กลับมาตลอดทั้งวันนั่นเอง
“ไปไหนมา?”
“ไปหอฮยอกแจ” ร่างเล็กตอบเสียงนิ่ง ไร้ซึ่งการมองหน้าคนถามแต่อย่างใด ก่อนจะเดินไปล้มตัวลงนอนหงายกับเตียงเพื่อพักผ่อน
“อ่อ ไปให้ฮยอกแจมันกอดจูบลูบคลำอีกอ่ะนะ? ชอบจังนะแบบนั้นน่ะ”
“ทงเฮก็อยู่ด้วย”
“......................................”
“แต่ถ้าสมองมันจะคิดได้แค่นั้นก็เชิญคิดไปเลยตามสบาย”
“………………………………..”
บรรยากาศในห้องเงียบไปซักพักนึง คยูฮยอนก็ตัดสินใจทำลายความเงียบนั้นอีกครั้ง
“พี่ซองมิน” ร่างสูงลุกขึ้นเดินไปยังเตียงของซองมิน เขานั่งลงกับเตียงนั้นแล้วค่อยๆจับมือซองมินขึ้นมาแล้วกำมือนั้นไว้แน่น
“.........................................”
“ผมขอโทษนะ”
“เรื่อง?”
“ไม่รู้ว่ะ รู้แค่ว่าตอนที่พี่ไม่อยู่ผมรู้สึกไม่ดีเลยอะ มันเหงาแปลกๆ พี่ก็คงจะรู้สึกแบบนั้นใช่มั้ยตอนผมปล่อยให้พี่อยู่คนเดียว...”
“..........................................”
ซองมินสะบัดมือคยูฮยอนออกก่อนจะลุกพรวดขึ้นจากเตียงแล้วเดินไปยังหน้าต่างของห้อง เขาเปิดผ้าม่านออกแล้วมองไปยังถนนหนทางที่มีรถราและแสงไฟมากมายแทนการมองหน้าคยูฮยอน คนที่มัวแต่ไปอยู่กับคนอื่นและปล่อยให้เขาต้องอยู่คนเดียวมาตลอดทริปรับน้อง
เขาโกรธคนคนนี้มาก..
“ผมขอโทษนะพี่ หายโกรธผมเหอะ ต่อไปผมจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว ผมรักพี่นะรู้ไหม?” คยูเดินเข้าไปกอดซองมินจากด้านหลัง
“.........................................”
“พี่อย่าขี้งอนดิครับ ป่ะ เดี๋ยวผมเลี้ยงรามยอน”
“ตลอดอะ..” ซองมินหัวเราะออกมาเบาๆหลังจากพูดจบ คยูฮยอนใช้วิธีเอาของกินมาล่อเพื่อเป็นการง้ออีกแล้ว นี่แหละคือจุดอ่อนของเขาเลย เวลาคยูทำแบบนี้ทีไรซองมินเป็นต้องหายงอนทุกที
“เอ้า ก็ถ้าพี่อยากกินผมจะออกไปซื้อให้ตอนนี้เลยอ่ะ ฮ่าๆ” ร่างสูงพูดพลางกอดซองมินแน่นขึ้น
“แล้วทำไมต้องอะไรมากมายกับซีวอนด้วยเล่า!” ซองมินหันมาผลักคยูฮยอนออกไปจากตัวเบาๆพลางส่งยิ้มให้ จากนั้นคยูฮยอนก็เดินเข้ามากอดเอวซองมินไว้เหมือนเดิม ก่อนจะมองเข้าไปในดวงตาใสของร่างที่อยู่ตรงหน้าแล้วยิ้มให้
“พี่รักผมไหม?”
สิ้นคำถามของคยูฮยอน ซองมินก็พยักหน้าให้แทนคำตอบ ก่อนจะก้มหน้างุดลงไปซบกับอกของร่างสูงทันทีด้วยความเขิน ทั้งคู่กอดกันแน่นด้วยรอยยิ้ม
“ถ้าพี่รักผม”
“……………………”
“งั้น....”
ซองมินค่อยๆเงยหน้ามองคยูฮยอน ทั้งสองคนจ้องหน้ากันอยู่เป็นเวลานานโดยที่ยังกอดกันแน่น
“คืนนี้.. ผมขอนะ ”
ร่างสูงพูดพลางขยับมือจากที่โอบเอวซองมินอยู่ ตอนนี้มือนั้นเลื่อนมือลงมาบีบคลึงก้นนิ่มของคนตรงหน้าเบาๆ ก่อนจะส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ไปให้คนตรงหน้าได้รับรู้ว่าตอนนี้ เขากำลังต้องการอะไร
ซองมินที่ตอนนี้กำลังเขินจนหน้าเปลี่ยนสีอย่างเห็นได้ชัดพยายามที่จะไม่มองตาอีกคน เขาค่อยๆขยับตัวหลบในระหว่างที่คนตรงหน้ากำลังจะยื่นหน้าเข้ามาจูบเขา นี่คยูฮยอนนึกเพี้ยนอะไรขึ้นมาอีกเนี่ย..
.
.
“ทะลึ่ง.. ง่วงแล้วเนี่ย พี่ไปอาบน้ำก่อนนะ”
ซองมินพูดพลางขยับตัวออกจากอ้อมกอดที่แสนอันตรายนั้น ซึ่งคยูฮยอนก็ปล่อยซองมินให้ดิ้นออกไปอย่างง่ายๆก่อนจะมองตามร่างเล็กที่กำลังเขินจนทำอะไรไม่ถูก แม้แต่จะเดินไปเข้าห้องน้ำยังเดินเซเลย นี่ซองมินดูเขินจริงๆ คยูฮยอนขำเบาๆก่อนจะส่ายหัวให้กับตัวเอง นี่ถ้าซองมินยอม เขาก็คงทำอะไรที่มันมากกว่านี้ไปแล้ว เพราะอะไรกันนะ เขาถึงรู้สึกอยากเป็นเจ้าของของซองมินทั้งร่างกายและหัวใจเหลือเกิน..
---------------------------------------------------------------------------- -----------
เช้าวันแรกหลังจากการรับน้องคยูมินนอนตื่นสายกันมาก แต่ทั้งสองคนก็ต้องจำใจตื่นเพาะมีเสียงตึงตังอะไรก็ไม่รู้ข้างห้องตั้งแต่เช้า มีเสียงคนวัยกลางคนที่ทั้งคู่ต่างก็คุ้นเคยดีว่าเป็นเสียงของเจ้าของหอ เขากำสั่งคนอื่นๆว่าของชิ้นนั้นต้องวางตรงนี้ ของอันนี้ต้องวางตรงนั้นให้เป็นระเบียบ ราวกับว่า ..
จะมีคนย้ายเข้ามาอยู่ใหม่อย่างนั้นแหละ?..
-----------------------------------------------------------------------------------------------
สามตอนรวดค่ะ เย้ มาลงให้แล้วหลังจากหายไปเกือบนาน
มาลองทายกันดีกว่าว่าใครน้อจะย้ายเข้ามาอยู่ใหม่ ข้างๆห้องคยูมินซะด้วย กิ้วๆ
ความคิดเห็น