ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 4
Chapter 4
�
�
(I PART)
�
�
"เจโล่..?"�
ฉันเรียกชื่อคนตรงหน้าขึ้น เพราะรู้ว่าต้องเป็นเจโล่แน่ๆ แต่พอชะเง้อมองด้านหลังเค้ากลับมากับผู้หญิงคนนั้น คนที่กอดเจโล่เมื่อตอนเย็นยังไงล่ะ
นายชอบพี่เค้าสินะ...
"เจโล่นี่ใครหรอ? เพื่อนหรือเปล่า? น่ารักจัง :) ฉันชื่อเยจินนะ" รุ่นพี่คนนั้นรัวคำถามมาจนฉันแทบจะไม่อยากตอบ โดยเฉพาะคำว่า 'เพื่อน' มันทำให้ฉันเจ็บ...
นั่นสินะ ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับเจโล่สักหน่อย...
"เพื่อนน่ะฮะ แล้ว (ชื่อคุณ) เพิ่งกลับหรอ? จะกลับบ้านเลยไหม เดี๋ยวไปส่ง" แต่ละคำพูดของเจโล่เหมือนห่วงใยฉันแบบเพื่อนๆที่ห่วงกัน แต่คำที่เค้าบอกรุ่นพี่เยจิน ทำให้ฉันอยากร้องไห้ออกมาเลย�
"ไม่ต้องหรอก กลับเองได้ ไปก่อนนะ เที่ยวให้สนุกล่ะ" ฉันบอกลา 2 คนนั้นแล้วรีบเดินให้เร็วที่สุด ก่อนที่จะได้ยินบทสนทนาที่ไล่ตามมาทีหลัง
"เจโล่ ~ วันนี้นูนาต้องกลับบ้านเอง เจโล่ไปส่งหน่อยนะ"
"....งั้นก็ได้ฮะ"
ฉันหยุดชะงักทันที ฉันไม่น่าไปฟังมันเลย นายคงชอบพี่เค้าแล้วสินะ ฉันหันหลังกลับก็เจอ 2 คนนั้นเดินเกาะแขนกันเหมือนแฟนที่มาเดทกัน ทำไมนะ ทำไมคนคนนั้นไม่เป็นฉันบ้าง..
ฉันเดินมาถึงสนามเด็กเล่น แล้วนั่งลงบนชิงช้าอย่างเงียบๆคนเดียว ฉันนั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยจนล่วงเวลามาจนเกือบสองทุ่ม ฉันลุกขึ้นเตรียที่จะกลับ แต่ฉันดันไปเห็น
เจโล่!..
"อ้าว (ชื่อคุณ) ฉันนึกว่าเธอกลับบ้านแล้วซะอีก"
"พอดี ฉันอยากนั่งเล่นแล้วคิดอะไรเรื่อยเปื่อยนะ"
"กลับบ้านด้วยกันไหม?"
"อื้ม ^^"
ฉันกับเจโล่เดินกลับบ้านด้วยกัน ระหว่างทางก็คุยนู่นคุยนี่ถามนู่นถามนี่ไปทั่ว มีเสียงเฮฮาบ้าง มันทำให้ฉันมีความสุขมากเวลาอยู่กับเค้า�
"ฉันไปนะ พรุ่งนี้เจอกัน"
"อื้ม. แล้วเจอกันนะ"
แกร๊ก
ฉันไขประตูเข้าบ้านแล้วมองหาแม่ ตอนนี้แม่อยู่ไหนนะ สงสัยอยู่ในห้องครัวแน่เลยย ฉันวางกระเป๋าลงบนโซฟา แล้วเดินเข้าห้องครัว แล้วเห็นแม่ทำกับข้าอยู่วฉันจึงเข้าไปกอดเอวแม่ไว้
"แม่ทำอะไร หอมจังเลยย"
"กลับมาแล้วหรอ ^^ นี่ แม่ทำของโปรดให้ลูกอยู่ อยากชิมไหม"
"ไม่ต้องชิมก็รู้ ว่าแม่ทำอร่อย >^
"หืมมมม ปากหวานจังเลยน้าา ไปๆไปเตรียมโต๊ะได้แล้ว เดี๋ยวแม่ถือของอร่อยๆไปให้"
"โอเคค่าาา~~~"
ตึดึ๊ง!
