ลำดับตอนที่ #19
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : ฉันควรจะไว้ใจเธอสินะแชริน
"บอมมี่ออนนีแอบกินข้าวโพดอีกแล้วใช่มั้ย"แชรินลากฉันมายังห้องครัวแล้วก็เห็นบอมมี่กำลังแอบกินข้าวโพดของโปรดเธออยู่ หน้าของเธอดูตกใจนิดหน่อยที่เห็นพวกฉัน เพราะเธอโดนสั่งห้ามกินข้าวโพดอยู่ก็เลยทำให้เธอต้องมาแอบกินอยู่แบบนี้
"นิดหน่อยเองแชริน อย่าบอกใครนะโดยเฉพาะชาบูนิม ฉันสัญญาว่าวันนี้จะเข้าฟิตเนต"บอมมี่ทำหน้าอ้อนๆให้แชรินเห็นใจเธอ
"ก็ได้ แต่...ออนนี้ต้องทำตามสัญญานะว่าจะเข้าฟิตเนต"แชรินปล่อยมือฉันแล้วเดินเข้าไปหาบอมมี่และย้ำสิ่งที่เธอสัญญาไว้
"ฉันรักเธอที่สุดเลยยย แชริน"พอแชรินอณุญาตให้บอมมี่กินได้เธอก็กระโดดกอดแชรินทันที แชรินอมยิ้มนิดหน่อยกับการกระทำของบอมมี่
"บอมออนนี ดาร่าออนนีก็อยู่ตรงนี้นะ"พอแชรินหันมาหาฉันเธอก็หุบยิ้ม แล้วเตือนบอมมี่นิดหน่อย
"ไอกู...ขอโทษนะดาร่า เผลอตัวไปหน่อย ไม่หึงใช่มั้ย"บอมมี่ปล่อยเเชรินก็เดินเข้ามาโอบไหล่ฉันไว้
"พูดเรื่องอะไร ฉันจะหึงเธอไปทำไม"
"ฮ่าๆๆ งั้นเรามาทำกับข้าวกินกันเถอะ ฉันหิวเเล้ว"บอมมี่เปลี่ยนเรื่องคุยทันที
"อะไร บอมออนนีหิวอีกแล้วหรอ พึ่งจะกินข้าวโพดไปนะ"แชรินท้วงขึ้นมาทันทีที่ได้ยินว่าบอมมี่กำลังหิว
"ก็มันไม่เหมือนกันนี่นา"บอมมี่แก้ตัวกับแชรินที่กำลังทำหน้าดุใส่เธออยู่
"ออนนีเช้านี้ทำอะไรกินกันหรอคะ"พวกเราหันไปตามเสียงของมินจี เธอกำลังวิ่งมาที่ห้องครัว
"อาบน้ำนานจริงๆเลย เธอนี่"บอมมี่เอามืออกจากไหล่ฉันเเล้วไปล็อคคอมินจีแทน
"บอมออนนีนานกว่าฉันอีกนะ"มินจีแย้ง
"ฉันหิวแล้วอ่ะ แชรินออนนีทำให้ฉันกินหน่อยนะ"มินจีเดินเข้าไปหาแชรินแล้วทำหน่้าออดอ้อนแชริน
"ทำไมฉันต้องทำให้เธอกินด้วยล่ะ ฉันทำให้แฟนฉันกินไม่ดีกว่าหรอ"แชรินเดินเข้ามาหาฉันแล้วก็กอดคอฉันไว้ แถมยังทำหน้ากวนๆใส่มินจีอีกด้วย
"แชรินออนนีใจร้าย มีแฟนแล้วลืมน้อง"มินจีเดินเข้าไปหาบอมมี่กอดบอมมี่ไว้แล้วซุกหน้าที่ไหล่ขิงบอมมี่
"เด็กสองคนนี่้เล่นไรกัน หาไรทำกินกันเถอะ ฉันหิวจะแย่แล้วนะ"บอมมี่ขัดการแกล้งกันของสองคน
พวกเราช่วยกันเช็คของที่อยู่ในตู้เย็นว่ามีอะไรที่พอจะทำกินกันได้บ้าง แล้วแชรินกับบอมมี่ก็ช่วยกันทำฉันกับมินจีก็คอยเป็นลูกมือให้ทั้งสองคน คอยช่วยหยิบนู้นหยิบนี่ให้ หลังจากที่ทำเสร็จก็มานั่งกินกันที่โต๊ะ ฝีมือสองคนนี้อร่อยเหมือนกันนะ พวกเรากินกันไปคุยกันไปจนลืมดูเวลาว่ากี่โมง
