[2NE1][Dara Part] ความสัมพันธ์อันตราย ตอน ซานดาร่า ปาร์ค

ลำดับตอนที่ #6 : เข้าใจผิด

"ดาร่า ดาร่า เป็นอะไรรึปาว  นั่งนิ่งเชียว"บอมมี่เดินเข้าตอนไหนไม่รู้  รู้แต่ว่าตอนนี้เธออยู่ตรงหน้าฉันเเล้ว
"อออ่ออ  ปาวว ไม่ได้เป็นไร"ฉันยิ้มให้เธอ พร้อมทำหน้าว่าฉันโอเคมากไม่ได่้เป็นอะไร
"มีอะไร บอกฉันได้นะ"บอมมี่นั่งลงข้างฉัน แล้วดึงฉันเข้าไปกอดดอย่างถนุถนอม
"บอมมี่.."ฉันตกใจนิดหน่อยกับการกระทำของบอมมี่ แต่รู้สึกดีขึ้นเยอะเลย เหมือนมีคนคอยปกป้องฉันอยู่
"ก็เราเป็นเพื่อนกันนี่เนอะ"ฉันเงยขึ้นมองหน้าเธอ แล้วกอดเธอกลับ ฉันรู้สึกดีจังที่มีเธอเป็นเพื่อน
"ขอบคุณนะบอมมี่"เราผละออกจากกัน  แล้วฉันก็ยิ้มให้เธออย่าจริงใจ
" ^ ^ "เธอยิ้มกลับให้ฉัน ยิ่งยิ้มหน้าเธอยิ่งเหมือนตุ๊กตาเข้าไปอีก
"อาว  มินจี มาแแล้วหรออ" ฉันหันไปเจอมักเน่น้อยมินจีพอดี ไม่รู้ว่าเธอเข้าตั้งแต่เมื่อไหร่เหมือนกัน เธอกำลังยืนมองการกระทำของเราสองคนอยู่
"อันยิอง ดาร่าออนนี  บอมออนนี  เมื่อกี้ทำไรกันน่ะ  นั่นแน่ ฉันเห็นนะ "
"ปาวว  ไม่ได้ทำอะไรซะหน่อย ใช่มั้ยบอม"ทำไมรู้สึกว่าหน้าตัวเองมันร้อนขึ้นแปลกๆ
"ก็น่าจะเป็นแบบที่เธอคิดนะ มินจี  ฮ่าๆ"บอมมี่เอาเเขนมาโอบไหล่ฉัน พร้อมทำหน้าทะเล้นใส่มินจี 
"บอมมี่อ่าา  พูดอะไรเนี่ยย  ไม่ใช่นะมินจี"ฉันหันไปแยกเขี่ยวใส่บอมมี่  แล้วหันไปส่ายหัวให้มินจี
"อ่าา ฮ่าๆ ฉันไปเข้าห้องน้ำแปปนึงนะ"เธอหัวเราะกับการกระทำของเรา  แล้วก็ขอตัวออกไป  หวังว่าเธอคงไม่ได้เข้าใจผิดไปจริงๆนะ
"เธอว่ามินจีจะเชื่อมั้ย"พอมินจีออกไผ บอมมี่ก็ถามฉันทันที
"ฉันหวังว่าเธอคงไม่เชื่อนะ"ฉันรู้สึกกังวลนิดหน่อย
"เเล้วถ้ามันไม่เป็นอย่างที่เธอหวังล่ะ" บอมมี่ก้มลงมามองหน้าฉัน
"ก็เพราะบอมมี่น่ะแหละ พูดแบบนี้ทำไม"ฉันผลักบอมมี่เบาๆ
"แล้วทำไมเราไม่ทำให้มันเป็นเรื่องจริงซะเลยล่ะ"บอมมี่ยิ้มที่มุมปากนิดๆ
"หะ  ว่ายังไงนะ"เมื่อกี้ฉันได้ยินว่าอะไรนะ
"ไอกู.. เธอนี่ ฉันบอกว่า เรามาทำให้มันเป็นเรื่องจริงเลยดีมั้ย"บอมมี่ย้ำบอกกับฉันอีกครั้ง  เมื่อกี้ฉันได้ยินไม่ผิดสินะ
"บ บ บ้าหรอบอมมี่"ฉันใช้มือข้างนึงผลักบอมมี่อีกครั้งแก้เขิน
"ดาร่า  ฉันพูดจริงๆนะ"บอมมี่ทำหน้าจริงจังขึ้นมา
"บอมมี่ ฉันว่า....."หลังจากที่เห็นสีหน้าของเธอที่ดูจริงจังตอนนี้ ฉันเริ่มรู้สึกไม่ดีแล้วสิ ก็ที่ฉันจะพูดมันจบ บอมมี่ก็ตัดบทขึ้นมาทันที
"ฉันล้อเธอเล่นน่าา"บอมมี่เปลี่ยนสีหน้าทันทีที่บอกว่าล้อเล่นจากสีหน้าที่ดธจริงจังกลายเป็นยิ้มป้นหัวเราะนิดหน่อย
"บอมมี่อ่า  ฉันตกใจหมดเลย"ฉันยิ้มให้บอมมี่

