คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : CBS :: 01 - BOY's TROUBLE 100%
...
…
… เด็กชายตัวน้อยวัย 5 ขวบผลักประตูไม้บานใหญ่ให้เปิดออกโดยไร้เสียง ดวงหน้าไร้เดียงสาจ้องเป๋งไปที่ผู้เป็นเป็นพ่อซึ่งกำลังนั่งอยู่หน้ากระจกโต๊ะเครื่องแป้งด้วยท่าทางสงสัย
“คุณป๋าฮับ”ร่างเล็กป้อมวิ่งตื้อเข้าไปหาคนตรงหน้าพลางพินิจมองแท่งสีแดงๆเหมือนสีเทียนที่อยู่ในมือของคุณป๊า ... อ่า ... คุณป๊าปากแดงน่ากลัวมากเลย
“ว่าไงน้องฟ่าน ... อยากทากับป๊าใช่ม๊า~”ชายหนุ่มแย้มยิ้มให้ลูกชายตัวน้อยอย่างเอ็นดูก่อนจะโน้มตัวลงไปจุ๊บเบาๆบนกลีบปากสีแดงฉ่ำ เด็กชายหันไปมองกระจกแล้วหัวเราะจนตายิบหยี แก้มกลมๆดันขึ้นอย่างน่ารักน่าชัง
“หวา ... ปากน้องฟ่านแดงจังเยย “อี้ฟานตบมือแปะๆ ชอบอกชอบใจเมื่อคุณป๊าอุ้มตัวเองขึ้นไปนั่งตัก นัยน์ตากลมๆใสแจ๋วมองข้าวของบนโต๊ะเป็นประกาย ... น้องฟ่านอยากเล่นระบายสี น้องฟ่านชอบวาดรูปมากเลยฮับคุณป๊า
... ยังไม่ทันที่สองพ่อลูกจะได้ทำอะไร ประตูไม้บานใหญ่ก็ถูกเปิดออกอีกครั้งและผู้ที่เดินเข้ามาคือ
... อู๋ซิ่วหนิง
“นี่มันอะไรกัน!!!” ทำไมคุณถึงแต่งหน้า ทาปากแบบนั้นคะ”หญิงสาวพยายามสูดหายใจเข้าลึกๆ ได้แต่ภาวนาในใจขอไม่ให้เป็นอย่างที่เธอคิด เธอไม่อยากจะพูดอะไรมากเพราะอี้ฟานตัวน้อยวิ่งมาเกาะขาเธอเอาไว้ ... เธอไม่อยากให้ลูกต้องมารับรู้เรื่องพรรค์นี้
“คุณม๊า~”
“อี้ฟานออกไปข้างนอกก่อนนะลูก ม๊าจะคุยกับป๊าเขาซักหน่อย ได้มั้ยครับสุดหล่อ”
“อ่า ... คุณม๊าอย่าเสียงดังใส่คุณป๊านะฮับ”
“...”
ซิ่วหนิงไม่ตอบ มือเรียวดันแผ่นหลังของลูกชายหัวแก้วหัวแหวนเพียงคนเดียวของเธอให้ออกไปจากสถานการณ์ตึงเครียดนี้ ... ไม่ใช่ว่าเธอไม่รู้
... รู้มาตั้งนานแล้วต่างหาก
“ว่าไงคะ ... ช่วยอธิบายมาด้วย”คมฟันขาวถูกขบเข้าหากันอย่างระงับอารมณ์แต่ชายคนรักที่เธออยู่กินมาด้วยเกือบนับ 10 ปีกลับจ้องหน้าเธอนิ่ง ก่อนจะขยับปากพูดออกมาประโยคเดียว ... คำพูดที่ซิ่วหนิงจะไม่ลืมจนวันตาย
...
...
“... ป๊าอยากมีผัวอ่ะม๊า”
...
...
“ไปตายซะ ไอ้ผู้ชายเฮงซวย!!!!!!”
…
…
“คุณป๊า!!!”
