ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : You And I
"กินข้าวกันรึยังเด็กๆ"คุณป้าเดินเข้ามาถามเราสองคนที่กำลังนั่งทะเลาะกันอยู่ที่ห้องนั่งเล่น
"ยังเลยคะ"ฉันตอบท่าน
"งั้นไปกินข้าวข้างนอกกัน วันนี้แม่ขี้เกียจทำกับข้าว"
"บอมไม่ไปนะคะ บอมไม่หิว"บอมมี่ออนนีปฏิเสธที่จะไปกับเรา
"ตามใจนะ เราไปกันเถอะมินจี"แล้วฉันก็ต้องไปกินกับคุณป้าแค่สองคน
คุณป้าขับรถพาฉันมากินข้าวที่ร้านอาหารที่ไม่ไกลจากบ้านมากนัก เราจัดแจงการสั่งอาหารที่จะกินกัน สักพักอาหารก็มาเสิร์ฟที่โต๊ะเรา เรากินไปด้วยก็คุยกันไปด้วยส่วนมากก็เป็นฉันที่ถามเกี่ยวกับเรื่องบอมมี่ออนนี ต้องหาข้อมูลไว้เยอะๆสิใช่มั้ย
"บอมมี่ก็เรียนโรงเรียนเดียวกันกับหนูนะ ทำไมไม่เคยเจอกันล่ะ"
"หนูเคยเจอคะ แต่ไม่กล้าเข้าไปทักเพราะบอมมี่ออนนีไม่รู้จักหนูน่ะคะ"
"ตอนนี้ก็รู้จักกันเเล้วต่อไปนี้ก็ไปทักออนนีเขาบ้างนะ"
"จะทักทุกครั้งที่เจอเลยคะ"
"ดีจ้ะ จะได้สนิทกัน แล้ววันนี้อยู่ด้วยกันทำอะไรกันบ้างล่ะ"
"ไม่ได้ทำอะไรคะ แค่นั่งดูทีวีคุยอะไรกันนิดๆหน่อยคะ"จะบอกว่าคุยก็ไม่ถูกต้องบอกว่ากัดกันน่าจะใช่มากกว่านะ
"แล้วออนนีเขาทำอะไรให้กิน ต้องเป็นรามยอนแน่ๆเลยใช่มั้ย"คุณป้าหัวเราะออกมาหลังจากถามเสร็จ
"ใช่คะ"
"อิ่มแล้วหรอ เอาของหวานเพิ่มมั้ย"พอคุณป้าเห็นฉันวางช้อนลงกับจาน คุณป้าก็ถามฉันทันที
"หนูอิ่มแล้วล่ะคะ ขอบคุณนะคะ"
"งั้นเราก็กลับกันดีกว่านะ"
"คะ"แล้วคุณก็จ่ายเงงินค่าอาหาร หลังจากนั้นก็เดินไปขึ้นรถเพื่อจะกลับบ้าน
"มินจียังไม่เอากระเป๋าไปเก็บอีกหรอลูก"พอคุณป้าเห็นกระเป๋าของฉันมันยังวางอยู่ที่เดิมท่านถึงกับต้องถามด้วยความสงสัย
"เดี๋ยวหนูนอนโซฟาดีกว่าคะ"ในเมื่อบอมมี่ออนนีไม่ยอมให้ฉันนอนด้วยก็คงต้องนอนตรงนี้แหละ
"ได้ยังไงล่ะ ไปนอนห้องบอมมี่ดีกว่านอนสบายกว่ากันเยอะ"
"ทำไมต้องนอนห้องหนูด้วยล่ะคะ"บอมมี่ออนนีแย้งหลังจากที่ได้ยินบทสนทนาของเรา
"ถ้าไม่ใช่ห้องเรา แล้วจะให้น้องนอนไหน"
"โซฟาไงคะ หรือห้องแม่ก็ได้"
"ห้องบอมมี่แหละ ดีที่สุด"
"แม่อ่ะ.."บอมมี่ออนนีทำหน้าไม่พอใจ
"พาน้องเอาของไปเก็บได้เเล้ว"
"คะ ตามฉันมา"เธอตอบรับคำ แล้วหันมาบอกฉันให้เดินตามเธอไป เธอพาฉันขึ้นไปยังบนชั้นสองของบ้านแล้วก็เดินตรงไปยังห้องนอนของเธอ
"ในที่สุดฉันก็ได้นอนกับบอมมี่ออนนี"ฉันบอกกับเธอในขณะที่เธอกำลังจะเปิดประตูห้องนอน
