สมการรัก..สมการหัวใจ

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

ณ มหาวิทยาลัยแก้วมันตรา


' ปรธัต ' หรือ 'ปิ๊ก' ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งในชุดนักกีฬาเทควันโดกำลังฝึกซ้อมอย่างเอาเป็นเอาตาย ท่ามกลางกองเชียร์หญิงสาวที่มายืนให้กำลังใจอย่างล้นหลาม ใบหน้ารูปไข่รับกับดวงตาและจมูกที่โด่งเป็นสัน รูปร่างสมส่วนกำยำอย่างคนเป็นนักกีฬาและด้วยความสูงที่มีถึง 184 เซนติเมตร เขาจึงเป็นผู้ชายที่มีผู้หญิงมาสนใจนับไม่ถ้วน 

' เฮ้ย! วันนี้พอแค่นี้ก่อน ทุกคนทำได้ดีมาก! ' 

เสียงโค้ชวิทยา หัวหน้าโค้ชของชมรมเทควันโดดังขึ้น หลังจากสิ้นเสียงของโค้ชวิทยา บรรดานักศึกษาหญิงต่างพากันนำขนมและน้ำมาให้ปรธัต เขายิ้มรับ แค่รอยยิ้มนั้นก็ทำให้สาวๆถึงกับมือไม้สั่นกันเป็นแถว

' มากไปๆไอ่ปิ๊ก เอ่ออสาวๆครับ พวกผมขอพานักกีฬาสุดหล่อคนนี้ไปทำธุระก่อนนะครับ '  เพื่อนของเขาพูดขึ้น
' ผมขอตัวก่อนนะครับ' ปรธัตเอ่ยลาแล้วจึงเดินออกมากับเพื่อนๆ

*(เพื่อนของปิ๊ก : เต , มิก , สอง) ไรเตอร์ขออนุญาติแนะนำตัวละครเพิ่มเติมนะคะ แหะแหะ :$

เต  : ฮอตจริงนะไอ่คุณชาย! สาวๆไปหลงมึงหมดแล้วพวกกูละวะ - -;
มิก  : ไม่หล่อเท่ามันอย่าพูดเลยไอ่เต สาวๆแกไปหาแถวบ้านน้องเมนู่น! 55555555
ปิ๊ก : แกคิดว่าสาวๆพวกนั้นจริงจังกับกูหรือไงวะ ถ้ารู้ว่ากูไม่ได้รวยขึ้นมาหละจะเหลือซักกี่คน
สอง : โห่ววว ทำมาเป็นพูด จะมีวันนั้นหรือไง? วันที่มึงไม่รวยหนะ 
ปิ๊ก : ( - -+ ) คุยกับพวกมึงแล้วปวดหัวหวะ กูกลับบ้านดีกว่า บายเว้ย '
เต : จะรีบไปส่องน้องทรายหรือไงคร้าบคุณปิ๊กก ไม่ต้องรีบน่า น้องเค้าเลิกเรียนตั้งเย็น 
มิก : ห้ะเห้ยยย คนนี้เอาจริงใช่มั้ยวะเนื่ย -..-
สอง : ถ้าไม่เอาจริงมันไม่ไปส่องทุกวันแบบนี้หรอกเว้ยยย ! 55555555
ปิ๊ก : ไอ่พวกเวร! กูจะกลับบ้านเว้ยยย ไม่ได้แวะไปส่องใครทั้งนั้นแหละ! ถ้าพวกแกไม่เลิกพูดกูจะเตะให้ปากฉีกเลย - -;


( ปิ๊ก story)

- สวัสดีครับ ผมปิ๊ก เพื่อนไอ่หมาสามตัวข้างบนนั่นแหละครับ พอรู้เรื่องน่าขายหน้าของผมก็ล้อกันทุกวันไม่เว้นวันหยุดราชการ - -; คืองี้ครับ เมื่อเดือนก่อนผมบังเอิญเดินผ่านตึกทันตะ ซึ่งตอนนั้นมีกิจกรรมรับน้องพอดี ตัวผมหนะไม่ได้สนใจอะไรหรอก ถ้าไม่ได้มีน้องคนนึงวิ่งมาชนผมอย่างจังจนตัวเองล้มไปแบบนั้น