ร่างสูงใหญ่กระเด้งตัวขึ้นจากเตียงด้วยใบหน้ายับยู่ เหงื่อไหลซึมตามไรผม ก่อนที่เจ้าตัวจะค่อยๆลูบหน้าลูบตาเรียกสติ
... ฝันอีกแล้ว
คริสลุกขึ้นยึดตัวเต็มความสูง บิดขี้เกียจไปมาสองสามทีเพื่อไล่อาการเมื่อยขบ เมื่อลองเดินไปเปิดผ้าม่านสีขาวภายในห้องก็ไม่พบเฟอร์รารี่สีแดงที่ควรจะจอดอยู่ในโรงรถเสียแล้ว ...
... คุณม๊าคงออกไปตอนกลางดึกเหมือนเดิม
นาฬิกาบนหน้าปัดทำให้เขาเพิ่งรู้ตัวว่าตอนนี้เพิ่งจะตี 5 เท่านั้น แต่ตื่นเต็มตาแบบนี้จะให้หลับต่อก็คงทำไม่ลง คิดได้อย่างนี้แล้วคริสก็ลงมือทยอยเก็บข้าวของที่กระจัดกระจายให้เข้าที่เข้าทาง เป็นระเบียบเรียบร้อย
กองทัพตุ๊กตาขนฟู มีทั้งลิง กระต่าย แพนด้า หมี สารพัดสัตว์ถูกรื้อออกมาจากที่ซ่อน คริสจูบลงไปบนหัวของมันทีละตัวเพื่อขอโทษที่ยัดพวกมันลงตู้อย่างไม่ปราณี ... พ่อขอโทษนะครับลูก
ในบรรดาตุ๊กตา คงจะมีอยู่ตัวหนึ่งที่คริสผูกพันที่สุดถึงแม้ว่าจะรักเท่าๆกันทั้งหมดนั่นก็คือตัวอัลปาก้าสีขาวหน้าบ้องแบ๊วที่คุณป๊าเป็นคนซื้อให้ เขาถึงกับเก็บมันเอาไว้อย่างดี ไม่กล้าเอากอดเพราะกลัวว่ามันจะเก่าไปซะก่อน
... มือหนาค่อยๆหยิบเจ้าเอซ อัลปาก้าสุดหวงของตัวเองขึ้นมาแนบอก มุมปากหยักกระตุกเป็นรอยยิ้มบางๆเมื่อนึกถึงตอนเด็กๆที่คุณป๊ามักจะลูบผมเขาเบาๆเวลางอแง
... ไม่ได้เจอคุณป๊ามา 12 ปีป่านนี้จะเป็นยังไงบ้างนะ
หลังจากที่ทุกๆอย่างเข้าที่เข้าทางแล้ว คริสก็คว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ แต่งตัว และไม่ลืมทาแป้งเด็กจนหอมฟุ้งก่อนจะเดินเข้าครัวด้วยความสดชื่น
... ถึงแม้อายุจะปาเข้าไป 17 ปีแถมหน้าไม่ให้ (แต่ใจรักมาก) เขาก็ยังชอบที่จะใช้ผลิตภัณฑ์ของเด็กมาแต่ไหนไรเพราะมันให้กลิ่นและความรู้สึกจางๆ หวานๆ ทั้งบริสุทธิ์และสดชื่นกว่าผลิตภัณฑ์ของผู้ใหญ่ที่มักจะผสมน้ำหอมมากเกินความจำเป็น ... ไม่รู้ว่าสาวๆเขาใช้กันไปได้ยังไง อู๋ล่ะเบื่อ
“อืม กินอะไรดี”ร่างสูงเปิดตู้เก็บของในครัวออกดูส่วนผสมที่จะทำอาหารในเช้านี้ ท้องฟ้าด้านนอกยังคงถูกย้อมด้วยสีน้ำหมึก อากาศจึงค่อนข้างเย็น ทำให้คริสเลือกทำแพนเค้กง่ายๆราดด้วยน้ำเชื่อมเมเปิ้ลไซรัปคู่กับโกโก้ร้อนซักแก้ว