"พวกเราสายเเล้วนะ ต้องรีบเเล้วล่ะ"ฉันกับมินจีที่กำลังช่วยกันล้างจานอยู่ก็ต้องตกใจกับเสียงแชรินที่ตะโกนบอก
พวกเรารีบจัดการกับจานที่เหลือแล้วก็วิ่งไปหยิบของที่จำเป็นใส่กระเป๋าแล้วก็วิ่งยังชั้นล่างทันที พอเห็นแท็กซี่แชรินก็โบกรถทันที จริงๆแล้วมันก็ไม่ได้ไกลมากหรอกนะ แต่ตอนนี้พวกเราสายเเล้วจึงจำเป็นต้องใช้มัน
[หลังซ้อมเสร็จ]
"ซ้อมหนักเลยนะวันนี้"ในขณะที่พวกเรากำลังเก็บของใส่กระเป๋าเตรียมตัวจะกลับหอพัก ก็มีผู้ชายหน้าหวานสวมแว่นที่เข้ากับใบหน้านั้นปิดประตูเข้ามายังห้องซ้อมของพวกเรา หน้าเขาดูคุ้นๆนะ
"จียงโอ้ปป้า มาได้ยังไงเนี่ย"ทันทีที่แชรินเห็นชายใส่แว่นคนนั้น เธอก็ร้องทักขึ้นมาทันที จียงหรอ จีดราก้อน มิน่าล่ะหน้าถึงได้คุ้นๆ ตัวจริงนี่หล่อกว่าคิดซะอีกนะเนี่ย
"เธอลืมแล้วหรอว่าวันนี้เธอนัดฉันไว้น่ะ"จีดีทำท่าทางงอนแชริน เขาทำมันได้น่ารักมากๆเลย
"ไม่ได้ลืมสักหน่อย งั้นเราไปกันเถอะ"แชรินเดินไปควงแขนจีดีไว้แล้วลากเขาไปยังประตู
"เดี๋ยวก่อนสิ ฉันยังไม่ได้ทักทายสาวๆเลยนะ"จีดีดึงแชรินไว้ก่อนที่จะโดนลากออกจากห้องไป "สวัสดีครับ ผมจีดราก้อน เรียกจียงก็ได้นะ" จียงทักทายเเล้วก็ยิ้มให้อย่างน่ารัก
"ฉันมักเน่มินจีค่ะ"มินจีแนะนำตัวกับเขา
"ฉันปาร์คบอม"ต่อมาก็บอมมี่
"ฉันซานดาร่า ปาร์ค"และคนสุดท้ายก็เป็นฉัน
"ยินดีที่ได้พบนะครับ"เขายิ้มให้อีกครั้ง
"จียงโอ้ปป้าเรารีบไปกันเถอะ"แชรินเร่งจียง
"ผมขอตัวก่อนนะครับ วันหลังเดี๋ยวผมแวะมาหาใหม่"จียงบอกลาพวกเราเเล้วก็เดินไปหาแชริน
"เดี๋ยวฉันกลับนะออนนี พวกออนนีกลับกันก่อนเลยนะ"แชรินบอกกับพวกเรา แล้วเขาทั้งสองคนก็เดินออกจากห้องไป
"เขาทั้งหล่อทั้งน่ารัก"หลังจากที่ประตูปิดลง บอมมี่ก็พูดออกมา
"เขาสองคนเป็นอะไรกันน่ะ"ฉันถามด้วยความสงสัย แชรินไม่เห็นเคยเล่าให้ฉันฟังเลยว่ารู้จักกับจียง
"แชรินออนนีมาทำงานที่นี่บ่อยๆน่ะ ก็เลยรู้จักกัน ดาร่าออนนีหึงหรออ"มินจีเล่าให้ฉันฟังเเล้ว เดินเอานิ้วมาจิ้มๆที่หน้าฉัน
"ฉันเปล่านะ แค่สงสัย"ฉันไม่ได้หึงจริงๆนะ แค่รู้สึก...ไม่รู้สิอธิบายไม่ถูก
"ฉันว่ามันก็น่าสงสัยนะ"บอมมี่ยกมือขึ้นมาลูบที่คางตัวเองเบาๆแล้วทำหน้าแบบสงสัยสุดๆ
"บอมมี่ออนนีอ่าา เดี๋ยวดาร่าออนนีไม่สบายใจ"มินจีหันไปเตือนบอมมี่ที่กำลังสงสัยแชรินกับจียงอยุ่
"ฉันไม่เป็นไร"ปากก็บอกว่าไม่เป็นไร แต่ตอนนี้ในหัวฉันกำลังดีกันเลย จะสงสัยเธอดีมั้ย ฉันควรจะไว้ใจเธอสิ
"มันไม่มีอะไรหรอกดาร่าออนนี อย่าไปคิดมากเลย"มินจีแตะที่ไหล่ฉันเบาๆ
