[2NE1][Dara Part] ความสัมพันธ์อันตราย ตอน ซานดาร่า ปาร์ค

ลำดับตอนที่ #17 : การเปลี่ยนแปลง

"ต่อไปนี้พวกเธอคือเด็กฝึกหัดของวายจีแล้วนะ"ประธานวานจีกล่าวกับพวกเราทั้งสีคน วันนี้เป็นวันที่เรานัดเซ็นสัญญากับวายจี 
"ค่ะ"พวกเราตอบรับคำกับท่านประธาน
"ส่วนเรื่องหัวหน้าวงก็ให้ซีแอลเป็นละกัน พวกเธอสามคนโอเคมั้ย"ซีแอลเป็นชื่อย่อของแชริน
"พวกเราไม่มีปัญหาค่ะ ให้แชรินเป็นหัวหน้าวงดีที่สุดเลยค่ะ"บอมมี่ตอบท่านประธานแทนพวกเรา
"พรุ่งนี้พวกเธอว่างกันใช่มั้ย พรุ่งนี้ย้ายเข้ามาอยู่หอพักกันเลยนะ วันนี้ก็ไปดูห้องกันก่อนเดี๋ยวจะมีคนพาไป"เมื่อกี้ท่านประธานพูดว่ายังไงนะ ย้ายมาอยู่หอพักพรุ่งนี้งั้นหรอ ทำไมมันเร็วแบบนี้แหละ ฉันยังไม่ได้เตรียมใจเลย
"พรุ่งนี้เลยหรอค่ะ"แชรินเอ่ยถามขึ้นมาทันที
"ใช่ พรุ่งนี้ ถ้าหลังจากพรุ่งนี้เเล้วพวกเธอต้องฝึกอย่างเต็มที่เพื่อเตรียมตัวเดบิวส์"ท่านประธานอธิบายให้พวกเราฟัง
"ค่ะ"แชรินตอบรับ
"แล้วอีกอย่างนะ หลังจากที่พวกเธอเดบิวส์ พวกเธอต้องห้ามออกเดทไม่ว่ากับใครก็ตามเป็นเวลา 5 ปี เข้าใจนะ"
"5 ปีเลยหรอคะ  มันนานไปรึเปล่าคะ"บอมมี่แย้งขึ้น
"เดี๋ยวฉันจะพิจรณาดูอีกที บางทีอาจจะลดลงให้"
"ท่านประธานครับ รถพร้อมแล้วครับ"อยู่ๆก็มีชายใส่ชุดสูตสีดำเดินเข้ามา 
"โอเค  ฉันต้องไปทำธุระต่อ ยังไงก็ยินดีต้อนรับสู่วายจีแฟมิลี่นะ"ท่านปรัะธานพูดกับชายชุดดำ แล้วก็หันมาพูดกับพวกฉันต่อ ก่อนออกไปก็ลูบหัวแชรินนิดหน่อย
"ฉันลืมบอกพวกเธออีกอย่างนึง ตั้งแต่พรุ่งนี้ที่พวกเธอย้ายเข้าหอพักจะมีการถ่าย 2NE1TV ด้วยนะ มันจะถ่ายทุกอย่างที่พวกเธอทำ"ท่านประธานกลับเข้ามาบอกกับพวกเราอีกหนึ่งเรื่องซึ่งเป็นเรื่องที่น่าห่วงมาก ฉันจะทำตัวยังไงเมื่ออยู่ต่อหน้ากล้องดีนะ
"ฉันว่าพวกเราไปดูหอพักกันเถอะ  พี่คือคนที่จะพาเราไปดูหอพักใช่ไหมคะ"แชรินบอกพวกเราแล้วหันไปคุยกับพี่สาวอีกคนที่ยังอยู่ในห้องรอพวกเราอยู่
"ใช่ค่ะ  เดี๋ยวฉันจะเป็นคนพาไปดูค่ะ"พี่สาวคนนั้นยิ้มให้อย่างน่ารัก
"รบกวนด้วยนะคะ"แชรินโค้งให้พี่สาวคนนั้นเล็กน้อย แล้วพวกฉันอีกสามคนที่เหลือก็โค้งตาม
