คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : -*โรงเรียนแห่งมนตรา*-(ฮิ้วๆๆ อัพตอนนี้จบแระน้า^o^)
'ยินดีต้อนรับนักเรียนเข้าสู่ The MaGical of MaGic School โรงเรียนแห่งมนตรา'
หญิงสาวร่างเล็กกำลังยืนมองป้ายต้อนรับของทางโรงเรียนที่ติดประกาศเอาไว้พร้อมกับมีขนนกสีขาวติดอยู่ด้วยใบหน้าที่ยิ้มร่า ผมสีน้ำตาลยาวสลวยปลิวพัดตามแรงลม แต่พอเธอจะก้าวเข้าไปในโรงเรียน ก็มีหญิงสาวคนนึงวิ่งมาชนเธอ ส่งผลให้เธอล้มลงไปกองกับพื้น
"โอ๊ย!!"เธอร้องออกมาเพราะรู้สึกเจ็บที่ศอก
"เอ่อ...ขอโทษด้วยนะ เป็นอะไรมากรึเปล่า" หญิงคนนั้นถาม
"ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ ^^" เธอลุกขึ้นตอบแล้วยิ้มให้ตามมารยาท แต่กลับได้สายตาหวานหยดย้อยมาจากคนตรงหน้าแทน
"ฉัน โมรุนเซีย โอริเวทาย เรียกว่าโมรุน หรือโมก็ได้^^" หญิงสาวคนนั้นแนะนำตัว ทำให้เธอต้องแนะนำตัวกลับไปเช่นกัน
"ฉัน เรรินเซีย เฟอร์ซาลิน เรียกว่าเรรินก็ได้ค่ะ" เธอแนะนำตัวพร้อมมองโมรุนเอาแต่จ้องเธออย่างกับว่าเธอเป็ผู้ชายอย่างนั้นล่ะ
"ยินดีที่ได้รู้จักนะเรริน อืม...ฉันเรียกรินจังละกันนะ ^o^" เรรินมองดูโมรุนที่ยิ้มร่าด้วยความดีใจที่สามารถเปลี่ยนชื่อเธอได้
"อืม...เรียกอย่างนั้นก็ได้" เธอตอบกลับไป เรียกยังไงเธอก็ไม่ว่าหรอก แล้วตัวเธอก็คิดว่าชื่อรินจังก็น่ารักดี
"เย้! เอ้อ! นี่กำลังจะไปรายงานตัวที่หอประชุมใช่ไหม ไปด้วยกันสิ ^o^"
"อะ...เอ่อ" เรรินยังไม่ทันตอบอะไร ก็ถูกโมรุนลากไปเสียแล้ว เธอคิดในใจว่า ถ้าเธอไม่ได้ไปรายงานตัว เธอก็คงไม่มีโอกาศปฏิเสธหรอก
โมรุนลากเรรินมาที่บ่อน้ำพุสีขาวในลานกว้างกลางโรงเรียน มีชายหญิงหลายคนเดินตรงไปที่น้ำพุนั้น แล้วกระโดดลงไป เรรินหยุดเดินแล้วรั้งมือของโมรุนเอาไว้
"มีอะไรหรอ รินจัง ^^" โมรุนที่ถูกรั้งเอาไว้ถามขึ้น
"เราจะไปไหนกันหรอโมรุน" เธอถามเพราะแทนทีจะไปหอประชุม โมรุนกลับพาเธอเดินมาที่บ่อน้ำพุแทน
"ก็กำลังจะไปหอประชุมไง ทำไมหรอ"
"แล้วทำไมไม่ขึ้นทางปะตูใหญ่ล่ะ ที่นี่เขาห้ามเข้าหรอ" เธอถาม เพราะตอนเดินเข้ามา ก็เห็นประตูบานใหญ่ของปราสาท แต่กลับม่มีนักเรียนคนใดเข้าไปเลย
"รินจังคงยังไม่รู้สินะ สงสัยไม่ได้อ่านป้ายข้างหน้าแน่ๆเลย เดี๋ยวไปรายงานตัวรินจังคงเข้าใจ เอาเป็นว่าส่วนใหญ่เขานิยมทางนี้ละกัน รีบไปกันเถอะนะ^^"
"อืม...งั้นหรอ งั้นไปทางนี้ก็ได้ แค่กระโดลงไปหรอ"