"ฉันว่าเรากลับหอกันเถอะ"ฉันหันไปหยิบกระเป๋าของตัวเองเเล้วชวนพวกเธอกลับ ฉันไม่ควรจะสงสัยเธอ ฉันควรจะไว้ใจเธอสินะแชริน
"นิดหน่อยเองแชริน อย่าบอกใครนะโดยเฉพาะชาบูนิม ฉันสัญญาว่าวันนี้จะเข้าฟิตเนต"บอมมี่ทำหน้าอ้อนๆให้แชรินเห็นใจเธอ
"ก็ได้ แต่...ออนนี้ต้องทำตามสัญญานะว่าจะเข้าฟิตเนต"แชรินปล่อยมือฉันแล้วเดินเข้าไปหาบอมมี่และย้ำสิ่งที่เธอสัญญาไว้
"ฉันรักเธอที่สุดเลยยย แชริน"พอแชรินอณุญาตให้บอมมี่กินได้เธอก็กระโดดกอดแชรินทันที แชรินอมยิ้มนิดหน่อยกับการกระทำของบอมมี่
"บอมออนนี ดาร่าออนนีก็อยู่ตรงนี้นะ"พอแชรินหันมาหาฉันเธอก็หุบยิ้ม แล้วเตือนบอมมี่นิดหน่อย
"ไอกู...ขอโทษนะดาร่า เผลอตัวไปหน่อย ไม่หึงใช่มั้ย"บอมมี่ปล่อยเเชรินก็เดินเข้ามาโอบไหล่ฉันไว้
"พูดเรื่องอะไร ฉันจะหึงเธอไปทำไม"
"ฮ่าๆๆ งั้นเรามาทำกับข้าวกินกันเถอะ ฉันหิวเเล้ว"บอมมี่เปลี่ยนเรื่องคุยทันที
"อะไร บอมออนนีหิวอีกแล้วหรอ พึ่งจะกินข้าวโพดไปนะ"แชรินท้วงขึ้นมาทันทีที่ได้ยินว่าบอมมี่กำลังหิว
"ก็มันไม่เหมือนกันนี่นา"บอมมี่แก้ตัวกับแชรินที่กำลังทำหน้าดุใส่เธออยู่
"ออนนีเช้านี้ทำอะไรกินกันหรอคะ"พวกเราหันไปตามเสียงของมินจี เธอกำลังวิ่งมาที่ห้องครัว
"อาบน้ำนานจริงๆเลย เธอนี่"บอมมี่เอามืออกจากไหล่ฉันเเล้วไปล็อคคอมินจีแทน
"บอมออนนีนานกว่าฉันอีกนะ"มินจีแย้ง
"ฉันหิวแล้วอ่ะ แชรินออนนีทำให้ฉันกินหน่อยนะ"มินจีเดินเข้าไปหาแชรินแล้วทำหน่้าออดอ้อนแชริน
"ทำไมฉันต้องทำให้เธอกินด้วยล่ะ ฉันทำให้แฟนฉันกินไม่ดีกว่าหรอ"แชรินเดินเข้ามาหาฉันแล้วก็กอดคอฉันไว้ แถมยังทำหน้ากวนๆใส่มินจีอีกด้วย
"แชรินออนนีใจร้าย มีแฟนแล้วลืมน้อง"มินจีเดินเข้าไปหาบอมมี่กอดบอมมี่ไว้แล้วซุกหน้าที่ไหล่ขิงบอมมี่
"เด็กสองคนนี่้เล่นไรกัน หาไรทำกินกันเถอะ ฉันหิวจะแย่แล้วนะ"บอมมี่ขัดการแกล้งกันของสองคน
พวกเราช่วยกันเช็คของที่อยู่ในตู้เย็นว่ามีอะไรที่พอจะทำกินกันได้บ้าง แล้วแชรินกับบอมมี่ก็ช่วยกันทำฉันกับมินจีก็คอยเป็นลูกมือให้ทั้งสองคน คอยช่วยหยิบนู้นหยิบนี่ให้ หลังจากที่ทำเสร็จก็มานั่งกินกันที่โต๊ะ ฝีมือสองคนนี้อร่อยเหมือนกันนะ พวกเรากินกันไปคุยกันไปจนลืมดูเวลาว่ากี่โมง
"พวกเราสายเเล้วนะ ต้องรีบเเล้วล่ะ"ฉันกับมินจีที่กำลังช่วยกันล้างจานอยู่ก็ต้องตกใจกับเสียงแชรินที่ตะโกนบอก
