คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : DBS :: 09 - IN YOUR EYES
หม๊าว~
“อืม ไปเล่นที่อื่นน่า ไมเคิล”
หม๊าว~
“ไมเคิล เค้าจะนอน!”
เจ้าเหมียวตัวน้อยสีขาวปลอดที่บัดนี้ตัวโตขึ้นอีกนิดจากเมื่อ 2 เดือนก่อนยังไม่ละความพยายามในการปลุกคุณเจ้านายขี้เซาให้ลุกจากเตียงด้วยการใช้อุ้งเท้าเล็กเขี่ยแก้มขาวเบาๆ ... ก็แน่ล่ะ มีคนมาให้นอนกอดนี่นา เชอะ!
“ตื่นได้แล้วครับคนดี เช้าแล้วนะ”เสียงกระซิบทุ้มนุ่มชิดริมใบหูและสัมผัสหนักๆที่ข้างแก้มทำให้ชานยอลจำต้องปรือตาอย่างไม่เต็มใจ มือเรียวขยุ้มกลุ่มผมสีน้ำตาลเข้มของตัวเองจนยุ่งเหยิงเป็นรังนก ปาดคราบน้ำลาย ขยี้ตาป้อยๆ
“ง่วงอ่าาา”ว่าแล้วก็ล้มตัวลงบนเตียงนุ่มอีกรอบ ท่ามกลางสายตาเอ็นดูของคนตัวสูงกว่าที่ลุกขึ้นมายืนข้างเตียงเรียบร้อยแล้ว ท่อนแขนแกร่งช้อนร่างโปร่งที่ดูจะอวบน้อยๆขึ้นแนบอกให้คนขี้เซาได้ผวากอดคอไว้แน่นพลางหลับตาปี๋
“ย๊า ปล่อยฉันลงนะคริส กลัวๆ”ชานยอลโวยวายเสียงดังก่อนจะงับลงบนไหล่หนาโผล่พ้นเสื้อกล้ามสีดำจนเป็นรอยฟัน ยิ่งทำให้คริสจับเขาหมุนไปหมุนมาเล่นเอาเสียววูบ ...
“ฮะๆ ปล่อยก็ได้ครับๆ”หลังจากวางคนน่ารักที่ทำหน้าม่อยรับยามเช้าด้วยรอยยิ้มเต็มแก้ม คนตัวสูงก็จับจูงอุ้งมือเล็กให้เดินตามเข้ามาในห้องน้ำ จัดแจงผูกผมหน้าม้าขึ้นเป็นจุกน้ำพุด้วยยางสีสดใส แล้วบีบยาสีฟันเตรียมไว้ให้ ...
... ตั้งแต่วันนั้นบนนัมซานทาวเว่อร์ ตอนนี้ก็เกือบๆจะ 2 เดือนแล้วที่ชานยอลและคริสคบกันอย่างจริงจังแถมยังหวานกันไม่เกรงใจคนโสด โดยที่ฝ่ายคนขี้อายชักจะเริ่มรุกแรงขึ้นเรื่อยๆด้วยการหอบเสื้อผ้ามาไว้ในแมนชั่นของชานยอลพลางบอกว่าจะมานอนเป็นเพื่อนเพราะห่วงว่าคิมอูบินจะกลับมาอีก
... เอาจริงๆมันก็เป็นแค่ข้ออ้างล่ะครับ ;P
ต่างคนต่างมองหน้ากันในกระจกระหว่างแปรงฟัน ฟองสีขาวข้นกลิ่นมินต์ที่เปรอะเปื้อนรอบๆปากทำให้คนขี้แกล้งอดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปจิ้มแก้มอีกฝ่ายเล่นให้หน้าหล่อๆนั้นเปื้อนไปด้วย
“อ่าอนอั๊บ”
“มนุษย์ต่างดาวคริส พูดไม่เห็นรู้เรื่อง”ชานยอลเบะปากก่อนรับแก้วน้ำสีฟ้าอ่อนที่ซื้อมาคู่กับของคริสซึ่งเป็นสีเหลืองขึ้นมาบ้วนปาก ... อ่า อยากฟันสวยต้องแปรงฟันให้นาน 3 นาทีนะครับเด็กๆ
... ถ้ามีคนมายืนแปรงข้างๆจะยิ่งสะอาดครับ ;D
“อย่าซนสิครับ”คุณแฟนสุดหล่อรวบข้อมือเจ้าตัวยุ่งไว้ก่อนก้มลงไปจุ๊บบนกลีบปากนุ่มนิ่มสีแดงฉ่ำเบาๆเลื่อนไปกดจมูกหอมแก้มขาวฟอดใหญ่แล้วผละออกมา
