zผจญภัยแดนสามก๊ก

ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่3ช่วยเหลือผู้คนในเมืองและแบบทดสอบ

วันนี้มิยูกิและกราด้อนเดินออกมาตามทางออกเมืองได้เจอชายหนุ่มสองคนมิยูกิและกราด้อนจึงเดินเข้าไปคุยกับชายหนุ่มชุดแดงแล้วชายหนุ่มชุดแดงก็ถามว่า “เจ้าว่าน้องชายข้านี้อายุกี่ปี” พร้อมกับยกมือชี้ชายหนุ่มชุดเขียว  มิยูกิจึงตอบไปมั่วๆว่า “น้องชายท่านอายุยี่สิบปีหละมั้ง” ชายหนุ่มชุดแดงจึงบอกว่า “ข้านี้ชื่อว่าซ่งเหยินขอเดินทางกับท่านและขอความช่วยเหลือช่วยกำหราบน้องชายข้าให้ที” มิยูกิจึงบอกว่า “ได้สิง่ายมาก” มิยูกิและกราด่อนเดินเข้าไปคุยกับซ่งหยงแต่ว่าซ่งหยงกลับบุกโจมตีฝ่ายมิยูกิมิยูกิก็เลยตีซ่งหยงคืนทำให้บาดเจ็บมากซ่งหยงจึงพูดว่า “ข้าน้อยยอมแล้วข้าน้อยขอเดินทางไปกับท่านด้วยเถิด” มิยูกิจึงบอกว่า “ได้แต่ว่าเจ้าอย่าทำแบบนี้ใส่คนอื่นนะ”  กราด้อนจึงบอกมิยูกิว่า “เราไปถามหญิงสาวผู้นั้นกันเถิดเผื่อจะได้รู้ทางมั้ง” มิยูกิและกราด้อนจึงเดินไปหาหญิงสาวผู้นั้นแต่ทว่าได้ยินหญิงสาวผู้นั้นบ่นพรึมพรำว่า “น่าสงสารฉวิ่นไฉ่จริงจริงเลยเพราะว่าพ่อเค้าบังคับให้แต่งงานกับคนไม่ดีฉวิ่นไฉ่เกือบฆ่าตัวตายแหน่ะ  โอ๊ะ!ขอประทานโทษค่ะไม่ทันได้มองว่าพวกท่านยืนอยู่”  มิยูกิและกราด้อนจึงพากันเดินถามว่าบ้านฉวิ่นไฉ่อยู่ทึ่ไหนแล้วก็มีคนบอกว่าอยู่ที่ลานกว้างจั้วจวิ้นทั้งสองคนเลยพากันเดินไปดูที่ลานกว้าง

จั้วจวิ้นแล้วก็เลยเห็นบ้านฉวิ่นไฉ่แล้วพูดพร้อมกันทั้งสองว่า “ท่านมีเรื่องให้ข้าช่วยไหม” ฉวิ่นไฉ่จึงตอบว่า “มีสิข้าโดนพ่อและแม่จับข้าแต่งงานกับคนที่ไม่ดีอย่างกัวอี้หนะสิท่านช่วยไปเอาหนังสืออย่ามาให้ข้าที” ทั้งสองคนเลยเดินหน้าไปบ้านกัวอี้ตามที่ฉวิ่นไฉ่บอกแล้วเดินเข้าไปถามเอาหนังสืออย่าแต่ทว่าทั้งสองโดนทหารของกัวอี้กันไว้ก็เลยเข้าไปหาไม่ได้ทั้งสองต้องต่อสู้กับทหารนานพอสมควรแล้วทหารก็เลยไม่กล้าสู้ต่อก็เลยปล่อยทั้งสองคนเดินเข้าไปพอทั้งสองคนเดินเข้าไปก็ได้เห็นกัวอี้นั่งอยู่  ทั้งสองคนจึงเดินเข้าไปหาแล้วบอกให้เอาหนังสืออย่ามาแต่กัวอี้มันไม่ยอมให้จึงเกิดการต่อสู้ขึ้นทั้งสองคนตีกัวอี้จนเจ็บหนักกัวอี้จึงยอมเอาให้มิยุกิและกราด้อนจึงเดินเอาใบอย่าไปให้ฉวิ่นไฉ่ฉวิ่นไฉ่จึงตอบว่า “ขอบคุณท่านมากข้อขอเข้ากลุ่มกับท่านจะได้ไหม” กราด้อนจึงบอกว่า “ได้สิ”แล้วทั้งห้าคนก็ออกเดินทางไปด้วยกัน  วันต่อมามีคนลือกันว่ามีคนหนึ่งชื่อว่าเล่าปี่ต้องการพี่น้องร่วมสาบานมิยูกิและกราด้อนจึงดินไปที่สวนท้อแล้วถามเล่าปี่ว่า “ท่านต้องการใครเป็นพี่น้องร่วมสาบาน”เล่าปี่จึงตอบว่า “ข้าต้องการเตียวฮุยและกวนอู”  แล้วทั้งสองคนจึงเดินไปหาเตียวฮุยแล้วคุยด้วยเตียวฮุยพูดกับมิยูกิและกราด่อนว่า “ข้าว่าใครปราบเจ้าตูอิ๋วชั่วได้ผู้นั้นคงจะเป็นคนที่เก่งมากเพราะฉะนั้นท่านไปปราบตูอิ๋วชั่วให้ข้าหน่อยได้ไหม” มิยูกิและกราด้อนจึงเดินทางไปปราบตูอิ๋วชั่ว  พอมิยูกิและกราด่อนไปเห็นตูอิ๋วชั่วก็พูดขึ้นมาว่า “เจ้าใช่ไหมตูอิ๋วชั่ววันนี้ข้าจะมากำราบเจ้า555+” ตูอิ๋วชั่วจึงบอกว่า “เจ้ายังเด็กอย่าพึ่งรนหาที่ตายเลยข้าไม่อยากลงมือกับเด็กด้วย555+” ทั้งสองคนจึงโกรธมากแต่ว่า