"อืม จับมือฉันไว้ละกันนะ ^^" แล้วโมรุนก็พาเรรินกระโดดลงไปในบ่อน้ำพุสีขาวสะอาดตาแห่งนั้น
เรรินรู้สึกเหมือนโลกหมุนไปรอบๆ มีประกายสีขาวอยู่รอบๆตัวเธอ แล้วอยู่ๆเธอก็มาโผล่อยู่ที่พื้นวงกลมมีรูปดาวห้าแฉกอยู่ภายใน รอบข้างเธอมีผู้คนมากมาย เธอหันไปมองหน้าโมรุนอย่างงงๆ
"ถึงหอประชุมแล้วล่ะ ^^" โมรุนหันมาตอบเรรินอย่างรู้ทันว่าเธอจะถามอะไร
ห้องประชุมเป็นห้องโถงกว้างใหญ่ เพดานโค้งเป็นรูปม้าเพกาซัสกระพือปีกทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า ตรงกลางมีโคมไฟสีขาวประกายรุ้งสองแสงระยิบระยับลอยเด่นอยู่กลางหอประชุม ตรงผนังมีเชิงเทียนที่ทำจากคริสตัลอยู่ตลอกแนว ไฟในเชิงเทียนมีหลากหลายสีสัน ทัง ส้ม แดง ฟ้า เขียว ม่วง น้ำตาล ขาวและดำ ส่วนด้านในสุดฝั่งขวาคือแท่นที่ทำจากไม้ขักเงา ตรงด้านหน้าสลักรูปไม่กางเขนมีเพชรอยูตรงกลางและมีปีกอยู่ด้านหลัง ฝั่งซ้ายเป็นแท่นที่ทำจากหินอ่อน ด้านหน้าสลักลายเหมือนฝั่งซ้าย ส่วนตรงกลางมีแท่นคริสตัลใสลอยเด่นอยู่ ที่ฐานมีปุยเมฆสีขาวสะอาดรองรับอยู่ ประดับด้วยดอกไม้นานาชนิด และด้านหน้าของแท่นก้อมีรูปไม่กางเขนสีขาวฝังเพชรสีฟ้าอยู่หกเม็ด และมีปีกสีขาวสะอาดอยู่ด้านหลัง เท่าทีเธอรู้มา นี่เป็นสัญลกษณ์ของโรงเรียนแห่งนี้ ที่พนักพิงของเก้าอี้เป็นปีกนกสีขาวสะอาดที่กระพือออกมาอย่างสวยงาม
เรรินยืนตะลึงค้างอยู่ในวงกลมนั้นจนโมรุนต้องสะกิดเตือนสติให้ออกมาจากวงกลมนั้น พอทั้งสองออกมาจากวงกลมนั้น มันก็หายไปเหลือแต่พื้นหินหอประชุม
"เป็นไงล่ะ ตะลงเลยใช่ไหม เดินระวังหน่อยนะ พิ้นมันมีชีวิตน่ะ ^^" โมรุนกระซิบบอกเรรินเบาๆแต่นั่นก็ทำให้เธอหยุดเดินได้ทันที
"หา!"
"ไม่เป็นไรหรอก แต่ระวังไว้หน่อยก็ดีนะ ^^"
"ที่นี่แปลกจังเลยนะ"
"แต่ถึงมันจะแปลก มันก็สวยใช่ไหมล่ะ ^^"
"อืม...ใช่ มันสวยกว่าที่ฉันคิดไว้เยอะเลยล่ะ"
"แล้วรินจังจะรู้ว่าที่นี่มีอีกหลายอย่างที่แปลกกว่านี้อีก ^^"
"อืม..." เรรินตอบพร้อมพยักหน้ารับเบาๆ ยังไม่สิ่งที่แปลกกว่านี้อีกหรอเนี่ย เธอคิด
"ไปหาที่นั่งกันเถอะ ^^" แล้วโมรุนก็ลากเรริก(อีกแล้ว)ไปหาที่นั่งตรงกลางหอประชุม