เมื่อจัดการธุระของตัวเองเสร็จเรียบร้อยพร้อมไปโรงเรียนแล้ว เขาก็ตัดสินใจเดินกลับเข้าครัวอีกครั้งเพื่อเตรียมส่วนผสมในการทำ ... เค้ก
... เดี๋ยวน้องโยโย่จะเสียใจ
ด้วยเวลาที่ค่อนข้างจำกัดคริสจึงเอาเมนูง่ายๆอย่างเค้กลูกพีชมาทำเพราะมีวัตถุดิบเหลืออยู่ในตู้เย็นพอดี ไม่ถึง 1 ชั่วโมงก็คงเสร็จ
ผงแป้งเนื้อละเอียดถูกร่อนลงในเครื่องช่วยตีพร้อมด้วยไข่แดง น้ำตาล เนยจืด ตีให้เข้ากันและต้องคอยเติมน้ำลงไปเป็นระยะเพื่อไม่ให้แป้งจับตัวกันเป็นก้อน ครั้งนี้คริสใส่ชีสชนิดเค็มอ่อนๆลงไปเพื่อเพิ่มกลิ่นกลายเป็นชีสเค้ก
หลังนำตัวแป้งไปเข้าตู้เย็นให้เซ็ตตัว 5-10 นาทีแล้วเอาเข้าเตาอบ คนตัวโตก็นำผลไม้ลูกเล็กสีแดงส้มที่มีรสเปรี้ยวนำหวานตามเคี่ยวกับน้ำตาลในกระทะไม่เกิน 10 นาทีก็จะได้ลูกพีชเคี่ยวน้ำตาลสีสวยมาใช้แต่งหน้าเค้กพอดี
“อ่า ... วิปครีมใกล้จะหมดแล้วสิ”มือหนาบีบเนื้อครีมสีขาวนวลจากหลอดเป็นจุกเกลียวเล็กๆน่ารักประดับไว้กลางวงกลมที่มีลูกพีชอยู่ล้อมรอบเท่านี้ก็เสร็จเรียบร้อย ... ครัวเมพๆกับเชฟอู๋ครับ
ของหวานหน้าตาสวยงามถูกบรรจุลงในกล่องทับเปอร์แวร์ลายแองกรี้เบิร์ดเขียนอักษรไว้บนฝากล่องว่า W.F ด้วยลายมือโย้เย้เพราะคริสใช้ใส่ข้าวกลางวันไปกินที่โรงเรียนตอนเด็กๆอย่างทะนุถนอมก่อนที่มันจะถูกซ่อนเอาไว้ในกระเป๋สะพายข้างสีดำใบใหญ่อีกที
“ถ้าบอกว่าไม่อร่อยพี่จะฟาดให้ก้นลายเลยไอ้เด็กลิง”
...
...
“แหวะ ไม่เห็นหร่อยเลย”
“ไม่อร่อยแต่กูเห็นมึงกินเอาๆเนอะ ซุงแหลมากว่ะครับ”
“ก็ ... กูแดกเพราะกลัว W.F จะเสียใจต่างหาก กูไม่อยากเห็นสาวน้อยน่ารักต้องมาร้องไห้เพราะกู”
“เรื่องของมึง กูนอนละ”
เด็กหนุ่มร่างสูงโปร่ง 2 คนในชุดนักเรียนมัธยมปลายที่ค่อนข้างจะผิดระเบียบไปซักหน่อยเพราะปล่อยปมเนคไทจนหลวมห้อยลงมา ชายเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวในหลุดรุ่ยไม่อยู่ในขอบกางเกงอย่างที่ควรจะเป็นคงยังไม่รู้ตัวว่าถูกจับจ้องโดยสายตาของสาวๆทั้งภายในห้องและนอกห้องแต่พวกเจ้าหล่อนก็รู้ดีว่าทั้งสองหนุ่มไม่ชอบให้ใครเข้าไปเกาะแกะจึงได้แต่แอบมองอยู่ห่างๆ
“ฮุน ... กูว่า W.F ต้องน่ารักมากแน่ๆเลยว่ะ เป็นแม่บ้านแม่เรือนด้วย กูล่ะอยากจะจูบขอบคุณซักทีสองที”
