คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ♥ VAMPIRES KISS ♥ [PART1]::01
VAMPIRES KISS
[PART I]
เมื่อเธอมา
สิ่งแรกที่ฉันเห็นในตอนนี้คือผู้ชายคนแรกที่น่าตาน่ารักมากๆ ท่าทางนิสัยดี แต่ที่แท้เขาเป็นแวมไพร์!! แล้วส่วนคนที่สองยืนอยู่กำแพงข้างบนหัวฉันตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้แล้วแถมกระโดดลงมาก็ยังไม่ตาย แถมไม่มีแผลด้วย
บ้าจัง!!ทำไมเลือดกำเดาถึงมาไหลตอนนี้นะ
“กลิ่นเลือดเธอนี่ฟุ้งเลย น่าอร่อยจริงๆ”พูดแล้วยิ้มด้วยท่าทางเจ้าเล่ห์สุดๆ
“อะไรของนายกัน ฉันจะไปแล้ว ลาก่อน”ฉันพูดแล้วเตรียมตัวหันหลังกลับแต่โดนคว้ามือไว้ก่อน
“ปล่อยฉันนะ”สะบัดมือจนจะหลุดแล้ว
“มองไปมองมา เธอคล้ายผู้หญิงคนนั้นเลยแฮะ”
“อะไร ใครฉันไม่รู้จัก”
“เธอจะไปรู้จักได้ไง”
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉัน ปล่อยๆ”จะจับฉันไปถึงไหนเนี่ย
“หึๆ ตกลงฉันจะรับเธอไว้ในฐานะผู้หญิงของฉันแล้วกัน ถ้าเธอหนีฉันจะไปล่าเธอให้มาอยู่กับฉัน ฉันมองเธออยู่ตลอด แค่เพียงเธอไม่รู้เท่านั้นเอง”
อะไรก๊านนน!! ชีวิตฉันพังแล้วค่า ทำไมๆ ถ้าย้อนหลังได้ฉันจะย้อนไปแล้ว โดเรม่อนอยู่ไหน มาหาฉันที
“ทำไมฉันต้องเชื่อนายด้วย”
“อยากเป็นแวมไพร์ป่ะล่ะ เดี๋ยวถ้าไม่เชื่อฟังจะได้เป็นเร็วๆ นี้”
“อ๊ากกก!!ยัยบ้าเธอทำอะไรเนี่ย”ฉันดึงแขนของเขามากัด
ฉันไม่ใช่พวกเป็นแวมไพร์อะไรหรอกนะค่ะแต่นี่มันเลือดชัดๆ เฮ้ย!ฉันกินเลือดแวมไพร์ ฉันจะกลายเป็นแวมไพร์ไหมเนี่ย แต่เอ๊ะ!ทำไมมันอร่อยจังว้า
“นี่เธอมาดูดเลือดฉันทำไมเนี่ย”
“อร่อย”ฉันพูดแล้วเลียริมฝีปากตัวเอง
เฮ้ย!นี่ฉันเป็นบ้าอะไรไปเนี่ย จู่ๆ ก็มากินเลือดแวมไพร์ อย่าบอกนะว่าฉันกลายเป็นแวมไพร์ไปแล้ว ไม่น้า ไม่อยากเป็น
“เมื่อกี้เธอพูดว่าอร่อยใช่ม่ะ”
“ก็ไม่ได้อร่อยมากสักหน่อย”บ้าไปแล้วแน่ๆ เรา
“สนใจเป็นแวมไพร์ไหม”ผู้ชายน่าตาหน้ารักพูดขึ้นในขณะที่เงียบไปนาน
“ไม่เอา!!”ปฎิเสธอย่างเด็ดขาด
“ไม่สนใจหรอ”
“ไม่มีทาง ฉันอยากเป็นมนุษย์ ไม่ใช่พวกกินเลือดคน”
“หึๆ งั้นหรอ”
บ้าชะมัดเลย!กว่าฉันจะออกจากบ้านหลังนั้นมาได้ แทบจะเช้า แต่ฉันรู้สึกว่าอยู่ในบ้านหลังนั้นแค่แปปเดียวเองนะ แต่ทำไมมันเช้าแล้วเนี่ย เมื่อกี้ยัง2ทุ่มอยู่เลย แปลกชะมัด
ฉันมองนาฬิกาหน้าห้างสรรพสินค้า นี่มัน8โมงกว่าๆ แล้วนี่น่า แล้วทำไมวันที่ในนั้นมันกลับเป็นวันที่10!! เมื่อวานมันยังเป็นวันที่7อยู่เลย เฮ้ย! อะไรกันว่ะเนี่ย
“มันเกิดเรื่องบ้าไรว่ะเนี่ย”
“อยากรู้หรอ จะบอกให้แล้วกันนะ”จู่ๆ ก็มีเสียงกระซิบข้างๆ หูฉันหันไปก็ไม่เจอใคร
นี่ฉันบ้าไปแล้วใช่ไหม!
