คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 ผู้ปกครองคนใหม่ 100 %
บทที่ 1 ผู้ปกครองคนใหม่
3 เดือนผ่านไปไวเหมือนโกหกในความคิดของใครหลายคนแต่ความคิดของเหมยนั้นตลอด 3 เดือนที่ผ่านมานั้นเหมือนตกอยู่ในห้วงของขุมนรกก็ไม่ปานมันทรมานจนเกินกว่าที่เด็กหญิงตัวเล็กๆอย่างเธอจะทำใจยอมรับความจริงที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันได้ ในวันนั้นเมื่อ 3เดือนก่อนหลังจากที่ต้องมาโรงพยาบาลกับชายหนุ่มที่ไปรับเธอหลังจากฟื้นจากอาการสลบเพราะตกใจเรื่องคุณพ่อและคุณแม่เข้าโรงพยาบาลได้ไม่นาน ข่าวร้ายที่ยิ่งกว่าก็รอเธอยู่ คุณพ่อและคุณแม่ไม่อยู่กับเธอแล้ว! เด็กน้อยมาโรงพยาบาลไม่ทันท่านทั้งสองจากไปด้วยอุบัติเหตุจากรถยนต์เหตุจากรถบรรทุกเมาแล้วขับผ่าไฟแดงมาชนรถของท่านทั้งสองไม่มีอีกแล้ว เธอจะทำอย่างไร? จะอยู่อย่างไร? จะอยู่กับใคร? อยู่ได้อย่างไร? ????? คำถามมากมายผุดขึ้นกลางใจของเด็กน้อยทั้งหวาดกลัวและสับสนไปหมดหนทางข้างหน้ามืดมนเกินกว่าที่เด็กเช่นเธอจะตั้งรับได้ทัน
“เหมยตั้งแต่นี้เป็นต้นไปหนูไปอยู่กับอานะ อาจะดูแลเธอเอง”นั่นเป็นคำพูดที่ อาเทพ บอกกันเด็กน้อยและใช่ตอนนี้เธอมาอยู่กับอาเทพ หรือ เทพเทวินทร์ ไตรทศ อายุ 23 ปีชายหนุ่มเป็นนักธุรกิจที่สนิทกับคุณพ่อเพราะอยู่ในแวดวงธุรกิจอัญมณีเหมือนกัน ถึงจะยังไม่คลายโศกเศร้าแต่ก็ถือว่าชีวิตยังไม่มือมนเพราะเด็กน้อยยังมีอาเทพ เด็กน้อยไม่ทราบว่าอาเทพรู้สึกอย่างไรที่ต้องรับเธอมาอยู่ด้วยไม่ทราบว่าตัวเองมาเป็นภาระให้อาเทพหรือเปล่าเพราะตลอดเวลาที่มาอยู่ที่บ้านของอาเทพ หรือจะเรียกว่าคฤหาสน์ก็คงจะได้อาเทพไม่ค่อยจะพูกกับเธอเลย อีกทั้งอาเทพก็ไม่ค่อยว่างคล้ายๆว่างานหนักหรือไม่ก็เรียกว่าบ้างานก็คงจะได้ แต่ทุกครั้งที่เด็กน้อยเห็นอาเทพว่างอยู่บ้านเอก็จะคอยวนเวียนไปอยู่ไกล้ๆก็เธอเหงาและไม่รู้จักใคร่นี่นา ชีวิตที่เหลือจากนี้ไปคงมีแต่อาเทพนี่แหละ วันนี้อาเทพว่างและนั่งอยู่ในสวนถ้าเราไปนั่งด้วยอาเทพจะว่าอะไรมั๊ยนะ เสมอคิดไม่ทันเสร็จแต่สองเท้าก็เดินไปไกล้ๆอาเทพและนั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆ “..