zผจญภัยแดนสามก๊ก

ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่4เจอผู้กล้าแล้ว

มิยูกิและกราด้อนเดินเข้าไปที่หมูบ้านโหลวซางอีกครั้งเพราะว่าครั้งที่แล้วทั้งสองยังมิได้สำรวจสิ่งใดเลยครั้งนี้ทั้งสองคนได้เห็นทางเข้าป่าแล้วไปเจอผู้หญิงคนหนึ่งดูสง่างามมากทั้งสองคนจึงเดินเข้าไปถามว่า “คุณชื่ออะไร” ผู้หญิงคนนั้นจึงตอบว่า “ฉันชื่ออาซาโยะ” มิยูกิจึงถามว่า “คุณมาจากโลกอนาคตหรือเปล่า” อาซาโยะจึงบอกว่า “เธอรู้ได้ไง” กราด้อนจึงพูดว่า “เราสองคนก็มาจากโลกอนาคตเช่นกัน” อาซาโยะจึงพูดว่า “ว้าว!สุดยอดฉันมีเพื่อนแล้ว” มิยูกิพูดว่า “คนที่มาจากโลกอนาคตมี5คนแต่นี่เราพึ่งเจอกัน3คนเองเราไปตามหาคนอื่นต่อกันเถอะ” ทั้งสามคนเดินทางไปที่หุบเขาเซียนได้ไปเจอผู้ชายคนหนึ่งนั่งสมาธิอยู่  ทั้งสามคนจึงเดินเข้าไปถามว่า “นายชื่อไรเหรอ” ชายคนนั้นตอบว่า “ข้าชื่อว่าราเช” มิยูกิถามว่า “ท่านใช่ผู้คนที่มาจากโลกอนาคตหรือไม่” ราเชจึงตอบว่า “หา!ท่านรู้ได้ยังไงข้าน้อยนับถืออย่างยิ่ง” อาซาโยะจึงร้องขึ้นมาว่า “เย้!เราเจอผู้กล้าอีกคนแล้วเอางี้เรามาร่วมกลุ่มกันเถอะ” ราเชพูดว่า “ข้าจะต้องรีบไปเก็บข้าวของข้าจะไปกับพวกท่านข้ามียาเยอะแยะเลยนะ”กราด้อนจึงพูดว่า “เอาเถอะอย่าพึ่งเอะอะเราจะต้องรีบหาคนอีกคนหนึ่ง”ทุกคนจึงเดินทางไปด้วยกันแล้วเข้าไปนะที่ในเมืองทุกคนได้ยินข่าวลือว่ามีคนข้ามด่านหิมะได้แล้ว  ทุกคนจึงต้องรีบวิ่งไปดูนะที่ด่านแล้วจะลองข้ามดูสักนิดโดยมีกันทั้งหมด7คน1. มิยูกิ  2. กราด้อน  3. อาซาโยะ  4. ราเช  5. ฉวิ่นไฉ่  6. ซ่งหยง   7. ซ่งเหยิน ทั้ง7คนนี้จะเข้าไปที่ด่านแรกของเมืองหิมะซึ้งต้องต่อสู้กับหลายคนที่เฝ้าด่านอยู่แต่ว่าทั้ง7คนผ่านไปปอย่างง่ายดายพอผ่านเข้าไปทุกคนก็คงต้องพักอยู่แถวนั้นก่อน  พอเช้าทุกคนเริ่มเดินทางต่อพอไปทางที่จะผ่านเข้าไปในเมืองก็ได้เจอกับพวกท่านกงซุนทั้งหลายต้องเจรจาตั้งนานกว่าทุกคนจะได้ผ่านเข้าไป  พอเดินทางมาถึงที่เมืองหิมะต่างคนต่างเหนื่อยแล้วจึงนอนพักผ่อน  พอเช้ามาทั้ง7คนได้นั่งจิบน้ำชาอยู่ก็มีโจรบุกเข้าร้านจูจู่ก็มีคนกระโดดเข้ามาแล้วก็ต่อสู้กับเจ้าโจรจนชนะ  มิยูกิและทุกคนตกใจอย่างมากแล้วถามผู้ชายคนนั้นว่า “ชื่ออะไรเหรอ” ชายคนนั้นตอบว่า “ผมชื่อมาซาโตะครับ” กราด้อนถามว่า “นายมาจากที่ไหนเหรอ” มาซาโตะตอบว่า “ผมทะลุมิติมาจากโลกอนาคตครับแต่ว่าพูดไปพวกคุณคงไม่เชื่อแน่เลย” อาซาโยะและราเชพูดพร้อมกันเสียงดังว่า “เราก็เหมือนกัน” พร้อมกับแสตงอาการดีใจอย่างยิ่ง

ต่อมาฉวิ่นไฉ ซงหยงและซงเหยินจึงพูดว่า “พวกท่านเจอกันแล้วพวกเราขอลาท่านนะที่นี่หล่ะ” ทุกคนจึงตอบว่า “ได้”