"เธอนอนข้างล่างนะ ฉันจะนอนบนเตียง คนเดียว!!"ใจร้ายกับฉันอีกเเล้ว
"พื้นมันแข็งแล้วก็เย็นนะคะ"
"หาอะไรปูสิ"
"ใจร้ายกับฉันอีกแล้วนะ"
"จัดของของเธอไป ส่วนฉันจะไปอาบน้ำแล้ว"
"ค่าาาาา" อะไรของเขานะ ได้นอนที่ห้องของบอมมี่ออนนีก็แล้วแต่ก็ต้องมานอนพื้นแข็งๆอีก นอนโซฟาน่าจะสบายกว่าตั้งเยอะ ฉันเดินสำรวจห้องนอนของบอมมี่ออนนีไปรอบๆ ตกแต่งได้ดีเหมือนกันนี่นา ห้องน่ารักไม่แพ้เจ้าของเลย ในระหว่างที่ฉันสำรวจของที่อยู่ในห้องอยู่นั้นตาก็ต้องไปสดุดที่โน๊ตบุ๊คที่เปิดค้างไว้ตั้งแต่นอนไหนไม่รู้ และหน้าที่ถูกเปิดทิ้งไว้ก็เป็นหน้าที่มีคลิปวิดีโอของบอมมี่ออนนีดูเหมือนกำลังร้องเพลงอยู่ 'ฉันขออณุญาตดูหน่อยนะคะบอมมี่ออนนี' หลังจากขออณุญาตในใจเสร็จฉันก็ถือวิสาสะเปิดดู
~~난 해준 게 없는데 초라한 나지만
นัน แฮ จุน เก ออบ นึน เด โช รา ฮัน นา จี มัน
ฉันอาจจะเป็นคนธรรมดา ที่ไม่เคยทำอะไรเพื่อเธอเลย
오늘 그대 위해 이 노래 불러요
โอ นึล คือ แด วี แฮ อี โน แร พุล ลอ โย
แต่วันนี้ฉันจะร้องเพลงนี้ เพื่อเธอ
Tonight 그대의 두 눈에
Tonight คือ แด เอ ทู นู เน
Tonight (คืนนี้) ด้วยตาคู่นั้น
그 미소 뒤에 날 위해 감춰왔던 아픔이 보여요
คือ มี โซ ทวี เอ นัล วี แฮ คัม ชวอ วัซ ตอน อา พือ มี โบ ยอ โย
และยิ้มแบบนั้น ทำให้ฉันเห็นว่าเธอเจ็บปวดจากการที่ต้องปกป้องฉัน
You and I together it`s just feels alright ~~
"ทำอะไรของเธอมินจี"ฉันนั่งฟังเพลงยังไม่จบเลยเธอก็วิ่งมาปิดเพลงซะงั้น
"บอมมี่ออนนีร้องเพลงเพราะจัง"
"ใครอนุญาตให้เธอฟัง"
"ฉันขอแล้วนะ"
"ขอตอนไหนกันยะ ฉันไม่เห็นรู้เลย"
"ฉันขอในใจน่ะ"
"ขอในใจแล้วฉันจะรู้ได้ไงล่ะหะ"ดูเธอเหมือนจะอารมณ์เสียเอามากๆเลย
"ขอโทษคะ"ฉันขอโทษเพราะรู้สึกผิด วันเเรกก็ทำให้เธอโกรธแล้วหรอเรา
"ช่างมันเถอะ แล้วทำไมยังไม่ปูที่นอนอีก หรืออยากจะนอนพื้นแข็งๆ"
"ก็ฉันไม่รู้จะเอาอะไรปูนี่คะ"
"ไปอาบน้ำไป เดี๋ยวฉันจัดการให้"
"คะ"ฉันเดินไปเข้าห้องน้ำโดยที่ไม่กล้ามองหน้าเธอสักครั้ง เธอยังโกรธฉันอยู่มั้ยนะ ถ้าเธอโกรธฉันควรจะทำยังไงดีล่ะ
"เสร็จแล้วหรอ อาบนานเหมือนกันนะ"
"คะ"จริงๆแล้วฉันไม่ใช่คนอาบน้ำนานขนาดนั้นหรอกนะ ที่วันนี้นานก็เพราะไม่กล้าที่จะออกมาเจอเธอมากกว่า กว่าจะทำใจเดินออกมาได้ก็นานพอสมควร ฉันเดินไปนอนลงที่ผ้าๆนุ่มๆที่เจ้าของห้องปูไว้ให้ฉันนอนสำหรับคืนนี้ ทุกอย่างกำลังจะไปได้ดีแล้ว แต่ดันมาทำให้เธอโกรธซะงั้น ฉันมันแย่จริงๆ