“หอมแล้วครับ”
“หอมอะไร น้ำลายยังเปื้อนอยู่นี่เลย”คนขี้แกล้งส่งเสียงดังกลบเกลื่อนความเขิน ชี้นิ้วไปที่ข้างมุมปากพลางยู่จมูก แต่คริสกลับมองว่าคุณแฟนแก้มป่องของเขาช่างน่ารักน่าฟัดขึ้นทุกวัน
... ไม่อ้วนก็แปลก ผมเล่นขุนซะจนแก้มบวมเวลาฟัดจะได้นุ่มนิ่มไปทั้งตัวไงครับ
“ออกไปเลย จะอาบน้ำ ชิ่วๆ”ชานยอลรุนแผ่นหลังกว้างให้ออกจากบริเวณห้องน้ำเพื่อทำธุระส่วนตัวจะได้ไปทำงานที่ร้านหนังสือซักทีแต่คนตัวโตกลับจิกพื้นไว้แน่น ดันทำเท่าไหร่ก็ไม่ยอมออกไปแถมยังส่งยิ้มแผล่มาให้อีก
“คริสอู๋ ถ้าดื้อคืนนี้ไปนอนโซฟานะ!”พอได้ยินมาตรการขั้นเด็ดขาดแล้วคริสก็ยกมือขึ้นทั้งสองข้างเป็นเชิงยอมแพ้ก่อนขโมยจุ๊บเร็วๆอีกทีหนึ่งแล้วเดินออกไปอย่างอารมณ์ดีปล่อยให้คนถูกฉวยโอกาสยืนเบะปากอยู่คนเดียว
... เอาคริสขี้อายคนเดิมของผมคืนมานะ!
ถึงจะยอมรับว่าคริสหื่นขึ้นแต่ชานยอลก็เข้าใจเพราะตัวเองก็เคยมีประสบการณ์มาก่อน แต่คริสก็ไม่เคยทำตัวหื่นกระหายใส่เขามากขนาดนั้น อย่างมากก็แค่กอด ขโมยหอม แอบตอดเล็กตอดน้อยบ้างนิดๆหน่อยๆพอให้ชื่นใจไม่ได้น่าเกลียดอะไร
... คือ ... ผมก็เต็มใจ -/-
ฝ่ายคริสที่เดินไปนั่งแปะบนโซฟาโดยมีเจ้าไมเคิลคลอเคลียใช้หัวเล็กๆซุกไซ้ ส่งเสียงร้องเมี้ยวหม๊าวตามประสาแมวขี้อ้อนส่วนเจ้ามิเชล แมวจอมหยิ่งก็กำลังเล่นอยู่กับตุ๊กตาหนูตัวจ้อยที่ชานยอลซื้อมาให้เป็นเพื่อนแก้เหงา
อาการปวดหัวหน่วงๆทำให้คนตัวสูงหลับตาลงอย่างอ่อนเพลีย รู้สึกได้ถึงความร้อนที่รุมเร้าไปทั่วร่างและอาการครั่นเนื้อครั่นตัว ... เมื่อวานเขาเพิ่งถูกคนขี้แกล้งกอบหิมะมาโปรยใส่ข้างในเสื้อจนเปียกแฉะไปหมด ท่าทางจะเป็นไข้ก็คราวนี้ล่ะ
“เป็นอะไรครับ”นัยน์ตาคมหรี่ปรือขึ้นเมื่อได้กลิ่นแป้งเด็กหอมๆลอยเข้าจมูก ใบหน้าน่ารักที่ฉายแววกังวลชะโงกเข้าใกล้จนหน้าผากชนกันทำให้ชานยอลรับรู้ถึงอุณหภูมิที่ผิดปกติของคริส
“คริสไม่สบายทำไมไม่บอก”
“ผมไม่ได้เป็นอะไรมากหรอกครับ ชานยอลไม่ต้องห่วงนะ”ข้อนิ้วใหญ่บีบแก้มเนียนเล่นเบาๆ ดึงอีกฝ่ายให่นั่งลงบนตักก่อนถือวิสาสะโอบรอบเอวบางไว้จนแผ่นหลังแนบกับแผงอกกว้าง แนวคางได้รูปวางเกยบนลาดไหล่หอมกรุ่นกลิ่นสบู่
“หอมจัง”ชานยอลย่นคอหนีจมูกซนๆที่หอมซอกคอไม่หยุด นัยน์ตากลมทอดมองคุณแฟนสุดหล่อด้วยความเป็นห่วง ต้องเป็นเพราะเขาแกล้งคริสเอาไว้เมื่อวานแน่ๆถึงไม่สบายแบบนี้ ...
