เบื่อๆบ่นๆจากคนที่เชื่อว่าพระเจ้า

ข้อมูลเบื้องต้น

                           เบื่อๆบ่นๆจากคนที่เชื่อว่าพระเจ้าตายแล้ว

                      1.สะท้อนความในใจของผู้ดุและผู้เล่นรำไทย

อยู่เมืองไทย หาดูละครฟ้อนรำไทยอย่างมีฝีมือ เป็นเรื่องยาก เคยมีโขนละครจัดขายบัตรราคาถูกไม่เกิน100บาท บางรอบฟรีที่โรงละครเล็กของวิทยาลัยนาฏศิลป์ ปีนี้ไม่มี เหมือนบีบให้พวกกระหายเสพของพวกนี้ต้องไปดูที่จัดเป็นรอบๆเล่นกันในโรงหนังโรงละครเก่า ราคาที่ละนั่งละพันกว่าบาทขึ้น  ทีนี้ถ้ายังอยู่บ้านเรา มาตรว่ามันจะหาดูยากแต่ก็ไม่ใช่ของหาดูไม่ได้แล้วชั่วชีวิตนี้ คือคิดแบบเห็นแก่ตัวเข้ากระดูก แต่มันมีเหตุให้ต้องคิด ด้วยว่าปีนี้เป็นอุดมมหามงคล บ้านเราจัดเทศกาลแห่งการจัดปฎิรูป ปฎิวัติทางการเมืองไม่เมือง วุ่นเหลือจะจำ เศรษฐกิจเป็นป่วง ไม่รู้เงินหายไปไหนหมด ใครจะอดข้าวไปดูโขนราคาอย่างนั้นก็บ้าเต็มที

 บัตรโขนราคานี้เค้าว่าแทบทุกรอบตัวโขนเต็มเวที แต่คนดูยี่สิบกว่า คนดูกลายเป็นชนกลุ่มน้อย เหมือนไม่รู้กาลเทศะ นั่งรกหูรกตา แหว่งๆหลออยู่ใน   บ๊อกที่นั่ง เหมือนเดินพลัดเข้ามาในงานบวงสรวงบัดพลีของเหล่านาฎศิลปิน กระทำกันเป็นภายใน คนรำนึกซะว่าปีนี้ทั้งปี ยกกันมารำถวายเจ้าที่ผีร้าย มีกันไม่กี่ดวงวิญญาณปรากฏตัวให้เห็นบ้างอยู่ในตามที่นั่ง ตอนไหนไฟส่องเข้าหน้าจังๆวิญญาณก็หายไป ไม่เห็นอะไรนอกจากแสงจ้า เดี๋ยวๆก็ปรากฏตัวใหม่ครา สปอตไลท์ไม่สาดเข้าหน้าผู้รำเต็มๆ

