คุณอาที่รัก

ลำดับตอนที่ #3 : บทที่2 คุณอาขา..น้องเหมยนอนไม่หลับ 100%

วันนี้ฝนตกหนักตั้งแต่หัวค่ำจนตอนนี้จะเที่ยงคืนก็ยังไม่หยุดตกแถมมีฟ้าร้อง ฟ้าผ่าลงมาตลอดทำให้คนเป็นโรคกลัวฟ้าร้อง ฟ้าผ่าอย่างเด็กน้อยอาริสานอนไม่หลับ

“คุณแม่เคยบอกว่าถ้านอนไปหลับให้นับแกะ”เด็กน้อยคิด และเริ่มนับ แกะตัวที่หนึ่ง แกะตัวที่สองยังนับไม่ถึงตัวที่หกฟ้าก็ผ่าลงมา “เปรี้ยง!”  เด็กน้อยสะดุ้งโหยงสุดตัวเอาผ้าห่มคลุมโปงทันที่ แกะหลุดคอกไปหมดแล้วคงจะจับมานับอีกไม่ได้แล้ว  “ครืน....ครืน”เสียงฟ้าร้องก็ดังมาเป็นระยะไม่มีหยุด “เทวดาจ๋าขอให้ฝนหยุดตกเถอะจ๊ะ”เมื่อความกลัวมาครอบงำจิตใจเด็กน้อยก็หาทางออกโดยพึ่งสิ่งศักดิ์สิทธิ์ แต่..ฝนก็ยังไม่หยุดตก

คืนนี้ทำให้เด็กน้อยคิดถึงคุณพ่อและคุณแม่จับใจ เมื่อก่อนหากคืนไหนที่ฝนตกฟ้าร้องเด็กน้อยจะไปนอนกับท่านทั้งสอง ท่านก็จะโอบกอดและปลอบเธอจนหายหวาดกลัวและหลับไป แล้วคืนนี้เธอจะหลับได้อย่างไร  “หรือว่าเราจะไปนอนกับอาเทพดี” สมองกำลังคิดแต่เท้าวิ่งไปเกือบถึงประตูห้องของเทพเทวินทร์ แล้ว

“ก็อกๆๆอาเทพขา” ถึงจะกลัวอาหนุ่มรำคาญอยู่บ้างแต่ก็ต้องลองเสี่ยงดู สักครูประตูห้องก็เปิดออกเผิยให้เห็นอาเทพในแบบที่เด็กน้อยไม่เคยเห็น อาเทพใส่ชุดนอนสีขรึม ผมที่เคยเซ็ทเป็นทรงเนี๊ยบอยู่เสมอนั้น ยุ่งเล็กน้อย ถ้าเธอจะนึกชมอาเทพของเธอว่า  “ หล่อที่สุดในโลก ” จะมีใครว่าเธอแก่แดดมั๊ยนะ

“คุณอาขาน้องเหมยกลัวฟ้าร้อง”เด็กน้อยรีบพูดออกไปเพราะกลัวว่าอาเทพจะรำคาญ และก่อนที่อาหนุ่มของเธอจะเอ่ยอะไรออกมา เด็กน้อยก็ชิงพูดขึ้นว่า  “อาเทพขาน้องเหมยขอนอนด้วยได้มั๊ยคะ”
                  .....................................................................................................................................................
         “ก็อกๆๆอาเทพขา” เสียงเคาะประตูดังขึ้นกลางดึกทำให้เทพเทวินทร์ละสายตาจากหนังสือที่นอนอ่านอยู่ เสียงของเด็กน้อยแทรกผ่านเสียงลมฝนเข้ามาในห้อง ทำลายภวังค์ของชายหนุ่มที่กำลังจมดิ่งไปกับตัวอักษรตรงหน้า เทพเทวินทร์ขมวดคิ้วเล็กน้อยอย่างสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกับอาริสาถึงต้องมาเคาะประตูร้องเรียกเขาตอนดึกอย่างนี้ ชายหนุ่มเดินไปหยิบเสื้อมาสวมเพราะปกติเขาจะเป็นคนไม่ชอบสวมเสื้อนอนแล้วเดินไปเปิดประตู 

“คุณอาขาน้องเหมยกลัวฟ้าร้อง”สิ่งที่เด็กน้อยบอกทำให้ชายหนุ่มเห็นความยุ่งยากอยู่ลางๆ 

“อาเทพขาน้องเหมยขอนอนด้วยได้มั๊ยคะ” อาริสาเอ่ยขึ้นพร้อมทำตาอ้อนวอนเหมือนแมวน้อยออดอ้อนเจ้าของ