มีผู้คนทยอยเข้ามาในหอประชุมด้วยการหายตัวมาอย่างที่เรรินและโมรุนทำไม่ขาดสาย แต่ไม่มีใครที่จะเดินเข้ามาทางประตูแม้แต่คนเดียว เรรินนั่งมองบรรยากาศที่เต็มไปด้วยเวทมนต์อยู่สักพัก ก็มีผงสีทองโปรยปรายลงมาทั่วหอประชุมราวกับหิมะ รูปม้าเพกาซัสบนเพดานเริ่มเคื่อนไหวตัวม้าเพกาซัสกระพือปีกขึ้นลงเป็นจังหวะและบินวนรอบเพดานผนังค้านหลังแท่นหินอ่อนด้านซ้ายปรากฏเป็นประตูแก้วมีหญิงวัยกลางคนเดินนำหน้ามาเดินนำหน้ามา ตามด้วยชายและหญิงอีกประมาณสิบคน ทั้งหมดเดนมาหยุดที่แท่นหินอ่อน หลังจากนั้นมีหญิงสาวบินลงมาจากเพดาน เธอสวมชุดกระโปรงสั้นสีครีมและมีเสื้อคลุมยาว ทำจากขนนกสีขาวสะอาด ชายเสื้อคลุมกำลังปลิวสะบัดตามแรงลม ตามมาด้วยหญิงสาวที่บินร่อนตามลงมาอีกคนหนึ่ง เธอใส่ชุดกระโปงยาวพริ้วสีชมพูมีผ้าคลุมใหล่ขนนกสีขาวบางคลุมอยู่ ทั้งสองบิน่อนลงมาที่แท่นคิสตัลใสท่ลอยเด่นอยู่บนปุยเมฆแล้วค่อยๆหุบปีกลงและในที่สุดปีกสีขาวสะอาดนั้นก็หายไป หลังจากนั้นทุกสิ่งทุกอย่างก็หยุดเคลื่อนไหว ผงสทองประกายค่อยเลือนหายไป ก้อนเมฆบนเพดานหยุดเคลื่อนไหว เพกาซัสบินกลับสู่ท่าเดิม เหมือนกับกาเคลื่อนไหวที่ผ่านมาคือกาทำความเคารพผู้มาเยือน สิ่งที่เกิดขึ้นสร้างความตกตะลึงให้กับนักเรียนหลายคนได้ไม่น้อย
"ยินดีต้อนรับเข้าสู่โรงเรียน The MaGical of MaGic School โรงเรียนแห่งมนตรา! ฉัน เอวาเทียร์ เอเนส เป็นผ้อำนวยการของโรงเรียนแห่งนี้" หญิงสาวในชุดคลุมขนนกเอ่ยขึ้นพร้อมกวาดสายตามองไปทั่วหอประชุม ลักษณะของผอ.คนนี้ดูเคร่งขรึม น่าเกรงขาม
"สวัสดีทุกคน ฉันชื่อมาเนสก้า เฟล์ เป็นครูฝ่ายปกครองของโรงเรียนแห่งนี้ ฉันเรียกชื่อใครขอให้ขานรับและเดินไปที่มุมหอของตนเองด้วย ฝั่งซ้ายด้านหน้าคือหอฟลาวเวอร์ ด้านหลังคือหอสตาร์ ฝั่งขวาด้านหน้าคือหอบัตเตอร์ฟลาย ด้านหลังคือหอไวโอลินนะ" มิส มาเนสก้าอธิบายและเริ่มขานชื่อเรียกทันที
"อาเฟร่า เมราแอนเทีย อยู่หอไวโอลิน"
"ค่ะ" หญิงสาวผมสีฟ้าบลอนยาวเป็นลอนขานรับและเดินไปที่มุมของหอไวโอลิน
"วิเวียนนานีย่า โบแด็ง อยู่หอสตาร์"
"ค่ะ" หญิงสาวร่างเล็ก ผมสีน้ำตาล หน้าตาน่ารักขานรับ และมิส มาเนสก้า ก็ประกาศรายชื่อต่อไปเรื่อยๆ
อยู่ๆมิสมาเนสก้าก็หยุดชะงัก หันไปทางท่านผอ.และพยักหน้าเล็กน้อย แล้วแววตาของท่านผอ.ก็ฉายแววตกใจเล็กน้อยแล้วหายไป มิส มาเนสก้าหันมาประกาศรายชื่อต่อไปด้วยสีหน้าเคร่งขรึมกว่าเดิม
"เรรินเซีย เฟอร์ซาลิน อยู่หอไวโอลิน"
"ค่ะ" เรรินหันไปจับมือโมรุน เธอรู้สึกตื่นเต้นนิดหน่อย แล้วจึงเดินไปที่มุมของหอไวโอลิน เรรินรู้สึกเหหมือนมีคนจ้องมองเธออยู่ แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร เธอคงจะประหม่ามากเกินไป
แล้วมิสมาเนสก้าก็ประกาสรายชื่อไปเรื่อยๆจนกระทั่งถึงรายชื่อหนึ่ง...
