คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : VALANTINE's Special :: เมื่อชานยอลแอ๊บแบ๊ว
“ปุอิ้งๆ ปุอิ้งๆ~”
ไอ้เจ้าท่ายกกำปั้นสองข้างถูยุกยิกๆที่ข้างแก้มนี่ไม่มั่นใจหนังหน้าจริงๆก็อย่าทำนะเพราะถึงจะเป็นท่าที่เรียกได้ว่าน่ารักแต่ก็ใช่ว่าจะหมายถึงทุกคนซะเมื่อไหร่ ...
... ถ้าให้พูดถึงวงบอยแบนด์ที่มีแต่หนุ่มดอกไม้อย่าง EXO เมมเบอร์ที่ทำเจ้าท่าแอ๊บแบ๊วนี่บ่อยที่สุดคงหนีไม่พ้นมักเน่ตัวปลอม ... แพนด้าฮวางจื่อเทา ... ตอนนี้ก็เช่นกัน
“มันโอเคมั้ยครับ”
“เขาเป็นน้องเล็กที่น่ารักมากครับ :D”ชายหนุ่มร่างสูงสง่าผู้ครองตำแหน่งลีดเดอร์แห่งฝั่ง M ตอบด้วยรอยยิ้มบางๆ ดูพึงพอใจกับสิ่งที่จื่อเทาเพิ่งทำไปเมื่อครู่เหลือเกิน ...
“ชิ ...”คนแอบมองจากมุมหนึ่งของแถวจิ๊ปากอย่างขัดใจ เมื่อได้เห็นท่าทางหวานชื่นของคู่รักคริสเทาที่เป็นที่นิยมสุดๆในจีน
... ถึงเทาจะไม่ไม่ใช่มักเน่ ฮยองก็ยังชอบเขาอยู่ดีใช่มั้ยล่ะ
... หลังจากที่เขาได้สารภาพความในใจกับคริสที่สนามบินระหว่างเดินทางมาถึงแผ่นดินใหญ่ ... ชานยอลก็ได้แต่เป็นกังวลกับความสัมพันธ์อันคลุมเครือนี้ ยิ่งคริสถูก damage ด้วยปุอิ๊งของจื่อเทาแล้ว ยิ่งทำให้แฮปปี้ไวรัสคิดว่าท่านตุ้ยจางคงจะไม่ชอบเขาแล้ว ... นอกจากความสงสาร
“เฮ้อ”
... ไม่สิ เราต้องไม่ยอมแพ้ มันต้องมีซักวิธีที่ทำให้คริสฮยองรับรัก ... อืม คริสฮยองอยากให้ผมรุกหนักกว่านี้รึเปล่าเนี่ย! เครียดอ่า~
ดวงตากลมโตสีน้ำตาลเข้มที่ดูคล้ายลูกหมาพันธุ์ลาบราดอร์บ๊องแบ๊วกลอกไปมาอย่างใช้ความคิด คิ้วบางขมวดเข้าหากันแน่นก่อนจะเริ่มคลายออกเมื่อนึกอะไรขึ้นมาได้ ... โป๊ะเช๊ะเลย!
“ปุอิ๊งเท่านั้นที่จะพิชิตอู๋อี้ฟาน!”
…
…
…
“ซูโฮฮยองค๊าบบ~ บอกยอลหน่อยจิว่าเฉป็กคริสฮยองเป็นไงอ่าา ... น้า บอกน้องหน่อยน้า น้องน่าฉงฉารมั้ย ดูจิๆๆ”ตอนนี้ปาร์คชานยอลกำลังทำสิ่งที่ตัวเองไม่เคยคิดจะทำมาก่อน ... เริ่มจากเริ่มฝึกพูดลากเสียงยานคางเป็นคนลิ้นไก่สั้น อ้อแอ้นิดๆเหมือนเด็กน้อย เบะปากให้แก้มกลมป่องยิ่งพองออกเหมือนซาลาเปาขาวนุ่มน่าฟัด กระพริบตาปริบๆเหมือนลูกหมาอ้อนเจ้าของ ...