ในขณะที่ฉันกำลังจัดโต๊ะกินข้าวอยู่ มีเสียงข้อความดังขึ้นจากกระเป๋านักเรียนฉัน ฉันเดินไปเปิดข้อความดู ข้อความที่โผล่ขึ้นมาหน้าจอ ทำให้ฉันไม่อาจละจากตัวหนังสือพวกนั้นได้เลย
'เธอใช่ (ชื่อคุณ) หรือเปล่าน้าาา ไม่ต้องถามฉันหรอกว่าฉันเอาเบอร์มาจากไหน แล้วรู้จักชื่อเธอได้ยังไง แต่ฉันแค่อยากจะบอกเธอไว้อย่างหนึ่งเลย ถึงเธอจะเป็นเพื่อนสนิทของเจโล่มานาน แต่ฉันขอให้เธอห้ามยุ่งเด็ดขาด! เจโล่เป็นของฉัน! ฉันรักเค้ามาก ฉันหึงเค้าเวลาเค้าอยู่กับเธอ หัวเราะกับเธอ! ถ้าเธอไม่ทำตามในสิ่งที่ฉันพูด เธออาจจะเจอไม่น้อยเลยล่ะ ระวังตัวให้ดีสำหรับพรุ่งนี้ :)'
นี่มันอะไรกันน่ะ... แค่ฉันเป็นเพื่อนกับเจโล่มันผิดมากหรอ?�
ทำไมฉันมันซวยแบบนี้...
"มาแล้วๆๆๆๆ รอนาน... อ้าว! เป็นอะไรลูกบอกแม่มา ร้องไห้ทำไมใครทำอะไรลูก??!!"
"ไม่มีหรอกค่ะแม่ ฮึก...." ฉันโผเข้ากอดแม่ทันทีที่เห็นแม่เดินเข้ามาถาม
"บอกแม่มานะ ระบายให้แม่ฟังก็ได้"
"หนูควรจะเลิกยุ่งกับเจโล่ดีไหมคะ" ฉันยื่นโทรศัพท์ให้แม่ดูข้อความที่ส่งมาเมื่อกี้
"เรื่องแค่นี้ ถึงขนาดต้องเล่นแรงๆกับลูกสาวกับฉันขนาดนี้เลยหรอ!! มันจะมากไปแล้ว!"
แม่ฉันลุกขึ้นด้วยความโกรธ แต่ฉันกอดแม่ไว้ เรื่องแค่นี้ฉันต้องแก้ปัญหาเอง ฉันไม่อยากให้ใครมาเดือดร้อนเพราะฉัน โดยเฉพาะแม่..
"แม่คะ แค่นี้เองง หนูจัดการได้นะ นั่งลงเถอะค่ะ ^^"
"ลูกไม่เป็นอะไรแน่นะ?"
"แน่ค่ะ มาๆ มากินข้าวกันนะแม่"
"อืมม จ้ะๆ ทางที่ดีอย่าใกล้เจโล่มากเกินไปนะลูก ลูกอาจโดนทำร้ายได้นะ"
"เชื่อใจหนูสิ ว่ามันจะผ่านไปด้วยดี"
มันจะผ่านไปด้วยดีจริงๆหรอ?
�
�
___________________________________________________________
- ไรท์มาต่อให้แล้วน้าา ~
- ช้าบ้างอย่าว่ากันน้า ช่วงนี้งานเยอะ T^T
- เรื่องนี้ไรท์แต่งใหม่ ติดตามด้วยน้าา
- 1เม้น = 1 กำลังใจ
Shira- ไรท์มาต่อให้แล้วน้าา ~
- ช้าบ้างอย่าว่ากันน้า ช่วงนี้งานเยอะ T^T
- เรื่องนี้ไรท์แต่งใหม่ ติดตามด้วยน้าา
- 1เม้น = 1 กำลังใจ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น