“ขอโทษนะ”
“หือ?”
“... ที่ทำให้ไม่สบาย”
คริสมองใบหน้าหวานที่สลดวูบลงอย่างน่าสงสารด้วยความรักเต็มเปี่ยม อย่าว่าแต่ทำให้ไม่สบายเลย ต่อให้เอามีดมาแทงก็ยอมครับ รักที่สุดแล้ว ;D
“งั้นวันนี้จะไถ่โทษยังไงครับที่รัก”
...
...
“จะเป็นนางพยาบาลให้ 1 วันล่ะกัน โอเคป่ะครับคุณแฟน”
…
…
ยังไม่ทันถึงครึ่งวันอาการของคริสก็หนักขึ้นจนต้องนอนซมอยู่บนเตียง ไรผมสีบลอนด์เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อทั่วแผ่นหลังและใบหน้า คนตัวสูงปรือตามองคุณแฟนแก้มกลมกำลังวิ่งวุ่นหยิบนู่นจับนี่อย่างทำอะไรไม่ถูกแล้วหลับตาลงอีกรอบเพราะเริ่มรู้สึกเวียนหัว
ชานยอลเหลือบมองอีกฝ่ายที่เคลิ้มหลับไปอีกรอบอย่างรู้สึกผิด แต่ตอนนี้เขาหากะละมังสำหรับเช็ดตัวไม่เจอ ตัวเองก็ไม่ค่อยป่วยเลยไม่ได้ใส่เรื่องหยูกยาซักเท่าไหร่ แค่กินพารา 2 เม็ดแล้วนอนก็หายเป็นปลิดทิ้งแล้ว
หม๊าว~
“เค้าไม่ว่างน่าไมเคิล ไปเล่นไปมิเชลไป”ร่างโปร่งที่เดินพล่านไปทั่วห้องหันมาเอ่ยกับเจ้าเหมียวตัวน้อยอ้วนกลมที่เตาะเตะมางับชายกางเกงไว้ มันพยายามลากชานยอลไปที่มุมๆหนึ่งของห้องก่อนใช้อุ้งเท้าปุกปุยวางบนกะละมังใบเล็กซึ่งแอบซ่อนอยู่ใต้ตู้เก็บของ
“ขอบใจมากนะไอ้ตัวยุ่ง ไหนมาฟัดทีสิ”มือเรียวโอบอุ้มเจ้าไมเคิลขึ้นมาซุกใบหน้าเข้ากับพุงนุ่มๆอย่างหมั่นเขี้ยว อย่าถามเลยว่าทำไมมิเชลถึงไม่ได้เข้าฉากบ้าง ก็แม่นางเล่นนอนทั้งวันจนพุงแทบย้อยถึงพื้นอยู่แล้ว
กะละมังใบเล็กสีเหลืองและผ้าเช็ดตัวถูกเตรียมไว้พร้อมกับน้ำอุ่น เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยแล้วคนตาโตก็หย่อนตัวลงนั่งข้างเตียง ทาบหลังมือบนหน้าผากกว้างที่ยังไม่มีท่าทีว่าจะเย็นลงด้วยความกังวลก่อนเริ่มบิดผ้าซับเบาๆไปตามกรอบหน้าได้รูปของคนป่วย
“ชานยอล ...”เสียงทุ้มแหบพร่าถูกเปล่งออกมาติดๆขัดๆ นัยน์ตาคมฉ่ำเยิ้มแดงก่ำไปด้วยพิษไข้จับจ้องดวงหน้าขาวของคุณแฟนที่อยู่ใกล้เพียงลมหายใจคั่น เป็นสายตาที่ชานยอลคิดว่ามันค่อนข้างอันตรายพอสมควร ...
