You only มีแค่เธอคนเดียวในดวงใจ [all]

ลำดับตอนที่ #7 : 6#Misleading.[100%]

 ช่วงนี้ไม่ค่อยได้อัพนิ T T ครอบครัวพาไปเที่ยวระยองมาเพิ่งกลับ (แต่ก็ยังเอานิยายไปนั่งแต่งบนรถอีก= =)

เอาเป็นว่าขออภัย- - อัพต่อเลยนะ
----------------------

อรุณรุ่ง ณ บ้านคุโรซากิ เวลา 07.49.01(พ่องง ง- -)

"พี่อิจิ/พี่คะ!"เสียงใสของคารินกับยูสุลูกสาวทั้งสองของบ้านดังอยู่หน้าประตูห้องของไอ้สตรอเบอร์รี่ขี้เก๊กที่กำลังหาเสื้อผ้าใส่อยู่

"มีอะไรเหรอ พี่ยุ่งอยู่พวกเธอไปกันก่อนเลยยยยย"อิจิโกะลูกชายเพียงคนเดียวของบ้านตะโกนออกมาจากห้องสี่เหลี่ยม ผ่านประตูที่แขวนป้ายเลข15ไว้

"ไปกันเหอะยูสุพี่อิจิเค้าFAPอยู่อย่าไปกวนเลยเดี๋ยวจะไม่ออก"<<นี่คาริน=____="

"พี่คะอาหารอยู่บนโต๊ะนะ..."<<นี่ยูสุ

"หยุดเดี๋ยวนี้นะ คุณน้องสาวผมสีดำ=[]=!!!"<<นี่อิจิโกะโผล่หน้ามาจากประตู- -;

พักเที่ยงโรงเรียนคาราคุระมัทธยมปลาย

"อิชิด่าาาาาา....ไปกินข้าวด้วยกันนะ*_*"อิจิโกะรีบกระโจนพุ่งเข้าไปหาอิชิดะ อุริว เพื่อนรักที่ตัวเองแอบชอบทันทีที่ได้ยินเสียงออดแห่งสวรรค์

"ผมไม่ไปกับคนโรคจิตอย่างนายหรอก"แล้ว วลีหนักแน่นที่ขีดเส้นไว้ก็ปักลงตรงกลางหัวสตอพอดี- -;;

"ของพวกนั้นมันเป็นของตอนเด็กนะ แล้วก็ตอนนี้ฉันก็ไม่ได้อ่านด้วย"

"หรอ...งั้นก็หมายความว่าตอนเด็กคุณแก่แดดมากสินะ- -"

"ก็ตอนนั้นเป็นช่วงปิดเทอมฉันไม่มีอะไรจะทำนี่..."

"ที่แท้...นายก็ชอบแบบนี้นี่เองT T อุตส่าห์เชื่อใจว่านายแมนเต็มร้อย แอ๊บมานานเลยล่ะสิท่า เอาเข้าจริงนายก็เป็นแค่พวก วิปริตผิดเพศ นิยมไม้ป่าเดียวกัน ตั้งแต่นี้เป็นต้นไปห้ามเข้าใกล้ผมนะ!!"

"ไม่น้าาาาาาาาาาาา=o=!!!!"

*******************************************************************
ตกเย็นหลังเลิกเรียน

"อิชิดะ.....จริงๆนะ เค้าไม่ได้อ่านT^T"คุโรซากิ อิจิโกะ พยายามหว่านล้อม เอ้ย! อธิบายความจริงให้ร่างบางตรงหน้าฟัง-.-

"ถึงนายจะยังเด็กอยู่แต่ผู้ชายเหมือนกันก็น่าจะรู้นี่ อย่ามาตอแหลเลยดีกว่า- -"ร่างเล็กว่าแล้วสะบัดหน้าหนีตามฉบับของเคะราชินี

"I don't know T[]T"

"RAT"

"เลิกยุ่งกับลูกฉันได้แล้ว...สตอ"ก่อนที่ทั้งสองจะเริ่มสงครามใหญ่โดยมีร่างเล็กเป็นแกนนำก็มีฝ่ายค้านโต้ขึ้นมาเพื่อยับยั้งสงครามที่จะทำให้โลกาวินาศ(ว่าไปนู่น- -)

"ใครให้เรียกผมแบบนั้นครับคุณริวเค็น=[]="

