คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : DBS :: 03 - YOUR GENTLE
…
…
…
แสงแดดอ่อนๆยามบ่ายส่องลอดเข้ามาแยงดวงตากลมๆที่หรี่ปรือเต็มทีอย่างง่วงงุนภายในร้านหนังสือที่ผู้คนบางตาไปหลังจากช่วงพักเที่ยง ร่างโปร่งบางนั่งประจำเก้าอี้หน้าเคาท์เตอร์แต่ก็โงนเงนไปมาชวนให้หักเงินเดือนเหลือเกิน
“ฮ้าว~ ง่วงจัง”กลีบปากอิ่มอ้ากว้างจนแบคฮยอนอดเอามือมาป้ายปากซักทีไม่ได้ ... พี่ชานยอลนี่ น่ารักซะเปล่า กิริยาไม่งามเลย ดูน้องแบคเป็นตัวอย่างซิ!
“ไปอดหลับอดนอนมาจากไหนเนี่ย หาวทั้งวันเลย”คนเป็นน้องถามขึ้นแต่เจ้าตัวกลับไม่ตอบแถมคว้าท่อนแขนเล็กมาแนบแก้มหนุนต่างหมอนอีก
... ก็เมื่อคืนเจ้าไมเคิลกับมิเชลมันร้องทั้งคืนเลยนี่นา สงสัยจะคิดถึงแม่
ชานยอลหลับตาพริ้ม นึกเป็นห่วงเจ้าเหมียวสีขาวปลอด ตาใสแป๋ว 2 ตัวที่ห้อง ป่านนี้จะหิวกันรึยังนะ ไม่มีคนเล่นด้วยคงเหงามาก ...
คิดถึงแมวอยู่ดีๆก็พาลนึกถึงคนพามาด้วย ... หรือว่าเขาควรจะโทรหาคริสให้ช่วยไปให้อาหารมันที่หอดีล่ะ ... อา ... เพิ่งรู้จักกันไม่นาน ใช้แบบนั้นคงไม่ดีเท่าไหร่ ไม่ดีๆ
...
...
“เอ่อ ... คือว่าคุณชานยอลอยู่มั้ยครับ”
ร่างสูงใหญ่ในชุดเสื้อคลุมสีดำตัวเดิมเดินมายังเคานท์เตอร์ที่แบคฮยอนและชานยอลนั่งอยู่ แต่เจ้าของชื่อดูเหมือนจะเดินทางไปเฝ้าพระอินทร์เสียแล้ว เปลือกตาสีมุกหลับพริ้ม มุมปากอมยิ้มนิดๆจนชักอยากจะรู้ว่าฝันอะไรอยู่ ...
“พี่ชานยอลหลับอยู่ครับ”แบคฮยอนเอานิ้วชี้ขึ้นจรดปาก พูดเสียงเบาเพื่อไม่ได้ชานยอลรู้ตัว ... โอย แขนชาหมดแล้ว หัวหนักชะมัด!
… ครั้งนี้พนักงานร่างเล็กได้โอกาสมองหน้า ‘คุณฮู้ดดี้’ ที่พี่ชานยอลโม้ให้ฟังเมื่ออาทิตย์ที่แล้วได้อย่างถนัดตาเพราะอีกฝ่ายไม่ได้เอาฮู้ดมาคลุม ใส่ผ้าปิดปากไว้อย่างเคย ก็หล่อสมคำร่ำลือจริงๆ ... สมแล้วที่พี่ชานยอลสนใจ
“คุณมีอะไรหรือเปล่าครับ”
“อ๋อ ... ผมชื่อคริสครับ ... พอดีว่าผ่านมาทางนี้เลยแวะซื้อเค้กมาฝากคุณชานยอล”คนตัวสูงเริ่มเอามือลูบผมอย่างประหม่า แอบลอบมองแก้มกลมขาวป่องๆดูนุ่มนิ่มของคุณชานยอลด้วยรอยยิ้มเขินๆ
... นี่ก็ปาเข้าไป 1 อาทิตย์แล้ว ยังไม่มีอะไรคืบหน้าขึ้นซักอย่าง
... เบอร์โทรก็มี
... แต่ใจมันปอด ไม่กล้าแม้แต่จะกดโทรออกด้วยซ้ำ
... ความจริงเขาเองก็ไม่ได้รังเกียจอะไรถ้าคุณลูกค้าคนนี้จะมา ‘จีบ’ พี่ชานยอล แต่ขอบอกไว้ก่อนเลยว่าถ้าคราวนี้เป็นผู้ชายเฮงซวยอีก แบคฮยอนนี่แหละจะเป็นคนเอาอีโต้ไปร่อนใส่หน้ามันเอง คอยดู
“งั้นวางไว้ก่อนก็ได้ครับ เดี๋ยวพี่เขาก็ตื่น”คนตัวเล็กก็ไม่ได้อยากจะทำตัวเป็นหมาหวงเจ้าของซักเท่าไหร่ ให้ความหวังซักนิดหน่อยคงไม่เป็นไร เห็นพี่ชานยอลหงอยมาเกือบครึ่งปี มีหนุ่มหล่อมาดามใจแบบนี้ไม่ธรรมดา ...