“....” เทพเทวินทร์ยังคงตั้งรับไม่ทันกับคำขอร้องแกมอ้อนวอนนั้น  เทพเทวินทร์ไม่ชินกับเด็กเล็กและคิดไม่ถึงว่าตนจะต้องรับบทพี่เลี้ยงเด็กคอยปลอบเด็กกลัวฟ้าร้อง  “หากเป็นหญิงสาวก็ว่าไปอย่าง” ชายหนุ่มได่แต่คิดในใจ  ไปตามนมอิ่มให้มานอนกับอาริสาคงจะดีกว่า ถึงอาริสาจะเป็นเด็กแต่ก็เป็นผู้หญิงคงจะไม่เหมาะที่จะให้เข้ามานอนด้วยที่สำคัญทั้งเค้าเองและอาริสาไม่มีความเกี่ยวพันธ์ใดๆทางด้านสายเลือด 

“เปรี้ยง!” อาริสาร้องกรี๊ดด้วยความตกใจและหวาดกลัวและผวามากอดเอวเค้าไว้แน่น

 “ ฮื่อ” ชายหนุ่มได้แต่ถอนใจคงไม่มีทางเลือกคืนนี่คงต้องให้อาริสานอนกับเค้าไปก่อน ถ้าฝนตกหนหน้าค่อยสั่งนมอิ่มเอาไว้ให้คอยมานอนเป็นเพื่อนอาริสาก็แล้วกัน คิดพลางย่อตัวลงอุ้มเด็กน้อยไว้ในอ้อมแขนแล้วพาเดินมายังเตียงนอน 
                     
                     ................................................................................................................................................................
         
                     “อาเทพขาน้องเหมยกลัวค่ะ” เมื่ออาหนุ่มวางเธอลงบนเตียงนอนแล้วเธอก็ยึดแขนของอาหนุ่มไว้มั่นไม่ปล่อย อาเทพเอนตัวลงนอนข้างๆกันปล่อยให้เธอกุมมือไว้อย่างนั้น   

  “ อาเทพกอดน้องเหมยได้มั๊ยคะ” เธอร้องขออ้อมกอดจากอาหนุ่ม ถ้าอาเทพกอดเราเราคงหายกลัวมากว่านี้

“เมื่อก่อนถ้าคืนไหนฝนตกน้องเหมยจะไปนอนกับคุณพ่อคุณแม่ค่ะแล้วให้ท่านกอด”  เด็กน้อยรีบบอกออกไป

“อาเทพกอดน้องเหมยนะค่ะ” เด็กน้อยเอ่ยอย่างออดอ้อนได้แต่หวัวให้อาเทพแพ้ลูกอ้อนของเธอ

 อาการของอาริสาตอนนี้เหมือนเด็กได้คืบจะเอาศอก ได้นอนด้วยจะเอาอ้อมกอด ประมาณนั้น  เธอได้ยินอาเทพถอนหายใจเป็นครั้งที่สองแต่ก็ยอมโอบกอดเธอแต่โดยดี อ้อมกอดอาเทพอบอุ่นจัง  เด็กน้อยคิดพลางกอดตอบอาหนุ่มแถวด้วยการขยับเข้าหาให้อ้อมกอดของตัวเองกอดอาหนุ่มแน่นขึ้น  

กอดของอาเทพอบอุ่นก็จริงแต่ทำไมรู้สึกคนละแบบกับที่คุณพ่อกอดนะทั้งที่เป็นผู้ชายเหมือนกัน อ้อมกอดของคุณพ่อเธอรู้สึกอบอุ่นปลอดภัยและรับรู้ถึงความรักของท่าน แต่อ้อมกอดของอาเทพเธอรู้สึกทั้งอบอุ่น ปลอดภัย ไว้เนื้อเชื่อใจ ที่สำคัญเธอไม่อยากสูญเสียอ้อมกอดนี้ไปเลย  เธอจะเห็นแก่ตัวไปมั๊ยนะถ้าตั้งแต่นี้ต่อไปเธอจะหวงอ้อมกอดของอาไว้สำหรับเธอแต่เพียงผู้เดียว  อาริสาเฝ้าวนเวียนคิดถึงแต่เรื่องของอาเทพของเธอจะกระทั้งหลับใหลไปในอ้อมกอดแสนอบอุ่นนั้นนั่นเอง

........................................................................................................................................................................ 