“หึ ถ้าเขาหน้าเฟะขึ้นมา กูไม่ช่วยมึงนะยอล”คนถูกเรียกผงกหัวขึ้นมาตอบก่อนจะเอาคางเกยไว้บนโต๊ะอย่างเกียจคร้าน ใจลอยไปหาชานมไข่มุกช็อกโกแล็ตเพิ่มไข่มุกพิเศษร้านโปรดในย่านดัง
“มึงต้องช่วยกูดิสาดฮุน ไม่งั้นกูจะเรียกแก๊งแองเจิ้ลมาข่มขืนมึง”
“เหี้ย ... อย่าพูดถึงพวกมันกูขนลุก”
ปาร์คชานยอลหัวเราะร่าจนมองเห็นฟันเรียงเป็นระเบียบเหมือนเมล็ดข้าวโพดเมื่อแกล้งโอเซฮุนเพื่อนหน้าตายได้สำเร็จ ... หึ ไอ้ฮุนมันอยากจับแก๊งแองเจิ้ลไปถ่วงอ่าวไทยจะแย่ เล่นจ้องจะพรากบริสุทธิ์ทุกครั้งที่ได้กลิ่นในระยะ 100 เมตรนี่นา
‘สวัสดีตอนเช้า ปาร์คชานยอล :D
พอดีวันนี้ไม่ค่อยมีเวลาเลยทำได้แค่เค้กลูกพีชง่ายๆมาให้กิน ตั้งใจเรียนนะ อย่าแอบหลับล่ะ เด็กดื้อ! ช่วงนี้ใกล้หน้าหนาวแล้วอย่าลืมใส่เสื้อหนาๆด้วย เป็นห่วงรู้มั้ย
ปล.ยิ้มหน่อยสิ คนน่ารัก ;)
W.F’
... พูดอย่างกับเห็นหน้าเราทุกวัน
เขาสลัดข้อสงสัยในใจทิ้งก่อนจะกวาดอ่านข้อความบนกระดาษแผ่นน้อยที่มักจะแนบมากับกล่องใส่เค้กเสมออีกครั้งด้วยรอยยิ้ม ... ชานอยากได้เป็นแฟนจังครับ
ถึงแม้ปาร์คชานยอลจะมีดวงตาที่กลมโต ริมฝีปากอวบอิ่มสีเรื่อน่าจุ๊บ เรียกได้ว่าเป็นหนุ่มน่ารักไม่แพ้เด็กสาวในวัยเดียวกันแต่นิสัยกลับห่ามเฮ้ว ปากไว ใจร้อน ครบสูตรเด็กช่างกลที่พร้อมจะมีเรื่องได้ทุกเมื่อเป๊ะๆ อาจจะเป็นเพราะผู้เป็นแม่ได้เสียไปตั้งแต่ยังเล็กประกอบกับคุณพ่อเปิดสำนักไอกิโดจึงถูกเลี้ยงดูมาด้วยวิถีแห่งลูกผู้ชายนั่นเอง
“เอ่อคือ ... ชานยอลจ้ะ เห็นว่านายชอบกินของหวาน ฉันเลยลองทำเค้กมาช่วยลองชิมหน่อยนะจ้ะ”ระหว่างกำลังนั่งคิดอะไรเพลินๆ ไหล่ขวาก็ถูกสะกิดจนต้องหันไปมอง หัวกลมทุยเอียงน้อยๆเป็นเชิงสงสัยเมื่อพบร่างผอมบางของเด็กสาวคนหนึ่งยื่นกล่องเค้กมาให้ด้วยท่าทางกล้าๆกลัวๆ
นอกจากการต่อสู้แล้วยังมีอีกอย่างที่ชานยอลไม่เคยอดใจไหวซักครั้งก็คือขนมหวาน กินเพลินจนช่วงนี้เริ่มรู้สึกเหมือนแก้มบวมขึ้นอีกนิดจากเดิมที่ป่องอยู่แล้ว ... แต่เจ้าตัวคงไม่รู้ว่าต่อให้อ้วนเป็นโอ่งมังกรก็ยังมีคนพร้อมจะเลี้ยงดูปูเสื่ออย่างดีอยู่อีกคน
... และไอ้คนที่ว่านั้นก็ยืนหลบอยู่ตรงมุมกำแพงพลางลอบมองเข้าไปในห้องผ่านหน้าต่างภายในตัวอาคารที่เป็นกระจกใสด้วยอาการหงุดหงิดประหนึ่งวัวมาทาดอร์เห็นผ้าแดง
... เจ้ผมแดงกล้ายังไงมาจีบน้องโยโย่!!!
