คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Chapter 7
Chapter 7
06.30 PM
"ขอบคุณที่มาส่งนะ"
"ไม่เป็นไรฮะ ผมไปนะ"
"ระวังสัตว์แถวนี้จะทำร้ายเอานะ ฉันเป็นห่วงคู่หมั้นกลัวได้รับบาดเจ็บ ^^+"
คงหมายถึงฉันล่ะสินะ ชอบจิกกัดฉันด้วยคำพูดซะจริงๆยัยนี่ อย่าให้ฉันพูดบ้างนะแล้วหล่อนจะหนาวไปถึงขั้วโลกใต้เลย คอยดูสิ -__-+
ระหว่างที่เจโล่ขับรถออกมาจากบ้านยัยนั่นเค้าก็เอาแต่เงียบตลอดทาง ไม่พูดไม่ชวนคุย ฉันเหลือบไปมองใบหน้าของเจโล่ ตอนนี้ใบหน้าของเค้าเหมือนทุกข์ใจเรื่องอะไรบางอย่างอยู่ ฉันเป็นห่วงเค้าจัง
"เจโล่" ฉันพูดขึ้นเพื่อทำลายความเงียบ
"มีอะไร"
"คือว่า..."
จู่ๆเจโล่ก็เลี้ยวรถจอดริมข้างทาง แล้วหันมามองหน้าฉันแวบหนึ่งกอดจะดึงฉันเข้าไปกอดแน่น ฉันไม่รู้ว่าเค้ากอดฉันเพราะอะไร ฉันตกใจที่จู่ๆเค้าก็เข้ามากอดฉันไว้ ก่อนที่ฉันจะผลักเค้าออก เค้าก็พูดขึ้นว่า
"ถ้าสมมติฉันแต่งงานไปแล้ว เรา...จะยังเป็นเพื่อนกันอยู่ไหม..?"
ฉันชะงักกับคำถามที่เค้าถามมา นั่นสิ... ถ้าถึงเวลานั้นแล้วฉันกับเค้าจะยังเป็นเพื่อนกันอยู่ไหมนะต่างคนต่างอยู่ ไม่มีโอกาสได้คุยกันเหมือนทุกวันนี้ ถึงตอนนั้นอาจจะเป็นเพื่อนกันแต่ก็คงไม่เหมือนเดิม
"เป็นสิ ถามอะไรแปลกๆ"
"จริงเหรอ แล้วถ้าฉันมีคนที่ชอบอยู่แล้วที่ไม่ใช่นูนาคู่หมั้นของฉันล่ะ"
เค้ามีคนที่ชอบอยู่แล้วงั้นหรอ...
ฉันควรจะอิจฉาผู้หญิงคนนั้นไหม...?
ฉันควรจะตัดใจจากเค้าไหม...?
ฉันจะทำยังไงดี...?
"งะ..งั้นหรอ ก็ต้องเป็นอยู่แล้ว เพื่อนมีคนที่ชอบแล้วทั้งทีแล้วนี่นาเนอะ"
ฉันฝืนยิ้มทั้งๆที่ข้างในจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆอยู่แล้ว ทีเรื่องอย่างอื่นเก่งนัก ทีเรื่องความรักฉันกลับไม่เอาไหน ทำไมฉันต้องอ่อนแอแบบนี้ด้วย ไม่ชอบที่ตัวเองเป็นคนแบบนี้ ฉันต้องเข้มแข็งในทุกๆเรื่องสิ
"นั่นสินะ ขอบใจมากนะ"
"อะ..อื้ม"
"อยากกลับบ้านเลยมั้ย?"
"กลับเลยก็ได้"
(ZELO PART)
เมื่อไหร่ความรู้สึกนี้จะออกไปจากผมสักที รู้ทั้งรู้ว่าเธอไม่มีวันชอบผมแน่นอน เธอคิดกับผมมาแบบเพื่อนตลอด แต่ทำไมผมรู้สึกเริ่มชอบเธอมากขึ้นทุกวันๆนะ
ย้อนไปเมื่อ 8 ปีก่อน
'เจโล่วันนี้แม่ฉันทำคุ้กกี้น่ะ มากินด้วยกันมั้ย ^o^'
'ไม่กินหรอก ไม่หิว'
'กินหน่อยนะๆๆ อร่อยมากเลยนะ'
'ก็บอกว่าไม่อยากกินไง!'
ปึ้ก!
ร่างของเด็กหญิงตัวน้อยๆล้มลงไปกับเพื่อนด้วยแรงผลักของอีกฝ่าย ใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใสเมื่อกี้กลับหม่นหมองลงทันที
'ฉะ...ฉันขอโทษนะ คือฉัน...'