... ชานยอลกำลังทดลองเป็นจื่อเทา
คือตอนเด็กแพนด้าทำก็แอบดูสยองนิดๆเพราะเจ้านั่นทั้งเก่งวูซู หน้าก็คมดุอย่างกับมาเฟียแต่อ้อนเก่งอย่าบอกใคร โดยเฉพาะฮยองที่ตกเป็นเป้าหมายของเขาอยู่ตอนนี้ด้วย ...
“เอ่อ ... ก็ ... ชอบคนอารมณ์ดี ... มั้ง”ซูโฮทำท่ากระอักกระอ่อน มือขาวถูไปมาที่หลังคออย่างประหม่าเมื่อแร็ปเปอร์เสียงทุ้มของวงจ้องเขาตาแป๋ว แต่พอได้คำตอบแล้ว เด็กน้อยจอมซนก็ฉีกยิ้มกว้างจนดวงตายิบหยีเล่นเอาคนเป็นลีดเดอร์ทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ยืนหน้าแดงอยู่คนเดียว ...
“ขอบคุณฮับ ยอลรักซูโฮจังเยย~”
...
...
“คยองจ๋า~ บอกเค้าหน่อยว่าคริสฮยองอยากได้แฟนแบบไหนอ่าา~ ... อ้าว จงอินก็อยู่เหรอ ดีจังๆ”ชานยอลตบมือแปะๆ ทำปากจู๋นิดๆเหมือนที่เศรษฐีตาขาวตัวเล็กนี่เคยบอกกับเขาเอาไว้ว่ามันดูน่ารักแต่ในสายตาจงอินคงไม่ต่างอะไรกับแมวน้ำเสียสติ ...
“ยองฮยอง ... อย่าว่างั้นงี้เลยนะ ... ฮยองกำลังแอ๊บแบ๊วอยู่เหรอ”เสียงของจงอินดูแฝงความลังเลไว้เล็กน้อย คนถูกถามยิ้มหวาน ผงกหัวหงึกๆให้แทนคำตอบ
“น่ารักป้ะล่ะ”
“ฮยองเอาตรงๆนะ ... เสียงฮยองแม่งอย่างกะควายออกลูก”
“ย่าห์ คิมจงอิน!”ชานยอลกระโดดถลาเข้าไปคว้าคอเสื้อยืดย้วยๆของน้องสำลีไว้แน่นด้วยอารมณ์กรุ่นโกรธ ... นี่อะไร คนเขาอุตส่าห์ตั้งใจอยู่ มาพูดทำลายน้ำใจกันอยู่ได้
“โห่ ... แค่นี้ไม่เห็นต้องโกรธเลย ฮยองก็เงียบปากไปเวลาทำเอกโยดิ จะได้น่ารักสมใจเลย”จงอินพูดเสียงห้วน เอามือลูบหัวป้อยๆหลังจากถูกฝ่ามืออรหันต์จากดโยโดรือไปเต็มเต็มๆกบาล
คราวนี้คุณโยดาจอมทะเล้นถึงกับหน้าสลด เหลือบมองลงต่ำอย่างน่าสงสาร ...
“จริงเหรอ ... เสียงของฉันมันน่าเกลียดมากสินะ ... ฉันมันไม่ดี ไม่น่ารัก ไม่ ...”
“แต่คริสฮยองชอบคนตัวสูงนะ!!!”คยองซูตัวน้อยรีบโพล่งออกมาเมื่อเห็นว่าพี่ชายตาโตเริ่มเข้าสู่โหมดจิตตก ใบหน้าหวานๆนั้นเงยขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ตาเบิกกว้างด้วยความดีใจ
“’งั้นก็ดีเลยดิ! คริสฮยองชอบคนตลก แล้วก็ตัวสูง นั้นมันฉันชัดๆ เย้~ ขอบคุณมากนะคยองน้อย ... ส่วนจงอิน ฮยองจะเลิกเป็นแฟนคลับนายแล้ว แบร่ ;P”ชานยอลหันมาแลบลิ้นปลิ้นตาใส่เด็กดำทีหนึ่งแล้วกระโดดโลดเต้นจากไปอย่างเริงร่า
“ยอลฮยองนี่ไม่รู้ตัวเลยรึไงนะ ว่าตัวเองก็น่ารัก”
“บ่นอะไรคนเดียวเนี่ย”
คยองซูหันไปมองจงอินด้วยตาโตๆที่เกือบเหลือกถลนก่อนจะหยิกแรงที่ต้นแขนแกร่งจนคนถูกทำร้ายร้องโอดโอยหมดท่า
“ไปไกลๆเลยไอ้กัมจง ข้อหาทำตัวแย่ กล้าดียังไงมาว่ายอลฮยองที่น่ารักของฉัน ฮึ!”