"อยากฟังอยู่มั้ยเพลง"เสียงคนที่นอนอยู่บนเตียงพูดขึ้นมา
"..."ฉันไม่ได้ตอบอะไร เพราะคิดว่าเธอคงไม่ได้คุยกับฉันหรอก แต่ในห้องมีแค่ฉันกับเธอนะ ถ้าไม่ได้คุยกับฉันเเล้วจะเป็นใคร
"หลับแล้วหรอ ฉันถามไม่ได้ยินรึไง"
"ถ้าบอมมี่ออนนีไม่อยากให้ฉันฟัง ฉันไม่ฟังก็ได้คะ"
"ฉันอนุญาตแล้ว ไปฟังสิ"
"อยากฟังสดๆอะ บอมมี่ออนนีร้องให้ฉันฟังได้มั้ย"ฉันลุกขึ้นนั่งแล้วเอาคางไปเกยที่เตียงของเธอ
"ได้ที แล้วเอาใหญ่เลยนะ"
"นะ นะ"
" Oh Oh Oh oh Oh oh-Yeah
You 내가 쓰러질 때 절대 흔들림 없이
You แน กา ซือ รอ จิล แต ชอล แต ฮึน ดือ ริม ออบ ชี
You (คุณ)เมื่อไหร่ก็ตามที่ฉันล้มลง
강한 눈빛으로 몇 번이고 날 일으켜 줘
คัง ฮัน นุน บี ชือ โร มยอช บอน อี โก นา ลี ลือ กยอ จวอ
เธอจะจับฉันไว้ไม่ว่าจะกี่ครั้ง ด้วยสายตาที่หนักแน่นนั้น
And You 나 힘에 겨울 때 슬픔을 벼랑 끝까지
And You นา ฮี เม คยอ อุล แต ซึล พือ มึล บยอ รัง กึท กา จี
And You (และเธอ)ผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากพวกนั้น ได้จนถึงตอนจบ
또 어김없이 찾아 와 두 손 잡은 그대에게
โต ออ กี มอบ ชี ชา จา วา ทู ซน จา บึน คือ แด เอ เก
จับมือฉันไว้ จนกว่าโลกนี้จะสลายไป
난 해준 게 없는데 초라한 나지만
นัน แฮ จุน เก ออบ นึน เด โช รา ฮัน นา จี มัน
ฉันอาจจะเป็นคนธรรมดา ที่ไม่เคยทำอะไรเพื่อเธอเลย
오늘 그대 위해 이 노래 불러요
โอ นึล คือ แด วี แฮ อี โน แร พุล ลอ โย
แต่วันนี้ฉันจะร้องเพลงนี้ เพื่อเธอ
Tonight 그대의 두 눈에
Tonight คือ แด เอ ทู นู เน
Tonight (คืนนี้) ด้วยตาคู่นั้น
그 미소 뒤에 날 위해 감춰왔던 아픔이 보여요
คือ มี โซ ทวี เอ นัล วี แฮ คัม ชวอ วัซ ตอน อา พือ มี โบ ยอ โย
และยิ้มแบบนั้น ทำให้ฉันเห็นว่าเธอเจ็บปวดจากการที่ต้องปกป้องฉัน
You and I together it`s just feels alright
이별이란 말은 never 그 누가 뭐라 해도 난 그댈 지킬게
อี พยอ ลี รัน มา รึน never คือ นู กา มวอ รา แฮ โด นัน คือ แดล จี คิล เก
เราไม่เคยแยกกัน (never) แม้ว่าใครจะทำอะไร ฉันจะปกป้องเธอเอง
You and I together 내 두 손을 놓지 마
You and I together แน ทู โซ นือ โล จี มา
You and I together อย่าปล่อยมือฉัน
안녕이란 말은 never 내게 이 세상은 오직 너 하나기에
อัน นยอ งี รัน มา รึน never แน เก อี เซ ซัง อึน โอ จิก นอ ฮา นา กี เอ