หลังจากนั้นพี่สาวคนนั้นก็พาเราเดินไปดูหอที่อยู่ไม่ไกลนักจากที่นี่ เดินไม่นานก็ถึงจุดหมาย หอพักที่พวกเราทั้งสี่คนต้องย้ายมาอยู่ในวันพรุ่งนี้ คิดเเล้วก็ใจหาย ฉันต้องคิดถึงบ้านมากๆแน่เลย 
"ห้องนี้แหละ ลองเข้าไปสำรวจดู แล้วลองคิดดูว่าอยากจะวางเฟอนิเจอร์ยังไง เดี๋ยวจะมีคนมาจัดการให้"พี่สาวคนนั้นพาพวกเรามาถึงหน้าห้องห้องนึง แล้วก็เปิดประตูให้พวกเรา
"ขอบคุณค่ะ"พวกเราเดินเข้ามาในห้อง ในห้องนี้ยังเป็นห้องที่ว่างเปล่า เฟอนิเจอร์สักชิ้นก็ยังไม่มี แต่เท่าที่ดูมันน่าอยู่กว่าที่คิดไว้เยอะเลย  แชรินเดินสำรวจห้องเเล้วก็เริ่มบอกพี่สาวคนนั้นว่าจะจัดห้องยังไง ความคิดของเธอสุดยอดไปเลย แชรินคนนี้เก่งไปซะทุกด้านเลย เหมาะเเล้วที่เป็นลีดเดอร์ของเรา
"พวกออนนีเห็นด้วยกับที่ฉันคิดไหม"แชรินหันมาถามพวกฉันกับความคิดของเธอในการตกแต่งห้องนี้
"มันดีนะ ฉันชอบๆ แล้วเธอล่ะดาร่า"บอมมี่บอกกับเเชริน แล้วหันมาถามฉันต่อ
"ฉันก็ชอบมันนะ"
"ออนนีคะ แล้วเราจะแบ่งที่นอนกันยังไงดี"มินจีเอ่ยขึ้นมา
"มันเป์นเตียงสองชั้น อยากจะนอนยังไงกันล่ะ"แชรินถามอีกรอบ
"ฉันอยากจะนอนข้างล่าง"ฉันกับบอมมี่พูดขึ่้นพร้อมกัน
"งั้นฉันกับมินจีนอนชั้นบน มินจีโอเคมั้ย"แชรินถามมินจีเพื่อความแน่ใจ
"ฉันโอเค ไม่มีปัญหาคะออนนี"
"แล้วเธอจะนอนคู่กับใคร"บอมมี่หันไปถามมินจี
"ก็ต้องเป็นออนนีอยู่แล้ว ให้คนที่เป็นแฟนกันเขานอนคู่กันสิ"มินจีเกาะเเขนบอมมี่ไว้ แล้วสงสายตาปิ้งๆมาทางฉันกับแชริน
"ไอกู มินจีเบาๆสิ เดี๋ยวคนอื่นจะรู้หมด เรื่องนี้ให้คนอื่นรู้ไม่ได้นะ"แชรินดุมินจีนิดหน่อย
"ค่ะ ฉันเข้าใจเเล้ว แชรินออนนีไม่เห็นต้องดุเลยหนิคะ"มินจีทำหน้าน้อยอกน้อยใจนิดๆ
"ออนนีไม่ได้ดุมินจีน้อยซะหน่อย"แชรินจับที่หัวของมินจัีแล้วขยี้หัวเล็กน้อย บ่งบอกถึงความเอ็นดูที่มีต่อมินจี
"แชริออนนีอ่าา"มินจีจับมือแชรินออกจากหัวตัวเอง แล้วก็เกาะเเขนบอมมี่ต่อ