ฉันต้องเพี้ยนไปแล้วแน่ๆ ที่ได้ยินเสียงแปลกๆ อย่างนั้น
“อยากรู้ไหมล่ะ”
โอ้ย!ทำไมฉันหลอนอีกแล้วเนี่ย บ้าจัง เราสติไม่ดีหรือไงว่ะเนี่ย ชักบ้า
“ถ้าไม่อยากรู้ฉันก็จะไม่บอกเธอนะ”
“ใครกัน”ชักบ้า พูดคนเดียว
ตอนนี้ฉันเห็นเงาที่เดินรอบๆ ตัวฉัน แต่ฉันไม่สามารถมองเห็นตัวของเขาได้ อะไรเนี่ย มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ หรือฉันหลอนไปเอง
“อยากรู้หรอว่าฉันเป็นใคร”
“ใช่”
ตอนนี้คนรอบๆ ที่เดินผ่านไปผ่านมา มองฉันด้วยสายตาเหยียบหยามสุดๆ ทำไมต้องทำสายตาอย่างนั้นด้วย ฉันไม่เข้าใจเลย คงแปลกใจสินะที่ฉันพูดอยู่คนเดียว
“ฉันคีย์เราพึ่งเจอกันไปเมื่อกี้เองสาวน้อย”
อย่าบอกนะว่าไอ้บ้าที่มันขึ้นไปบนกำแพงนั้น
“จำฉันได้ด้วย หันหนังมาได้แล้ว”
ฉันค่อยๆ หันหลังไปตามเสียงปริศนาที่พอจะรู้ว่าเป็นใคร เฮ้ย! ทำไมเมื่อกี้เขายังผมสีดำแล้วทำไมตอนนี้มันผมสีทองออกส้มๆล่ะว่ะเนี่ย ปมเยอะชะมัดเลย
“ก็ฉันบอกแล้วไง ว่าฉันจะอยู่กับเธอตลอด”
“อะไรกัน นาย!”
ทำไมล่ะ ทำไมเขาถึงตามเรามาถูกทั้งๆ ที่เราก็รีบวิ่งออกจากบ้านเขาไป
“เธออยากรู้ใช่ไหมล่ะทำไมฉันถึงตามเธอมาถูก”
“อะ..อืมอยากรู้สิ”
“ก็เพราะตัวเธอนะสิ กลิ่นเลือดมันฟุ้งไปหมด ยังงี้ฉันเองก็อดใจไม่ไหวเหมือนกันนะ”
ตอนนี้ฉันเห็นว่าสีตาของเขาได้เปลี่ยนไปจากสีดำตอนนี้กลายเป็นสีแดงซะแล้ว ฉันจะตามไหมเนี่ย
“เธอนี่มันจริงๆ เลยนะเนี่ย ตั้งแต่เธอกัดแขนฉัน เลือดในตัวฉันก็..”
