zผจญภัยแดนสามก๊ก

ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่6มิยูกิผู้น่าสงสาร

หลังจากที่อาซาโยะกลับมาเดินทางกับทุกคนอีกครั้งและแน่นอนว่าจะต้องเกิดเรื่องอีก เพราะว่าทุกคนนั้นยังไม่คุ้นเคยกันดียกเว้นมิยูกิคุ้นเคยกับกราด้อนและอาซาโยะ  แต่กราด้อนยังไม่ค่อยคุ้นเคยกับอาซาโยะ  แล้ววันหนึ่งราเชก็เกิดสงสัยว่ามิยูกิมาจากที่ไหนกัน  เพราะว่าราเชคิดว่ามิยูกิคงไม่ใช่คนที่มาจากอนาคต  เพราะมิยูกิน่าตาคล้ายกับคนคนหนึ่งในหมู่บ้านของอิวโจว  เพราะเหตุนี้จึงทำให้ราเชสงสัยเป็นอันมาก  แต่ก็ไม่ปริปากบอกให้ใครรู้  แล้ววันหนึ่งราเชได้ไปปรึกษาท่านเซียนดู  ก็ได้คำตอบมาว่า “เจ้าต้องไปถามเค้าด้วยตนเองมิไทร้ว่าจะมาสงสัยอยู่คนเดียวเพียงเท่านี้”  แล้วท่านเซียนก็เงียบไป  ราเชตัดสินใจไปถามมิยูกิว่า “มิยูกิเธอมาจากที่ไหนกันแน่”  มิยูกิจึงบอกว่า “ก็มาจากโลกอนาคตไง”  แล้วราเชเลยถามต่อว่า “พ่อแม่เธอเป็นใคร”  แต่มิยูกิยังไม่ทันได้ตอบทุกคนที่ไปซื้อของกินก็กลับมาพอดีราเชจึงทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นอะไร  มิยูกิก็ยังงงงง  แต่ก่อนที่กราด้อนอาซาโยะมาซาโตะยังไม่กลับมา  ดูเหมือนว่ามิยูกิจะน้ำตาซึมเล็กน้อย  พอทุคนได้รับประทานอาหารเรียบร้อยแล้วก็พากันจะขึ้นนอนในห้องของตนเองภายในโรงเตี้ยม  พอทุกคนขึ้นไปกันหมดแล้วราเชก็นั่งกลุ่มอยู่คนเดียวแล้วก็สงสัยมากขึ้น  มากขึ้นและมากขึ้น (มานมากเกินไปไหมหว่า-*-)  และด้วยความสงสัยราเชตัดสินใจห่าตัวตายเอ้มมะช่ายเข้าไปถามมิยูกิถึงภายในห้อง  แล้วทันใดนั้นกราด้อนก็กำลังเดินมาหามิยูกิอยู่พอดีเพื่อที่จะมาปรึกษาเรื่องที่ว่าราเชดูผิดปรกติ  ก่อนที่กราด้อนจะเข้าไปภายในห้องราเชได้ถามเรื่องทุกอย่างเกี่ยวกับพ่อและแม่ของมิยูกิ  พอกราด้อนเข้ามาในห้องแต่มิยูกิยังไม่รู้ว่ากราด้อนเข้ามาอยู่ในห้อง  จึงตะโกนออกไปว่า “พ่อและแม่ของฉันตายไปแล้ว” พร้อมกับร้องไห้โฮออกมา  ราเชหยุดชะงัก  แล้วพูดว่า “เราขอโทษที่ถามเธอไปอย่างนั้น  แต่ว่าเราไม่รู้จริงจริง”  กราด้อนรีบวิ่งเข้าไปปลอบใจมิยูกิ  ราเชก็ช่วยด้วยอีกแรงจนมิยูกิเลิกร้องไห้  กราด้อนจึงถามราเชว่า “ทำไมมิยูกิถึงเป็นอย่างนี้” ราเชจึงตอบว่า “ฉันผิดเองที่ไปสงสัยคนอื่นไประแวงคนอื่นเขาแต่ว่าฉันสงสัยจริงจริงนะ”

กราด้อนจึงพูดขึ้นอีกว่า “แล้วนายถามอะไรมิยูกิ”  ราเชจึงตอบตามตรงว่า “ก็ถามว่าพ่อแม่ของมิยูกิคือใครเท่านั้นแหละ” กราด้อนเริ่มจะเข้าใจ  กราด้อนถามต่ออีกว่า “ทำไมนายถึงได้ถามซะตรงเชียวไม่อ้อมค้อมหรือไม่ปรึกษาเพื่อนเลยนะ”  ราเชจึงพูดด้วยน้ำเสียงที่เสียใจว่า “ขอโทษนะ”  กราด้อนจึงถามอีกว่า (ถามอีกและ)  “นายมาขอโทษฉันปล้วมานจาได้อารัยหล่ะ  ต้องไปขอโทษมิยูกิโน่น”  ราเชจึงเดินเข้าไปในห้องของมิยูกิแล้วโค้งตัวลงแล้วพูดว่า “ฉันขอโทษ”  มิยูกิจึงตอบว่า “ไม่เป็นไรหรอกฉันยกโทษให้”  พอเช้ารุ่งขึ้นอาซาโยะและมาซาโตะก็ไม่รู้เรื่องนี้  เพราะกราด้อนบอกราเชว่าห้ามบอกใครเดี๋ยวมิยูกิเสียใจอีก