... ปล่อยให้ก็ได้
... น้องแบคให้โควต้าความหล่อ 10 เต็ม
... ดีกว่าไอ้อูบินนั่นตั้งเยอะ
เมื่อหันกลับมามองหน้าพี่ชายที่เคารพรักเหมือนคนในครอบครัวก็ต้องยิ้มออกมาบางๆก่อนจะค่อยดึงแขนตัวแขนออกอย่างช้าๆ แต่ขณะกำลังจะวางหัวกลมๆนั้นไว้บนโต๊ะแต่กลับมีมือหนาๆมารองไว้แทน ทำให้แบคฮยอนต้องหันไปมองอย่างสงสัย ...
“คุณไปทำงานก็ได้ครับ ... เดี๋ยวผมดูคุณชานยอลให้”คริสพูดกับคนตัวเล็กกว่าด้วยน้ำเสียงจริงจัง ดวงตาเรียวคมฉายแววที่ฉายแววขอร้องอยู่ในทีทำเอาบยอนแบคฮยอนถึงกับไปไม่เป็น ... เอาจริงดิ จะให้พี่ชานยอลนอนหนุนแขนคุณคริสอ่ะนะ ?
“จะดีเหรอครับ ...”เสียงเล็กแหลมเอ่ยขึ้นอ่อยๆ ชักกลัวว่าจะโดนพี่ชานยอลดุเอาหลังจากที่เจ้าตัวตื่นขึ้นมา ... คือว่าน้องแบคไม่รู้ไง ... ว่าพี่ชานยอลอนุญาติให้คุณคริสเขาจีบหรือยัง
... ดูท่าทางแล้วน่าจะยังไม่เคยขอจีบชัวร์เลย
“ถ้าคุณคิดว่าไม่ดี ผมก็จะไม่ทำครับ”แค่ได้เห็นดวงตาคู่นั้นสลดวูบ มือหนาทำท่าจะปล่อยหัวกลมๆของพี่ชายสุดที่รักไว้บนโต๊ะแบคฮยอนก็รีบส่ายหัวรัวๆจนผมหน้าม้าเรียบเปล้สะบัดไปมา
“อ่า ... ไม่ใช่ครับ เชิญคุณตามสบายเถอะ ... ยังไงก็ ... ฝากพี่ชานยอลด้วยนะครับ”
หลังจากได้รับคำอนุญาติที่รอคอย ใบหน้าหล่อเหลาก็เผยรอยยิ้มละมุน ทั้งปากและตาส่งผลให้บยอนแบคฮยอนโดนแอ็กแท็คเข้าไปเต็มๆ คนตัวเล็กรีบเดินเลี่ยงไปช่วยพี่จุนมยอนจัดหนังสือล็อตใหม่เข้าชั้น เพื่อเป็นการถ่วงเวลาด้วยในตัว
... เกิดพี่จุนมาเห็นพี่ชานยอลหลับอยู่มีหวังโดนหักเงินเดือนแหงแซะ
... เออ ว่าแต่
... พี่ชานยอลโดนยกหัวไปไม่รู้ตั้งกี่รอบทำไมถึงไม่ตื่น ?