หลังจากที่ดูหอพักเสร็จพวกเราก็แยกย้ายกันกลับบ้านเพื่อเตรียมตัวย้ายเข้าหอพักพรุ่งนี้  พอมาถึงบ้านฉันก็วิ่งเข้าไปกอดแม่ แล้วก็บอกเรื่องต้องย้ายไปอยู่ที่หอพักกับแม่ ตอนแรกท่านดูจะเป็นห่วงฉันแต่พอรู้ว่าแชรินก็อยู่ด้วยท่านดูหายห่วงไปทันที แม่ฉันดูจะไว้ใจเธอคนนั้นเยอะไปแล้วนะ  บอกคุยกับแม่ได้สักพักฉันก็ขึ้นห้องมาเตรียมของที่จำเป็นไว้เพื่อจัดกระเป๋า 

[วันย้ายเข้าหอพัก]
"ไอกู.. กล้องเต็มไปหมดเลยย"บอมมี่รู้สึกตื่นเต้นกับกล้อง พวกเราสามคนก็ไม่ต่างจากเธอเท่าไหร่ 
พวกเราทั้งสี่คนเดินสำรวจห้องเป็นอย่างเเรกที่เข้ามาถึงหอพัก แล้วก็เล่นกับกล้องอย่างสนุกสนานก่อนจะแยกย้ายกันไปจัดของให้เข้าที่
"โอ๊ะ!! มีกล้องที่เตียงด้วย"บอมมี่อุทานออกมาอีกครั้งที่เห็นกล้องบนเตียงของเธอ
"โอ๊ะ!!  ของฉันก็มี"ฉันเดินไปดูที่เตียงของตัวเองบ้าง ปรากฏว่ามันก็มีเหมือนกัน
"สวัสดี  เธอคือกล้องของมินจีสินะ"พอมินจีรู้ว่ามีกล้องที่เตียงเธอก็วิ่งมาที่เตียงของเธอทันที แล้วก็ทีักทายกล้องของเธอ
ทุกคนต่างก็มีกล้องเป็นของตัว แล้วก็คุยกับกล้องตัวเองอย่างสนุกสนาน ยกเว้นแชรินที่ไม่ค่อยจะสนใจกล้องเท่าไหร่ ฉันว่าเธอต้องลำคาญกล้องพวกนี้แน่ๆเลย ก็เธอเป็นคนโลกส่วนตัวสูงนี่เนอะ มันคงจะกวนใจเธอได้ไม่น้อย
"ทัมทัม ทัมทัมฉันหายไปไหนอ่า"ฉันเดินไปที่เตียงตัวเอง ว่าจะโชว์ทัมทัมให้กล้องแต่มันกลับหายไปไหนไม่รู้
"โอ๊ะ!! ฉันเจอเเล้วทัมทัม มันไปนอนบนเตียงซีแอลนี่เอง นี่คือทัมทัมค่ะ มันไปแอบนอนอยู่บนเตียงของซีแอล"ฉันไปเจอทัมทัมบนที่นอนแชริน ปกติแล้วแชรินไม่ชอบให้ใครยุ่งกับเตียงของเธอสักเท่าไหร่ แล้วมันไปนอนอยู่ตรงนั้นได้ยังไงกัน 
"ฉันคิดถึงทัมทัมจัง"อยู่ๆแชรินก็โผล่มากอดฉันจากทางด้านหลัง 
"แชริน"ฉันอุทานชื่อเธอออกมาเบาๆ
"ทุกคนค่ะ จริงๆแล้วฉันคือแม่แท้ๆของทัมทัมค่ะ ฉันเสียใจจังที่ไม่สามารถพามันไปไหนมาไหนด้วยไม่ได้"แชรินซบลงตรงไหล่ของฉัน
"ไอกู  ซีแอลยอมรับเเล้วว่าเธอคือแม่แท้ๆของทัมทัม ส่วนฉันเป็นแค่แม่บุญธรรมของทัมทัมค่ะ"ฉันเล่นตามแชริน แต่ตอนนี้แชรินไม่ยอมปล่อยฉันเลยอ่ะ เธอกอดฉันนานไปแล้วนะ  ฉันกลัวคนอื่นสงสัยฉันเลยตัดสินใจปิดกล้องที่ถืออยู่ 
"แชริน ปล่อยได้เเล้ว"พอฉันปิดกล้องเสร็จ ฉันก็พยายามแกะมือเเชรินออก แต่เธอกอดฉันแน่นขึ้นเรื่อยๆ