“ก็อะไรนายก็บอกมาสิ”รู้สึกสยิวแปลกๆ
“ฉันรู้สึกแปลกๆ ตลอดเวลาที่เธอกัดฉัน ฉันรู้สึกใจเต้นไม่เป็นจังหวะเลย”เขาเอามือเกาหัวเลกน้อย
“>/////<”ฉันเองก็เขินเป็นนะ พึ่งเคยโดนพูดอย่างนี้ครั้งแรก
“เพราะฉะนั้นเธอจะต้องรับผิดชอบฉันเข้าใจไหม”
“อะไรอ่ะ ไม่เอา”ฉันปฎิเสธอย่างเด็ดขาด
“แต่ถึงยังไง เธอก็ต้องมาอยู่ดี”
เมื่อเขาพูดคำนั้นได้สักพัก ทำไมกันนะ!!ฉันรู้สึกว่าโลกมันกำลังหมุนไป แต่โลกก็หมุนอยู่แล้วนี่หว่า แล้วไอ้ความรู้สึกที่ผุดขึ้นมานี่มันคืออะไรกัน หัวใจฉันมันเต้นแรงเวลาที่มองหน้าเขา แล้วแถมตอนนี้ทำไมฉันรู้สึกว่าตาตัวเองมันหนักๆ ง่วงนอนชะมัดเลย ไม่ไหวแล้วขอหลับก่อนแล้วกัน
“Zzzz”
“หึๆ สุดท้ายเธอก็ต้องมาอยู่กับฉันอยู่ดี”
ฉันลืมตาขึ้นมาพร้อมกับอาการปวดหัวอย่างมาก อ๊าก!หัวฉันถ้าระเปิดไก้มันคงแตกเป็นเสียงๆ ไปแล้วแหละ ปวดหัว
แต่ที่สำคัญแล้วที่นี่มันที่ไหนกันเนี่ย รอบห้องตกแต่งด้วยของหรูๆ เต็มไปหมด ตอนนี้ฉันอยากรู้มากว่านี่มันคือ หรือว่าจะเป็น.. กรี๊ดดด!ไม่น้า
“ตื่นแล้วหรอ เจ้าสาวของฉัน”คีย์เดินเข้ามาแล้วยิ้มทักทาย
“อะไรกัน ใครเจ้าสาวนาย”
“ยังไม่เห็นสินะ”
“เห็นอะไร”
“หึๆ”เขาจ้องมาใต้ผ่าห่มที่ฉันห่มอยู่
ตอนนี้ฉันรีบเปิดผ้าห่ม โอ้!แม่เจ้านี่มันชุดสาว แต่ที่สำคัญใครเป็นคนเปลี่ยนให้ฉัน ใครกัน!!
“ใครเป็นคนเปลี่ยนชุดให้ฉันกัน”
“หึ!อยากรู้หรอ”
“ใช่ๆ นายบอกฉันมาเถอะ”ทำตาวิ้งๆ
“ฉันเองที่เปลี่ยนให้เธอ”
“ไม่น้า!! มันไม่ใช่ความจริง”ตะโกนลั่นบ้าน
“เธอจะแหกปากโวยวายทำไมเนี่ย”
คีย์รีบเดินมา แล้วเอามือปิดปากฉัน แต่ฉันก็แหกปากโวยวายไม่ยอมหยุด
“ถ้าเธอไม่เงียบงั้นฉันจะใช้วิธีของฉันแล้วนะ”
“ฉันไม่เงียบ!!”
“ดี!”
คีย์จับหน้าฉันแล้วก็ประกบริมฝีปากอย่างรวดเร็ว แล้วเขาก็ผลักฉันให้นอนแผ่บนเตียง เขาจูบฉัน ความร้อนแรงของเขาถ่ายทอดมายังริมฝีปากของฉัน เขาค่อยๆ เลื่อนริมฝีปากมาที่ต้นคอฉันแล้วก็กัดมันแรงๆ
“คะ...คีย์ฉันเจ็บนะ อย่า”
“อืม...อยู่เฉยๆ น่า กำลังอร่อย”
อ่าว!เฮ้ยคีย์เขาดูดเลือดฉัน แล้วฉันจะเป็นแวมไพร์ไหม!
“คะ...คีย์นายอย่าทำอย่างนี้สิ”
ตอนนี้ในใจฉันปั่นป่วนไปหมดเลย ทั้งกลัว ทั้งอายเลยที่เดียว แล้วฉันเองก็ไม่ใช่พวกที่มีประสบการณ์อย่างเขาซะด้วย
“คีย์ฉันบอกให้นายปล่อยไง!!”ฉันเริ่มผลักตัวเขาออกแต่ก็ไม่ออกสักที ตัวก็ใหญ่ๆ ยังจะมาทับฉันอีก
“ก็บอกว่าให้อยู่เฉยๆ ไงเล่า!!”ตะคอกใส่
“ฉันกลัว”ฉันพูดเสียงเบา
“หือ??เมื่อกี้เธอพูดว่าอะไรนะ”
“ก็บอกว่ากลัวไงเล่า นายอย่าทำอะไรฉันเลย”ฉันเอามือปิดหน้าตัวเองตอนนี้หน้าฉันต้องแดงมากเลย”ฉันกลัว ฮือๆ”
บ้าเอ๊ย!น้ำตาทำไมมันมาไหลอะไรตอนนี้เนี่ย ตอนที่อยากให้ไหลมันก็ไม่ไหล ตอนที่ไม่อยากให้ไหลมันก็ไหล มันชักจะยังไงแล้วเนี่ย
“เธอร้องไห้ทำไมเนี่ย”เขาค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมา
“เปล่า..ไม่มีอะไร”
เราสองคนจ้องหน้ากันได้สักพัก คีย์ก็ค่อยๆ เอามือเช็ดน้ำตาของฉันออกไป ความอ่อนโยนของเขาครั้งนี้มันมีผลต่อหัวใจของฉันมาก ยิ่งเขามองด้วยสายตาอย่างนั้น ฉันก็ยิ่งรู้สึกแปลกๆ ขึ้นมาทันที
“เรื่องแค่นี้ไม่เห็นจะต้องร้องไห้เลย”เขาค่อยๆ ก้มหน้าลง “ฉันไม่ได้จะมาทำอะไรเธอสักหน่อย”
“ก็เมื่อกี้นายจะ...ฮือๆ”
บ้าไรอีกว่ะเนี่ย!! ยิ่งพูดน้ำตายิ่งไหล เป็นนางเอกมิวสิคได้เลยนะเนี่ย สั่งน้ำตาของตัวเองได้
“เธอก็หยุดร้องได้แล้ว ฉันขอโทษ”ทำหน้าสำนึกผิดสุดๆ
“ก็ได้จะไม่ร้องแล้ว แต่นายต้องสัญญาว่าจะไม่ทำอย่างนี้อีก”
“สัญญา”
เขาชู้นิ้วก้อยขึ้นมา ฉันก็เลยเอานิ้วก้อยของฉันไปเกี่ยวนิ้วก้อยของเขา แล้วเราสองคนก็ยิ้มให้กัน
พอเขาออกไปฉันรีบเดินไปที่ห้องน้ำ รีบส่งกระจกทันทีทันใด
เฮ้ย!นี่มันเป็นรอยเขี้ยวเลยนี่หว่า แล้วฉันจะหายไหมเนี่ย ท่าทางเจ็บน่าดูเลยแฮะ
แล้วถ้าเกิดฉันเป็นแวมไพร์จะทำยังไงดี ทำไงดีเนี่ย ฉันก็ต้องกินเลือดคนเป็นอาหารล่ะสิ กรี๊ดดด!! ไม่น้า ไม่อยากเป็น
แต่ไอ้ความรู้สึกนี้มันอะไรกันเนี่ย รู้สึกเลือดในตัวมันพรุกพร่านจัง เวียนหัวชะมัดเลยเนี่ย ฉันเป็นอะไรกันแน่ แล้วทำไมเวลามองมันมั่วๆ แบบแปลกๆ
ทำไมฉันรู้สึกอยากกินอะไรสักอย่างที่เป็นสีแดงจังเลย ไม่น้าตัวฉันผิดปกติแน่ๆ เลย
“บ้าจัง!!ทำไมฉันหายใจไม่ออกล่ะเนี่ย”
เหมือนตอนนั้นทุกอย่างมันวูบไปอีกครั้ง ฉันมองไม่เห็นใครเลยสักคน
พอลืมตาขึ้นมาอีกที่ ฉันก็เห็นผู้ชายคนหนึ่งที่มีหน้าตาน่ารัก เขาคือแคลสินะ แล้วแคลมาอยู่ที่นี่ได้ไง อ่อ!ก็นี่บ้านเขานี่นา(นางเอกเราชักเบลอๆ ฮ่าๆ)
“ตื่นแล้วหรอ”เขาถามฉันด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วง
“อืม”
“เธอโดนมันกัดแล้วสินะ”
“หือ”
“เธอโดนไอ้คีย์กัดแล้วสินะ”แคลพูดด้วยสีหน้าเคร่งเครียดมาก “ไหนขอดูหน่อยดิ”
เขาค่อยๆ ประคองตัวฉันขึ้นมาแล้วก็จับรอยแผลที่คีย์ได้ฝากเอาไว้ที่ต้นคอของฉัน
“จับเบาๆ ดิ เจ็บ”ถึงสีหน้าฉันจะเฉยๆ แต่น้ำเสียงของฉันแสดงถึงอาการเจ็บจริง!! โคตรเจ็บอ่ะ
“โทษทีๆ”เขาก็จ้องซะจะกินแผลฉัน “ท่าทางจะไม่รอดแล้วแหละ”พูดแล้วส่ายหัวไปส่ายหัวมา
“ฉันจะตายหรอ”
“เปล่าๆไม่ใช่”
“แลวฉัน”
“เธอจะกลายเป็นแวมไพร์ โดนกัดลึกมากฉันคงช่วยเธอไม่ได้แล้ว”
“มะ..ไม่จริง”
“เธอต้องทำใจ”เขาเอามือมาลูบหัวฉันอย่างเอ็นดู “ฉันก็ไม่รู้นะว่าไอ้คีย์มันต้องการอะไรกันแน่”
“ทำไมกัน”
วิญญาณฉันล่องลอยไปแล้ว! มันไม่ใช่เรื่องจริงใช่ไหมเนี่ย เราฝันไป
“ฉันก็ไม่รู้หรอกนะว่าไอ้คีย์มันมีจุดประสงค์อะไรที่จะให้เธอมาเป็นแวมไพร์”
“แล้วมันไม่มีวิธีเลยหรอ”
เขาไม่ตอบอะไร ได้แต่ส่ายหน้าไปมา ความหวังสุดท้ายของฉันมันพังไปซะแล้ว ฉันทนไม่ไหวอีกต่อไป ฉันไปทำอะไรให้นายรึไงคีย์!