ศีรษะเล็กโคลงไปมาน้อยๆขณะตั้งข้อสงสัยในใจ ก็ปกติพี่ชานยอลตื่นง่ายจะตาย โดนกวนขนาดนี้ไม่ตื่นนี่มันชักจะยังไงนา ...
... แต่ช่างเถอะ
... ทำงานดีกว่าครับ เย้!
…
…
... เมื่อพนักงานตัวเล็กได้เดินลับหายไปจากสายตา คริสก็จัดการให้เจ้าของแก้มกลมยุ้ยน่าฟัดเอนหัวซบลงบนท่อนแขนแกร่ง แอบพิจารณาใบหน้าตอนหลับของคุณชานยอลเงียบๆ
... โดยที่ไม่รู้ว่าอีกฝ่าย
... แค่แกล้งหลับ
ร่างโปร่งไม่กล้าไม่แต่จะกระดิกปลายนิ้ว ... กลัวโดนจับได้ก็กลัว แต่อยากรู้มากกว่าว่าทำไมคนขี้อายแบบคริสถึงยอมอาสาสละแขนให้หนุน แถมคุยกับแบคฮยอนได้เป็นปกติ ลื่นไหล ไม่ตะกุกตะกักเหมือนเวลาคุยกับเขาอีกต่างหาก ...
... ไปได้ความใจกล้ามาจากไหนกัน ทำตัวแบบนี้แฟนไม่ว่ารึไง!
ถึงแม้ตาจะหลับพริ้ม แต่สัญชาตญานของมนุษย์ก็ทำให้ชานยอลรู้สึกได้ชัดเจนว่ากำลังถูกจ้องอยู่ ได้แต่แอบคิดในใจว่านอนน้ำลายยืดหรือเปล่า ถึงได้จ้องเอาๆขนาดนั้น ...
... ลืมตาตอนนี้เลยได้มั้ย ไม่ไหวแล้ว
... ที่ว่าไม่ไหวก็คืออวัยวะในอกข้างซ้ายที่เต้นรัวจนนึกหวั่นว่าเจ้าของท่อนแขนอุ่นๆนี้อาจรู้เข้า กลิ่นน้ำหอมแนวผู้ชายกลิ่นเย็นอ่อนๆที่ชานยอลชอบตั้งแต่ครั้งที่คริสมาช่วยไว้ไม่ให้โดนหนังสือทับกรุ่นอวลในบรรยากศทำให้สมองขาวโพลนไปหมด ...
... ไม่ได้ ห้ามตกหลุมรัก
... นี่มันรอบที่ 3 แล้วนะปาร์คชานยอล!
เถียงกับตัวเองได้ไม่นานก็มีมือหนาๆมาเกลี่ยปอยผมที่ปรกอยู่ตรงเปลือกตาออกให้ด้วยสัมผัสที่แสนอ่อนละมุนราวปุยนุ่น ข้อนิ้วใหญ่แนบทาบผิวแก้มขาวระเรื่อยไปมาอย่างอ้อยอิ่ง ...
ชานยอลเริ่มเกิดอาการหายใจติดขัดขึ้นมากระทันหันเมื่อรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นที่เป่ารดกระทบผิวเนื้อ ... ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ... ไม่ไหวละ
“!!!”
“ฮ้าว~ เมื่อยจังเลย~”
นัยน์ตากลมหรี่ปรือ ปรับหน้าให้ดูมึนๆคล้ายคนเพิ่งตื่น แต่ที่บอกว่าเมื่อยนี่จริงจังนะ นอนหลับในท่านั่งมันทำให้ปวดหลังจริงๆ ... ว่าแล้วก็ลุกขึ้นมาบิดขี้เกียจเนียนๆกันไป
เมื่อหันกลับไปมองคนตัวสูงกว่าก็ปั้นหน้าตกใจนิดๆขณะลอบมองปฏิกิริยาอีกฝ่ายไปด้วย ท่อนแขนแกร่งที่เขาเพิ่งหนุนนอนถูกยกขึ้นระดับไหล่ในท่าผู้ร้ายยอมตำรวจ ริมฝีปากหยักอ้าหวอ ตาเบิกกว้าง ตัวแข็งทื่อ … คือก็ขำนะ แต่ก็น่าสงสาร ...
... ตกใจขนาดนั้น ?