"ดาร่าออนนี เรามาเป็นแฟนกันจริงๆได้มั้ย"อยู่ๆแชรินก็พูดขึ้นมา
"..."ฉันไม่ตอบอะไรเธอ แต่ฉันยังพยายามแกะมือเธอออกต่อ
"ดาร่าออนนีฟังฉันหน่อยสิ"อยู่ๆแชรินก็เสียงดังขึ้นมา ทำเอาฉันตกใจต้องหยุดการกระทำทุกอย่าง
"ฟ ฟังเเล้ว มีอะไร"
"ฉันบอกว่า เรามาเป็นแฟนกันจริงๆได้มั้ย"แฟนกันหรอ เธอขอฉันเป็นแฟนจริงๆหรอ 
"ทำไม...เพราะอะไร"พอฉันถามจบเธอก็ปล่อยฉันออกจากอ้อมกอดของเธอ แล้วหมดตัวฉันให้หันหน้าไปหาเธอ
"อยากรู้เหตุผลจริงๆหรอ เดี๋ยวฉันจะบอกให้"หลังจากที่แชรินพูดจบเธอก็ประทับริมฝีปากของเธอลงมายังริมฝีปากของฉัน เธอลุกเข้าหาฉันอย่างรวดเร๋็วระหว่างที่เธอกำลังจูบ)นอยู่นั้น เธอก็เริ่มกอดฉันไปด้วย ผ่านไปสักพักฉันเหมือนเริ่มขาดอากาศหายใจฉันก็เลยผลักแชรินออก
"หยุดได้เเล้ว"
"ก็ออนนีอยากรู้เหตุผล ฉันก็เลยบอกออนนีให้รู้ไง"แชรินอธิบาย
"เธอก็พูดมันออกมาก็ได้หนิ ไม่เห็นต้องทำอะไรแบบนี้เลย"
"ก็ฉันเรียบเรียงคำพูดไม่ถูก แสดงให่้เห็นดีกว่า เข้าใจง่ายดี"แชรินทำหน้าทะเล้นใส่ฉัน
"แชริน"ฉันคิดคำที่จะต่อว่าเธอไม่ออกเลยเมือได้มองหน้าเธอตอนนี้ ได้แต่เรียกชื่อเธอเท่านั้น
"สรุป ดาร่าออนนีเป็นของฉันเเล้วนะ ห้ามแอบไปกิ๊กกะใครล่ะ เข้าใจมั้ย"แชรินทำหน้สดุใส่ฉัน
"เรื่องนี้ฉันไม่รับปากนะ  ก็ฉันออกจะน่ารักขนาดนี้ จะมีคนมาจีบฉันก็ไม่แปลก"ฉันพูดเสร็จฉันก็เดินหนีแชรินทันที
"ดาร่าออนนี หยุดเลยนะ"แชรินวิ่งตามฉันมา แต่ฉันจะอยู่ให้เธอจับได้ได้ยังไง ก็ต้องวิ่งหนีสิ ตอนนี้กล้องทุกตัวที่อยู่ในห้องถูกปิดหมดเเล้ว เราจึงได้กล้าเล่นกันเเบบนี้ไง
"พวกเธอเล่นอะไรกัน"ฉันวิ่งไปหลบหลังบอมมี่
"ฉันจะจับคนที่ไม่ซื่อสัตย์ต่อฉัน"แชรินบอกกับบอมมี่
"หมายความว่าไง"บอมมี่ทำหน้างง
"ก็ดาร่าออนนีบอกว่าจะไปมีกิ๊กอ่า"แชรินชี้หน้าฉัน
"งั้นจัดการกันเองนะ ฉันไม่ยุ่งด้วยละ"บอมมี่พูดจบก็ผลักฉันออกไปหาแชริน แต่แรงบอมมี่ช่างเยอะมากหรือฉันตัวเล็กเกินไปก็ไม่รู้  ตัวฉันปลิวไปหาแชริน แชรินก็เลยรับฉันไว้ในอ้อดกอดของเธอ ตอนนี้ฉันอยู่ในอ้อมกอดของเธออีกครั้ง
"คืนนี้ดาร่าออนนี ไม่รอดแน่"แชรินยิ้มอย่างมีเลสนัย