' เป็นอะไรมากมั้ยฮะ?'
'อ่ะ..ปะ..เปล่าค่ะพี่ ทรายลุกเองได้ ขอโทษนะคะที่วื่งชนพี่ '
'ไม่เป็นไรฮะ .. มาสายหรอ? '  ( เวลารับน้องถ้ามาสายจะถูกทำโทษแปลกๆ)
'จริงๆก็ไม่เชิงสายหรอกค่ะ แต่พอดีว่าทรายลืมของ เลยต้องกลับไปเอา'
'ให้พี่ไปส่งมั้ย? คณะอะไรหละ?'
'ทันตะค่ะ ตึกนี้แหละ ยังไงทรายขอโทษด้วยนะคะที่ชนพี่ ขอตัวเลยนะคะ (: '

แล้วเธอก็วิ่งเข้าไปในตึก ผมไม่เคยเจอผู้หญิงแบบเธอ ผู้หญิงที่ผมเจอตั้งแต่เข้ามหาลัยมีแต่แกล้งเข้ามาชนผมแล้วให้ผมพยุงบ้างหละ ให้ผมอุ้มบ้างหละ ไม่รู้สิ คนนี้ผมว่าน่ารักดี เลยเผลอเล่าให้ไอ่สามคนนั้นฟัง ได้ทีล้อผมแหลกทีเดียว - -;
หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้เจอกับเธอเลยนะทั้งๆที่มหาลัยเล็กนิดเดียวเอง  แต่ผมก็หวังนะว่าจะได้เจอเธออีกครั้ง.. 


( ทราย story)

 สวัสดีค่ะ ฉันชื่่อทรายเป็นนิสิตคณะทันตะปีหนึ่ง เรียนหนักมากเลยหละขอบอก! อ่าา..ยังไงดีหละ คือตอนนี้ฉันกำลังนั่งเล่นอยู่ค่ะ ด้วยความที่อ่านหนังสือจนปวดหัว ความพยายามในการอ่านหนังสือทั้งหมดของฉันจึงหมดไป ได้แต่นั่งมองยัยแป้งเพื่อนสนิทสุดสวยของฉันนั่งอ่านหนังสืออย่างเอาเป็นเอาตาย - -;  จะว่าไปฉันก็หมั่นไส้ยัยแป้งนะคะ ตัวเองได้ที่หนึ่งของคลาสมาโดยตลอด..ไม่อ่านก็ไม่มีใครว่าหรอกนะ เอาเวลามาสนใจเพื่อนอย่างฉันมั่งเส้ะ!!

ทราย : แป้งจ๋าาาาา ทรายหิ้วววหิววว เราไปหาอะไรกินกันดีกว่าเนอะ >O<
แป้ง   : - -; เห็นมั้ยฉันทำอะไรอยู่? รออ่านจบบทนี้ก่อนสิ มันยากนะ!
ทราย : แต่เธอนั่งอ่านมาจะสามชั่วโมงแล้วนะ (ตะโกนใส่หู) พักมั่งเหอะ,,แค่นี้ก็เก่งไม่มีใครเกินแล้วหละ!
แป้ง   : เก่งบ้าอะไรหละ! ได้ C มาตั้งสองตัว หยุดพูดไปเลยนะไอ่หมวย รอไปก่อนอีกนิดเดียวก็จบแล้ว! - -;