... เป็นเรื่องที่เพิ่งรู้อีกอย่างคือเวลาคริสป่วยจะขี้อ้อนที่สุด
“จะเอาอะไรอีกครับ”ตอบกลับไปเสียงนุ่มให้คนป่วยได้ชื่นใจขณะที่มือก็ยังใช้ผ้าขนหนูซับเหงื่อบริเวณลำคอแกร่งที่เปียกชุ่ม คนตัวโตลุกขึ้นมานั่งบนเตียงพร้อมกับเอนตัวมาข้างหน้าจนศีรษะซบลงบนลาดไหล่บาง ถูไถเบาๆราวกับตัวเองเป็นแมว ... แมวตัวยักษ์เสียด้วย
“กอดหน่อย”คริสพึมพำเสียงอู้อี้ ส่วนชานยอลไม่ได้ตอบอะไร ... ก็ตัวเองกอดอยู่แล้วยังจะขออีก ได้แต่ก้มหน้าก้มตาเช็ดคราบเหงื่อต่อถึงแม้ว่าตัวร้อนๆที่เหนียวหนึบของคนขี้อ้อนจะทำให้อึดอัดไม่น้อย
“ถอดเสื้อนะ”
“จะดีเหรอครับ”คนตัวสูงโพล่งขึ้นมาหน้าตาตื่น รวบมือขาวที่กำลังถกชายเสื้อยืดสีดำขึ้นสูงจนหน้าท้องโผล่ออกร่ำไร แต่คริสกลับทำตัวเหมือนสาวน้อยหวงตัวไม่ยอมให้เห็นแม้แต่ผิวหนังในร่มผ้าเสียอย่างนั้น
“ก็จะเปลี่ยนเสื้อให้ เปียกเหงื่อ ตัวเหม็นมาก”ชานยอลเอามือบีบจมูกพลางหน้ายู่ คุณแฟนสุดหล่อทำปากคว่ำ ดึงร่างโปร่งเข้าแนบชิดกว่าเดิมจนคนตาโตเหนียวเหนอะไปหมด
“ย่า คริสอู๋ ถ้าดื้อก็ไม่ต้องมากอด เหนียว!”
“...”
“อะไร?”คุณพยาบาลจำเป็นหันไปมองเมื่อเห็นว่าคนป่วยจอมดื้อเงียบไป คริสนอนตะแคงหันหลังให้ไม่พูดไม่จาจนชานยอลเริ่มใจเสีย รีบชะโงกหน้าข้างฝั่งไปเคลียร์
“งอนเหรอ?”
“... อือ”
“ก็ดื้อเอง”
ใบหน้าคมงอง้ำทั้งที่ยังขึ้นสีด้วยพิษไข้ทำให้ชานยอลอมยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ก้มตัวลงไปหอมแก้มแรงๆดังฟอดแล้วผละออกมา เล่นเอาคนถูกลวนลามบ้างแทบมุดหนีเข้าไปในผ้าห่ม
“ทำไมไม่ยอมให้คุณแฟนถอดเสื้อครับ คริสอู๋”คนขี้แกล้งพูดเสียงหวานเจี๊ยบริมใบหูแดงก่ำของคนขี้อาย แอบถกเสื้อขึ้นมาช้าๆไม่ให้อีกฝ่ายรู้ตัวแต่คำตอบที่ได้กลับทำให้ชานยอลต้องฟัดคนขี้อายอีกหลายๆรอบด้วยความหมั่นเขี้ยว ... ทำไมกันน้า แฟนของผมถึงได้น่ารักขนาดนี้
...
