คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : story of love in love
"เบล เดี่ยวเราลงไปข้างล่างด้วยกันนะ”เด็กผู้หญิงคนหนึ่งตะโกนขึ้นมา “รอนิดด้วย"เสียงสาวใส หน้าออกหมวยออกขาวๆ หันมาบอกกับผมพร้อมกับผมที่ซอยของเธอ ผมของนิดเส้นเล็กสีออกน้ำตาล เวลาซอยจึงดูสวยมาก พอรวมเข้ากับหน้าตาของนิดแล้วทำให้เป็นที่ชื่นชอบของหนุ่มๆทั่วไป "นิดจะออกไปไหนปะหละ เดี่ยวไม่แน่นะ เราอยากไปพันทิพย์หน่อย..."เบลพูดขึ้นมา "ไปสิ เราอยากไปด้วยนะ"นิดทำท่าทางดีใจ "อืมม...งั้น เดี๋ยว..ไปด้วยกัน"ผมบอกตกลงกับเธอ
หลังจากนั้นไม่นาน ผมกับเพื่อนรักก็มายืนอยู่ในห้างที่รวมเอาความขลังของพระเครื่อง เข้ากับคอมพิวเตอร์ และซีดีเถื่อนได้อย่างลงตัว ผมกำลังเดินอยู่ชั้น 2 กำลังหา แม็ทแค็ด อยู่มันเป็นโปรแกรมที่โรงเรียนของผมนิยมให้นักเรียนใช้ พวกผมก็นิยมใช้มันมาทำการบ้าน สะดวกดี ระหว่างที่ผมกับนิดกำลังหาโปรแกรมที่ว่านี่อยู่ เท้าของผมก็ไปเหยียบบนอะไรนูนๆเข้า รู้สึกตัวได้มันไม่ใช่พื้นแน่ๆ ผมก้มลงไปดู มันเป็นกระเป๋าสตางค์สีดำ ผมก็เลยเปิดดูเพราะอาจจะต้องการจะหาเจ้าของๆมัน เห็นบัตรนักเรียนของโรงเรียนเอกชนที่หนึ่ง ผมอ่านชื่อเขา ธนนนท์ ......... พวกโรงเรียนคุณหนูอีกแล้วผมคิดในใจ ผมจึงรื้อกระเป๋าของเขาต่อ พบตังค์จำนวนหลายๆพันด้วย บัตรKTB-ATM บัตรอะไรต่อมิอะไรเยอะแยะเลย "เบล ทำอะไร"เสียงนิดดังขึ้น "เจอมา กำลังจะดูว่าของใคร"ผมยืนกระเป๋าตังค์ให้เธอดู "หรอ งั้นเราคงหาเจ้าของเจอแล้วหละ มาดูนี่"นิดลากผมออกมาที่ร้านข้างๆ ผู้ชายคนนึงกำลังซื้อซีดี แต่พอดีไม่มีเงินจ่ายกำลังหาของกันวุ่น เจ้าของร้านขายคงกำลังจะด่า คงจะหาว่าเขามาหลอกอะไรทำนองนี้ ผมมองหน้าเขาอย่างพิจารณา ไม่ผิดตัวแน่ๆ เขาเป็นเจ้าของกระเป๋าจริงๆด้วย ผมเดินตรงเข้าไปหาเขา "ขอโทษครับพี่ พี่ทำกระเป๋าตกไว้..." ผมยังไม่ทันพูดอะไรต่อ เขารีบจับมือผม หน้าตาดีใจเอามาก พร้อมกับบอกขอบคุณผมเป็นการใหญ่
หลังจากจัดการเรื่องตรงนั้นเรียบร้อย เขาก็รับอาสาจะเลี้ยงข้าวเย็นพวกผม2คน เราลงไปทานกันตามที่เขาพาไป ข้างล่างของพันทิพย์ร้านอะไรไม่รู้ผมจำไม่ได้ที่อยู่ด้านหน้า ชั้น1 พวกเราลงไปนั่งทานกันที่นั้น พวกเราแนะนำตัวกันและกัน จนผมทราบว่าเขาชื่อ "กอล์ฟ" เรียนอยู่ ม.6 ผมนั่งกินอยู่สักพักก็ลุกไปห้องน้ำ
ผมออกมาจากห้องน้ำ ผมก็เดินไปหานิดเพื่อจะได้กลับบ้าน เห็นเขา 2 คนนั่งคุยกันสนิทสนมเชียว ไม่ได้หึงนะครับผมกับนิดเป็นเพื่อนกันมานานมาก จนไม่มีทางเป็นคนรักกันได้แน่นอน ส่วนกอล์ฟเองก็หน้าตาดีใช้ได้เลย พวกตี๋ๆขาวๆนี่ดูดีทั้งนั้นแหละคับ ผมยังสนใจในตัวเขาเลย แต่เห็นนิดแบบนี้แล้วก็เลยตัดใจดีกว่า "นิดเดี่ยวกลับบ้านได้แล้ว"ผมบอกกับนิด เธอหันมามองผมยิ้มเล็กๆด้วยแววตาที่คม เจ้าเล่ห์ แสดงว่าต้องมีอะไรแน่ๆ