'อืม...ไม่เป็นไร ไม่อยากกินก็ไม่เป็นไร ถ้าหิวค่อยมากินด้วยกันนะ ^^'
นี่คงเป็นสาเหตุที่ผมหลงรักเธอล่ะมั้ง ไม่เคยโกรธใคร ไม่เคยเอาเรื่องใคร ไม่งี่เง่า ถูกว่าหรือทำร้ายอะไรเธอก็จะยิ้มรับตลอด รอยยิ้มที่เหมือนดอกทานตะวันเวลาที่เธอมีความสุขมันจะดูสวยงามตลอดเวลา
"ถึงบ้านแล้ว (ชื่อคุณ)"
"...."
"หลับหรอ" บางทีก็หลับเร็วไปนะ =__=;
ผมอุ้มร่างบางออกมาจากรถแล้วพาเข้าบ้าน คุณน้า (แม่ของคุณ) เปิดประตูมาพอดีเลยพาผมเข้าไปในห้องนอนของ (ชื่อคุณ) พอมาถึงผมก็วางร่างบางนอนลงบนเตียง เวลาตอนนอนยัยนี่เหมือนลูกแมวน้อยเลย น่ารักเป็นบ้า -//-
"ฉันไปนะ"
ผมปิดประตูห้องของ (ชื่อคุณ) แล้วเดินลงมาชั้นล่างเห็นคุณน้านั่งดูทีวีอยู่ที่ห้องรับแขกผมเลยเดินเข้าไปบอกลา
"แม่ครับ ผมกลับแล้วนะครับ"
"เดี๋ยวก่อนสิ มานี่สิลูก"
"มีอะไรเหรอครับ?"
ผมเดินเข้าไปที่ห้องรับแขก แล้วนั่งลงข้างแม่ของ (ชื่อคุณ) ที่ผมเรียกแม่ของ (ชื่อคุณ) ว่าแม่เพราะ( ท่านเลี้ยงผมเหมือนลูกคนหนึ่ง เลยอยากให้เรียกแม่มากกว่าน้า )
"ได้ข่าวว่าจะหมั้นเหรอ"
"คะ..ครับ แต่ผมไม่อยากหมั้นเลย"
"ได้คุยกับแม่หรือยัง ได้บอกท่านหรือเปล่าว่าเราไม่อยากหมั้น"
"ยังไม่ได้คุยเลยครับ ผมกะจะกลับคุยกับท่านตอนนี้"
"อืมมมม...งั้นรีบกลับไปคุยเถอะ โชคดีนะลูก"
"คร้าบบบผม ^^"
ผมเดินออกมาจากบ้านของ (ชื่อคุณ) แล้วรีบสตาร์ทรถเข้าบ้านตัวเองทันที ไม่ว่าจะยังไงผมก็ไม่หมั้นกับนูนาเด็ดขาด
"แม่ครับ"
"อ้าว กลับมาแล้วเหรอ"
"แม่ผมไม่อยากหมั้น"
"ทำไมล่ะลูก ก็ดีแล้วนี่นา"
"แต่แม่ครับ ผมไม่ได้รักนูนายองซอล"
"แล้วลูกชอบใครล่ะ"
"ผมชอบ...."
"ถ้าลูกไม่อยากหมั้นแม่ก็โอเคนะ แต่ขึ้นอยู่ว่าฝ่ายนั้นเค้าจะยอมหรือเปล่าแค่นั้นแหละ ถ้าลูกหาเหตุผลดีๆพูดให้พ่อของยองซอลเข้าใจ เค้าคงเลิกเรื่องงานหมั้นของลูกกับยองซอลเองแหละ พยายามเข้านะลูก แม่เอาใจช่วย"
"ขอบคุณครับแม่"
ผมโผเข้ากอดแม่ทันทีที่พูดจบ จะมีวิธีที่ทำให้ผมไม่ต้องหมั้นได้มั้ยนะ ผมจะต้องทำทุกวิถีทางเพื่อจะได้ไม่ต้องหมั้น เมื่อถึงเวลานั้นแล้วผมจะบอกชอบเธอ แล้วขอเธอคนนั้นหมั้นแทน...
_______________________________________________________
- อัพแล้วเย้ ^o^
- ขอโทษน้าที่อัพช้า ยังคิดเนื้อเรื่องไม่ค่อยออก TOT
- ถ้าเรื่องนี้จบ ไรท์จะเอานิยายเรื่องใหม่มาให้อ่านนะ ติดตามกันด้วยนะจุ้บ ^3^
- 1 เม้น = 1 กำลังใจ
ความคิดเห็น