“อ้าว ... ทำไมคริสมาอยู่ตรงนี้ล่ะ?”เอ่ยถามเสียงใส ทำตัวไม่รู้ไม่ชี้ ... สงสัยรางวัลตุ๊กตาทองปีนี้คงต้องส่งชื่อปาร์ชานยอลไปเข้าชิงซะแล้วมั้ง ...
“เอ่อ ... อ๋อ ผม ... ผมแวะเอาเค้กมาฝากครับ แล้วก็ ... แวะมาถามเรื่องแมวด้วย”คริสพูดตะกุกตะกักพลางเกาหัวแกรกๆตามสไตล์จนคนมองแอบสงสัยไม่ได้ว่าเป็นรังแค่หรือเป็นเหา?
กล่องรูปสี่เหลี่ยมขนาดกลางๆสีลูกกวาดหวานแหววที่วางอยู่ข้างโต๊ะถูกเปิดออกดูก็พบเครปเค้กราดแยมสตรอเบอรี่ของโปรดนอนนิ่งอยู่ ... โอ้ สวรรค์
“ขอบคุณมากนะคริส ฉันโครตชอบเจ้านี่เลยล่ะ”ชานยอลฉีกยิ้มหวานโชว์ฟันเรียงสวยก่อนหันกลับไปจ้องเค้กตาเป็นประกายวิบวับเหมือนเด็กได้ของเล่น ทำให้คริสเอื้อมมือไปหยิบช้อนมายื่นให้ยิ้มๆ
“ทานเลยมั้ยครับ”
“อ่า ... อย่าเพิ่งดีกว่าเดี๋ยวโดนพี่จุนด่า แหะๆ”พนักงานดีเด่น(ที่ช่วงนี้อู้บ่อยเหลือเกิน)ส่งเสียงเสียงหัวเราะแห้งก่อนเก็บเจ้ากล่องนั่นให้พ้นหูพ้นตาจุนมยอน
“คริสมาถามเรื่องแมวใช่มั้ย ... ไม่ต้องห่วงนะ พวกมันสบายดี เล่นซนกันทั้งวันไม่ยอมหลับยอมนอน ฉันเลยโทรมอย่างที่เห็นเนี่ยล่ะ”นิ้วเรียวชี้ให้รอยคล้ำจางๆที่ใต้ขอบตา กลีบปากอิ่มเบะออกน้อยๆเมื่อนึกถึงเจ้าเหมียวจอมซนที่แมนชั่น ... พวกมันเปลี่ยนชีวิตที่เงียบเหงาของเขาให้มีสีสันขึ้น ก็ถือว่าไม่เลวนักหรอก
... อ้อ เพิ่งนึกขึ้นได้ อาหารเม็ดใกล้จะหมดแล้วนี่นา
ระหว่างคิดอะไรเพลินๆ พอเบนสายตามาก็พบว่านัยน์ตาเรียวคมคู่นั้นกำลังทอดมองมานิ่ง ทำให้คราวนี้ชานยอลกลับเป็นฝ่ายเขินซะเอง ...
... จะจ้องอะไรนักหนา!
“ขอโทษนะคะ หนังสือเล่มนี้ยังมีสต๊อกอยู่รึเปล่าคะ”เสียงใสๆของลูกค้าสาววัยรุ่นคนหนึ่งดังขึ้นเรียกสติที่เริ่มจะเลอะเลือนเต็มทีให้กลับมา ชานยอลรับกระดาษจากเธอมากวาดตาดูก่อนส่งสายตาเป็นเชิงขอตัวให้คริสแล้วก้าวฉับๆออกไป
... วันนี้อากาศร้อนนะครับว่ามั้ย? *พัดหน้า* L
...
...
...
เวลาผ่านไปยังไม่ถึง 5 นาทีดีก็มีเสียงเอะอะโวยวายดังขึ้นจากข้างนอกห้องสต๊อกหนังสือที่ชานยอลกำลังยืนอยู่ คนตาโตจึงโผล่หน้าออกไปดูด้วยความสงสัย
“หน้าตาก็ดี ทำไมต้องมาเป็นโจรครับ งานการไม่มีทำรึไง?”