“ฉันก็น่ารักนะเว้ย!”
...
...
...
...
“แบคกี้เพื่อนเลิฟ ช่วยไรหน่อยดิ”แร็ปเปอร์เสียงทุ้มทิ้งตัวซบหัวลงบนตักเมนวอยซ์ตัวจิ๋วควบตำแหน่งสุดซี้ หนึ่งในสมาชิกบีเกิ้ลไลน์
แบคฮยอนยิ้มโชว์เขี้ยวเสน่ห์พลางสางเส้นผมสีน้ำตาลเข้มนุ่มมือของเพื่อนซี้ตัวโตเพลินๆ “มีอะไรอีกล่ะ ไอ้ตูด”
“สอนฉันทำตายิ้มหน่อยได้มั้ย แบบที่นายทำอ่ะๆ”
“เฮ้ย จะเรียนไปทำไม ... อ๊ะ เดี๋ยวๆ ฉันว่าฉันรู้ละ ... แต่แกก็น่ารักอยู่แล้วนี่นา จะฝึกไปเพื่อ?”
“ไม่อ่ะ มันล้มเหลว! จงอินบอกว่าฉันควรหุบปากเวลาทำท่าแอ๊บแบ๊วเพราะเสียงของฉันมันทำให้ทุกอย่างพัง พังหมดเลย! …”แฮปปี้ไวรัสร่างสูงโปร่งซุกหน้าเข้าไปหมอนใบเขื่องบนเตียงของแบคฮยอนตอบด้วยเสียงหงอยๆ
หมาน้อยตาตี่ฟาดฝ่ามือลงบนก้นกลมๆของเพื่อนซี้ “แกก็อย่าไปเอาคำพูดคนอื่นมาตัดสินตัวแกเองสิ หน้าตาแกออกจะน่ารักมุ้งมิ้ง อย่าไปกังวลเรื่องเทาเลย ... เดี๋ยวเจ้านั่นก็หาเป้าหมายใหม่ได้เองล่ะ”
พูดถึงเป้าหมายของจื่อเทา ก็คือเมมเบอร์ 1 คนในวงที่ช่วงนั้นแพนด้าหน้าดุจะติดแจ ตามอ้อน ตามเกาะแข้งเกาะขาแต่พอเบื่อก็ผละไปหาคนอื่นแทน
“เออ จริงด้วยว่ะ! แกฉลาดมากหมาแบคแก็บซอง~ รักนะเตง~”
...
...
...
3 วันผ่านไป
“คริสฮยองกลับมาแล้ว~”ชานยอลวิ่งดุ๊กๆไปที่หน้าประตูของหอพักเพียงได้เห็นเส้นผมสีทองสว่างโผล่พ้นกรอบประตูมา ใบหน้าน่ารักฉีกยิ้มกว้างจนมองเห็นฟันเรียงตัวสวยและลักยิ้มที่ข้างแก้มขาวพลางแย่งข้าวของจากมือคนตัวสูงมาถือไว้เอง
“เอ่อ ... ชานยอลอ่า”
“ครับ?”
ชานยอลหันกลับไปมองคริสฮยองที่ส่งยิ้มจืดมาให้ ใบหน้าหล่อเหลานั้นฉาบความรู้สึกผิดไว้เต็มเปี่ยม ... แต่ยังไงก็ต้องพูด
“คือ ... เดตของเรา ฮยองขอเลื่อนไปก่อนได้มั้ย เทาเขาอยากไปช็อปปิ้งน่ะ ...”
“...”
