[2NE1][Dara Part] ความสัมพันธ์อันตราย ตอน ซานดาร่า ปาร์ค

ลำดับตอนที่ #16 : ขอบคุณนะแชริน

หลังจากที่เมื่อเช้าฉันได้หลับเพราะฤทธิ์ยา  เวลาผ่านไปได้ไม่นานนักฉันก็รู้สึกตัวอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันมันไม่เหมือนเมื่อเช้า ตอนนี้ฉันรู้สึกดีขึ้นมากเลย สงสัยคงเพราะได้กินยาและที่สำคัญมีคนคอยเช็ดตัวให้ตลอดทำให้ตอนนี้ตัวฉันไม่ร้อนเหมือนเดิม  ฉันลืมตาขึ้นมาก็พบกับหญิงผมบรอนกำลังฝุบหลับอยู่ข้างๆฉัน มือข้างนึงของเธอก็จับมืออีกข้างนึงของฉันไว้แบบหลวมๆ  มีโอกาสไม่มากนักที่จะเห็นแชรินหลับ ฉันลุกขึ้นนั่งเเล้วพยายามมองเธอใกล้ๆ แต่ผมเธอก็ผิดหน้าไปหมด ฉันใช้มือข้างที่ว่างอยู่ค่อยจัดผมให้เธอ ฉันค่อยๆไล่เปิดหน้าเธอออกเผยให้เห็นหน้าที่ขาวเนียนกำลังหลับสนิทอยู่ ฉันนั่งมองเธออยู่อย่างนั้นสักพักนึง ไม่รู้อะไรดลใจฉันที่ให้ฉันทำสิ่งที่คาดคิด ฉันค่อยๆก้มลงไปใกล้ๆหน้าของเเชริน แล้วก็จุ้บแก้มของเธอเบาๆ  เธอเป็นผู้หญิงที่น่าหลงไหลจริงๆ  ถึงภายนอกจะดูเย็นชาแต่จริงๆแล้วเธอเป็นคนที่อบอุ่นเลยทีเดียวล่ะ  ต้องลองมารู้จักเธอจริงๆคุณจะรู้ว่าเธอน่ารักขนาดไหน
"ด่าร่าออนนี"ฉันนั่งมองเธอได้สักพักเธอก็ตื่นขึ้นมา
"แน่ใจนะว่านี่มาเฝ้าไข้ฉันเนี่ย"ฉันพูดเเบบยิ้มๆ
"ตื่นนานแล้วหรอ ทำไม่ไม่ปลุกฉันล่ะ"เธอลุกขึ้นเเล้วจัดผมบรอนของเธอให้เข้าที่
"ก็เห็นหลับอยู่ไม่อยากจะปลุก"
"ดาร่าออนนีหิวรึเปล่า ฉันจะได้ไปทำอะไรให้กิน"แชรินพูดไปพร้อมลูบแก้มตัวเองเบาๆไปด้วย
"ไม่อ่ะ ฉันยังไม่หิว"ฉันตอบแชริน ในใจก็กลัวเธอจะรู้ว่าฉันขโมยจุ้บแก้มเธอ
"ดาร่าออนนีทำอะไรฉันรึเปล่าเนี่ย" นั่นไงฉันว่าเเล้ว
"ทำอะไร ฉันเปล่านะ"
"แน่ใจนะ ว่าไม่ได้ทำ"แชรินเข้ามานั่งตรงหน้าฉันอย่างรวดเร็ว
"เธอจะทำอะไรของเธอน่ะ แชริน"แชรินค่อยๆเข้ามาใกล้ฉันย่างช้าๆ
"ก็กำลังหาคนรับผิดชอบที่กล้าขโมยหอมแก้มฉันน่ะสิ" และในขณะนี้แชรินกำลังคล่อมตัวฉันอยู่  เธอจะทำอะไรของเธอน่ะแชริน
"รับผิดชอบอะไร ใครขโมยหอมแก้มเธอ"แก้ตัวไปเรื่อยเลยฉัน ฉันรู้สึกได้ว่าหน้าฉันมันร้อนมาก มันต้องแดงมากแน่ๆเลย