                                    แล้วแฟนพันธุ์แท้โขนละครไทยทำไงดีที่จะไม่ต้องดูของดีราคาแพง ในยามขัดสนจนหิว อีกโอกาสเห็นต้องแต่งตัวไว้ทุกข์ไปมั่วๆรอดูโขนหน้าไฟ คือเล่นก่อนเอาศพใส่เตา แต่ต้องทำใจนะว่าตัวละครไม่กี่ตัว ไม่ได้ดูกันเป็นชุดใหญ่ ก่อนไปสอบถามให้ถี่ว่าเผาผีงานนั้นนี้มีโขนแน่นะ ไปถึงที่จะเกิดเหตุ แน่นอนคือวัด หามุมรอ อย่าให้ไกลลานทางขึ้นเมรุ หรือศาลาที่ตั้งศพ เค้ารำกันตรงนั้นเป็นจารีต ตัวโขนอาจหลบสายตาผู้คน รัดเครื่องหรือแต่งตัวอยู่หลังเมรุกันอุจจาด ไม่กังวลว่าใครจะย่องมาแอบดู เพราะกลัวผีมาเดินเข้าใกล้หลังเมรุได้ เพราะถือโน่นถือ บ้างก็ว่าว่าแรงนะ กันทั้งนั้น แขกเหรื่อเส็งกันออกรสออกชาดเป็นบรรยากาศงานศพทั่วไป ข้างตัวรำหากเจ้าภาพยังไม่ให้สัญญาน ตัวรำจะไม่โผล่หัวแหลมออกมาจากหลังเมรุ  เดี๋ยวจืดตาไม่เป็นเซอไพร้ซ์ รอตะคุ่มๆอยู่อย่างนั้นแหละไม่มีอันตรายอะไร เตาเผาศพไม่ใช่เตาปฎิกรณ์ปรมาณู เงยหน้าขึ้นไปมองตามช่องเปิดภายในเมรุ เห็นมีก็แค่เตาเป็นรูปสี่เหลี่ยมใหญ่ มีปลั๊ก สายไฟ ตัวตัดไฟ ปล่องระบายควันคล้ายเตาอบในครัวตามโรงแรมใหญ่ๆ มาลัยพลาสติกสายนึง ไม้กวาด ไม้ยาวๆไม่รู้เอาไว้เขี่ยอะไร ไม่มีอะไรมากกว่านี้

 ถ้าเป็นช่วงที่วัดให้บริการเยอะๆ  ผีรอเตาเผา พักเตาระยะนึงแล้วเผาต่อ ไม่พักเผาติดๆ เตาแตก ผีสุกครึ่งไม่สุกครึ่ง ไหม้ป่นครึ่งเหลือน้ำมันเดือดปุดๆอีกครึ่ง  วัดเป็นเสียหาย ลูกค้าหนีหมด การเงินของวัดป่นปี้ เหลือเตาโด่ๆเอาไว้เผากันเองแบบมีเดียมๆ นาฎศิลปินดูท่าเตาไม่ว่างผี  ก็ควรจะโยกย้ายไปแต่งตัวกันมุมอื่นตามแต่จะหาได้ มักง่ายยึดที่ตรงนี้ เกะกะคนโกยกระดูก เทน้ำเหลือง ทั้งควันเผาผีไม่ใช่ควันย่างหมู ไปเห็นหรือได้กลิ่นเข้าจำติดตาติดจมูก ขนลุกไปอีกนาน เจ้าภาพประกาศเชิญว่าเล่นได้ ค่อยวิ่งสอดสร้อยมาลาหรืออะไรก็แล้วแต่ ออกหลังเมรุ หลังศาลา ห้องเก็บขอมา เจ้าของงานปูเสื่อไว้ให้ตรงทางขึ้นเมรุหรือตรงที่ๆจะรำดีไป ไม่งั้นสาก ระคายตีนเวลาเดิน เวลาถัดเท้า ไทยด๊านซ์นั้นคนไทยด๊านซ์กันตีนเปล่าๆ  อีกเรื่องที่แฟนโขนละครหน้าศพต้องทำใจ คือถ้าไม่ใช่ตัวรำกรมศิลป์ รำไม่เป็นเรื่อง รอบคอบไว้ก่อนต้องเช้คสเก๊ต ว่าเป็นงานเผาญาติพี่น้อง ผู้มีอุปการคุณต่อวิทยาลัยนาฏศิลป์หรือเปล่า ถ้าใช่รับประกันได้ว่าเกือบร้อยเปอร์เซ็นต์ นาฎศิลป์ยกพวกมารำแน่ เพราะมาฟรี แล้วส่วนมากเล่นตอนยกรบแบบย่อคือตัวละครสี่ตัวใส่น้ากากตีกัน  ฟาดกันผัวะผะอยู่ไม่เกินครึ่งชั่วโมงก็จบ ต้องเข้าใจว่างานเผาผีไม่ใช่มาสืบสานงานศิลป์