“พี่จุนใจเย็นๆก่อนครับ มันอาจจะไม่ใช่อย่างที่พี่คิดก็ได้”
“ไม่ใจเย็นแล้วแบค! ของกลางอยู่ในกระเป๋าแบบนี้ยังจะแก้ตัวอะไรอีก”
นัยน์ตากลมจ้องมองใบหน้าแดงก่ำของพี่จุนมยอนอย่างหวาดๆ พี่แกเล่นแผดเสียงด่าขโมยปาวๆจนคนในร้านรู้กันหมดเลยมามุงดูกันใหญ่ ขนาดแบคฮยอนพยายามห้ามเสียงอ่อนเสียงหวานแล้วก็ยังไม่มีท่าทีว่าจะเย็นขึ้น
เมื่อเหลือบไปทางเจ้าหัวขโมยที่นั่งนิ่งอยู่บนเก้าอี้ ชานยอลก็ยืนนิ่งตัวแข็งทื่อเพราะรู้ดีว่าชายในชุดเสื้อคลุมสีดำสนิท เส้นผมสีทองสว่างนั้นคือใคร ...
...
...
... คริสเนี่ยนะเป็นขโมย!?
…
…
“พี่ชานยอล มาช่วยแบคกล่อมพี่จุนหน่อย โมโหจนหน้าเขียวแล้วเนี่ย”ทันทีที่แบคฮยอนมองเห็นพี่ชายตากลมโผล่หัวออกมาจากห้องสต๊อก เจ้าตัวเล็กก็รีบวิ่งเข้ามาลากแขนเขาเข้าไปในที่เกิดเหตุ
“เกิดอะไรขึ้นเหรอแบค คริสทำอะไร?”นัยน์ตากลมเบนไปทางคริสที่ก้มหน้าหลบสายตาผู้คนที่จ้องมองมา ใบหูแดงก่ำ คิ้วเข้มหนาขมวดเข้าหากันแน่นอย่างเคร่งเครียดด้วยความเป็นห่วง
“ชานยอล! เรียกรถตำรวจทีซิ เอาไอ้หัวขโมยนี่ไปขังซะ คนยิ่งยุ่งๆอยู่”จุนมยอนตะโกนสั่งชานยอลเสียงดังจนเจ้าตัวสะดุ้งรีบเดินเข้าไปลูบหลังลูบไหล่คนเป็นพี่ให้อารมณ์เย็นลง
“ใจร่มๆไว้พี่ ตรวจกล้องวงจรปิดรึยัง นั่งพักก่อนๆ”พนังงานดีเด่นประจำร้านอ้างถึงหลักฐานชิ้นเอกขึ้นและรุนหลังอีกฝ่ายให้เดินเข้าไปภายในห้องวงจรที่มีจอโทรทัศน์เรียงรายอยู่เต็มไปหมดแล้วจึงปล่อยให้แบคฮยอนเป็นคนจัดการต่อ
ชานยอลก้าวเข้าไปใกล้ชายหนุ่มเจ้าของเรือนผมสีทองสว่าง มือเรียวแตะลงบนลาดไหล่หนา บีบเบาๆเพื่อให้เขาเงยหน้าขึ้นมาสบตา นัยน์ตาเรียวคมสีเฮเซลคู่นั้นหม่นเศร้าฉายแววกังวลอย่างปิดไม่มิด
... คริสเป็นผู้ชายที่ ...
...
... ทำหน้าเศร้าได้น่า(กอด)ปลอบจริงๆให้ตาย
“คริส ... ฉันเชื่อนายนะ เพราะงั้นเราเข้าห้องไปดูกล้องพร้อมกันเถอะ”รอยยิ้มหวานๆถูกส่งให้เป็นกำลังใจพร้อมกับมือเรียวที่ยื่นออกมาตรงหน้า คนตัวสูงดูลังเลนิดหน่อยแต่ก็ยอมวางมือของตัวเองลงแต่โดยดี ชานยอลกระชับมือหนาที่ชื้นเหงื่อน้อยๆไว้จับจูงไว้อย่างนั้นจนถึงที่หมาย ...
...
... ภาพที่ปรากฏในจอคือคริสที่กำลังนั่งอยู่บริเวณเคานท์เตอร์เงียบๆคนเดียวโดยมีหญิงสาวหลายคนแอบมองพลางกระซิบกระซาบกัน ชั่วพริบตาเดียวก็มีชายคนหนึ่งเดินเข้ามาหยิบการ์ตูนเล่มเล็กออกมาจากชั้น 2 เล่ม ...