ดูสิคะ T^T เห็นมั้ยว่ามันไม่ได้สนใจฉันเลยยย แต่ก็ว่าแหละค่ะ ยัยแป้งหนะบ้าอ่านหนังสือเข้าไส้ นี่แค่สอบย่อยนะคะ ถ้าไฟนอลหละไม่ต้องพูดถึง อย่าได้หวังจะลากมันไปไหนเลย (ยกเว้นห้องน้ำ -..-) อ้อ! อีกเรื่อง พวกคุณคงจะสงสัยกันอยู่หละสิ ว่าทำไมยัยแป้งถึงเรียกฉันว่าหมวยทั้งที่จริงๆแล้วฉันก็มีชื่อที่แสนจะไพเราะขนาดนี้ ? (อ้วกกก) แหะแหะ คืองี้ค่ะ ท้าวความก่อนเลย คือฉันเป็นลูกสาวคนเล็กของครอบครัวค่ะ มีพี่ชายสองคน ส่วนยัยแป้งเป็นลูกคนเดียวและมันก็ใฝ่ฝันมาตลอดว่าอยากมีน้องสาวน่ารักๆ แล้วพอดีวันรับน้องวันสุดท้าย 'พี่ก้อง' พี่ชายสุดหล่อของฉันมารับ ซึ่งปกติคนในครอบครัวจะเรียกฉันว่า 'หมวย' มันเลยจำชื่อนั้นมาเรียกฉันในตอนนี้ไงคะ! แต่จะว่าไปฉันก็ชอบชื่อนี้เหมือนกันนะ ฟังแล้วรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเด็กน้อยน่ารัก (เกี่ยว?) -//- นั่นแหละค่ะที่มาของชื่อ แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่ยัยแป้งเรียกชื่อจริงๆของฉันแล้วหละก็ แสดงว่ามีเรื่องจริงจังมากเลยหละค่ะ ได้ยินทีไรเสียวสันหลังวาบทุกที. 

แป้ง : เอ้า! เสร็จแล้ววว ป่ะไปกินข้าวกันได้แล้ว (:
ทราย : อ๊ากกกฉันรอเวลานี้มานานแล้วแป้งที่รักกกกกกกก >O< (โดดกอด)
แป้ง  : มากไปไอ่หมวยย แต่วันนี้ฉันไปกินข้าวแล้วคงจะกลับหอเลยนะ ถ้าเธอจะไปดูหนังคงต้องไปคนเดียวแล้วหละ ^^
ทราย : อ้าวววว ทำไมหละแป้ง? หนังสือก็อ่านเสร็จแล้วนิ เอ๊ะ! หรือจะแอบไปหาแฟน..นี่เธอมีแฟนแล้วหรอออ!!!! ;[];
           (อุทานด้วยความตกใจสุดขีด)
แป้ง  : บ้านเธอสิ! ฉันจะกลับไปทำงานให้แม่ - -; ค้างมานานแล้ว กะว่าจะทำให้เสร็จๆไปเลย เดี๋ยวงานใหม่มาอีก 
ทราย : จะพยายามเชื่อนะจ้ะแป้งสุดสวย (ยักคิ้วล้อ)
แป้ง  : ฉันคงไม่หนักถึงขั้นเก็บหน้ารุ่นพี่ไปจินตนาการเป็นชายในฝันเหมือนเธอหรอกย่ะ -..-
ทราย : อ๊ายยยยย ฉันเปล่าซักหน่อย ไม่ได้เพ้อ ไม่ได้คิดถึงพี่เค้าเลยนะ (ตีๆ)
แป้ง  : จริง?
ทราย : อ่าห้ะ -//- (พยักหน้า)
แป้ง  : การกระทำไม่ได้แสดงออกตรงกับคำพูดเล้ยยยย หน้าแดงหมดแล้วอีหนูเอ้ย ยอมรับมาซักเถอะภาสิตา คิกคิก ><!

และแล้วมันก็วิ่งหนีไป tt' ฉันไม่ได้เก็บพี่เค้ามาจินตนาการนะคะ ก็แค่.คิดถึงทุกทีที่ว่างแค่นั้นเอ๊งงง -//-