|| Fic Inazuma eleven go || เจ้าชายแห่งแสงกับหนุ่มเหมันต์ 2

ลำดับตอนที่ #4 : ก่อนเราจะจากกัน

          #ในเวลาเย็นของวันที่สุดแสนจะเศร้า.... ไทโยและเฮียวกะ สองคนรักที่กำลังนั่งบนเก้าอี้ในห้องพักอย่างหมดอาลัยในชีวิตนี้...

          พรุ่งนี้แล้วสินะที่ทั้งคู่จะได้รู้ว่าเรื่องราวของพวกเขาจะเป็นอย่างไรต่อไป ทุกๆอย่างในขณะนี้เงียบสงัดกระทั่งถึงเวลาเข้านอนของพวกเขาทั้งสองคน....

          "ไทโย...เดี๋ยวฉันไปอาบน้ำก่อนนะ"

          หลังจากที่ต้องนั่งเล่นเป็นรูปปั้นไร้ชีวิตอยู่นาน เฮียวกะก็ลุกขึ้นบอกกับไทโย ก่อนจะเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวในตู้เสื้อผ้า และเดินเข้าไปในห้องน้ำด้วยสีหน้าที่ไร้ซึ่งชีวิตชีวา...

          ซ่าาาา...

          ไม่นานนักเสียงน้ำไหลลงมาจากฝักบัว ลงสู่พื้นก็ดังขึ้น.. แม้ว่าพยายามจะเปิดน้ำอย่างเต็มกำลังแล้ว แต่มันก็ไม่ได้กลบเสียงสะอึกสะอื้นของคนที่อยู่ในนั้นได้หมด ส่วนคนที่นั่งอยู่ข้างนอกอย่างไทโยเอง เมื่อได้ยินดังนั้นเขาก็รู้สึกเศร้าและเสียใจมาก....

          เพราะเขาสังเกตแล้วว่ามันผิดปกติตั้งแต่ที่เฮียวกะเดินเข้าไปห้องน้ำ น้ำก็ถูกเปิดทันที เขารู้ดีว่าเฮียวกะไม่ใช่คนที่ชอบเปิดน้ำทิ้งไปอย่างไร้ประโยชน์ ซ้ำเวลาแค่นั้น...แค่ถอดเสื้อตัวเดียวมันก็ยังไม่พอเลย..

          แต่แล้วข้อสงสัยของเขาก็กระจ่าง เมื่อเสียงสะอื้นของเฮียวกะเล็ดลอดผ่านเสียงน้ำออกมา เฮียวกะกำลังร้องไห้อยู่... ไม่นานนักเพื่อนรักร่างเล็กของเขาก็ปรากฏตัว อัลฟ่าปรากฏตัวออกมาด้วยสีหน้าที่หดหู่ เพราะเขารู้ดีว่าทั้งคู่ผ่านอะไรมาบ้าง...

          "ไทโย...นายเป็นไงบ้าง? ขอโทษนะ...ฉันมัวแต่ทำงาน จนลืมมาดูนายเลย" อัลฟ่าเอ่ยออกมาด้วยความเสียใจ เขาตั้งใจเอาไว้อย่างแน่วแน่ ว่าเขาจะรีบทำงานให้เสร็จ และรีบมาหาไทโยอย่างรวดเร็ว แบบที่สามารถคุยได้นาน อยู่บนโลกมนุษย์ได้นานขึ้น...

          แต่แล้ววันหนึ่งเขาก็ตัดสินใจมองหาไทโย ภายในเวลาที่เขากำลังทำงานอยู่ ถึงได้รับรู้ได้ ว่าเพื่อนของเขาเป็นอย่างไร

          "ไม่เป็นไรหรอก...นายช่วยฉันมาเยอะแล้ว.......นายคิดว่าเฮียวกะจะโดนไล่ออกด้วยไหม? เท่าที่ฉันรู้มา ผอ.ไม่เก็บคนที่ทำชื่อเสียงโรงเรียนพังไว้นี่"

          "ไม่รู้สิ...."

          "ยิ่งเฮียวกะเป็นคนดังอีก ทั้งในแลทั้งในและนอกโรงเรียนก็รู้จักเค้า...ผอ.ไม่ปล่อยไว้แน่ๆ????" ไทโยพูดด้วยความลำบากใจ

          "ไทโย...ฉันมีอีกเรื่องหนึ่งที่จะบอกนาย" และแล้วน้ำเสียงของอัลฟ่าก็ได้เปลี่ยนไป...

          "หลังจากฉันอาจไม่ได้มาเจอนายอีกแล้วนะ"

          "!...ทำไมล่ะ?" ไทโยถามด้วยน้ำเสียงที่ไร้ซึ่งความรู้สึกว่า...กำลังมีชีวิตอยู่....นี่เขากำลังจะเสียอนาคต เสียแฟน แล้วก็เสียเพื่อนในวันเดียวกันงั้นหรอ? ????

          "พ่อใหญ่จับได้ ว่าฉันติดต่อกับนาย...เลิกสั่งห้ามฉันอย่างถาวร.." อัลฟ่าพูด พร้อมกับยกข้อมือขึ้นมาให้ไทโยได้เห็น ถึงปลอกแขนที่เขาได้รับจากผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็น ' พ่อใหญ่ ' ของเขา ไทโยมองมันด้วยสีหน้าสงสัยก่อนจะถามอัลฟ่าไป...

          "มันคือ..."

          "ทุกครั้งที่ฉันขึ้นมาบนโลกมนุษย์...ฉันจะโดนไฟฟ้าช็อต..????"

          "อะ..อะไรนะ?"

          "ฉันจะมาหานายอีกไทโย...ถ้าฉันยังมีชีวิตอยู่..นะ????"

          "ไม่...."

          "ถึงจะโดนไฟช็อตจนร่างสลาย เพื่อนายฉันทำได้อยู่แล้ว ระหว่างนี้ไม่ต้องเป็นห่วง..???? เรื่องเฮียวกะ ฉันจะทำให้ผอ.เปลี่ยนใจเอง ส่วนนาย..ฉันจะเชื่อม อ๊าห์!!! เชื่อมคะแนนอีกโรงเรียนให้! อ๊ะ!" และแล้วผู้ที่ได้จัดเป็นประเภทของสิ่งมีชีวิตในระดับสูงที่สุด ต้องเสียน้ำตาออกมาให้กับเรื่องที่น่าเศร้าเช่นนี้...

          *ระดับของร่างกายในโพรโตคอล

          อัลฟ่า : บุคคลระดับสูง

          แกรมม่า : บุคคลพิเศษในโลกโพรโตคอล เบต้า : บุคคลระดับกลาง

          โอเมก้า : บุคคลระดับต่ำ

          (โดยการฝึกฝน ก็จะถูกแบ่งตามระดับของบุคคล)

          แปร๊บ...แปร๊บ..

          "อัลฟ่า แกเป็นอะไร!?" ไทโยตกใจมาก เมื่อจู่ๆอัลฟ่าก็ร้องออกมาด้วยน้ำเสียงที่เจ็บปวด และทุกข์ทรมาน จนร่างของอัลฟ่านั้นต้องทรุดลงไปนั่งกับพื้น ไทโยกำลังจะเอื้อมมือเข้าไปช่วย แต่ก็ถูกอัลฟ่าห้ามเอาไว้...

          "ฉันจะ..."

          "อย่านะ! อ๊าก!!! อย่าเข้า...มา!!!"

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

เฮือก  แต่งต่อไม่ถูก แฮร่ๆ

ขอบคุณที่ติดตามนะคะ