ตอนนี้ฉันรีบวิ่งมาหน้าห้องของคีย์ทันที่ ถึงแคลจะขวางไว้แต่ฉันก็ผลักเขาจนล้ม ตอนนี้ฉันเดือดมาก เดือดจนจะกินเขาได้ทั้งตัวเลย
“คีย์ออกมาเดี๋ยวนี้เลย!”ฉันตะโกนเสียงดังหน้าห้อง
พอเขาเปิดประตูออกมา สายตาของเขาจ้องมาที่หน้าฉันด้วยความรู้สึกเฉยชา ไอ้ความรู้สึกนี้มันอะไรกัน ถึงฉันจะโดนเขากัด แต่พอมองหน้าเขาที่ไรใจฉันเต้นไม่เป็นจังหวะทุกที
“มาห้องฉันมีอะไร”เขาถามขึ้นมา
ยังมีหน้าหน้ามาถามอีกเนอะ เพราะนายคนเดียวทำให้ฉันเป็นแบบนี้
“นายยังจะมาถามอีก ทำอะไรกับฉันไว้นายก็น่าจะรู้”
“เธอมีปัญญาหาอะไรกับฉันรึไง”
เขาเหมือนไม่ใช่คีย์คนเดิมเลยแฮะ เมื่อกี้ยังอ่อนโยนกับฉันอยู่เลย แต่ช่างเถอะ
“ตอนนี้ฉันจะกลายเป็นแวมไพร์เหมือนนายแล้วไง พอใจนายแล้วใช่ไหม!!”
TALK1
-ขอกล่าวขอบคุณก่อนเลยนะค่ะ เรื่องนี้ขอบคุณป้อนมากๆ ที่แกหาภาพคีย์+แทมินหล่อๆมาให้ฉัน รักแกจุ๊บๆๆ
-อีก50%คีย์จะทำไรนางเอกติดตาม +555 เรื่องนี้PARTละ10ตอนจ้า +555 พระเอกก็จากความคิดป้อนทรมานนางเอก +555
-เม้นๆ กันเยอะๆ นะ เม้นจนคอมพังบิวไม่รับผิดชอบ ฮ่าๆ
-เปลี่ยนนามปากกา ROMAN ANGLE อยากเปลี่ยน +55
-อัพแค่นี้ก่อน เบลอมากค่ะ ไม่ไหว
-ดูคำผิดให้ด้วยน้า เพราะช่วงนี้เบลอๆ +55
-ฝนตกบิวเป็นไข้ ไม่ใช่ๆ ดูแลรักษาสุขภาพด้วยน้า
-ตอนนี้กำลังชอบเพลงนี้อย่างแรง!!
-รักนักอ่าน จ๊วบบบ
TALK2(08.08.53)
- เยสสึนางเอกเราเป็นแย้ววว(อินี่มันรอมานาน หุๆๆ อยากรู้รอทำไมก็รอต่อไป ฮ่าๆXX)
- ตอนต่อไปไม่รู้ยังไม่ได้แต่ง ฮ่าๆ พระเอกเรานิสัยมันจะเปลี่ยนไปเรื่อยๆ น้า คนแต่งชอบอย่างไหนมันก็จะออกมาเป็นอย่างนั้น ฮ่าๆ วู้ๆ(เพื่อ??)
- เรื่องนี้ได้รับความนิยมดีมาก เพราะคีย์ของบิวแท้ๆ +555 รักคีย์ที่สุดเลย ที่รักเค้า ฮ่าๆ
- มีคำผิดบอกด้วยนะค่ะ ช่วงนี้เบลอๆ ฮ่า
- ไม่เม้น ไม่อัพค่ะ^^
ความคิดเห็น