พวกเรารีบจัดการกับจานที่เหลือแล้วก็วิ่งไปหยิบของที่จำเป็นใส่กระเป๋าแล้วก็วิ่งยังชั้นล่างทันที พอเห็นแท็กซี่แชรินก็โบกรถทันที จริงๆแล้วมันก็ไม่ได้ไกลมากหรอกนะ แต่ตอนนี้พวกเราสายเเล้วจึงจำเป็นต้องใช้มัน
[หลังซ้อมเสร็จ]
"ซ้อมหนักเลยนะวันนี้"ในขณะที่พวกเรากำลังเก็บของใส่กระเป๋าเตรียมตัวจะกลับหอพัก ก็มีผู้ชายหน้าหวานสวมแว่นที่เข้ากับใบหน้านั้นปิดประตูเข้ามายังห้องซ้อมของพวกเรา หน้าเขาดูคุ้นๆนะ
"จียงโอ้ปป้า มาได้ยังไงเนี่ย"ทันทีที่แชรินเห็นชายใส่แว่นคนนั้น เธอก็ร้องทักขึ้นมาทันที จียงหรอ จีดราก้อน มิน่าล่ะหน้าถึงได้คุ้นๆ ตัวจริงนี่หล่อกว่าคิดซะอีกนะเนี่ย
"เธอลืมแล้วหรอว่าวันนี้เธอนัดฉันไว้น่ะ"จีดีทำท่าทางงอนแชริน เขาทำมันได้น่ารักมากๆเลย
"ไม่ได้ลืมสักหน่อย งั้นเราไปกันเถอะ"แชรินเดินไปควงแขนจีดีไว้แล้วลากเขาไปยังประตู
"เดี๋ยวก่อนสิ ฉันยังไม่ได้ทักทายสาวๆเลยนะ"จีดีดึงแชรินไว้ก่อนที่จะโดนลากออกจากห้องไป "สวัสดีครับ ผมจีดราก้อน เรียกจียงก็ได้นะ" จียงทักทายเเล้วก็ยิ้มให้อย่างน่ารัก
"ฉันมักเน่มินจีค่ะ"มินจีแนะนำตัวกับเขา
"ฉันปาร์คบอม"ต่อมาก็บอมมี่
"ฉันซานดาร่า ปาร์ค"และคนสุดท้ายก็เป็นฉัน
"ยินดีที่ได้พบนะครับ"เขายิ้มให้อีกครั้ง
"จียงโอ้ปป้าเรารีบไปกันเถอะ"แชรินเร่งจียง
"ผมขอตัวก่อนนะครับ วันหลังเดี๋ยวผมแวะมาหาใหม่"จียงบอกลาพวกเราเเล้วก็เดินไปหาแชริน
"เดี๋ยวฉันกลับนะออนนี พวกออนนีกลับกันก่อนเลยนะ"แชรินบอกกับพวกเรา แล้วเขาทั้งสองคนก็เดินออกจากห้องไป
"เขาทั้งหล่อทั้งน่ารัก"หลังจากที่ประตูปิดลง บอมมี่ก็พูดออกมา
"เขาสองคนเป็นอะไรกันน่ะ"ฉันถามด้วยความสงสัย แชรินไม่เห็นเคยเล่าให้ฉันฟังเลยว่ารู้จักกับจียง
"แชรินออนนีมาทำงานที่นี่บ่อยๆน่ะ ก็เลยรู้จักกัน ดาร่าออนนีหึงหรออ"มินจีเล่าให้ฉันฟังเเล้ว เดินเอานิ้วมาจิ้มๆที่หน้าฉัน
"ฉันเปล่านะ แค่สงสัย"ฉันไม่ได้หึงจริงๆนะ แค่รู้สึก...ไม่รู้สิอธิบายไม่ถูก
"ฉันว่ามันก็น่าสงสัยนะ"บอมมี่ยกมือขึ้นมาลูบที่คางตัวเองเบาๆแล้วทำหน้าแบบสงสัยสุดๆ
"บอมมี่ออนนีอ่าา เดี๋ยวดาร่าออนนีไม่สบายใจ"มินจีหันไปเตือนบอมมี่ที่กำลังสงสัยแชรินกับจียงอยุ่
"ฉันไม่เป็นไร"ปากก็บอกว่าไม่เป็นไร แต่ตอนนี้ในหัวฉันกำลังดีกันเลย จะสงสัยเธอดีมั้ย ฉันควรจะไว้ใจเธอสิ
"มันไม่มีอะไรหรอกดาร่าออนนี อย่าไปคิดมากเลย"มินจีแตะที่ไหล่ฉันเบาๆ
"ฉันว่าเรากลับหอกันเถอะ"ฉันหันไปหยิบกระเป๋าของตัวเองเเล้วชวนพวกเธอกลับ ฉันไม่ควรจะสงสัยเธอ ฉันควรจะไว้ใจเธอสินะแชริน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น