อืม..เอ่อ..”เหมยน้อยชวนคุยไม่ออกเพราะอาเทพหันมามองแล้วทำหน้าเฉยๆนิ่งๆ “ว่าไง” เสียงทุ้มชวนฟังเอ่ยถาม “น้องเหมยขอบคุณอาเทพค่ะที่ให้น้องเหมยมาอยู่ด้วย”เหมยน้อยเอ่ยแล้วก้อนความตื้นตันใจและความเศร้าก็ตีตื้นขึ้นมาจนจะร้องไห้อีกแล้ว “ไม่เป็นไร”ชายหนุ่มอยากจะปลอบมากกว่านี้แต่เค้าไม่ชินกับเด็กๆไม่รู้ว่าต้องปลอบใจอย่างไรให้เด็กน้อยคลายจากความเศร้า “อยู่ที่นี่แหละให้คิดว่าไปบ้านของตัวเอง”เห็นเด็กน้อยตาแดงๆก็อดสงสารไม่ได้ “ค่ะน้องเหมยจะไม่ดื้อจะเชื่อฟังอาเทพค่ะ” เหมยน้อยเอ่ยสัญญาเสียงสั่นและด้วยความเศร้าความเหงาหรือคิดว่าอาหนุ่มเป็นเพียงที่พึ่งสุดท้ายที่เหลืออยู่เหมยน้อยก็โผเข้ากอดอาหนุ่มแล้วร้องไห้เสียงดังปล่อยความเศร้าทั้งหมดที่มีให้ไหลออกมากับน้ำตา “...”ชายหนุ่มพูดไม่ออกได้แต่กอดปลอบและลูกศีรษะเด็กน้อยอยู่อย่างนั้น “ไม่เป็นไรอาจะดูแลเหมยเอง”
นี่หากน้องเหมยจะถือเป็นคำสัญญาของอาจะได้มั๊ยนะ
การมาอยู่บ้านของเทพเทวินทร์ของอาริสานั้นถึงจะรู้สึกไม่คุ้นเคยแต่ทุกคนที่อยู่ในบ้านหลังนี้ยินดีที่มีอาริสามาอยู่ที่นี่การได้รับใช้คุณหนูคนใหม่ของบ้านทำใช้ทุกคนมีความสุขอาจเป็นเพราะความน่ารักของเด็กน้อยก็เป็นได้
บ้านของเทพเทวินทร์มีคนอาศัยอยู่ไม่มากนอกจาก เทพเทวินทร์ อาริสาแล้วยังมี นมอิ่ม แม่นมของเทพเทวินทร์ ซึ่งชายหนุ่มให้รับหน้าที่ดูแลอาริสา ลุงคงคนขับรถ อ้อมและตาลเป็นแม่บ้าน โดยคนงานทั้งหมดจะมีเรือนอยู่ด้านหลังแยกออกจากตึกใหญ่เป็นสัดเป็นส่วน
นมอิ่มที่รับหน้าที่ดูแลอาริสานั้นเป็นหญิงวัยกลางคน รูปร่างค่อนข้างท้วม ชอบใส่เสื้อลูกไม้กับผ้าถุง และมัดผมเป็นมวยต่ำไว้ที่ท้ายทอยเสมอ เป็นคนใจดีและอ่อนโยน มาอยู่บ้านหลังนี้ไม่นานแต่อาริสารู้สึกคุ้นเคยกับนมอิ่มและทุกคนมากอาจเป็นเพราะทุกคนเวทนาอาริสาก็เป็นได้ โดยเฉพาะนมอิ่ม ท่านจะคอยโอบกอดปลอบโยนและพูดจาหวานๆกับอาริสา และดูแลอาริสาทุกๆเรื่อง ทำให้อาริสารรู้สึกอบอุ่นจริงๆ และดีใจที่อย่างน้อยเธอยังมี นมอิ่ม ทุกๆคน ที่สำคัญที่สุด อาเทพ เทพเทวินทร์ ของเธอ
ความคิดเห็น