"ก็ออนนีไง
"หลังจากจบประโยคนั้นเธอก็จู่โจมเข้ามาทันที โชคดีที่ฉันดึงผ้าห่มมาปิดหน้าไว้ได้ทัน แชรินพยายามดึงมันออก แต่ฉันก็ดึงมันกลับได้ทุกที
"แชรินอ่าา ฉันหิวแล้วไปทำอะไรฝห้กินหน่อยสิ"ฉันบอกกับแชรินในขณะที่ยังอยู่ใต้ผ้าห่ม 
"เมื่อกี้ยังบอกว่าไม่หิวอยู่เลย"แชรินหยุดการกระทำดึงผ้าห่มออก
"แต่ตอนนี้ฉันหิวเเล้ว"ตอนนี้ฉันก็ยังอยู่ใต้ผ้าห่มอยู่ แต่ฉันรู้สึกได้ว่าแชรินค่อยๆลุกออกจากตัวฉันไปแล้ว 
"ดาร่าออนนีอยากกินอะไรเป็นพิเศษมั้ย ฉันจะได้ทำให้กิน"ฉันค่อยๆเปิดผ้าห่อมออกทีละนิด ทันใดนั้นแชรินจู่โจมเข้ามาอย่างรวดเร็วอีกครั้ง มันเร็วมากจนฉันตั้งรับไม่ทันเลย แชรินเค่อยๆเปิดผ้าห่มที่ปิดหน้าฉันอยู่ครึ่งนึงออก เผยให้เห็นหน้าฉันอย่างชัดเจน เราสองคนสบตากันสักพัก แชรินก็ค่อยๆก้มลงมาจุมพิตที่ปากของฉัน เธอประทับปากของเธอลงมาอย่างแผ่วเบาก่อนที่จะใช้ลิ้นของเธอลุกล้ำเข้ามา แล้วฉันก็ค่อยๆหลับตาลงเพราะรู้สึกเคลิ้บเคลิ้มกับรสจูบนี้ อยู่ดีก็รู่้สึกว่าตัวเองไม่มีแรงขึ้นมาอย่างนั้น ฉันจับแขนแชรินไว้แน่น แล้วเธอก็ถอนปากออกไป 
"จูบนี้สำหรับค่าขโมยหอมแก้มฉันนะ ดาร่าออนนี"ฉันค่อยๆลืมตามองคนที่อยู่ข้างหน้าฉัน 
"แชริน"ฉันเรียกชื่อเธอเพราะตอนนี้ฉันคิดคำพูดอะไรไม่ออกเลย
"อาบน้ำแล้วรีบลงไปข้างล่างนะ เดี๋ยวฉันทำอะไรไว้ให้กิน"แชรินจุ้บที่หน้าผากของฉันเเล้วก็บอกกับฉัน
เธอลุกออกไปจากตัวฉันแล้วก็เปิดประออกไป แต่ฉันยังนอนค้างอยู่อย่างนั้น ทำไมจูบนั้นถึงทำให้ฉันเคลิ้บเคลิ้มได้ขนาดนี้นะ  ฉันเริ่มตั้งสติเรียกตัวเองกลับมาอีกครั้ง พอตั้งสติได้ฉันก็ยันตัวเองขึ้นมา เเล้วเตรียมตัวเพื่อจะไปอาบน้ำทันที หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จฉันก็รีบลงไปข้างล่าง แล้วเดินตรงไปยังครัวทันที ก็เห็นผูหญิงบรอนคนเดิมกำลังยุ่งวุ่นวายอยู่หน้ากระทะ ฉันเดินไปยืนข้างๆเธอดูว่าเธอกำลังทำอะไร
"เสร็จเเล้วหรอ"แชรินเอ่ยถามฉันทันที่ที่เห็นฉัน
"ทำอะไรอยู่น่ะ"ฉันมองไปยังกระทะที่แชรินกำลังผัดอะไรสักอย่างอยู่