[ผ่านไป 15 นาที]  
ฉันนั่งคุยอะไรไปเรื่อยเปื่อยกับบอมมี่ จนป่านนี้ก็ยังไม่มีใครกลับเข้ามา  มินจีไปเข้าห้องน้ำนานจัง  แล้วก็แชรินอีก หายไปไหนนะ ไม่กลับมาสักที
"พวกฉันนั่งรอตั้งนาน หายไปไหนกันมาเนี่ย"บอมมี่หันไปพูกกับบุคคลที่เข้ามาใหม่อีก 2 คน ฉันหันไปตามบอมมี่แล้วก็พบว่า แชรินกับมินจีกลับเข้ามาพร้อมกัน 
"ฉัน..ขอโทษด้วยคะที่ทำให้รอ  ฉันพร้อมแล้ว เริ่มกันเลยมั้ย"แชรินพูกขึ้น
"ฉันก็ขอโทษด้วยคนค่ะ ที่ทำให้รอ"มินจีพูดพร้อมก้มหัวให้
หลังจากที่เข้ามากันครบเเล้วเราสี่คนก็เริ่มฝึกซ้อมกันแบบจรืงจัง 

[หลังเลิก]
  "วันนี้ดาร่าจะกลับบ้านเลยรึปาวว"บอมมี่หันมาถามฉันพร้อมเก็บของเข้ากระเป๋าของเธอ
"ก็น่าจะกลับเลยนะ แล้วบอมมี่ล่ะ กลับเลยรึปาว"
"ฉันว่าจะไปหาอะไรกินก่อนน่ะ ไปด้วยกันนะดาร่า"บอมทำหน้าแบบอ้อนสุดๆ
"วันนี้ฉันเหนื่อยมากเลย  ฉันอยากกลับบ้านแล้ว  ขอโทษด้วยนะ  เอาไว้วันหลังเเล้วกันนะ"จากประโยคที่ฉันพูดไปบอมมี่ทำหน้าเสียใจนิดหน่อย ฉันเลยเดินเข้าไปกอดเธอ เพราะรู้สึกผิดที่ต้องปฏิเสธเธอ 
"อ่าา  ก็ได้ ครั้งหน้าต้องไปด้วยกันนะ เดี่ยววันนี้ฉันไปกับมินจีแค่สองคนก็ได้"
"ครั้งหน้าฉันไปด้วยแน่นอนเลย ฉันกลับแล้วนะ บ้ายบายย"ฉันบอกลาทุกคนเเล้วเดินออกจากห้องไป
ฉันเดินมาเรื่อยๆได้สักพัก  ระหว่างทางนั้นก็รู้สึกเหมือนมีคนเดินตาม ฉันหันไปมองก็พบกับ
"แชริน  เธอเดินตามฉันมาทำไม  ไม่ไปกับสองคนนั้หรอ" หลังจากที่รู้ว่าใครเดินตามมา ฉันก็เลยหันไปคุยกับเธอ
"ใครเดินตามออนนี  บ้านฉันไปทางนี้ต่างหากล่ะ  อย่าเข้าใจผิดสิ"ใช่สิ ฉันลืมไปเลยว่าบ้านเธอไปทางเดียวกันกับฉัน หน้าแตกเลยเรา สงสัยสำคัญตัวเองผิดไป
"...." ฉันไม่รู้จะชวนเธอคุยอะไร  ระหว่างทางที่เดินก็เงียบทั้งสองคน ถ้าชวนคุยเขาจะหาว่าเราพูดมากไปรึปาวนะ
"วันนี้ออนนีดูเงียบๆนะ"อยู่ๆแชรินก็เริ่มเปิดบทสนทนา แล้วก๋็หาว่าฉันเงียบ ก็ไม่ใช่เธอรึไงที่บอกฉันว่าอย่าพูดมาก เธอนี่อารมณ์แปรปรวนจัริงๆ
"พูดมากก็ไม่ได้  เงียบก็ไม่ได้ จะให้ฉันทำยังไงเนีย"ก็มันจรืงนี่นา วันหลังก็บอกหน่อยสิว่าจะให้พูดหรือเงียบ
"กำลังเดทกับบอมออนนีอยู่หรอ"ฉันตกใจนิดหน่อยกับคำถามที่แชรินถามขึ้นมา
"บ้าา เธอไปเอามาจากไหน  มันไม่จริงซะหน่อย"ทำไมเข้าใจผิดกันไปหมดเลยล่ะเนี่ยย 
"จริงหรออ"
"จริง  ฉันกับบอมมี่น่ะ เป็นเพื่อนกัน ไม่ได้เดทกัน"
"ถึงบ้านออนนีละ" วันนี้ถึงเร็วดีจัง อาจเป็นเพราะมีเพื่อนคุยมาตลอดทางล่ะมั่ง
"เข้าไปข้างในก่อนไหม เข้าไปกินข้าวด้วยกันก่อนสิค่อยกลับ"ฉันชวนเธอกินข้าวที่บ้าน อยากขอบคุณเธอที่เดินมาส่งถึงบ้านเลย
"ก็ได้"เธอยิ้มเล็กๆให้ฉัน ยิ้มแบบนี้เเล้วใจละลายเลยฉัน