แม้ว่าฉันจะบอกลาเธอ (never) แต่สำหรับฉัน ในโลกนี้ก็มีแค่เธอเท่านั้น ..... "
"ยังเลยคะ"ฉันตอบท่าน
"งั้นไปกินข้าวข้างนอกกัน วันนี้แม่ขี้เกียจทำกับข้าว"
"บอมไม่ไปนะคะ บอมไม่หิว"บอมมี่ออนนีปฏิเสธที่จะไปกับเรา
"ตามใจนะ เราไปกันเถอะมินจี"แล้วฉันก็ต้องไปกินกับคุณป้าแค่สองคน
คุณป้าขับรถพาฉันมากินข้าวที่ร้านอาหารที่ไม่ไกลจากบ้านมากนัก เราจัดแจงการสั่งอาหารที่จะกินกัน สักพักอาหารก็มาเสิร์ฟที่โต๊ะเรา เรากินไปด้วยก็คุยกันไปด้วยส่วนมากก็เป็นฉันที่ถามเกี่ยวกับเรื่องบอมมี่ออนนี ต้องหาข้อมูลไว้เยอะๆสิใช่มั้ย
"บอมมี่ก็เรียนโรงเรียนเดียวกันกับหนูนะ ทำไมไม่เคยเจอกันล่ะ"
"หนูเคยเจอคะ แต่ไม่กล้าเข้าไปทักเพราะบอมมี่ออนนีไม่รู้จักหนูน่ะคะ"
"ตอนนี้ก็รู้จักกันเเล้วต่อไปนี้ก็ไปทักออนนีเขาบ้างนะ"
"จะทักทุกครั้งที่เจอเลยคะ"
"ดีจ้ะ จะได้สนิทกัน แล้ววันนี้อยู่ด้วยกันทำอะไรกันบ้างล่ะ"
"ไม่ได้ทำอะไรคะ แค่นั่งดูทีวีคุยอะไรกันนิดๆหน่อยคะ"จะบอกว่าคุยก็ไม่ถูกต้องบอกว่ากัดกันน่าจะใช่มากกว่านะ
"แล้วออนนีเขาทำอะไรให้กิน ต้องเป็นรามยอนแน่ๆเลยใช่มั้ย"คุณป้าหัวเราะออกมาหลังจากถามเสร็จ
"ใช่คะ"
"อิ่มแล้วหรอ เอาของหวานเพิ่มมั้ย"พอคุณป้าเห็นฉันวางช้อนลงกับจาน คุณป้าก็ถามฉันทันที
"หนูอิ่มแล้วล่ะคะ ขอบคุณนะคะ"
"งั้นเราก็กลับกันดีกว่านะ"
"คะ"แล้วคุณก็จ่ายเงงินค่าอาหาร หลังจากนั้นก็เดินไปขึ้นรถเพื่อจะกลับบ้าน
"มินจียังไม่เอากระเป๋าไปเก็บอีกหรอลูก"พอคุณป้าเห็นกระเป๋าของฉันมันยังวางอยู่ที่เดิมท่านถึงกับต้องถามด้วยความสงสัย
"เดี๋ยวหนูนอนโซฟาดีกว่าคะ"ในเมื่อบอมมี่ออนนีไม่ยอมให้ฉันนอนด้วยก็คงต้องนอนตรงนี้แหละ
"ได้ยังไงล่ะ ไปนอนห้องบอมมี่ดีกว่านอนสบายกว่ากันเยอะ"
"ทำไมต้องนอนห้องหนูด้วยล่ะคะ"บอมมี่ออนนีแย้งหลังจากที่ได้ยินบทสนทนาของเรา
"ถ้าไม่ใช่ห้องเรา แล้วจะให้น้องนอนไหน"
"โซฟาไงคะ หรือห้องแม่ก็ได้"
"ห้องบอมมี่แหละ ดีที่สุด"
"แม่อ่ะ.."บอมมี่ออนนีทำหน้าไม่พอใจ
"พาน้องเอาของไปเก็บได้เเล้ว"
"คะ ตามฉันมา"เธอตอบรับคำ แล้วหันมาบอกฉันให้เดินตามเธอไป เธอพาฉันขึ้นไปยังบนชั้นสองของบ้านแล้วก็เดินตรงไปยังห้องนอนของเธอ
"ในที่สุดฉันก็ได้นอนกับบอมมี่ออนนี"ฉันบอกกับเธอในขณะที่เธอกำลังจะเปิดประตูห้องนอน
"เธอนอนข้างล่างนะ ฉันจะนอนบนเตียง คนเดียว!!"ใจร้ายกับฉันอีกเเล้ว
