[2NE1][Dara Part] ความสัมพันธ์อันตราย ตอน ซานดาร่า ปาร์ค

ลำดับตอนที่ #20 : ไม่มีคำตอบสินะ

หลังจากที่เจอจียงวันนั้น พวกเราก็ได้เจอกับบิ้กแบงกันบ่อยขึ้น พวกเขาดูเป็นกันเองมากแถมยังทำตัวน่ารักกับพวกฉันทุกคนเลย ใช้เวลาไม่นานนักพวกเราก็สนิทกันอย่างรวดเร็ว ส่วนเรื่องฉันกับแชรินก็ยังรักกันดี ถึงเธอจะดูเปลี่ยนไปบ้างเวลาอยู่กับจียงแต่เธอก็ดูเเลฉันอย่างดีเลยล่ะทำให้ฉันไม่อยากใส่ใจเรื่องนั้นไปเลยล่ะ
"ดาร่าไปกินข้าวกัน"หลังจากที่บอมมี่ออกมาจากห้องอัดเธอก็พูดเรื่องกินทันที พวกเริ่มจะอัดเสียงกันเเล้ว เวลาของการเดบิวส์ใกล้จะมาถึงเเล้วล่ะ 
"ไปสิ เธออยากกินอะไรล่ะ"ฉันยิ้มให้บอมมี่ เราสองคนยังเป็นเพื่อนรักกันเหมือน และเหมือนจะรักกันมากขึ้นด้วยซ้ำ ส่วนเรื่องที่เธอชอบฉันตอนนี้เหมือนเธอจะมีคนชอบคนใหม่เเล้วล่ะแถมยังเด็กและน่ารักกว่าฉันเยอะเลย
"บอมมี่ออนนีกับดาร่าออนนีจะไปไหนกัน"ในขณะที่พวกเรากำลังจะเปิดประตูออกจากห้อง มินจีก็เปิดประตูเข้ามาก่อน
"ไปกินข้าวน่ะมินจี ไปด้วยกันมั้ย"ฉันชวนมินจีให้ไปด้วยกัน
"จะชวนทำไมเนี่ย เราก็อดกินกันสองต่อสองน่ะสิ"บอมมี่ยกแขนมากอดคอฉันไว้
"งั้นฉันไปด้วย"มินจีรีบตอบทันควันเลย
"ฮ่าๆ งั้นเราไปกันเถอะ หิวจะแย่เเล้ว"บอมมี่อมยิ้มนิดหน่อย แล้วปล่อยมือออกจากตัวฉันเเล้วไปคว้าตัวมินจีเข้ามากอดแทน
พวกเราเดินออกมาหาร้านอาหารข้างนอกตึก เดินเลือกร้านกันได้สักพักก็ตกลงกันว่าจะกินกันร้าน××เพราะคนไม่เยอะดี พวกเราเลือกที่นั่ง
"บรรยากาศร้านนี้ใช้ได้เลยนะ อาหารก็อร่อย วันหลังมากินกันอีกนะมินจี"บอมมี่ตักอาหารเข้าปาก แล้วหันก็หันไปบอกกับมินจี
"ได้เลยค่ะออนนี"มินจีตอบตกลง
"แล้วฉันล่ะ ไม่ชวนฉันบ้างหรอ"ฉันแย้งสองคนนี้ขึ้นมาทันที ไม่เห็นชวนฉันบ้างเลย
"ออนนีก็ชวนแชรินออนนีมาสิคะ ใช่มั้ยบอมออนนี แฟนตัวเองก็มี"มินจีตอบฉัน
"ก็แชรินไม่ว่างสักที ทำงานทั้งวันทั้งคืนเลย"ฉันก้มหน้าลงอย่างหมดหวังที่จะได้มาทานข้าวกับแชรินบ้าง
"ดาร่าออนนี"มินจีแตะที่ไหล่ฉันเบาๆ
"เอ่ออ ขอโทษนะครับ จะเป็นไรมั้ยถ้าผมจะขอถามชื่อคุณ"ผู้ชายตัวสูงใส่เเว่นกันแดดปกปิดใบหน้านิดหน่อยเดินเข้ามายังโต๊ะของเรา แล้วเขาก็จู่โจมมาที่ฉันทันทีที่เดินมาถึง
"ฉันหรอค่ะ"ฉันถามเขาให้แน่ใจว่าเขาถามฉันจริงๆ