... ความเงียบเท่านั้นล่ะมั้งที่ผมจะให้เป็นคำตอบกับฮยองได้
...
“ขอโทษนะ ชานยอล วันนี้ฮยองไม่ว่าง ต้องไปรับกุชชี่คอคเลคชั่นใหม่กับเทา”
...
“เอ่อ เทาบังคับให้ฮยองไปล็อตเต้เวิร์ลด้วย ขอโทษจริงๆนะ”
...
“เฮ้อ ...”
เสียงถอนหายใจยาวๆดังขึ้นจากมุมหนึ่งของห้องนั่งเล่นที่เงียบสงบ ชานยอลนั่งชันเข่าแนบใบหน้าซุกลงไปโดยมีความคิดต่างๆนานาในหัว ... สุดท้าย เดตของพวกเราก็ต้องเลื่อนออกไป ... เลื่อนไป .... เลื่อนไปเรื่อยๆ ไม่รู้จะสิ้นสุดตอนไหน
“เป็นอะไรไป หืม ถอดใจซะแล้วเหรอ?”สัมผัสอ่อนโยนที่ลูบไล้แผ่วเบาบริเวณแผ่นหลังทำให้คนจิตตกหันไปกอดรัดร่างเล็กๆนั่นไว้ด้วยใบหน้าเศร้าหมอง
“แบคฮยอน ... ฉันแพ้แล้วล่ะ ฉันแพ้จื่อเทาแล้ว ...”
“โอ๋ๆ ไม่เอาสิ ที่บอกว่าแพ้น่ะลองทำแล้วรึยัง ถ้ายังก็อย่ามาพูดว่าแพ้นะ ปาร์คชานยอล”
“... ฉันไม่กล้าทำตัวแอ๊บแบ๊วหรอก ... ยังไงก็แพ้”
“ก็ลองดูก่อน ... ถึงมันจะล้มเหลวแต่ก็ถือว่านายพยายามแล้วไม่ใช่เหรอ”แบคฮยอนตบหลังเพื่อนซี้เบาๆเพื่อปลอบโยนและเกลี้ยกล่อม เพียงไม่นานใบหน้ากลมๆที่สลดลงเหมือนลูกหมาตัวโตก็สดชื่นขึ้นก่อนที่เจ้าตัวจะกระโดดผลุงขึ้นมายืนด้วยสายตามุ่งมั่น
“โอเค! มาลองกันซักตั้งโว้ย!”
...
...
เหมือนวันนี้ทุกๆอย่างจะเป็นใจให้ปาร์คชานยอลได้ออกปฏิบัติการณ์ดีเหลือเกิน เมมเบอร์ทุกคนเก็บตัวเงียบอยู่ในห้อง เหลือเพียงกาแล็คซี่ฮยองนั่งเล่นอยู่ในห้องนั่งเล่นคนเดียว
“คริส ฮ ... ฮยอง”
“หืม อ้าว ชานยอลเองเหรอ”พี่ชายตัวสูงมองน้องชายยิ้มสวยที่ตอนนี้เอาแต่ก้มงุดคางแทบชิดอก รู้สึกร้อนวูบไปทั่วใบหน้า ใบหูแดงก่ำ
“ฮยองว่างมั้ยฮะ ... น้องอยากขออะไรหน่อย”สรรพนามที่เปลี่ยนไปและดวงตากลมโตเคลือบน้ำใสแจ๋วที่ช้อนมองมาแทบทำให้คริสอยากฟัดแก้มขาวแรงๆให้สมใจ
... แต่ไม่ได้หรอก เดี๋ยวแผนไม่สำเร็จ ;P
“อ่า ว่างสิ ชานยอลจะเอาอะไรครับ”คริสมองชานยอลที่ค่อยๆกระเถิบตัวเข้ามาใกล้ ซุกหัวกลมๆเข้ากับแผงอกกว้าง ถูไถใบหน้าไปมาราวกับลูกแมวขี้อ้อน