“ยังไม่ได้ซิทอัพเลย แพ็คยังไม่ฟู กลัวคุณแฟนจะผิดหวัง ;__;”
...
…
... ถึงจะอ้วนพุงย้อย แต่ผมก็รักของผมน่า~ XD
กว่าคริสอู๋คนขี้อายจะยอมถอดเสื้อเล่นเอาคนน่ารักถอดน้ำลายไปเป็นถังเพื่อเกลี้ยกล่อม แต่พอถอดออกมาเท่านั้นล่ะ ...
... นัยน์ตากลมเบิกกว้างรีบเสมองไปทางอื่น รู้สึกมือไม้สั่นขึ้นมาโดยไม่มีสาเหตุเมื่อฝ่ามือสัมผัสกับผิวเนื้อผ่าวร้อนของคนป่วย กล้ามเนื้อหน้าท้องเป็นลอนแน่นสีแทนอ่อนๆเซ็กซี่ มองเห็นแพ็คจางๆดูสมชายชาตรีไม่ได้น่ากลัวเหมือนนักเพาะกล้ามทำให้ชานยอลรู้สึกประหม่า ...
“ชานยอลครับ ...”ฝ่ายคริสที่มองเห็นคนตาโตนิ่งค้างไป พวงแก้มกลมป่องน่าฟัดขึ้นสีชมพูจางๆ ใบหูกลายเป็นสีแดงเลยยิ่งได้ใจขยับกายเข้าไปใกล้จนได้กลิ่นเหงื่อผสมกลิ่นกายกรุ่นอวลในบรรยากาศ เอื้อมท่อนแขนไปรัดเอวคอดไว้แนบลำตัวพลางกดจูบบนกลุ่มผมนุ่มเบาๆ
“เช็ดตัวให้ผมได้รึยังครับ”
“อ ... อือ”มือเรียวขยับทาบผ้าขนหนูผืนเล็กลงบนแผ่นอกหนาอย่างกล้าๆกลัวๆ ค่อยไล้ซับไปเรื่อยๆแต่ขณะที่เฉียดยอดอกสรน้ำตาลเข้มไปนั้นคริสก็สะดุ้งน้อยๆเพราะเขาค่อนข้างไวต่อสัมผัสพอสมควรแต่สายตาก็ยังคงจับจ้องดวงหน้าหวานไว้ด้วยรอยยิ้ม
ชานยอลเงยหน้าขึ้นเมื่อคนป่วยทาบมือลงมาบนมือของเขาอีกทีแล้วบังคับให้มือไล่เช็ดลงไปจนถึงกล้ามท้องเน้นๆหนักๆ คนตาโตแทบจะระเบิดตัวเองตรงนั้นด้วยความเขินอายที่มีอยู่ ...
... ตั้งแต่เกิดมาเคยเช็ดตัวให้แต่เด็กเล็กๆ
... เด็กโข่งนี่ยังไม่เคย เพิ่งจะมีคนนี้ล่ะคนแรก
ถึงแม้จะเขินขนาดไหนแต่ชานยอลก็มีความตั้งใจมากพอ หลังจากเช็ดส่วนบนเสร็จแล้ว มือเรียวลงมาทำท่าจะปลดตะขอกางเกง พยายามทำหน้าเฉยๆทั้งที่ใจมันเต้นกระหน่ำก้องอยู่ในหูแต่ก็โดนรั้งมือไว้เช่นเดิม
“ทำไมอีกล่ะ ... หรือว่ากลัวฉันเห็นน้องหนอนน้อย”
“มันไม่ใช่หนอนน้อยนะ ...”
“งั้นก็ถอดออกมาเปลี่ยนซะ ก่อนที่มังกรของคริสจะเชื้อราขึ้นซะก่อน ว่าไง?”