...
... และยัดมันลงในกระเป๋าของคริสที่วางอยู่บนพื้นข้างๆ
“ไอ้เด็กเวรเอ้ย!”จุนมยอนสบถขึ้นอย่างหัวเสียเมื่อรับรู้ความจริงทั้งหมด ก็ไอ้คนนี้แหละที่เดินมาแจ้งเขาว่าคริสเป็นหัวขโมยให้ลองตรวจค้นกระเป๋าดู ... ชั่วจริงๆ
“เห็นมั้ยพี่จุน! แบคบอกแล้วว่าคุณคริสไม่ได้เป็นขโมย”
“เออๆรู้แล้ว”
ขณะยืนมองคู่พี่น้องเขายืนเถียงกันง้องแง้ง คนตาโตก็หันมามองผู้ต้องหาที่เพิ่งพ้นผิดไปหมาดๆด้วยความเป็นห่วง คริสเอาแต่ก้มหน้าไม่พูดไม่จาแต่เขาก็พอจะรู้ว่าคนตรงหน้าคงจะเสียความรู้สึกน่าดูที่จู่ก็โดนกล่าวหาแถมโดนด่าลั่นกลางร้างหนังสือเป็นที่อับอายขนาดนี้ ...
“คริส ... ฉันขอโทษแทนพี่จุนด้วยนะ พี่แกใจร้อนไปหน่อยแต่ก็แค่ทำตามหน้าที่เท่านั้น อย่าโกรธเลยนะ”
“...”
“เงยหน้าขึ้นมามองกันหน่อยได้มั้ยครับ~”คนตาโตแกล้งนั่งยองๆบนพื้นแล้วเงยหน้าขึ้นมาสบตากับคนตัวสูงที่ก้มหน้าอยู่พอดี ทำหน้าบ๊องแบ๊ว พูดเสียงอ่อนเสียงหวาน ... ทั้งหมดนี้ก็เพราะอยากจะให้คริสอารมณ์ดีขึ้น ...
“สุดหล่อไม่เศร้าน้า~ บู้ๆ~”ชานยอลทำปากอุ๋ง ยกมือขึ้นหมุนไปมาเหมือนเวลาปลอบเด็กน้อยร้องไห้ เรียกรอยยิ้มเขินๆที่คุ้นเคยผุดขึ้นบนกลีบปากหนาอีกครั้ง
... ทำไมน่ารักอย่างงี้ล่ะ
นัยน์ตากลมมองท่าทีของคนขี้อายก่อนเอามือทั้งสองไปบีบเนื้อแก้มบนหน้าหล่อๆนั่นอย่างหมั่นเขี้ยวจนคริสหน้ายู่ไปหมด
“ฮั่นแน่~ สวีทกันไม่เกรงใจน้องนุ่งเลอ~”
ทั้งคู่รีบผละออกจากกันราวกับถูกของร้อนเมื่อได้ยินเสียงแหลมๆของแบคฮยอนแซวขึ้นทำให้คนเป็นพี่ต้องเดินไปล็อคคอไอ้หมาน้อยกลบเกลื่อนความเขินส่วนคนโดนแซวอีกคนก็ได้แต่ยืนหน้าแดง หูแดงเหมือนเคย
“สวีทไร พูดจาให้มันดีๆ”
“โห่ คนรู้จักที่ไหนเขามายืนบีบแก้มกันงี้บ้างอ่ะ เด็กอนุบาลยังรู้เลย~ กิ้วๆ”
“ไอ้หมา! เงียบไปเลย”
“คิๆๆ”เสียงหัวเราะคิกคักของแบคฮยอนทำให้ชานยอลอดขยี้กลุ่มผมสีเข้มจนฟูฟ่องไม่ได้ ... สมน้ำหน้าอยากแซวคนอื่นดีนัก!
… มีแฟนเมื่อไหร่จะแซวให้หาทางกลับบ้านไม่ถูกเลยคอยดู!