“หือ ... เค้กเหรอ เอามาสิเดี๋ยวชิมให้ก็ได้”ชานยอลยิ้มกว้างโชว์ฟันขาวๆให้อีกฝ่ายได้หน้าแดงเล่นๆ ... ถึงจะชอบ W.F แต่ไม่ปฏิเสธสาวๆหรอกครับ ก็ไม่รู้สินะ คนมันหน้าตาดี ;P
สตรอเบอรี่เจนัวสีขาวนวลถูกวางบนโต๊ะเรียนโดยที่คนรอกินคาบช้อนไว้ในปากเหมือนเด็กๆ มองแค่ปราดเดียวก็รู้ว่าเจอหล่อนต้องไม่มีทางทำเองแน่นอน ... แต่เพื่อไม่ให้เป็นการเสียน้ำใจ จะหม่ำล่ะน้า~
มือเรียวจับส้อมสีเงินคันเล็กให้จิ้มลงบนเนื้อเค้กฟูนุ่มพอกครีมหนาก่อนจะงับเข้าไปคำใหญ่จนเนื้อครีมติดแต้มอยู่บนมุมปาก แก้มกลมพองออกน้อยๆเมื่อมีขนมเข้าไปเติม ดูๆแล้วน่ารักน่าชังไม่ต่างจากกระรอกน้อยชอบอมอาหารทำเอาคนแอบมองต้องควักโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปรัวๆ ... ฮอล ทำไมน้องชอบทำปากอุ๋ง ไม่ทนครับ!!!
“อาหย่อยมากเยย”ชานยอลพูดเสียงอู้อี้เพราะเค้กยังเต็มปาก ท่าทางตั้งอกตั้งใจกินจนคริสอยากจะขโมยกลับไปเล่นที่บ้าน คนอะไรก็ไม่รู้น่ารักตลอดเลย แน่ะ ... ยังจะทำตาแป๋วใส่สาวอีก ...
... หือ
... เจ้หัวแดงกำลังจะคาบน้องชานยอลสมรศรีของพี่อู๋ไปจกตับแล้ว!!!
คนตัวสูงขมวดคิ้วมุ่น ชะโงกหน้าเข้าไปใกล้กระจกมากขึ้นทำให้สาวๆที่กำลังจะเดินเข้าห้องเรียนชี้ชวนเพื่อนๆให้หันไปมองประธานชมรมบาสเกตบอลสุดหล่อด้วยความสงสัย ... ท่าทางลับๆล่อๆจัง
ยังไม่ทันได้ทำอย่างที่วางแผนไว้ในหัว หญิงสาวกลุ่มหนึ่งที่ดูแก่นเซี้ยวไม่เบาเดินเข้ามาด้วยท่าทางเฉิดฉาย พวกเธอกระชากท่อนแขนเล็กๆของเจ้ผมแดงจนเซไปกระแทกกับโต๊ะเรียน ท่าทางเจ็บไม่เบา
“ต๊าย นังนัมจู ... หล่อนนี่มันไม่เจียมหนังหน้าเลยนะยะ กล้าดียังไงเอาเค้กห่วยๆของเธอมาให้ชานยอลกิน”
“ฉะ ... ฉันแค่อยากคุยกับเขา ไม่ได้เหรอ”นัมจูก้มหน้างุดจนคางแทบชิดกับอก ไหล่บางสั่นน้อยๆด้วยความอับอาย แต่ก็ต้องสะดุ้งเมื่อมีมือของใครบางคนเข้ามาจับต้นแขนของเธอไว้เบาๆ
... ชานยอล
“หยุดบ้าซักที”ร่างโปร่งบางผุดลุกขึ้นจากเก้าอี้พลางเอ่ยเสียงเรียบ นัยน์ตากลมที่มักจะเปล่งประกายแพรวพราวอยู่เสมอนิ่งงันไร้แววล้อเล่น ... ในเมื่อเขาเป็นต้นเหตุ เขาก็ต้องทำให้มันจบด้วยตัวเองอย่าให้ใครมาหาว่าไร้ความรับผิดชอบ พ่อสอนเขาอยู่เสมอ
“ชะ ... ชานยอลปกป้องมัน! มันดีกว่าอูริตรงไหน บอกมาสิคะ!”หญิงสาวอีกคนที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้าแก๊งค์พูดเสียงแหลม คริสที่ดูอยู่ด้านนอกเองก็ช่วยลุ้นช่วยเชียร์ให้วางมวยกันให้รู้แล้วรู้รอดจะได้ไม่ต้องเปิดเน็ตดูถ่ายทอดสดศึกจ้าวมวยไทยจากประเทศไทย เฮ้!
