การิน ตอน กลีบกุหลาบเปื้อนเลือด

    ความรักเหรอ...  มันเป็นแค่ความรู้สึกที่อ่อนด้อย ... อ่อนแอและน้ำเน่าเป็นที่สุด...

สำหรับผมแล้ว...

ความรักมันก็เป็นเหมือนตัวปรสิตที่ดึงไม่ออก...แต่ผู้คนก็ยังชอบให้มันดูดกินเลือดที่หล่อเลี้ยงร่างกายไปอย่างนั้น...

ไร้สาระสิ้นดี!!!

...และมันจะไม่มีใครทำฉันให้ดีอย่างเดิม
เมื่อความปวดร้าวครั้งนั้น ก็ยังวนเวียนอยู่ทุกๆวันที่มี
และเมื่อเวลาไม่เคยจะช่วยอะไร ให้ฉันลืมเธอสักที
ก็ต้องทำใจว่าจากนี้ ฉันคงคุ้นเคยความเจ็บและชินไปเอง

เสียงเพลงจากวิทยุแว่วเข้าหู..

..คนเราไม่เห็นต้องมีเหตุผลว่าเรารักกันเพราะอะไร
ดอกไม้ที่แย้มที่บาน ไม่มีใครถามว่าทำไม
แต่เมื่อคนเราต้องเลิกต้องรา
ดอกไม้โรยราเป็นเพราะอะไร
มีคำถามมากมาย ที่ยังค้างใจ.



แค่เพียงช่วงหนึ่งที่ใจ ฉันนั้นได้มีเธอ
ต่อเติมเรื่องราวมากมายในชีวิตฉัน
ความรักคงอยู่เสมอ แม้ต้องพรากจากกัน
ลึกลึกภายในของหัวใจ ถึงแม้จะนานเท่าไร
เธอยังจะอยู่ตรงนั้น...

บัดซบที่สุด!!!!!!!

ทำไมถึงต้องมานึกเรื่องพรรค์นั้นเพราะไอ้เพลงบ้านี่ด้วย  จะมานึกเรื่องยัยนั่นทำไมกัน

แต่...


ความรัก...สำหรับ...ผม


ผมไม่รู้ว่าควรจะเรียกเธอคนนั้นแบบนี้ได้รึเปล่า..

เราก็แค่..เจอ..แล้วก็จาก...


ในข้อหาที่ผมถูกกล่าวว่าเป็นคนทำร้ายเธอ...


ผมอยากบอกเธอจริงๆ...


ผมไม่ได้ตั้งใจ...


แม้จะไม่ได้รู้สึกแบบนี้นอีกแล้ว..แต่ก็..อยาก..

ผมอยากให้เธอมายืนตรงหน้าผมอีกครั้ง...


อยากบอก...คำพูดที่แสนเรียบง่ายกับเธอแค่ประโยคธรรมดาๆ...แค่ประโยคเดียว...


ฉัน........



ฉันไม่มีวันจะหยุด....รักเธอได้เลย...









.........................................................................................................................................................................................

ตัวละครใหม่


น้ำฟ้า จินตเมธร

เด็กสาวเพื่อนในวัยเด็กของการิน  เธอป่วยเป็นโรคร้ายแรงของการเป็น"คน2บุคลิก" โดยควบคุมไม่ได้   เธอกลับมาที่ประเทศไทยด้วยจุดประสงค์บางอย่างที่เกี่ยวกับการิน  เป็นลูกสาวของนิรันดร์

ระฟ้า  จินตเมธร

พี่ชายของน้ำฟ้า  เป็นคนใจร้อน  เขากลับมาเมืองไทยพร้อมกับน้องสาว  เกลียดการินมากที่เป็นต้นเหตุการป่วยที่เรื้อรังของน้ำฟ้า  การินคิดว่าเขาอาจเป็นคนที่เก็บงำความลับอะไรบางอย่างเกี่ยวกับน้ำฟ้าอยู่