"ข้าวผัดเนื้อน่ะ กินได้ใช่มั้ย"
"ฉันต้องเป็นคนถามเธอมากกว่านะ ว่า.."ฉันยังพูดไม่จบแชรินก็ตักสิ่งที่อยู่ในกระทะขึ้นมา เธอเป่ามันนิดหน่อย เเล้วยัดมันเข้าปากฉันทันที
"อ้าาาาา  ร้อน ร้อน "ยัดมาได้ ร้อนนะเฟ้ย ฉันเป่าปากตัวเองเพื่อลดความร้อนของสิ่งที่อยู่ในปาก
"เป็นไง อร่อยมั้ย"แชรินถามมาแบบไม่ได้รู้สึกอะไรสักนิด
"ก็โอเค แต่มันร้อนอ่าา" ฉันใช้มือขึ้นมาพัดที่ปากของฉัน เพื่อแสดงให้อีกคนเห็นว่าสิ่งที่เธอยัดเข้าปากฉันมาน่ะ มันร้อนมากก
"ไอกู ฉันขอโทษ  งั้นลองใหม่อัีกที"แชรินตักมันขึ้นมาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เธอเป่ามันนานกว่าเดิมจนเเน่ใจเเล้วว่ามันไม่ร้อนมาก แล้วป้อนมันให้ฉันได้ชิมรสชาติอีกครั้ง
"อื้มมม  อร่อยย"ฉันยกนิ้วโป้ให้เธอ
"ฮ่าๆ  ฝีมือฉันซะอย่าง อร่อยอยู่เเล้ว"แชรินพูดพร้อมตักมันใส่จาน
ฉันช่วยแชรินยกจานข้าวมาวางไว้ที่โต๊ะ แล้วเราสองคนก็นั่งกินข้าวด้วยกัน ฉันดูแชรืนกินข้าวฝีมือตัวเองอยู่ ถ้าวันนี้ฉันอยู่บ้านคนเดียวจะเป็นยังไงนะ คงต้องนอนซมอยู่แต่กับที่นอนแน่เลย  ขอบคุณนะแชรินที่มาคอยดูแลฉัน
"แชริน"
"ฮื้ม"แชรินเงยหน้าขึ้นมามองฉัน
"ขอบคุณนะแชริน"ฉันยิ้มให้เธอจากใจจรืิง
"ขอบคุณอะไร ขอบคุณสำหรับจูบนั้นน่ะหรอ"แชรินทำหน้าทะเล้วใส่ฉัน
"ย๊าา  ฉันอุสส่าพูดดีๆ ทำไม่ต้องกวนด้วยเนี่ยย"ฉันทำหน้าน้อยใจนิดๆ
"ไม่เป็นไรหรอกออนนี "แชรินพูดเเล้วเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ฉัน 
"ก็เธอต้องมาโดดเรียนเพราะฉัน ไม่เป็นไรได้ไง"ฉันพูดเเบบจริงจังอีกครั้ง
"ก็เพราะฉันขึี้เกียจไปโรงเรียนพอดี"แชรินยิ้มให้ฉันอีกครั้ง ฉันเป็นข้องอ้างที่จะไม่ไปโรงเรียนสินะ
"นึกว่าเป็นห่วงฉันซะอีก"ฉันวางช้อน แล้วลุกขึ้นทันที ฉันรู้สึกน้อยใจยังไงไม่รู้ ฉันเดินมานั่งโซฟาเเล้วหยิบรีโมทขึ้นมาเปิดทีวี
"ดาร่าออนนี"แชรินเดินมานั่งข้างฉัน ฉับขยับห่างจากเธอ
"..."ฉันไม่ตอบอะไรเธอ ตายังจ้องทีวีต่อไป
"ดาร่าออนนีอ่า งอนฉันหรอ ฉันขอโทษ จริงๆแล้ว.."
"ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น  ฉันไม่ได้งอนเธอสักหน่อย"ฉันตัดบทแชรินก่อนที่เธอจะอธิบายจบ
"แบบเนี่ยเขาเรียกว่างอน"แชรินเอานิ้วมาจิ้มๆที่แก้มฉัน
"ก็บอกว่าไม่ได้งอนไงเล่า"ฉันเผลอหลุดยิ้มกับการง้อของแชริน ก็ไม่เคยเห็นแชรินในโมเม้นนี้เท่าไหร่อ่ะ เห็นเเล้วมันก็อดยิ้มไม่ได้ วันนี้ได้เห็นอะไรหลายๆด้านของเเชรินเยอะเลย 
"งอนหรอ  งอนหรอ"แชรินเริ่มได้ใจเธอเอามือสองข้างของเธอมาบีบที่แก้มฉันแล้วจับมันส่ายไปส่ายมา
"แชรินอ่าา  มันเจ็บนะ"ฉันเอามือมาลูบแก้มตัวเองเบาๆ
หลังจากที่เเชรินง้อฉันสำเร็จ เธอก็แกล้งฉันต่ออย่างได้ใจ เราสองคนเล่นกันไปนั่งดูทีวีกันไป จนลืมเวลาว่าตอนนี้เป็นเวลาเท่าไหร่

"ดาร่าเป็นยังไงบ้างลูก"ในขณะที่ฉันกำลังนั่งดูทีวีกับแชริน แม่ฉันที่พึ่งกลับจากทำธุระเสร็จก็เข้ามาเอามือมาแตะที่หน้าผากของฉันเพื่อวัดไข้
"ดีขึ้นเเล้วค่ะแม่ มีคนคอยดูแลดีค่ะ"ฉันหันไปยิ้มให้แม่ฉัน
"ขอบคุณมากๆเลยนะลูกแชริน ที่วันนี้เป็นธุระดูแลดาร่าแทนแม่น่ะ"แม่ฉันหันไปพูดกับแชรินที่นั่งข้างๆฉัน
"ไม่เป็นไรค่ะคุณแม่ หนูเต็มใจค่ะ" แชรินยิ้มให้แม่ฉัน
เราสามคนนั่งคุยกันได้สักพัก แชรินก็ก้มมองนาฬิกาเรือนสวยที่ข้อมือของเธอ
"หนูว่า หนูขอตัวกลับก่อนดีกว่าค่ะ  นี่ก็ดึกมาเเล้ว"
"จริงด้วยสิ นี่ก็ดึกมากแล้วเดี๋ยวแม่ไปส่งนะ" แม่ฉันอาสาจะไปส่งแชริน
"ไม่เป็นไรค่ะ หนูกลับได้ ใกล้แค่นี้เอง"แชรินปฏิเสธแม่ฉัน
"เดี๋ยวฉันไปหยิบกระเป๋าบนห้องมาให่้นะ"ฉันลุกขึ้นเเล้วเดินขึ้นไปยังห้องนอนเพื่อไปหยิบกระเป๋าให้แชริน

"กลับบ้านดีๆนะ"ฉันเดินมาส่งแชรินที่หน้าบ้านเช่นเคย 
"ดูแลตัวเองด้วยนะดาร่าออนนี เดี๋ยวเราต้องเข้าบริษัทไปเซ็นสัญญาเพื่อจะได้เตรียมตัวเดบิวส์กันเเล้ว"ที่แท้ห่วงเรื่องนี้นี่เอง
"ฉันจะดูแลตัวเองอย่างดีเลย"
"คืนนี้ฝันดีนะดาร่าออนนี"แชรินเดินเข้ามาจุ้บที่หน้าผากฉัน แล้วกระซิบบอกฉันเบาๆ
"อ่า..."ฉันยังยืนอึ้งอยู่
"ฉันไปละ บ้ายบายออนนี"แชรินโบกมือให้ฉันเเล้งก็เดินห่างออกไปฉันได้แต่โบกมือตามหลังเธอไป
หลังจากที่ฉันส่งแชรินเสร์็จ ฉันก็เดินเข้าบ้านบอกฝันดีแม่ แล้วเดินไปยังห้องนอนทันที ฉันอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าใส่ชุดนอน แล้วเข้านอนทันที วันนี้ฉันดีขึ้นเพราะแชรินแท้ๆ ขอบตุณนะแชริน