"พื้นมันแข็งแล้วก็เย็นนะคะ"
"หาอะไรปูสิ"
"ใจร้ายกับฉันอีกแล้วนะ"
"จัดของของเธอไป ส่วนฉันจะไปอาบน้ำแล้ว"
"ค่าาาาา" อะไรของเขานะ ได้นอนที่ห้องของบอมมี่ออนนีก็แล้วแต่ก็ต้องมานอนพื้นแข็งๆอีก นอนโซฟาน่าจะสบายกว่าตั้งเยอะ ฉันเดินสำรวจห้องนอนของบอมมี่ออนนีไปรอบๆ ตกแต่งได้ดีเหมือนกันนี่นา ห้องน่ารักไม่แพ้เจ้าของเลย ในระหว่างที่ฉันสำรวจของที่อยู่ในห้องอยู่นั้นตาก็ต้องไปสดุดที่โน๊ตบุ๊คที่เปิดค้างไว้ตั้งแต่นอนไหนไม่รู้ และหน้าที่ถูกเปิดทิ้งไว้ก็เป็นหน้าที่มีคลิปวิดีโอของบอมมี่ออนนีดูเหมือนกำลังร้องเพลงอยู่ 'ฉันขออณุญาตดูหน่อยนะคะบอมมี่ออนนี' หลังจากขออณุญาตในใจเสร็จฉันก็ถือวิสาสะเปิดดู
~~난 해준 게 없는데 초라한 나지만
นัน แฮ จุน เก ออบ นึน เด โช รา ฮัน นา จี มัน
ฉันอาจจะเป็นคนธรรมดา ที่ไม่เคยทำอะไรเพื่อเธอเลย
오늘 그대 위해 이 노래 불러요
โอ นึล คือ แด วี แฮ อี โน แร พุล ลอ โย
แต่วันนี้ฉันจะร้องเพลงนี้ เพื่อเธอ
Tonight 그대의 두 눈에
Tonight คือ แด เอ ทู นู เน
Tonight (คืนนี้) ด้วยตาคู่นั้น
그 미소 뒤에 날 위해 감춰왔던 아픔이 보여요
คือ มี โซ ทวี เอ นัล วี แฮ คัม ชวอ วัซ ตอน อา พือ มี โบ ยอ โย
และยิ้มแบบนั้น ทำให้ฉันเห็นว่าเธอเจ็บปวดจากการที่ต้องปกป้องฉัน
You and I together it`s just feels alright ~~
"ทำอะไรของเธอมินจี"ฉันนั่งฟังเพลงยังไม่จบเลยเธอก็วิ่งมาปิดเพลงซะงั้น
"บอมมี่ออนนีร้องเพลงเพราะจัง"
"ใครอนุญาตให้เธอฟัง"
"ฉันขอแล้วนะ"
"ขอตอนไหนกันยะ ฉันไม่เห็นรู้เลย"
"ฉันขอในใจน่ะ"
"ขอในใจแล้วฉันจะรู้ได้ไงล่ะหะ"ดูเธอเหมือนจะอารมณ์เสียเอามากๆเลย
"ขอโทษคะ"ฉันขอโทษเพราะรู้สึกผิด วันเเรกก็ทำให้เธอโกรธแล้วหรอเรา
"ช่างมันเถอะ แล้วทำไมยังไม่ปูที่นอนอีก หรืออยากจะนอนพื้นแข็งๆ"
"ก็ฉันไม่รู้จะเอาอะไรปูนี่คะ"
"ไปอาบน้ำไป เดี๋ยวฉันจัดการให้"
"คะ"ฉันเดินไปเข้าห้องน้ำโดยที่ไม่กล้ามองหน้าเธอสักครั้ง เธอยังโกรธฉันอยู่มั้ยนะ ถ้าเธอโกรธฉันควรจะทำยังไงดีล่ะ
"เสร็จแล้วหรอ อาบนานเหมือนกันนะ"
"คะ"จริงๆแล้วฉันไม่ใช่คนอาบน้ำนานขนาดนั้นหรอกนะ ที่วันนี้นานก็เพราะไม่กล้าที่จะออกมาเจอเธอมากกว่า กว่าจะทำใจเดินออกมาได้ก็นานพอสมควร ฉันเดินไปนอนลงที่ผ้าๆนุ่มๆที่เจ้าของห้องปูไว้ให้ฉันนอนสำหรับคืนนี้ ทุกอย่างกำลังจะไปได้ดีแล้ว แต่ดันมาทำให้เธอโกรธซะงั้น ฉันมันแย่จริงๆ