"ใช่ครับ คุณนั่นแหละ"เขาย้ำอีกครั้งว่ามันคือฉัน ฉันหันไปมองบอมมี่กับมินจีเผื่อเธอจะช่วยอะไรฉันได้บ้าง  แต่พวกเธอก็ทำแค่นั่งดูสถานการณ์นี้อยู่ห่างๆ แล้วฉันจะทำยังไงดีล่ะเนี่ย
"เอ่อออ ซานดาร่า ค่ะ "ฉันบอกชื่อเขาไปแล้วก็ยิ้มให้เขานิดหน่อยอย่างเป็นมิตร
"ผมชื่อชานยอลนะครับ ถ้าผมจะขอเบอร์ติดต่อคุณจะได้มั้ยครับ บางทีเราอาจจะได้ทำความรู้จักกันมากขึ้น" เขาชูมืถือขึ้นมาแล้วมือข้างที่ว่างก็ชี้ไปที่มัน
"เอ่อออ  จะดีหรอค่ะ"ฉันรู้สึกลังเลกับมัน  ฉันจะปฏิเสธเขายังไงดีล่ะ
"ขอโทษนะคะ เธอคงจะให้มันไม่ได้"มีเสียงผู้หญิงคนนึงดังมาจากทางหน้าร้าน เสียงที่คุ้นเคยเสียงที่ฉันอยากได้ยินบ่อยๆ ลีแชรินเธอกำลังเดินมาทางโต๊ะของเรา วันนี้เธอดูเท่าจังส่วมฮูดสีดำพร้อมแว่นกันแดดสวยเข้ากับรูปหน้าของเธอ
"เอ่ออ คุณเป็นใครครับ"เขาดูตกใจกับการมาของแชริน 
"คุณไม่จำเป็นต้องรู้ แต่สิ่งที่คุณต้องรู้คือห้ามมายุ่งกับเธออีก กลับกันเถอะออนนี"แชรินหันไปพูดกับชายตัวสูงคนนั้น หลังจากนั้นเธอก็คว้าเเขนฉันเเล้วลากฉันออกมาจากร้านนั้นทันที ส่วนมินจีกับบอมมี่ก็รีบลุกตามมาทันที
"ทำไมออนนีไม่ปฏิเสธเขา"แชรินลากฉันออกมาได้ไกลจากร้านนั้นสักพัก เธอก็ปล่อยมือเเล้วเธอก็พูดด้วยความเย็นชาโดยไม่หันมามองฉันเลย
"คือฉัน..."ฉันได้แต่ก้มหน้ารู้สึกผิด ไม่รู้จะแก้ตัวกับเธอยังไงดี
"ไม่มีคำตอบสินะ กลับเองละกันนะ"แชรินโบกรถแท็กซี่แล้วขึ้นรถไปทันที เธอไม่หันมามองฉันเลยสักครั้ง ฉันรู้สึกเจ็บปวดที่แชรินเป็นแบบนี้ พอรถออกตัวไปน้ำตาฉันมันก็เริ่มไหลออกมา 
หลังจากที่แชรินทิ้งฉันไว้คนเดียวเมื่อกี้ฉันก็เดินมาเรื่อยๆจนถึงหอพัก ฉันเปิดประตูเข้าไปก็เจอกับมินจีและบอมมี่ที่กำลังนั่งดูทีวีกันอยู่
"ดาร่าเธอเป็นอะไรไป ทำไมตาบวมแบบนี้ล่ะ ร้องไห้มาหรอ เกิดอะไรขึ้นกับเธอ"บอมมี่ตกใจที่เห็นสถาพของฉันตอนนี้ เธอรีบวิ่งเข้ามาหาฉันทันที
"บอมมี่ ฉันทำให้แชรินโกรธ"ฉันกอดบอมมี่เเล้วก็ร้องไห้ออกมาอีกครั้ง
"เรื่องนั้นสินะ"บอมมี่ลูบหัวฉันเบาๆ
"บอมมี่ออนนี พาดาร่าออนนีมานั่งก่อนสิ"มินจีเรียกให้ไปนั่งที่โซฟาหน้าทีวี พอเดินถึงโซฟาตัวฉันก็หมดเเรงไปซะงั้นฉันนอนลงกับโซฟาแล่วหนุนตักบอมมี่
"ไม่เป็นไรหรอกเดี๋ยวยัยนั่นก็หายโกรธเองแหละ"บอมมี่ลูบที่หัวฉันพร้อมกับปลอบฉันไปด้วย ฉันไม่รู้จะทำยังไงดีแชรินไม่เคยเป็นแบบนี้เลย ตอนนี้น้ำตาฉันไหลไม่หยุดเลย เปลือกตาฉันก็เริ่มหนักขึ้นทำให้ฉันลืมตาไม่ขึ้นเลย แล้วฉันก็หลับไปพร้อมกับคาบน้ำตา