หลังจากเคลียร์ทุกอย่างเรียบร้อย ไอ้หนุ่มคนนั้นโดนด่าไประเบียบ ก็ได้ทราบเหตุผลจริงๆว่าที่ทำไปเพราะหึงแฟน เห็นว่าแฟนเอาแต่จ้องคริสเลยกลัวว่าจะตกกระป๋อง
... เฮ้อ คราวนี้ล่ะได้โดนแฟนทิ้งจริงๆแน่
“เอ่อ ... คุณคริสครับ ผมต้องขอโทษมากเลยนะครับที่ไปด่าคุณไว้ขนาดนั้น ... อภัยให้ผมเถอะนะครับ”จุนมยอนโค้งให้คริสอย่างนอบน้อม ใบหน้าขาวผ่องนั้นแสดงความรู้ผิดสุดซึ้ง จะร้องไห้อยู่รอมร่อทำให้คนถูกกล่าวหารีบพยักหน้ารับแทบไม่ทัน
“ไม่เป็นไรจริงๆ ผมไม่โกรธครับ”
“จริงๆนะครับ ... คุณอย่าร้องเรียนเลยนะครับ”
“ครับๆ ไม่ร้องเรียนครับ ไม่ร้องเรียน”ร่างสูงส่งยิ้มแห้งตอบกลับไปให้อีกฝ่ายได้ใจชื้น จุนมยอนจึงโล่งใจไปได้มากว่าตัวเองจะไม่ถูกไล่ออก ... หล่อแล้วยังจิตใจดีอีกนะเนี่ย
“ชานยอล ... พี่อนุญาติให้นายออกเวรตอนนี้เลยก็ได้ ช่วยพาคุณคริสไปเลี้ยงกาแฟเป็นการไถ่โทษทีนะ งานที่ร้านพี่จัดการเอง”
คนถูกอนุญาติอ้าปากเหวอเพราะร้อยวันพันปีพี่จุนมยอนของเขาไม่เคยจะใจดีแบบนี้มาก่อน แค่แอบงีบไม่ถึง 3 นาทียังโดนบ่นหูแทบชา ... นี่มันเกิดอะไรขึ้น
“รีบๆไปเหอะน่าพี่ชานยอล ... พาคุณคริสไปปลอบด่วนๆเลย”แบคฮยอนยิ้มกริ่ม แอบฟินเบาๆอยู่คนเดียว ก็พี่ชานยอลเล่นแก้มแดงแจ๋น่ารักขนาดนี้คุณคริสไม่หลงก็ให้มันรู้ไปเซ่!
พอถูกรบเร้ามากๆเข้า คุณพนักงานดีเด่นถึงยอมเดินเลียบเคียงเข้าไปใกล้คนตัวสูงที่ยืนมึนๆอยู่ข้างชั้นหนังสือ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นแต่ตอนนี้ชานยอลรู้สึกอยากเข้าโรงพยาบาลมาก ...
... รู้สึกเหมือนเป็นโรคความดันสูงยังไงไม่รู้ครับ L
“คริส ... นายว่างรึเปล่า”คนพูดอยากจะเอาหัวไปโขกเข้ากับกำแพงให้รู้แล้วรู้รอด ถามอะไรไม่เข้าท่า ... ถ้าคริสไม่ว่างแล้วจะมายืนอยู่ตรงนี้รึไงครับ!
… พอๆ ปาร์คชานยอลชักจะสติแตกมากเกินไปแล้ว L
“ครับ? ... อ๋อ ว่างครับ”
“งั้น~ … ไปหาอะไรกินมั้ย ... ฉันออกเวรพอดี”
...
...
...
“ยินดีครับ :D”
TBC.
- ไม่สนุก? เรารู้ ... แต่ที่ยังอยู่ได้เพราะคุณคนอ่านหน้าประจำนะรู้มั้ย รักพวกคุณมากๆ
- ถ้าคนอ่านขี้เกียจเม้น คนแต่งก็ขี้เกียจพิมพ์เหมือนกัน แฟร์ๆเนอะ
- ติดต่อได้ที่เดิม @BELLKYULO96
- แท็ค #คริสขี้อาย ... เงียบเป็นป่าช้ากันเลยทีเดียว
- คราวนี้ขอเม้นรวม 35 เม้น ค่อยอัพ ไม่เยอะหรอก เราเชื่อว่าทุกคนทำได้ -_-v
ความคิดเห็น