... รู้จักรายการนี้เพราะคุณม๊าบังคับให้ดูหรอก
... ความจริงแล้วพาวเวอร์พัพเกิร์ลคือที่หนึ่งในใจอู๋ อิ้อิ้
“เราไม่ได้เป็นอะไรกัน ทำไมเธอต้องมาคอยหึงหวงด้วย มันน่ารำคาญ”ชานยอลพยายามข่มอารมณ์ ถึงเป็นผู้หญิงก็อย่าคิดว่าเขาจะไม่กล้าทำอะไร ... วอนหาเรื่องเองนะ
“กริ๊ด!!!!! ชานยอลว่าอูริ เพราะนังนี่ใช่มั้ย ... มานี่เลยนังตัวดี แกโดนแน่”
คริสเห็นท่าทางเหตุการณ์เริ่มไม่ดีจึงเดินเข้ามาในห้องเรียนชั้นมัธยมปลายปี 1 เงียบๆ นิ้วชี้เรียวยาวถูกยกขึ้นแตะจรดริมฝีปากให้สาวๆที่ทำท่าจะกริ๊ดก่อนจะขยิบตาให้ทีนึง ... หล่อป่ะล่ะ
เจ้นกหวีดกริ๊ดเสียงแหลมน่าส่งไปอยู่กับชุมนุมประท้วงฝั่งพันธมิตรที่ประเทศไทยกระชากแขนนัมจูเข้ามาอีกครั้งก่อนที่หล่อนจะเหลือบไปเห็นจานเค้กบนโต๊ะเรียน
... ถ้าอู๋คิดไม่ผิด นางจะต้อง ...
... อูริหยิบจานขึ้นมาด้วยใบหน้าชั่วร้ายทำให้ร่างโปร่งรีบวิ่งมาดักหน้านัมจูไว้ วินาทีนาทีที่เค้กกำลังจะถูกโปะลงบนหน้าของชานยอล ดวงตากลมโตหลับปี๋ แต่ทว่า ...
‘แผละ’
…
…
...
... ต้องมาคอยแย่งว่าที่เจ้าสาวจากพวกเจ้นี่มันเหนื่อยจริงๆครับ
... อู๋ล่ะเพลีย เฮ้อ
TBC.
- เค้าขอโทษที่ไม่ได้มาอัพ การบ้านเยอะอ่า ... เราขอแจ้งอีกครั้งว่าฟิคเรื่องนี้เราได้ปมเรื่องมาจากการ์ตูนเรื่อง “ยอดชายใจแหวว” แต่เราไม่ได้ลอกเขามา เข้าใจตรงกันนะทุกคน :D
- ช่องทางการติดต่อเหมือนเดิม @BELLKYULO96 ทวงฟิคได้
- Plz tag #ฟิคยอดชาย มีคนแท็กให้แล้วอ่ะ ดีใจมาก ขอบคุณนะ ;)
ปล . คนที่เม้นจะถูกเปลี่ยนชื่อเป็นครีม รับดิลิเวอร์รี่ส่งพี่คริสไปปี้ฟรีถึงหน้าบ้าน
:) Shalunla
ความคิดเห็น