แต่แล้วพวกเราก็แยกออกมาจากกอล์ฟ ผมพานิดกลับบ้าน ต้องไปส่งเธอที่บ้านด้วย แต่ไม่ค่อยจะอยากไปเลย แม้ว่าจะไปมาตั้งแต่เล็กแต่น้อยแล้วก็ตาม กว่าจะได้กลับมาบ้านก็ดึกมากแล้ว คุณแม่ผมบอกไว้ว่า มีคนโทรเข้ามาที่บ้านหาผม ชื่อกอล์ฟ ผมยังตกใจว่าทำไม..เบอร์โทรศัพท์ของผมมา เขาให้เบอร์ไว้โทรกลับด้วย ผมเลยรับเบอร์เขามา เดินขึ้นห้องของผมที่อยู่บนชั้น 2 ของบ้าน ผมปิดประตูห้อง โทรออกไปตามเบอร์ที่เขาให้มา สักพักมีเสียงคนรับโทรศัพท์ ผมก็ขอสายกอล์ฟ เขาบอกว่าเขาพูดอยู่ ผมถามถึงธุระของเขาที่โทรมาหาผม เขาบอกว่า เขาอยากได้เบอร์ของนิด แต่นิดไม่ให้ ให้เบอร์ผมมาแทน ผมเลยบอกเบอร์นิดไป เขาก็ยังจะคุยกับผมต่อ พยายามจะถามเรื่องของนิดจากผม เรื่องระหว่างผมกับนิด คุยกับจนดึกเลยตี 2 ผมถึงจะได้นอน
ต่อมาผมก็เล่าเรื่องนี้ให้กับนิดฟังเกี่ยวกับกอล์ฟ เค้าดูจะมีความสุขเล็กน้อยกับการที่จะมีคนจีบเธอ เธอถามผมแถบจะทุกคำพูดของกอล์ฟเลย ผมก็บอกไปทั้งหมดไม่ปิดบังหรอก วันนั้นเค้าเลยยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ไปทั้งวัน บอกคงจะถูกสเปคของนิดมากทีเดียว ธรรมดานิดก็มีคนจีบเยอะแต่เจ้าหล่อนไม่เคยมองใครเลยแม้แต่ทีเดียว แล้วก็คำพูดติดปากของเธอเวลาจะปฏิเสธหนุ่มๆโดยการเอาผมเป็นไม้กันหมาว่า "เรามีแฟนแล้ว เขาหล่อกว่านายอีก" ผมเลยติดร่างแหไปด้วยทำไงได้
เย็นวันนั้น กอล์ฟโทรมาหาผมอีก คราวนี้พยายามถามเรื่องของพวกผมเพิ่มขึ้น จนกระทั่งผมคิดว่ามันเกินขอบเขตไปแล้วผมเลยปรามๆเขาไว้ "เรื่องแค่นี้เอง ทำไมเบลบอกผมไม่ได้เลยหรอครับ" "ไอ้ที่นายถามนี่นะ มันส่วนตัวเกินไป ถ้าจะให้ดีนิดต้องเล่าเอง"ผมบอกกับกอล์ฟ เมื่อเขาพยายามถามในเรื่องส่วนตัวของนิด "งั้นผม จะถามเรื่องของเบลบ้างแล้วกัน" ผมยังนึกว่าเขาในใจไอ้นี่ ลามเหมือนกัน แต่ผมก็ตอบไปหลายเรื่อง ไม่สิทุกเรื่องเลยที่เกี่ยวกับผม วันนี้กว่าจะได้นอนก็ตี 2 เวลาเดิม แล้วก็วันนี้เขานัดพวกผมให้ไปหาเขาที่เซ็นทรัลลาดพร้าวด้วย เขาอยากจะเลี้ยงข้าวสักมื้ออะไรทำนองนี้ แล้วอาจจะดูหนังต่อด้วย หลังวางสายผมรีบโทรไปหานิด ผมเคยโทรไปหาเธอตอนดึกๆอยู่บ่อยๆ อีกอย่างโทรศัพท์ก็เป็นสายตรงเข้าห้องเธอเลย ไม่รบกวนคนอื่นๆในบ้านเธอแน่นอน "สวัสดีค่ะ....."เสียงนิดรับโทรศัพท์งัวเงีย "กอล์ฟ ขอนัดนิดวันพรุ่งนี้ที่ เซ็นทรัลลาดพร้าว ตอนเที่ยง..."ผมยังพูดไม่ทันจะจบ นิดทำเสียงเหมือนตัวเองสอบได้ที่ 1 ด้วยอาการดีใจสุดขีด ถามโน่นถามนี่อย่างกับผมเพิ่งจะกลับจากต่างประเทศไม่เจอหน้ากันมาไม่น้อยกว่า 10 ปี ผมได้นอนจริงๆเอาตอนตี 4 กว่าๆ
ในตอนเช้าถ้าผมไม่โดนนิดมาปลุกที่ๆนอนแล้วละก็ผมคงไปไม่ทันนัดแน่ๆ เพราะเธอมาปลุกผมตอน 10 โมงเธอแต่งตัวมาเรียบร้อย ส่วนผมยังสลบไสลอยู่บนเตียง ผมลุกขึ้นมารีบไปอาบน้ำแต่งตัว พร้อมกับไล่ให้เธอลงไปรอข้างล่าง ผมใช้เวลาหลังจากที่ปิดประตูห้องไปประมาณ 20 นาที ก็ตามเธอลงไปข้างล่าง พร้อมกับออกไปข้างนอก ตลอดทางเธอบ่นน่าดูชมทีเดียว กลัวว่าจะไปสาย กลัวจะผิดนัด ธรรมดาแล้วเธอนะผิดนัดบ่อยมาก นัดไว้ 9 โมงมาเที่ยง นัดเที่ยงมาบ่าย 2 การมาเลท เป็นสมบัติเฉพาะตัวของนิดเลยทีเดียว แน่นอนโดยปรกติแล้วไม่ใช่เพราะผมแน่นอน
ความคิดเห็น