“พาน้องไปเดตหน่อย ... เหงามากเลย”เสียงพึมพำอู้อี้ที่มาพร้อมกับลมหายใจอุ่นๆที่เป่ารดซอกคอทำให้คริสจำต้องประคองใบหน้าหวานๆนั้นให้ผละออกมา แนบหน้าผากเข้าด้วยกันก่อนจะพบว่าเด็กน้อยตัวโย่งเบะปากเตรียมปล่อยโฮเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“ร้องไห้ทำไมครับคนเก่ง ไม่ร้องนะ โอ๋ๆ”พอได้อ้อมแขนอุ่นๆเหมือนคุณหมีของฮยองที่รักโอบกอดไว้ ชานยอลก็ยกมือขึ้นกอดตอบอย่างไม่เกี่ยงงอน สะอื้นฮักๆเป็นเด็กหลงทางจนคนปลอบต้องกดจูบบนกลุ่มผมนุ่มอย่างหมั่นเขี้ยว
“ฮยอง ฮึก .... ชอบผิดสัญญา ... ใจร้าย ... แงงงง”
“โอ๋ จุ๊ๆ ไม่ร้องนะครับ เดี๋ยวฮยองพาออกไปเดตดีมั้ย ดูสิ เด็กที่ไหนมาร้องไห้แงๆจนเสื้อฮยองเปียกเนี่ย”คราวนี้คนขี้แยยกมือขึ้นปาดน้ำตาป้อยๆแต่ก็ถูกคนตัวสูงกว่าคว้ามือไว้ก่อนที่ดวงตากลมๆคู่จะยิ่งช้ำกว่าเดิม คริสใช้นิ้วโป้งเกลี่ยคราบน้ำใสออกจากแก้มนวลแผ่วเบา หอมขมับให้เด็กน้อยหยุดสะอึกสะอื้น
“จ ... จริงนะ ไม่โกหกนะ ฮึก”
“จริงที่สุดเลยครับ ;D”
... ไหนพวกจงอิน คยองซู แบคฮยอนบอกว่าชานยอลน้อยๆของเขาจะมาทำแอ๊บแบ๊วให้ดู ไหงดันมาร้องไห้โยเยใส่ซะอย่างงั้น
... แต่ไม่เป็นไร ยังไงชานยอลก็น่ารักที่สุด <3
“คนดีของฮยอง ฮยองรักนายที่สุดเลยนะ”
“ชาน ... ชานยอลก็รักฮยองฮะ”
... ฮ่อย ขอตัวพาเด็กขี้แยไปเที่ยวก่อนนะครับ ;P
…
…
แถมอีกนิด
“หวานเจี๊ยบน่าหมั่นไส้จริงจริ๊ง”บยอนแบคฮยอนยืนเท้าสะเอวมองภาพสวีทหวานแหววของคู่รักเสาไฟฟ้าที่ตอนนี้พากันเดินจูงมือออกไปนอกห้องเรียบร้อยโรงเรียนคริสกาแล็คซี่
“แบคกี้ฮยอง”
“หือ”
ยังไม่ทันได้เดินเข้าห้อง ร่างทั้งร่างก็แทบพุ่งไปชนขอบประตูเพราะแรงกอดรัดจากอีกฝ่ายที่โถมมาทั้งตัว คือถ้าตัวเล็กแบบคยองซูนี่จะไม่ว่าแต่ไซส์แบบนี้เขาเรียกว่าแพนด้าหมีควาย!
“ไปช็อปปิ้งกันเหอะ เย้ๆ~”
... อัลไล?
... สรุปคือ ผมกลายเป็นเป้าหมายใหม่ของเจ้จื่อบ้ากุชชี่เหร๊อ!!! ;____;
END.
- OS สติออบซอ นั่งเรียบเรียงตอนกำลังปวดหัวมาก คือของต้นฉบับไม่กวนแต่เบลเพิ่มอะไรเข้าไปเยอะมากจนป่วงอย่างที่อ่าน ;___;
- หวังว่าคงจะชอบกันนะ เด็กขี้แงน่ารักเนอะ ;D
- ใครรอเรื่องยาวอยู่ หลังสอบนะ ประมาณวันจันทร์อังคารมาอัพให้ ห้ามทิ้งเน้~
- ติดต่อที่เดิม @BELLKYULO96
- #คริสขี้อาย แก็บซอง~
ความคิดเห็น