"ฉันอยากเรียกเอง ช่างหัวฉันเถอะ....อุริวรีบกลับบ้านได้แล้วห้าโมงเย็นแล้วนะ"

"ครับ แม่^^"พูดจบก็รีบวิ่งออกไป จะอยู่ทำไมล่ะ//หึหึหึ

"พ่อแกตาย อุริว- -+"วิ่งตามไป//ริวเค็น

"เอ่อ- - อะไรวะเนี่ยแช่งตัวเองรึไง แต่อิชิดะเรียกคุณริวเค็นว่าแม่ งั้นพ่อ เอ๊ะ! เดี๋ยวแม่เป็นผู้ชาย ผู้ชาย ผู้ชาย........เฮ๊ยยยยยยยยย=[]="<<กว่าจะเก็ท- -"

อีกด้านหนึ่ง

"ฮัดชิ้วววววว!!! ใครนินทาเราหว่า 5555 ริวเค็นจังแน่แน่เลย^_^"
^
^
ทิ้งไว้ให้เป็นปริศนา 555 ใบ้นิดนึง อินี่ผัวคุณริวเค็นค่ะ=____="

---------------------------------

ตัดไว้ก่อนๆๆๆๆ แม่จะไปสุโขทัยเดี๋ยวพรุ่งนี้เรามาต่อนะT_T

ประสพปัญหาการทะเลาะระหว่างแม่และลูก แม่ถอนเน็ตออกจากบ้านนนน=[]= OH NOOOOOO........

ก็เลยมาเช่าร้านเน็ตใช้เวลาที่เหมาะสมในการอัพนิยาย-..- แต่คนในร้านไม่รู้จะจ้องทำไม- -?

---------------------------------

"อุริว...ฉันรักนายนะ...อุริว....รักฉันหรือเปล่า"บุรุษร่างสูงสีผมเป็นเอกลักษณ์กล่าวถ้อยคำหวานออกมาอย่างแผ่วเบา วงแขนแกร่งโอบรัดร่างบางอย่างอ่อนโยน เด็กหนุ่มหน้าหวานภายใต้กรอบแว่นสีเหลี่ยมหน้าแดงน้อยๆ ซุกหน้าเข้ากับอกแกร่งและกอดตอบอย่างรักใคร่

"ระ...รักสิ ฉันรักนายคนเดียวนะอิจิโกะ"เสียงหวานตอบกลับไปพร้อมระบายยิ้มบางๆให้กับร่างสูงใบหน้าเริ่มประชิดกันขึ้นเรื่อยๆ

ร่างสูงโน้มใบหน้าคมเข้มลงมามืออีกข้างเชยคางของร่างบางขึ้นมาเตรียมจูบอย่างสวยงาม-..- ใบหน้าเริ่มใกล้กันขึ้นเรื่อยๆ

อีก 5 เซน....

อีก 2 เซน....

อีก 1 เซน....

8 มิล....

2 มิล....

"ว้ากกกกกกกก อย่านะ ไม่ม่ายยยยยยย..........=[]="ร่าบางแหกปากขึ้นมา กวาดตามองไปรอบสถานที่
'อ้าว-*-กุหลับในอ่างน้ำ'

"ฝัน...เหรอ"ร่างบางเอ่ยเบาเบา'แต่เหลือจริงมาก ทั้งความรู้สึก....(กอดตัวเอง)...สัมผัส...(ใช้มือจับผมตัวเอง)....แม้กระทั่ง...(นิ้วแตะริมฝีปาก)'พลันวงหน้าหวานแดงก่ำขึ้น

-////////-อึ๋ย....ฝัน..ไปได้ไงฟะT//////T แล้วทำไมต้องเป็นคุโรซากิ ทำไมไม่เป็นกอนนนนนนน<<เฮ้ ยู! หมายความว่าไง=[]=

ด้านอิจิโกะ

'ฉันเกลียดตัวเองตอนเด็กที่สุดT T ทำไมเราถึงไปซื้อมาอ่านได้ฟะ ทุเรศศศศศ ฮือออออๆๆๆๆ'กำลังด่าตัวเองอย่างเมามัน

-----------------------------------

ไม่รู้จะแต่งต่อยังแล้วอ่าT^T นึกมิอ๊อกกกกกกก กราบคนอ่าน(m_  _m) เดี๋ยวแม่เชื่อมเน็ตที่บ้านเมื่อไหร่กะว่าจะอัพตอนนั้นแหล่ะ<แม่บอกสัก4-5ปี- -;;>