                แค่ได้ยินเสียงออดอ้อนของอาริสาให้เค้ากอดนั้น เค้าก็คิดเลยว่า  คืนนี้คงต้องเป็นพี่เลี้ยงเด็กเต็มรูปแบบเสียแล้วซิ  ในเมื่อเด็กน้อยขอให้กอดเค้าก็ต้องตามใจ “พี่อาทิตย์ครับผมขออนุญาตนะ ในเมื่อพี่ยกให้ผมดูแลเหมยแล้วผมก็จะดูแลเหมยให้ดีที่สุดผมสัญญา” คิดพลางอดทอดถอนใจอีกครั้งหนึ่งไม่ได้ตลอดชีวิตหนุ่มของนายเทพเทวินทร์ มีแต่นอนกอดสาวๆข้างกายไม่เคยคิดเลยว่าจะต้องมานอนปลอบ นอนกอดเด็กน้อยอย่างนี้ ชายหนุ่มนอนคิดถึงอนาคตข้างหน้าของตัวเองที่ต้องมีอาริสาอยู่ในความดูแลไม่ว่ามันจะออกมาในรูปแบบไหนเค้าคงต้องทำมันอย่างดีที่สุดให้สมกับที่พี่อาทิตย์ฝากสิ่งที่รักที่สุดไว้ให้ตนดูแล

ตอนรุ่งสางอากาศหลังฝนตกหนาวเย็นกว่าปกติชายหนุ่มและเด็กน้อยที่นอนหลับอยู่บนเตียงก็ขยับกอดกันแน่นขึ้น อาริสาตอนนี้แทบจะขึ้นไปเกยอยู่บนตัวของเทพเทวินทร์ทั้งตัว ในขณะที่เทพเทวินทร์เองก็กอดอาริสาจนแทบจะจมไปกับอกแกร่งนั่น   เด็กน้อยรู้สึกตัวเพราะแรงกอดรัดจากชายหนุ่มเธอไม่ได้รู้สึกอึดอัดแค่รู้สึกแปลกๆเพราะไม่เคยได้รับอ้อมกอดที่รัดแน่นขนาดนี้

 “สงสัยอาเทพคิดว่าเราเป้นหมอนข้างแน่เลย” แต่อุ่นจะเลยอยากให้อาเทพกอดอย่างนี้ทุกคืนเลย...แต่คงเป็นไปไม่ได้หรอก คิดพลางกอดอาหนุ่มแน่นขึ้นและหลับไปอีกครั้ง

          .......................................................................................................................................................................
                 
                  ตอนเช้านมอิ่มขึ้นมาดูแลอาริสาเป็นปกติแต่ไม่เจอเด็กน้อยภายในห้อง ทำให้คิดว่าเด็กน้อยคงจะอยู่ที่ห้องของเทพเทวินทร์เป็นแน่ โดยส่วนตัวนางคิดว่าการที่เทพเทวินทร์รับอาริสามาอยู่ที่บ้านหลังนี้ก็ดีเหมือนกัน ชายหนุ่มจะได้มีมุมที่อ่อนโยนบ้าง ไม่เคร่งเครียดกับการงานและชีวิตอย่างที่เป็นอยู่ตลอดหลายปีมานี้ อันที่จริงสมัยก่อนที่คุณหญิงอุบลแม่ของคุณหนูของนางยังอยู่นั้นคุณหนูของเธอเป็นชายหนุ่มอบอุ่น อ่อนโยน และขี้เล่น ถึงจะพยายามทำตัวให้เป็นผู้ใหญ่เพราะจะต้องดูแลบริษัทแทนบิดาที่เสียไปเมื่อตอนคุณหนูอายุประมาณ 18 ปี แต่ตอนนั้นคุณหนูยังไม่ปิดกั้นตัวเอง ปกปิดความรู้สึก รวมไปถึงการปั้นหน้านิ่งๆเหมือนอย่างเช่นทุกวันนี้ ถ้าจะโทษ คงต้องโทษผู้หญิงคนนั้น คนรักเก่าของคุณหนูที่คบกันมาตั้งแต่สมัยมัธยมแต่พอเธอไปเรียนตอต่างประเทศก็บอกเลิกคุณหนูของเธอไปแต่งงานกับเจ้าพ่อบ่อนคาซิโน ตอนนั้นคุณหนูของเธอยังตั้งหลักไม่ทันคุณผู้หญิงก็มาเสียไปอีกคน ถึงนางจะสงสารคุณหนูแค่ไหนแต่คงจะช่วยอะไรมากไม่ได้นอกจากปล่อยให้เวลาเยียวยาทุกอย่าง แต่พอมีคุณหนูเหมยมาอยู่ในบ้านนางก็ได้แต่หวังให้ ความน่ารัก ความร่าเริง ของคุณหนูเหมยจะทำให้คุณหนูของเธอเลิกทำหน้าขรึมๆและมีใบหน้าที่แต้มรอยยิ้มขึ้นมาบ้าง