"ไอโอรอส ราฟาเซียร์ อยู่หอบัตเตอร์ฟลาย"
"ครับ" ชายหนุ่มร่างสูง หน้าคม ผมสีน้ำเงินเข้มตอบรับ เรรินเห็นเข้าหันมามองเธอแวบหนึ่ง ไม่รู้เธอคิดไปเองหรอเปล่า เพราะเธอรู้สึกคุ้นเคยกับผู้ชายคนนี้มาก แต่บางทีเธอก็อาจจะคิดไปเอง
"โมรุนเซีย โอริเวทาย อยู่หอบัตเตอร์ฟลาย"
"ค่ะ" โมรุนหันมายิ้มให้เรรินก่อนเดินไปที่มุมของหอบัตเตอร์ฟลาย เธอรู้สึกเสียดายที่ไม่ได้อยู่หอเดียวกันกับเรริน
แล้วมิสมาเนสก้าก็ประกาศช่อนักเรียนจนครบทุกคน ตอนนี้ที่นั่งสีขาวได้หายไป แต่กลับแทนที่ด้วยโต๊ะยขนาดใหญ่สี่สรูปแบบแบ่งตามพื้นที่ของหอ คือ โต๊ะรูปดอกไม้ขนาดใหญ่สีเขียวประดับด้วยดอกไม้นาๆชนิด ตัวเก้าอี้เป็นใบไม้ที่ชูก้านึ้นมาเพื่อให้นักเรียนนั่งและมีกลิ่นหอมองดอกไม้เป็นของหอฟลาวเวอร์ โต๊ะรูปผีเสื้อสีม่วงมีการแกะสลักรูปผีเสื้อและแมลงอยู่ ตัวเก้าอี้เป็นรูปแมลงนาๆชนิดและมีผีเสื้อสีสันสวยงามหลายตัวบินอยู่โดยรอบบเป็นของหอบัตเตอร์ฟลาย โต๊ะรูปดาวสีฟ้าประกายระยิบระยับสวยงามตัวเก้าอี้เป็นก้อนเมฆสีมืดคลึ้มมีไอเย็นยามค่ำคืนลอยออกมาเป็นของหอสตาร์ และโต๊ะรูปตัวโน๊ตดนตรีสีน้ำตาลตัวเก้าอี้เป็นรูปโน๊ตแบบบรรทักห้าเส้นเรียงยาวไปจนสุดโต๊ะมีเสียวดนตรีคลอเคลียอยู่โดยรอบเป็นของหอไวโอลิน หลังจากนั้นรองผอ.ก็บอกให้นักเรียนไปนั่งตามโต๊ะของหอของตนเอง แล้วท่านผอ.ก็พูดขึ้น
"ตอนนี้ทุกคนคือนักเรียนของโรงเรียน The MaGical of MaGic อย่างเต็มตัวแล้ว ขอให้นักเรียนทุกคนแยกย้ายกันไปตามหอของตนเอง ทุกคนสามรถเดินไปทางประตูแก้วของหอแต่ละหอได้เลยชุดนักเรียนของทุกคนจะถูกจัดอย่ในตู้เรียบร้อยแล้ว รวมทั้งสัมภาระอย่างอื่นด้วย และขอบอกไว้ก่อนว่าที่นี่คือโรงเรียนแห่งมนตรา โรงเรียนที่เต็มไปด้วยเวทมนต์ ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนมีชีวิต ไม่ว่าจะเป็นเก้าอี้ โต๊ะ ประตู บรรได ตะเกียง หนังสือเรียน ปากกา หรื่อแม้แต่เตียงนอนของทุกคน จงระวังในการเคลื่อนไหวทุกครั้ง ขอให้ทุกคนมีความสุขในโรงเรียนมนตราแห่งนี้ แล้วเจอกันตอนมื้อค่ำ" ท่านผอ.ประกาศจบก็มีแสงสีทองประกายร่วงโรยลงมา รูปม้าเพกาซัสเริ่มเคลื่อนไหวอีกครั้งท่านผอ.และรองผอ.กระพือปีกสีขาวสะอาดและบินลับหายไปในปุยเมฆที่เคลื่อนที่อย่างช้าอยู่บนเพดาน หลังจากนั้นทุกสิ่งทุกอย่างก็กลับสู่สภาพปกติ มีประตูแก้วเกิดขึ้นที่ผนังทั้งสี่ด้านของหอประชุม ประตูของหอฟลาวเวอร์เแกะสลักรูปดอกไม้ หอบัตเตอร์แกะสลักรูปผีเสื้อ หอสตาร์แกะสลักรูปดาว และหอไวโอลินแกะสลักเป็นรูปโน๊ตดนตรี นักเรียนของแต่ละหอทยอยกันเข้าไปในประตูแก้วของประจำหอเพื่อไปยังหอที่ตนเองพักอาศัย
ความคิดเห็น