"อยากฟังอยู่มั้ยเพลง"เสียงคนที่นอนอยู่บนเตียงพูดขึ้นมา
"..."ฉันไม่ได้ตอบอะไร เพราะคิดว่าเธอคงไม่ได้คุยกับฉันหรอก แต่ในห้องมีแค่ฉันกับเธอนะ ถ้าไม่ได้คุยกับฉันเเล้วจะเป็นใคร
"หลับแล้วหรอ ฉันถามไม่ได้ยินรึไง"
"ถ้าบอมมี่ออนนีไม่อยากให้ฉันฟัง ฉันไม่ฟังก็ได้คะ"
"ฉันอนุญาตแล้ว ไปฟังสิ"
"อยากฟังสดๆอะ บอมมี่ออนนีร้องให้ฉันฟังได้มั้ย"ฉันลุกขึ้นนั่งแล้วเอาคางไปเกยที่เตียงของเธอ
"ได้ที แล้วเอาใหญ่เลยนะ"
"นะ นะ"
" Oh Oh Oh oh Oh oh-Yeah
You 내가 쓰러질 때 절대 흔들림 없이
You แน กา ซือ รอ จิล แต ชอล แต ฮึน ดือ ริม ออบ ชี
You (คุณ)เมื่อไหร่ก็ตามที่ฉันล้มลง
강한 눈빛으로 몇 번이고 날 일으켜 줘
คัง ฮัน นุน บี ชือ โร มยอช บอน อี โก นา ลี ลือ กยอ จวอ
เธอจะจับฉันไว้ไม่ว่าจะกี่ครั้ง ด้วยสายตาที่หนักแน่นนั้น
And You 나 힘에 겨울 때 슬픔을 벼랑 끝까지
And You นา ฮี เม คยอ อุล แต ซึล พือ มึล บยอ รัง กึท กา จี
And You (และเธอ)ผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากพวกนั้น ได้จนถึงตอนจบ
또 어김없이 찾아 와 두 손 잡은 그대에게
โต ออ กี มอบ ชี ชา จา วา ทู ซน จา บึน คือ แด เอ เก
จับมือฉันไว้ จนกว่าโลกนี้จะสลายไป
난 해준 게 없는데 초라한 나지만
นัน แฮ จุน เก ออบ นึน เด โช รา ฮัน นา จี มัน
ฉันอาจจะเป็นคนธรรมดา ที่ไม่เคยทำอะไรเพื่อเธอเลย
오늘 그대 위해 이 노래 불러요
โอ นึล คือ แด วี แฮ อี โน แร พุล ลอ โย
แต่วันนี้ฉันจะร้องเพลงนี้ เพื่อเธอ
Tonight 그대의 두 눈에
Tonight คือ แด เอ ทู นู เน
Tonight (คืนนี้) ด้วยตาคู่นั้น
그 미소 뒤에 날 위해 감춰왔던 아픔이 보여요
คือ มี โซ ทวี เอ นัล วี แฮ คัม ชวอ วัซ ตอน อา พือ มี โบ ยอ โย
และยิ้มแบบนั้น ทำให้ฉันเห็นว่าเธอเจ็บปวดจากการที่ต้องปกป้องฉัน
You and I together it`s just feels alright
이별이란 말은 never 그 누가 뭐라 해도 난 그댈 지킬게
อี พยอ ลี รัน มา รึน never คือ นู กา มวอ รา แฮ โด นัน คือ แดล จี คิล เก
เราไม่เคยแยกกัน (never) แม้ว่าใครจะทำอะไร ฉันจะปกป้องเธอเอง
You and I together 내 두 손을 놓지 마
You and I together แน ทู โซ นือ โล จี มา
You and I together อย่าปล่อยมือฉัน
안녕이란 말은 never 내게 이 세상은 오직 너 하나기에
อัน นยอ งี รัน มา รึน never แน เก อี เซ ซัง อึน โอ จิก นอ ฮา นา กี เอ
แม้ว่าฉันจะบอกลาเธอ (never) แต่สำหรับฉัน ในโลกนี้ก็มีแค่เธอเท่านั้น ..... "
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น