“ก็ได้ ...”คนป่วยรับเสียงอ่อย ทีเมื่อกี้ยังระริกระรี้ได้แกล้งเขากลับอยู่เลย ตอนนี้ได้แต่ยกสะโพกถอดกางเกงผ้าฝ้ายตัวหลวมออกจนเหลือเพียงบ็อกเซอร์สีดำปิดบังปราการสำคัญไว้เท่านั้น ชานยอลรีบยื่นกางเกงตัวใหม่ให้ซึ่งอีกฝ่ายก็ยอมรับแต่โดยดี
“หันมาได้แล้วครับ”
“อืม คริสนอนพักแล้วกัน ฉันอยู่ข้างนอกนะ มีอะไรก็เรียกแล้วกัน”คนตาโตผุดลุกขึ้นจากเตียงโดยมีกะละมังใบเล็กมือ คนป่วยรีบรั้งแขนขาวไว้ตาปริบๆ เอาผมสีบรอนด์ทองของตัวเองมาถูไถซุกไซ้เอวนิ่มย่างออดอ้อนทำให้ชานยอลจำต้องวางของลงที่เดิมแล้วหันมาลูบหัวคุณแฟนขี้อ้อนแทน
“งืออออ”ใบหน้าคมฝังลงบนหน้าท้องแบนราบเจือกลิ่นหอมอ่อนๆเหมือนแก้มเด็ก โอบกอดไว้แน่นราวกับลูกโคอาล่าไม่ยอมห่างแม่ คนถูกเอาเปรียบได้แต่ม้วนพันเส้นผมสีอ่อนเล่นสลับกับลูบเบาๆ รู้ตัวอีกทีตัวเองก็ลงมานอนตะแคงอยู่ข้างคนป่วยตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
“กอดกันนะครับ”อุณหภูมิที่ร้อนขึ้นทำให้ชานยอลรู้สึกอึดอัดน้อยๆแต่ท่อนแขนขาวก็ยกขึ้นมาเกี่ยวลำตัวหนาตอบอย่างไม่เกี่ยงงอน พริ้มตารับสัมผัสนุ่มนวลบริเวณหน้าผากและแรงกดจูบบนกลางกระหม่อมด้วยรอยยิ้ม หัวใจดวงน้อยพองฟูคับอก
... ตั้งแต่มีคริส ทุกวินาทีของชีวิตของผมก็มีความหมายขึ้น
“หายไวๆนะครับ”ชานยอลยืดตัวขึ้นไปแนบริมฝีปากเข้ากับปลายคางได้รูปเบาๆ ยังไม่ทันได้ผละออกก็ถูกประคองแก้มให้รับจุมพิตหวานๆที่ปราศจากการรุกเร้าแต่หวามไหวในความรู้สึก เปี่ยมไปด้วยความรักที่ทั้งสองถ่ายทอดให้แก่กัน
“รักคุณแฟนที่สุดเลย”
... ผมก็ได้แต่หวัง
... ภาวนาอย่าให้พายุมาถึงเร็วนัก อย่าพรากเขาไปจากผม
... ให้ผมได้มีความสุขกับเขาไปนานๆ
... เพียงเท่านั้นที่ผมขอ
... เพราะตอนนี้คริสได้เป็นเจ้าของหัวใจผมโดยสมบูรณ์แล้ว
TBC.
- ปาระเบิด *ฟิ้ว* ทำใจให้ดีๆ หมดโควต้าแล้ว ต่อไปจะหวานน้อยลง อะไรมาแทนก็คงได้รู้กัน -..-
- อย่าถามว่าทำไมไม่อัพทีเดียว จะเรียกร้องความสนใจหรืออย่างไร คือเพิ่งปั่นเสร็จ (เรื่องนี้แต่งสด) พิมพ์ไปเรื่อยๆตามอารมณ์ ถึงจำนวนหน้าเมื่อไหร่ก็ตัดแล้วเอามาลง อย่าโกรธกันเลยน้า
- ช่วยเม้นท์เป็นกำลังใจให้ความรักของพี่ฟ่านกับน้องอุ๋งหน่อย ฮิ้ว~
- ติดต่อได้ที่เดิม @BELLKYULO96
- สครีมในแท็ค #คริสขี้อาย
ปล. ถ้ายอดเม้นท์เป็นที่น่าพอใจ เรามีของขวัญวันวาเลนไทน์มาให้ -..- ทุกคนต้องสู้นะ ชนะใจเราให้ได้!
ความคิดเห็น