มิยูกิและกราด้อนไม่กล้าโจมตีก่อนจึงรอให้ตูอิ๋วชั่วตีก่อนแต่ว่าไม่ทันไรก็ได้ยินเสียงฉวิ่นไฉ่ร่ายมนต์ว่า “รวมพลังยอดกระบี่รวมน้ำแข็งพุ่งเข้าไปกำหราบเจ้าตูอิ๋วชั่วกระบี่น้ำแข็ง!”  ทันใดนั้นมีแสงสว่างวาบและได้ยินเสียงเจ้าตูอิ๋วชั่วดังขึ้นพอแสงดับลงก็เห็นเจ้าตูอิ๋วชั่วนอนลงกับพื้นแล้ว  มิยูกิและกราด้อนจึงช่วยกันยกเจ้าตูอิ๋วชั่วไปให้เตียวฮุย  เตียวฮุยจึงพูดว่า “ขอบใจมากเจ้าพาข้าไปบ้านของกวนอูจะได้ไหม” ทั้งสองคนจึงบอกว่า “ได้สิ”ทั้งสองคนจึงพาเตียวฮุยไปบ้านกวนอูเตียวฮุยก็คุยกับกวนอูว่าอะไรไม่รู้และกวนอูก็เข้ากลุ่มมาด้วยเตียวฮุยจึงบอกว่า “ข้าจะเอารางวัลให้แต่ว่าเจ้าต้องพาข้าไปหาชื่อผิงก่อน”  มิยูกิและกราด้อนจึงพาทั้งสองคนไปพอไปถึงทั้งสองคนก็ให้ดาบมิยูกิและ

กราด้อนคนละเล่มแล้วก็ให้มิยูกิและกราด่อนพาไปหาเล่าปี่ที่สวนท้อทั้งสองคนจึงพาไปที่สวนท้อพอเล่าปี่เห็นแล้วพอใจอย่างมากจึงให้ปลอกแขนแก่มิยูกิและกราด้อนคนละอัน  พอเสร็จพาระกิจนี้แล้วเตียวฮุยจึงออกจากกลุ่มไปกวนอูก็เช่นกัน  เช้าวันต่อมามิยูกิและกราด้อนก็เหลือเงินน้อยพอควรแต่ว่ามิยูกิและกราด้อนก็ยังต้องตามหาพรรคพวกต่อไปเรื่อยๆแต่พอเดินไปหน้าเมืองก็เห็นเค้าติดประกาศสมัครทหารมิยูกิและกราด่อนลองไปสมัครดูแล้วก็ผ่านการทดสอบมาทั้งสองคนจึงได้ตราปราบพินาศมาง่ายดาย  

มิยูกิและกราด้อนจึงเข้าไปในโรงเตี้ยมเพื่อนอนแต่ทว่าโรงเตี้ยมเต็มแล้วก็เลยต้องเข้าป่าซาลาเปาแล้วเข้าถ้ำในป่าซาลาเปาเพื่อที่จะนอนทั้งสองคนก่อนนอนก็ได้พากันนอน  พอตื่นเช้ามาทั้งสองคนจึงเดินออกมาข้างนอกมีคนลือกันใหญ่ว่าถ้าตอบปัญหาเจี่ยนยงได้คนนั้นจะได้เรียนวิชาที่แสนจะสุดยอดมาก  มิยูกิแลกราด้อนได้ยินจึงลองไปหาเจี่ยนยงแล้วถามเรื่องข่าวลือว่าจริงหรือไม่  ปรากฏว่าคือเรื่องจริงทั้งสองคนจึงเข้าไปทดสอบดูแต่ทั้งสองผ่านมาอย่างสบายมากทั้งสองจึงได้เรียนวิชาสอดแนมมาทั้งสองดีใจมาก  วันต่อมาทั้งสองคนจึงเดินทางไปที่หมู่บ้านโหลวซาง  ทั้งสองคนเห็นผู้เฒ่าคนหนึ่งจึงเดินเข้าไปถามว่า “คุณคือผู้เฒ่าหลี่ใช่ไหมคับกรุณาสอนวิชาค้าขายให้ทีเถอะครับ” ผู้เฒ่าหลี่จึงบอกว่าข้าขอเนื้อและผักเจ้าหน่อยได้ไหมหล่ะ” ทั้งสองจึงตอบว่า “ได้สิพวกเรามีเต็มเลย” ทั้งสองจึงให้ผักผู้เฒ่าไปแล้วก็ได้เรียนวิชาค้าขายมา วันต่อมาทั้งสองได้ยินประกาศว่าใครจับโจรได้ให้ 1000ตำลึงทั้งสองจึงไปจับโจรจนได้เงิน กราด้อนพูดกับมิยูกิว่า “สงสัยเราคงต้องหาเสบียงใหม่แล้วหล่ะ” ทั้งสองจึงเดินทางเข้าไปหาเสบียงที่ป่าสิลาจนถึงวันรุ่งขึ้นทั้งสองจึงออกตามหาอีก3คนที่เหลือ